ข้อเสนอที่หมายถึงคำขู่ #2
1576 Words
การจราจรยามเช้าในเมืองหลวงติดขัดหลายชั่วโมงนับว่าเป็นเรื่องปกติ เพลงขวัญเหลือบมองผู้จัดการของตนที่หยิบลิปสติกขึ้นมาทาระหว่างรอสัญญาณไฟให้เปลี่ยนสีครู่หนึ่ง เพื่อชั่งใจว่าควรจะพูดเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องเก็บอุปกรณ์ประกอบฉากเมื่อวานดีหรือไม่ แต่ยังไม่ทันจะได้อ้าปากพูด คนที่รู้ไส้รู้พุงเพลงขวัญมากกว่าใครก็ชิงทักขึ้นมาก่อน
“มีเรื่องจะคุยกับพี่ใช่ไหมน้องเพลง” ว่าพลางเก็บลิปสติกใหม่เอี่ยมลงในกระเป๋าเครื่องสำอางคู่ใจของตน “อิงดาวเขามาเปรย ๆ กับพี่ไว้แล้วแหละ ว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น แต่พี่ก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าในห้องพร็อปเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
“…เพลงทำให้พี่ซานิต้องปวดหัวอีกแล้ว ขอโทษนะคะ”
“ถ้ามันเป็นเรื่องที่พี่รู้แล้วพอช่วยอะไรเราได้บ้าง พี่ก็ยอมปวดหัวนะเพลง อย่าลืมนะว่าพี่เอ็นดูหนูเหมือนเป็นน้องสาวคนหนึ่ง ไม่ใช่แค่เป็นนักแสดงที่ตัวเองต้องดูแล บอกพี่มา เมื่อวานมันเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
เพลงขวัญก้มหน้าลงเล็กน้อยอย่างไม่กล้าสบตากับผู้จัดการที่เป็นเหมือนพี่สาวคนสนิทของตน “…คุณทิศเขาพูดจาแทะโลมเพลงน่ะค่ะ ทำให้เพลงอึดอัด รู้สึกไม่ดี แล้วก็พยายามที่จะ..”
“โอเค พี่เข้าใจแล้ว ไม่ต้องพูดถึง ไม่ต้องไปนึกถึงอีก มันจะไม่ดีกับใจเราเปล่า ๆ” ซานิพรูลมหายใจออกมาอย่างหงุดหงิด “อีตาเ*******ูนี่ต้องโดนบอยคอตสักที เป็นถึงผู้กำกับ ดันมาทำตัวทุเรศให้เด็กด่าเอาได้ คอยดูเถอะ พี่จะเอาไปคุยต่อในกลุ่มผู้จัด ให้มันโดนแคนเซิลงานรัว ๆ เลยคอยดู วันนี้ในกองถ่ายเพลงก็ห้ามห่างกับพี่เด็ดขาด เข้าใจไหมคะ พี่ไม่เชื่อหรอกว่ามันจะหยุดแค่นั้น เดี๋ยววันนี้ก็มาหาเศษหาเลยกับน้องเพลงอีก เจอพี่ถอนหงอกแน่ คอยดูเถอะ”
เพลงขวัญแย้มรอยยิ้มออกมาอย่างเบาใจ เพียงแค่มีพี่ซานิอยู่เคียงข้าง ความเครียดทั้งหมดที่มีก็ดูเหมือนจะหายไปหมดสิ้น สองแขนโผเข้ากอดผู้จัดการที่เป็นดั่งพี่สาวแท้ ๆ ด้วยอารามออดอ้อน “ขอบคุณพี่ซานิมาก ๆ เลยนะคะ ลำบากเพราะเพลงอีกแล้วเนี่ย ถ้ามีเวลาเราไปหาอะไรอร่อย ๆ กินด้วยกันน้า เพลงจะเลี้ยงพี่ซานิเองค่ะ”
“ถ้าเป็นเรื่องของเพลงแล้ว พี่ไม่เคยคิดว่าเป็นเรื่องลำบาก” ซานิตอบกลับพร้อมกับสายตาที่เต็มไปด้วยความจริงใจ แต่เพราะไม่อยากดึงดราม่าให้ดาราสาวที่กำลังกอดตนเหมือนลูกแมวขี้อ้อนต้องเครื่องสำอางเลอะ เธอจึงพูดติดตลกต่อ “ที่บอกว่าจะเลี้ยงพี่น่ะ ขอเป็นโอมากาเสะหัวละห้าหมื่นได้ไหมยะ พูดแล้วห้ามคืนคำนะจ๊ะ”
“หัวละกี่บาทหนูก็จ่ายให้พี่ซานิได้ค่ะ พี่สาวสุดที่รักของหนู”
ทั้งคู่พูดคุยกันต่ออีกครู่หนึ่งสัญญาณไฟจราจรก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว ซานิทะยานรถเก๋งคันเก่งของตัวเองไปบนท้องถนน เพื่อไปให้ถึงกองถ่ายละครก่อนเวลา...
…
กองถ่ายละครเรื่อง “ดอกรักริมรั้ว”
ในกองถ่ายวันนี้บรรยากาศดูตึงเครียดกว่าทุกวันที่เพลงขวัญมาเข้าคิวถ่าย แต่เธอก็อดประทับใจไม่น้อยที่ซานิคอยดูแลเธอทุกฝีก้าวจริง ๆ การถ่ายทำในช่วงเช้าจึงผ่านไปได้อย่างไร้อุปสรรคใด ๆ
อิงดาวเองก็พลอยได้รับอานิสงส์จากสายตาพิฆาตของซานิที่ไล่ผู้กำกับจอมหื่นนั่นให้ออกห่างด้วย ทำให้พอถ่ายทำคิวแรกเสร็จ ผู้ช่วยผู้กำกับก็ถูกเรียกให้มาคุมกองแทนทันที
“มันต้องโดนแบบนี้แหละ จะแก่หงำเหงือกอยู่แล้วยังตัณหากลับอีก”
“ขอบคุณมากนะคะพี่ซานิ” เพลงขวัญยิ้มหวานให้ทีหนึ่ง ขณะที่กำลังเติมแป้งเพิ่มให้สวยปิ๊งพร้อมสำหรับการเข้าฉากถัดไป แล้วหางตาของเธอก็เหลือบไปเห็นร่างสูงโปร่งของใครคนหนึ่งในยูนิฟอร์มบริษัทขนส่งแบบเดียวกับที่ได้เจอเมื่อวาน
“คุณเอริค…”
“ว่าไงนะคะน้องญ่า” ซานิกระซิบถามเมื่อได้ยินเสียงเพลงขวัญพึมพำอะไรคนเดียว
คนโดนถามรีบส่ายหัวปฏิเสธทันที “ไม่มีอะไรค่ะพี่ซานิ จริงสิคะ ญ่ายังไม่ได้ทานอะไรเลยตั้งแต่เช้า นี่ก็สายมากแล้วท้องร้องโครกครากไปหมด…พี่ซานิคนสวยของญ่าช่วยไปหาอะไรอร่อย ๆ มาให้ญ่าทานหน่อยได้ไหมคะ”
ซานิยกข้อมือขึ้นดูเวลา “แต่เบรกของกองยังไม่มาส่งเลยนี่นา…ฟู้ดซัปพอร์ตจากแฟนคลับก็ด้วย งั้นเดี๋ยวพี่รีบออกไปซื้อที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ ๆ ให้ ญ่าอย่าไปไหนมาไหนคนเดียวนะ นั่งอยู่ตรงนี้แหละ เข้าใจนะคะ”
“รับทราบค่ะพี่ซานิ ญ่าไม่นอกลู่นอกทางแน่นอน” เพลงขวัญยกมือขึ้นทำวันทยหัตถ์ ซานิจึงเบาใจและลุกขึ้นเดินออกไปทำภารกิจหาของว่างให้คนในความดูแลของตนทันที
เมื่อคล้อยหลังผู้จัดการของตนแล้ว เพลงขวัญก็รีบไปหาพนักงานส่งของกำมะลอที่ยืนอยู่ก่อนแล้วโดยไม่ปล่อยให้เอริครอนาน ในมือของบอดีการ์ดหนุ่มมีซองเอกสารสีน้ำตาลถืออยู่ด้วย
“สัญญาจากคุณเมฆาครับ รบกวนคุณเพลงขวัญอ่านทุกข้อทุกตัวอักษรโดยละเอียด และเซ็นยอมรับที่ช่องด้านล่างด้วยนะครับ”
เพลงขวัญรับเอาซองเอกสารนั้นมาเปิดออก แผ่นกระดาษสีสะอาดด้านในมีตัวอักษรเรียงรายเป็นข้อความยาวถึงแปดข้อด้วยกัน
ข้อตกลงในการเป็นคนเมฆา ธาราพิพัฒน์
1. เราสองคนต้องจดทะเบียนสมรสกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย
2. ห้ามเปิดเผยตัวตนว่าตัวเองมีสามีแล้ว เว้นเสียแต่ฉันจะเป็นคนเปิดเผยเอง
3. เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างฉันกับเธอจะต้องเป็นความลับ
4. งานละครหรืออื่น ๆ ที่รับ จะต้องเป็นงานที่ไม่มีการกอดจูบลูบคลำ ถึงเนื้อถึงตัวใด ๆ ทั้งสิ้น เครื่องแต่งกายก็ห้ามโป๊เปลือย ห้ามเปิดไหล่ ห้ามใส่เกาะอกที่โชว์เนื้อหนังมากเกินไป กระโปรงห้ามสั้นเหนือหัวเข่าเป็นอันขาด
5. ถ้าฉันเรียกหาเธอเมื่อไหร่ ก็ต้องมาหาทันที ห้ามมีข้อต่อรอง ไม่ว่าจะติดงานอะไรก็ช่าง เธอต้องยกเลิกทุกอย่างและมาหาฉัน
6. เธอจะได้รับเงินโอนเข้าบัญชีที่ฉันเพิ่งเปิดให้ใหม่นี้ทุกเดือน เดือนละหนึ่งล้านบาท ซึ่งเป็นเงินที่เธอสามารถใช้จ่ายได้ตามอำเภอใจ โดยเงินส่วนนี้ไม่รวมกับค่ากระเป๋า รองเท้า เสื้อผ้า เครื่องประดับ เครื่องสำอาง หรือของขวัญอื่น ๆ ที่อยากได้ พร้อมกับคอนโดมิเนียม 1 ห้อง คือ ห้องสวีตในชั้น 22 ของ T-RA CONDOMINIUM
7. เรื่องการเข้าพักที่คอนโดฯ ฉันให้ผู้ช่วยส่วนตัวจัดการปลอมแปลงเอกสารเช่าซื้อแบบรายเดือนขึ้นมาแล้ว ถ้ามีนักข่าวหรือใครก็ตามตั้งข้อสงสัยเรื่องที่เธอย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ ให้ตอบว่าเช่าเป็นรายเดือน
8. ข้อสุดท้ายเป็นข้อที่สำคัญที่สุด สัญญานี้จะถูกยกเลิกเมื่อ………………..
ลงชื่อ
นางสาวเพลงขวัญ ปกรณ์ธาดา
นี่มันสัญญาทาสชัด ๆ
เพลงขวัญปรารภอยู่ในใจ แต่ละข้อที่เขียนมามีแต่เรื่องที่เธอไม่สามารถเลี่ยงได้ทั้งนั้น ข้อแรก ๆ ยังพอเข้าใจได้ แต่เรื่องการรับงานที่ห้ามกอดจูบหรือเรื่องการแต่งกายที่ห้ามสวมใส่แบบเปิดเนื้อหนัง สำหรับอาชีพนักแสดงอย่างเธอแล้วคงปฏิเสธได้ยาก
แต่ถ้าแลกกับการที่ไม่ต้องโดนขายให้กับเสี่ยที่ไหนก็ไม่รู้ เพลงขวัญถือว่านี่เป็นสิ่งที่ทำได้ง่ายกว่ามาก ๆ เห็นทีคงต้องขอให้พี่ซานิช่วย QC งานให้หนักกว่าเดิมแล้ว
ว่าแต่ข้อแปดนี่มันอะไรกันนะ...
“คุณเอริคคะ ข้อแปดนี่…สัญญานี้จะถูกยกเลิกเมื่อ? เมื่อไหร่คะ ทำไมถึงเว้นช่องว่างไว้เหรอคะ…”
เอริคส่ายหัว “ผมเองก็ไม่รู้ เจ้านายเว้นไว้คงมีเหตุผลสำคัญ คุณมีหน้าที่แค่อ่านสิ่งที่มีอยู่แล้วตัดสินใจครับว่าจะเซ็นหรือไม่เซ็น”
“…” เพลงขวัญจับปากกาลูกลื่นที่อีกฝ่ายยื่นมาให้ไว้นิ่ง
“ถ้าคุณเซ็นสัญญาแล้ว คุณก็ไปพบเจ้านายที่ทีอาร์เอเฮเว่นคอนโดฯ เพื่อจดทะเบียนสมรสได้เลยครับ...” บอดีการ์ดหนุ่มเว้นช่วงไปเล็กน้อย “แต่ถ้าไม่เซ็น คุณก็เตรียมถูกพี่ชายตัวเองขายให้กับเสี่ยได้เลยครับ นี่ครับ ปากกา อ้อ อย่าลืมเซ็นแผ่นล่างที่เป็นใบสำคัญการสมรสด้วยนะครับ”
สิ้นสุดประโยคชวนขนลุกนั้น หัวปากกาก็ถูกจดลงไปบนกระดาษทั้งสองแผ่นเป็นตัวอักษรชื่อ เพลงขวัญ ปกรณ์ธาดา ทันที
- Writer
