BETWEEN HEAVEN AND HER

CHAPTER 4: “MGA LIHIM NG GABI”

Sta. Ignacia – Tatlong Araw Makalipas

Ang gabi ay tila may sariling dampi ng lihim at pangamba. Sa may likod ng lumang poultry supply na isa sa mga negosyo ng pamilya Dela Cruz, nakatayo si Danica, nakahoodie at nakatangan ng mabibigat na salita. May kaba sa dibdib, ngunit higit na mas matimbang ang pangangailangan na makita ang lalaking nagpapabagal sa kanyang mundo.

Biglang may umalingawngaw na yabag. Lumingon siya—at doon, si Adrian, nakasakay sa kanyang motorsiklo, ngumingiting parang walang problema sa buong mundo.

“Ang tagal mo,” bati nito. “Akala ko ba’t magkikita tayo ng alas-siyete?”

“Traffic sa daan,” biro ni Danica, ngunit napapangiti rin.

“Traffic? Sa Sta. Ignacia?” pangaasar ni Adrian. “Danica, nagsisinungaling ka na.”

Tumawa ang dalawa. Sandali lang, ngunit sapat para makalimutan ni Danica ang dahilan ng kanyang pag-aalala.

“Seryoso, bakit ang tagal mong hindi nag-reply?” muling tanong ni Adrian, huminto ang ngiti. “Dalawang araw kitang hinintay. Dalawang araw akong nag-alala.”

“Alam kong busy ka sa pag-aaral, pero alam mo namang kahit anong mangyari, magre-reply ako sa’yo. Unless… may dahilan.”

Tumingin si Danica sa malayo. “Nandito na nga tayo, ‘di ba? Bakit pa natin kailangang pag-usapan ang mga bagay na mas masakit isipin?”

“Kasi ayokong may itatago ka sa’kin,” mariin ngunit malambing na sabi ni Adrian. “Alam kong pumunta sa inyo ang nanay ko. Sinabi sa’kin ni Tita Myrna.”

Napaiyak na lang bigla si Danica. “Ang hirap, Adrian. Ang hirap pala talaga. Akala ko kayang-kaya kong harapin ang lahat, pero nang makausap ko ang nanay mo… parang ang liit-liit ko. Parang wala akong karapatang tumayo sa tabi mo.”

Yumakap si Adrian nang mahigpit. “Wag kang matakot. Nandito ako. Hindi kita iiwan. Kahit anong mangyari. Hindi ako katulad ng tingin mo sa mga mayayaman—hindi ako duwag. At hindi kita ipagpapalit sa kahit na ano.”

---

Sa Ilalim ng mga Bituin

“Saan ba tayo patungo, Adrian?” malumanay na tanong ni Danica habang nakasakay na sa motor, hawak nang mahigpit ang baywang nito.

“Sa kahit saan… basta’t magkasama tayo,” ngiti nito. “Pero kung seryosong sagot ang hanap mo… may plano ako. Pagtapos ng college, magtatayo ako ng sariling negosyo. Hindi ako aasa sa pamilya namin. Gusto kong patunayan sa kanila—at sa’yo—na kaya kong bumuo ng sariling pangalan.”

“Ayoko ng marangyang buhay, Adrian. Gusto ko lang… ikaw. Kasama ka. Kahit saang tabi lang ng mundo ‘to.”

Hinawakan ni Adrian ang kamay ni Danica. “Ikaw ang dahilan kung bakit ako lumalaban. Kaya ‘wag kang susuko. Huwag mo akong susukuan. Hindi ako magpapadala sa magulang ko. Hindi kita ipagpapalit sa kanila.”

“Paano kung hindi kayanin?” bulong ni Danica.

“Kakayanin natin ‘to. Magtiwala ka lang.”

---

Lihim na Katulong at mga Pangarap

“Alam mo ba,” kwento ni Adrian habang naglilibot sa mga madilim na daan ng bayan, “si Tita Myrna ang nagpapadala sa’kin ng mga balita tungkol sa’yo. Siya ang yaya ko noong bata pa ‘ko. Siya lang ang nakakaalam tungkol sa atin. At siya ang laging nagsasabi sa’kin na ‘wag kang bibitiw.”

Ngumiti si Danica. “Salamat sa kanya. Kung wala siya, baka hindi na tayo nagkita ulit.”

“Oo. At tulungan niya tayo. Basta… magtiwala ka lang. May plano ako. Pagkatapos ng semester break, mag-iipon ako. Maghahanap ng part-time. Kahit ano, basta’t makatulong. Gusto kong maging karapat-dapat sa’yo.”

“Karapat-dapat ka na, Adrian. Hindi mo kailangang patunayan ‘yon.”

“Para sa’kin, kailangan,” aniya. “Para sa atin.”

---

Pagbabalik sa Katotohanan

Nang oras na para umuwi, tila ba ay ayaw pang bitawan ng gabi ang dalawa. Nakatayo sila sa tapat ng maliit na daan papunta sa bahay ni Danica.

“Magkikita ulit tayo sa susunod na linggo,” sabi ni Adrian. “Mag-iingat ka. ‘Wag mong isipin ang sinabi ng nanay ko. Tandaan mo—ikaw ang pipiliin ko. Palagi.”

“Sana nga,” aniya. “Sana kayanin natin.”

“Kakayanin natin ‘to, Danica. I promise.”

Hinawakan niya ang pisngi ni Danica at dahan-dahan itong hinalikan sa noo. “Mahal kita.”

“Mahal din kita.”

Habang naglalakad pauwi, naramdaman ni Danica ang init ng yakap ni Adrian—parang isang pananggalang sa lamig ng gabi at sa pangambang bumabalot sa kanyang puso. Ngunit sa kabilang dulo, nakamasid ang isang matalim na mata—ang driver ng pamilya Dela Cruz, na lihim na inutusan para bantayan ang mga galaw ng binata.

---

Wakas ng Kabanata

“Sa gabing iyon, natutunan ni Danica na ang pag-ibig ay parang bituin—kahit gaano pa kaliit ang liwanag, may saysay pa rin ito sa dilim. At si Adrian—isang liwanag na handa niyang sundan, kahit saan pa magtungo. Ngunit sa pagliko ng kanyang mga paa patungo sa kanilang maliit na bahay, may nakaabang na ulap—isang lihim na nagmamasid, handang maghasik ng lagim sa kanilang sinisikap na pag-ibig.”