22| เขาทำถึงคงลืมคนเก่าได้ไม่ยาก 2

1216 Words

โชคดีของฉันที่เจอคุณควินต์ ยอมรับว่ากลัวมาก ทำปากดีไปแบบนั้นทั้งที่ในใจสั่นแทบตาย “อยากคุยกับผมแล้วเหรอ” “คุณ เราต้องหนีก่อนนะ อย่าเพิ่งชวนคุยได้มั้ย” “ทำไมต้องหนี” “ฉันไม่อยากให้คุณเจ็บตัว” ฉันขอร้องเขาน้ำตาคลอ ทุกครั้งที่มีเรื่องเดือดร้อนจะต้องเป็นเขาตลอดที่โผล่เข้ามา ครั้งนี้ก็เหมือนกัน ฉันไม่อยากให้คุณควินต์เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องไม่ดีที่พี่ชายของฉันหามา “คุณขอร้องให้ผมช่วย แล้วมาชวนหนีเนี่ยนะ” “แต่ว่า คนพวกนั้นมันไม่ธรรมดาไง” “ยังไง” “ไปจับผู้หญิงมา กูจะเอาไปส่งให้เฮียหมู” ฉันจับแขนเขาแน่นแล้วกระตุกแรงๆ ให้เขาวิ่งหนี เรามีกันแค่สองคนต่างจากคนพวกนั้นที่ยกกันมาเป็นฝูง ส่วนพี่ชายตัวดีที่หอบเรื่องมาให้ก็หนีหายลิบลับไปแล้ว ไอ้คนเลว ถ้าได้เจออีกครั้งสาบานกับตัวเองเลยว่าฉันจะเอาเลือดหัวมันออกมาให้ได้ คอยดู “อยู่ข้างหลังผม” “ไม่เอา” ฉันจะร้องไห้จริงๆ พร้อมส่ายหน้ารัวๆ “ทำไมล่ะ ผ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD