(Lance’s POV)
Maaga akong gumising, pero kahit maaga, hindi pa rin maalis ang kaba. Ang mga ilaw ng Maynila sa labas ng bintana ng penthouse ko ay parang mga bituin na hindi pa nawawala, pero ako—gising na gising. Sa gitna ng kitchen counter ay ang dalawang tasa ng kape na inihanda ko para sa sarili ko at para kay Celine.
Pinagmasdan ko ang Aurora proposal na nakalatag sa dining table—mga renderings, sample materials, at mock-ups na parang mga piraso ng puso naming dalawa. Para akong nasa eksena ng isang suspense-thriller—na kung mag-fail, hindi lang project ang nakataya kundi reputasyon ng buong firm.
Kinuha ko ang phone ko at nag-type ng mabilis:
> Lance: Ready ka na ba? May kape dito, promise walang sabotage.
Agad siyang nag-reply kahit barely 6 AM.
> Celine: Grabe ka gising
