BANU
Dışarısı oldukça serindi ama Yakup’un kolunda yürürken içim sıcacıktı. Gülüşerek gezdiğimiz sokaklar, paylaştığımız küçücük anlar beni gerçeklerden bir an olsun yaşadığım kötü şeylerden koparıyordu. Ona olan güvenim, yakınlığım her geçen gün artıyordu. Birlikte eve dönerken aklımda sadece onunla geçireceğim dingin bir akşam vardı. Biz... Evlenmiştik. Şu an Türkiye’deydik. Muğla da, adeta balayı yapıyorduk.
Eve gelir gelmez Yakup üzerini çıkardı ve “Duş alıp geliyorum,” dedi. Üzerinden attığı ceketini yere bırakıp banyoya yöneldi. Ben de koltukta arkamı yaslayıp telefonumu çıkardım. Aradan on dakika geçmişti ki Yakup’un masanın üzerinde bıraktığı telefonu titredi. Ekranda beliren mesaj dikkatimi çekti.
Normalde gizlice başkasının telefonuna bakmam, ama içimde tuhaf bir his yükseldi.
