“แปลว่ามี” เธอจ้องหน้าเขา คาดคั้นจะเอาคำตอบให้ได้
ภูริดลไม่ตอบ แต่รั้งตัวหญิงสาวกลับเข้ามายืนใต้ฝักบัวแล้วล้างฟองครีมอาบน้ำออกจากตัวเธอและล้างให้ตัวเองไปพร้อมกัน
“มีใช่มั้ย ตอบมาเดี๋ยวนี้นะ” ฟ้าพราวจับต้นแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเขย่าเบาๆ อย่างเอาเรื่อง
“อย่าทำตัวน่ารำคาญ คุณหญิงเป็นเมียแต่ง มีทะเบียนสมรส จะกลัวอะไร”
“ฉันไม่ได้กลัว แต่ฉันไม่โอเคที่คุณจะนอนกับผู้หญิงไปทั่วทั้งที่แต่งงานกับฉันแล้ว”
“ผมไม่ได้สำส่อนขนาดนั้น” บอกเสียงเรียบแล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่มาพันรอบกายภรรยาแล้วอุ้มเธอออกไปจากห้องน้ำ แต่เมื่อเห็นเธอยังจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่องอยู่จึงยอมสารภาพ “ผมยอมรับก็ได้ว่า ‘มี’ แต่มันก็เป็นเรื่องก่อนที่เราจะแต่งงานกัน คุณหญิงจะมาวีนผมไม่ได้”
“ตอนนี้เราแต่งงานกันแล้ว คุณจะเลิกกับผู้หญิงคนนั้นได้หรือเปล่า”
ภูริดลไม่ตอบ เขาเพียงใช้ผ้าขนหนูซับหยาดน้ำที่เกาะพราวอยู่บนเรือนร่างของภ
