Demon’s Love รักอันตราย…คุณชายมาเฟีย!

ตอนที่ 1 (ครึ่งหลัง)

Demon's Love รักอันตราย... คุณชายมาเฟีย!

Writer : Aile'N

ตอนที่ 1 (ครึ่งหลัง)

"ไหนว่ารู้เขาก่อนเป็นต่อไงคะบอส ทำตัวเด่นให้เขาเห็นเราด้วยได้ไงคะเนี่ย" คนสนิทพูดขึ้นมาเรียบๆ เมื่อเจ้านายทิ้งตัวลงนั่งข้างกันหลังจากที่ร่างสูงเพรียวนั้นลุกขึ้นออกสเต็ปส์อย่างสนุกสุดเหวี่ยง ทั้งที่เต้นอยู่เพียงคนเดียวแท้ๆ แต่บอสสาวกลับดูสนุกสุดๆ โดยไม่ต้องง้อใครให้ไปเต้นเป็นเพื่อนเลยสักนิด คนแบบนี้ก็มีสิน่า =_=^

"หึ.. มองแค่นั้นคงจะจำได้หรอก ตาทึ่มนั่น.. ไม่รู้คนหรือหุ่นยนต์!" เจ้านายสาวบ่นพร้อมย่นจมูกอย่างฉุนๆ กับความขี้เก๊กของว่าที่นายจ้างในอนาคตอันใกล้

เนมากิกับซาโอริเดินทางมาไทยก่อนที่ลูกน้องอีก 20 คนจะตามมาในวันมะรืนนี้เลยถือโอกาสมาสังเกตสถานการณ์ล่วงหน้าและเป็นการเที่ยวพักสมองไปในตัว จากข้อมูลทั้งหมดที่มีหนึ่งในนั้นระบุว่าที่ผับแห่งนี้มีผู้ชายคนนั้นเป็นหุ้นส่วนอยู่กับเพื่อนอีก 4 คน และจะพากันแวะเวียนมาดูแลตามเวลาว่างของแต่ละคน เธอก็แค่ลองมาดูเฉยๆ ก็เท่านั้นไม่คิดว่าจะได้เจอกันจริงๆ

หลังจากที่นั่งมองมาสักพักเธอก็พบว่าร่างสูงนั้นไม่ต่างจากในรูปและประวัติที่บอกนิสัยไว้ว่าเป็นคนเงียบๆ เลยสักนิด คุยกับเพื่อนแทบจะนับประโยคได้ นอกนั้นก็เอาแต่นั่งนิ่ง ไม่สนใจสิ่งรอบข้างเลยนอกจากแก้วไวน์ในมือ เห็นแล้วมันหงุดหงิดชะมัด เธอก็เลยลุกขึ้นเต้นยั่วซะเลย! แต่ก็นั่นแหละ.. นายนั่นเพียงปรายตามองตามที่เพื่อนบอกนิ่งๆ เท่านั้น ไม่นานก็เมินสายตากลับออกไปตามเดิม =_=;;

"เป็นถึงลูกชายมาเฟีย คงจะถูกฝึกมาไม่น้อยเหมือนกันนะคะ" ซาโอริออกความเห็นขณะที่สายตาจับจ้องไปที่ซีเตอร์อย่างพิจารณา ท่าทางเขาน่าเกรงขามถอดแบบ 'นายปีเตอร์' คนเป็นพ่อมาไม่ผิดเพี้ยนเพียงแต่คนลูกดูจะเอื่อยๆ เฉื่อยๆ หน้าตายกว่ามาก อาจจะเพราะช่วงวัยด้วยล่ะมั้ง!

"คนข้างๆ นั้นก็คงจะเป็น แอล คราวรี่ อีกคนก็ เวย์อิ้ง เมอร์ลิน ดูเหมือนเขาจะกำลังสนใจบอสอยู่นะคะ" คนสนิทพูดขึ้นอีกก่อนยกยิ้มมุมปากอย่างล้อเลียน เนมากิมองตามนิ่งๆ จนได้สบเข้ากับดวงตาคมกริบแพรวพราวของคนที่ซาโอริบอกกำลังมองมาที่เธออย่างแสดงออกถึงความสนใจชัดเจน พอเห็นว่าเธอมองอยู่ก็ยกแก้วไวน์ขึ้นน้อยๆ เป็นการชวนดื่ม เธอเองก็ไม่ขัด.. ยิ้มหวานกลับไปแล้วยกแก้วขึ้นดื่มเป็นเพื่อนเขาเช่นกัน

แต่พอลดระดับแก้วในมือลงสายตาก็ดันไปสบเข้ากับดวงตาคมเรียบนิ่งอีกคู่ที่มองมาพอดี ปากบางกระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัวอย่างพึงพอใจราวกับว่าแผนการเรียกร้องคนเย็นชาให้หันมาสนใจมันประสบความสำเร็จอย่างงดงาม อาจจะฟังดูเว่อร์แต่การที่ร่างสูงนั้นหันมามองเธอเป็นรอบที่สองมันเป็นสิ่งที่ไม่ปกติเพราะถ้าปกติดวงตาคมกริบนั้นจะไม่วอกแวกไปไหนเลยยกเว้นเบื้องหน้า.. ที่ๆ เดียวที่นั่งมองมาเนิ่นนานทั้งที่ไม่รู้ว่ามีอะไรดี =_=^ แม้จะเพียงแค่พริบตาเดียวที่คนตรงเคาน์เตอร์บาร์มองมาและหันกลับไปแต่ก็เพียงพอแล้วสำหรับเนมากิ เธอแค่ต้องการเห็นปฏิกิริยาของเขาเมื่อยามที่เห็นเธออีกครั้งในฐานะบอดี้การ์ดส่วนตัวเท่านั้นแหละ! :)

"ไปเข้าห้องน้ำนะ เดี๋ยวมา" มือบางสะกิดบอกคนข้างกายเบาๆ ก่อนลุกขึ้นยืนเดินแหวกผู้คนเดินออกไปเพื่อเข้าห้องน้ำโดยมีสายตาหลายคู่มองตามตลอดเวลา

"เดี๋ยวกูมานะ" เวย์อิ้งบอกเพื่อนรีบๆ ก่อนลุกขึ้นเดินไปทางห้องน้ำอย่างรวดเร็วจนแอลเหวอ พอมองตามก็เห็นเค้าลางๆ ว่าเพื่อนอาจจะได้เกี่ยวก้อยสาวกลับคอนโดก็ส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยหน่ายใจ

ประธานสาวเดินอวดเรือนร่างผอมเพรียวมาเข้าห้องน้ำหญิงอย่างปกติ เพราะเคยเป็นครูสอนศิลปะป้องกันตัวมาก่อนบวกกับงานที่ทำอยู่ตอนนี้ก็ไม่ต่างกันนัก เวลาจะไปไหนมาไหนคนเดียวจึงไม่จำเป็นจะต้องมีใครมาเป็นเพื่อนให้เสียเวลา พอทำธุระเสร็จร่างบางก็เดินออกมาทางเดิมหมายจะกลับโต๊ะแต่ที่ตรงนั้น.. จุดเชื่อมที่เป็นทางแยกระหว่างทางไปห้องน้ำชายกับห้องน้ำหญิงมีร่างสูงของใครบางคนกำลังยืนพิงกำแพงล้วงกระเป๋ากางเกงเหมือนรอใครสักคนอยู่ ทันใดคำพูดของซาโอริก็ผุดขึ้นมาในหัวเลยคิดว่าคนที่เขารออาจจะเป็นเธอ ถึงจะไม่ได้ชอบเป็นพิเศษแต่มีผู้ชายหล่อๆ มาชอบใครจะไม่รู้สึกดีล่ะจริงไหม? แล้วยิ่งเป็นเจ้าของผับหรูแห่งนี้ด้วยแล้วล่ะก็นะ.. เล่นกับเขาสักหน่อยก็คงจะสนุกไม่น้อยเลยทีเดียว:)

"คิดจะเดินผ่านกันไปจริงๆ หรอครับ?" หนุ่มหล่อพราวเสน่ห์แกล้งทำน้ำเสียงน้อยใจเมื่อหญิงสาวคนที่หมายตาไว้เดินผ่านหน้าเขาไปโดยไม่คิดจะหยุดทักทั้งที่ได้สบตาสื่อความหมายกันไปตั้งหลายครั้ง สองเท้าสวยบนส้นสูงปลายแหลมหยุดชะงักฝีเท้าตามเสียงเรียกร้องพร้อมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วหันไปเผชิญหน้ากันกับเขา

"แล้ว.. ฉันต้องทำยังไงหรอคะ?" เสียงหวานนุ่มเอ่ยตอบเป็นภาษาไทยตามคนถาม กว่าที่เทเลอร์กรุ๊ปจะได้บอดี้การ์ดหญิงที่สมบูรณ์แบบสักคนนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายๆ จะต้องผ่านการฝึกฝนมากมายอย่างน้อยๆ ก็ไม่ต่ำกว่า 1 ปี และหนึ่งในการเรียนรู้ฝึกฝนที่ผู้หญิงทุกคนจะต้องผ่านก็คือเรื่องของภาษา ภาษาหลักๆ ที่เทเลอร์กรุ๊ปจะเน้นให้เรียนรู้เป็นพิเศษก็คืออังกฤษ จีน เกาหลี ฝรั่งเศส ไทยและญี่ปุ่นสำหรับคนต่างชาติที่ต้องการเป็นส่วนหนึ่งของเทเลอร์กรุ๊ป จึงไม่แปลกถ้าบอสใหญ่จะพูดภาษาไทยได้

"นั่นสิเนอะ.. แล้ว.. คุณ.. อยากจะทำอะไรล่ะครับ หื้ม?" น้ำเสียงเจ้าเล่ห์เอ่ยพร่าอย่างเชิญชวน แววตาคมแพรวพราวบ่งบอกชั้นเชิงได้เป็นอย่างดีว่าผู้ชายคนนี้กะล่อนแค่ไหน เนมากิหัวเราะขำในลำคอเบาๆ เมื่อได้ฟัง เพราะไอ้ท่าทางแบบนี้ไม่ได้ทำให้เธอใจเต้นหรือหลงเสน่ห์เขาเลยแม้แต่น้อย กลับกันเธอมองว่ามันน่าขำเลยด้วยซ้ำ ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงส่วนใหญ่ถึงใจละลายแทบจะถวายตัวให้โดยที่ผู้ชายไม่ต้องร้องขอเวลาโดนหว่านเสน่ห์ใส่แบบนี้

"น้องสาว อึก เอื้อก.. ปายกาบพี่มั้ยจ๊ะ พี่จาปายส่ง"

หมับ..!

ใบหน้าสวยจัดสะบัดไปมองผู้ชายขี้เมาที่เดินโซซัดโซเซเข้ามาหาก่อนที่มันจะคว้ามือมาจับสะโพกอวบพร้อมลูบไล้ลวนลามกันอย่างหน้าด้านๆ ต่อหน้าต่อตาผู้ชายอีกคน เวย์อิ้งถึงกับควันออกหูเพราะกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกับสาวในฝันแต่ดันมาถูกขี้เมาแก่ๆ ขัดจังหวะแถมยังลวนลามสาวเจ้าได้หน้าตาเฉยทั้งที่เขาเจอก่อนแท้ๆ เขายังไม่กล้าทำอะไรล่วงเกินร่างบางนั้นเลยแม้แต่ปลายเล็บ! แล้วมันเป็นใคร!!?

กรอบ...!!

"อ๊าก!!!" ยังไม่ทันจะได้แสดงตัวเป็นฮีโร่เพื่อทำคะแนนก็ต้องยืนเหวออ้าปากค้างตาค้างไปเสียก่อน เมื่อมือบางคว้าจับเข้าที่ข้อมือใหญ่ของตาลุงขี้เมาคนนั้นแล้วบิดออกอย่างแรงจนได้ยินเสียงร้าวของกระดูกกับเสียงหวีดร้องด้วยความเจ็บปวดของมัน

"อย่าจับสุ่มสี่สุ่มห้าสิลุง! เก็บมือไว้ชักว่าวจะดีกว่ามั้ย!!" น้ำเสียงอำมหิตเอ่ยออกมาอย่างน่ากลัวก่อนที่ร่างท้วมของคนเมาจะถูกร่างผอมบางสลัดออกห่างจนล้มลงไปโอดครวญต่อที่พื้นอย่างน่าเวทนา คนตัวเล็กหายใจฟึดฟัดด้วยความเกลียดและแขยะแขยงก่อนสะบัดก้นเดินหนีออกมาจากตรงนั้นโดยลืมใครบางคนทิ้งให้ยืนอ้าปากค้างด้วยความตกตะลึง!

"กลับ!" เสียงเข้มสั่งขึ้นทันทีเมื่อกลับมาถึงโต๊ะ มือบางคว้าเอากระเป๋าขึ้นสะพายไหล่ก่อนเดินหุนหันนำออกไปอย่างรวดเร็วจนซาโอริตามไม่ทัน แต่ก็ต้องตั้งสติให้ได้เร็วที่สุดแล้วเก็บของตามเจ้านายออกไป ร่างบางเดินผ่านหน้าสองหนุ่มตรงเคาน์เตอร์บาร์ไปอย่างรวดเร็ว ไม่เห็นหัวและคิดไม่ออกด้วยซ้ำว่าพวกเขาคือใครและก่อนหน้านั้นสนใจพวกเขาแค่ไหน!!

"มีไรวะ? กูเห็นคนที่มึงเล็งจู่ๆ ก็บึ้งตึงรีบเดินออกไป มึงไปทำไรเขาอ่ะ เขาถึงโกรธขนาดนั้น" แอลถามขึ้นอย่างสงสัยเมื่อเห็นหน้าเพื่อน เวย์อิ้งเองก็เหมือนจะมองหาเธอคนนั้นอยู่เหมือนกันจนเพื่อนบอกว่ากลับไปแล้วจึงหันมาสนใจเพื่อนแทน

"ขี้เมาลวนลามเขาอ่ะดิ แต่มึงรู้ไหม!! ตอนนี้กูยังไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลยแม่ง!" คนพูดโอดครวญเสียงดัง ก่อนหยุดมองหน้าเพื่อนนิ่งๆ เพราะไม่กล้าพูดต่อ คือร่างบางนั้นตรงสเป็คของเขาก็จริงแต่ก็แค่ภายนอก พอได้เห็นแววตา น้ำเสียงและพละกำลังของผู้หญิงร่างผอมบางแบบนั้นแล้วเธอกลับทำให้เขาขยาดไม่กล้าเข้าใกล้ กลัวว่าถ้าทำอะไรให้เธอไม่พอใจแล้วจะถูกทุ่มลงพื้น! แค่คิดก็สยองแล้ว!! =0=;;

"มีไรวะ... เอ้า เงียบ! มีไรก็พูดมาดิ" แอลเร่งเพราะท่าทางของเพื่อนทำให้เขาอยากรู้ขึ้นมาเหมือนกัน

"เห็นตัวบางๆ แบบนั้นนะมึง เล่นไอ้ลุงบ้ากามนั่นลงไปนอนบนพื้นอ่ะ กูนี่เอ๋อแดก! ไม่ทันได้ทำห่าไรเลย!!" เวย์อิ้งกระแทกเสียงพูดอย่างออกรส ก่อนเงียบไปแล้วจู่ๆ ก็ทำหน้าแหยงๆ ขึ้นมาจนแอลอดขำไม่ได้

"ไม่ไหวว่ะแบบนี้.. ไม่ได้ดั่งใจมีหวังกูได้ลงไปนอนอีกคน! =0=;;"

"สเป็คมึงเลยนะ!"

"ฮึ! กูเพิ่งนึกได้ว่ากูยังอยากโสดอยู่เว้ย!"

"ถุ้ย! =_=^"

..

..

..

..