“งั้นเราแต่งงานกันได้รึยังคะ”
“กับมาเฟียอย่างฉันเนี่ยนะ คิดจริงเหรอว่าเธอจะได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข”
“คุณคงไม่เปิดตัวฉันอยู่แล้ว แล้วก็พอรู้ด้วยว่าคุณไม่สนใจเรื่องผู้หญิง ทุกคนในวงการนี้ไม่สนใจตัวประกันไร้ค่า ที่ไม่ได้รับความสนใจหรอกค่ะ”
“หึ นั่นสิ”
ใจเธอเต้นระรัวเมื่อการเจรจาดูท่าจะเป็นไปได้สวย
“ถึงจะแยกห้องนอน แต่ถ้าฉันต้องการมีเซ็กซ์ เธอก็ต้องทำหน้าที่เมีย” น้ำเสียงเฉยชากล่าวขึ้นหลังจากฟังข้อเสนอ
“เราไม่ได้จะแต่งงานกันแค่ในนามเหรอคะ” ดวงตาของเกวลินทร์เบิกกว้าง
“ฉันเป็นผู้ชายนะ มีความต้องการ ถ้ามีเมียแล้วแต่ยังไปหาผู้หญิงนอกบ้าน คนอื่นจะว่ายังไง”
“แต่ฉันไม่ถือนะคะ” เธอตอบกลับคนที่เคยใช้ปืนจ่อหัวตัวเองอย่างไม่สะทกสะท้าน
“แต่ฉันถือ” เขาตอบกลับในทันที
ท่าทีสบายใจแบบนั้นมันทำให้คนที่เป็นเหมือนสัตว์เลือดเย็นไร้หัวใจกำลังรู้สึกหงุดหงิดไม่น้อย ใหญ่ตระการเบนสายตาจากดวงหน้าสวยมองเอกสารในมือ แต่หูยังฟังเสียงอึกอักของหญิงสาวที่กำลังจะหาทางต่อรองกับเขา
“แต่...”
“ไม่มีแต่ ฉันกำลังเสียผลประโยชน์มากพอที่จะไม่ต้องเสียเวลาหาผู้หญิงมามีเซ็กซ์ด้วยทุกคืน เธอแค่ทำหน้าที่นั้นก็พอ”
“ทุกคืนเหรอคะ” คิดถึงคืนนั้นที่เธอสะบักสะบอมจนเดินแทบไม่ไหวใบหน้าหวานก็แดงซ่าน
“ฉันไม่กินจุนักหรอก”
คนโกหก!
“เธอเองก็เหมือนกัน ถ้าต้องการก็แค่ออดอ้อนก็พอ”
ออดอ้อน!?
“ฉันไม่อนุญาตให้เธอไปมีอะไรกับคนอื่นในระหว่างที่แต่งงานกัน”
“ฉันไม่มีหรอกค่ะ ฉันไม่เคยมีแฟน แล้วก็อยู่แบบไม่ต้องการมาหลายสิบปี ฉันโอเคค่ะ”
“งั้นก็ลองต้องการดู”
เกวลินทร์เม้มปากแน่นใบหน้าแดงก่ำ เมื่อสบกับสายตาที่เงยขึ้นมามองเธอ เรียวคิ้วของเขาเลื่อนขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ รู้ตัวอีกทีชายหนุ่มที่อยู่ในเสื้อกั๊กสูทก็ลุกขึ้นจากโต๊ะเดินตรงมาที่เธอ
สายตาร้อนแรงก้มมองคนที่เตี้ยกว่าเขาเกือบยี่สิบเซ็นต์ สืบเท้ารุกไล่ให้เกวลินทร์ต้องหมุนตัวหนี ก่อนจะถูกเขากักไว้ระหว่างอกแกร่งและโต๊ะทำงาน
“นี่คุณกำลังจะทำอะไรคะคุณใหญ่”
ใหญ่ตระการวางมือลงบนโต๊ะ กดปลายจมูกโด่งแทรกเรือนผมสวยคลอเคลียที่ใบหูแดงก่ำ
ลมหายใจอบอุ่นพัดผ่านใบหูของหญิงสาว
ก่อนที่เขาจะกระซิบเสียงพร่า “คืนนั้นเธอยังต้องการได้ ทำไมไม่ลองฝึกต้องการดูล่ะ มันก็ไม่แย่ไม่ใช่เหรอ”
“...”
“ยินดีต้อนรับครับคุณภรรยา โชคดีจริง ๆ ด้วย ที่คืนนั้นฉันไม่ได้ฝังลูกตะกั่วลงบนหัวสวย ๆ ของเธอไปซะก่อน ว่าไหม...”
เรียวปากนุ่มของเกวลินทร์ปั่นป่วนเขาแทบบ้า
ใหญ่ตระการเหมือนเสือโหยที่ขาดเหยื่อ เขาฉกจูบเข้าไปงับกลีบปากเธอเบา ๆ แล้วเริ่มรุนแรงขึ้นเมื่อเธอตกใจแล้วเปิดปากออก เขาสอดลิ้นเข้ามาแล้วทำให้เธอหายใจไม่ออกด้วยการไล่ต้อนลิ้นเล็กของเธอ
“อึก”
“แลบลิ้นออกมา...”
“ดะ...เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวค่ะคุณใหญ่แฮก ๆ เรายังคุยกันไม่จบนะคะ เดี๋ยวค่ะ” เสียงหอบกระเส่าบอกเขาก่อนจะยกมือดันอกเขาเอาไว้ เมื่อเขากำลังจูบใบหูเธอ หน้าท้องน้อยของหญิงสาววูบวาบขึ้นมาทันที
หลังของเธอเองก็แตะกับกองเอกสารเขาจนล้มระเนระนาด แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจนอกจากดันตัวเธอเอนลงบนโต๊ะ แถมยังวางมือลงบนหน้าท้องน้อยของเธออีก
พอเธอห้ามเขาก็เหลือบตามองเธออย่างรำคาญใจ แต่ก็ยอมปล่อยเธอ
“ถ้าเรามีอะไรกัน แล้วเรื่องคุมกำเนิดล่ะคะ”
“แล้วแต่เธอ”
“หมายถึงจะผลักภาระให้ฉันเป็นคนกินยาเหรอคะ”
“ฉันไม่ป้องกัน เธอเป็นเมียฉันจะมีลูกกันผิดตรงไหน แต่ถ้าไม่อยากมีก็กินซะ ฉันไม่ห้ามมันจะไม่อยู่ในข้อตกลง”
“แต่เราจะหย่ากัน ถ้ามีลูกขึ้นมาจะทำยังไงคะ”
“ฉันก็เลี้ยงสิ หรือเธอจะเอาลูกไปตอนนั้นก็ตัดสินใจเอา แล้วค่อยมาคุยเรื่องค่าเลี้ยงดู แต่ห้ามกีดกัน” ใหญ่ตระการพูดอย่างไม่สะทกสะท้าน น้ำเสียงเขาเหมือนกำลังเจรจาธุรกิจที่มีผลกำไรขาดทุนที่ต้องจัดสรร พลางจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่
ไม่รู้ทำไมเวลาอยู่ต่อหน้าเกวลินทร์ เขาถึงเสียการควบคุมราวกับคนไม่รู้จักพอ
หญิงสาวเม้มปากแน่น ไม่ชอบใจเท่าไหร่นักที่เขาดูไม่สนไม่แคร์ แม้จะเป็นเด็กที่ยังไม่เกิดมาก็เถอะ แต่พูดจาราวกับเธอกับลูกจะเป็นยังไงก็ไม่สนอย่างไรอย่างนั้น
“คุณไม่กลัวฉันไม่ยอมหย่าเหรอคะ”
“เธอไม่หย่าแล้วจะทำอะไรได้”
“ถ้าฉันใช้ใบทะเบียนสมรสมาขอแบ่งสมบัติจากคุณ”
“มันจะอยู่ในข้อตกลง เธอกินไม่จุนักหรอก แล้วฉันก็ไม่ใจร้ายที่จะไม่ให้อะไรเธอสักบาท เพราะอย่างนั้นก็ใช้ชีวิตไปอย่างเงียบ ๆ ตามที่ต้องการเถอะ”
“ฉันมีเรื่องที่ต้องการจะขออีกข้อค่ะ”
“ว่ามา”
“ช่วยกีดกันไม่ให้เจอกับแดนสิงห์ด้วยค่ะ ถ้าไม่ได้ก็ขอให้เจอน้อยที่สุด”
“ฉันจะทำตามนั้น เรื่องน่ารำคาญนั่นฉันจะจัดการเอง” เขาปัดรำคาญอย่างเร่งรีบ แล้วปล่อยมือจากร่างหอมหวานอย่างเสียดายหลังพลิกดูนาฬิกา
“คืนนี้ฉันจะเจอเธอที่ชั้นสิบ”
ใบหน้าหวานแดงก่ำเมื่อเขาย้ายห้องนอนเธอ จากชั้นแขกเป็นห้องนอนเขาที่เธอนอนกับเขาแทน
ผู้ชายคนนี้หน้าไม่อายเลยจริง ๆ
เขาไม่ค้าขายขาดทุนแต่กำลังตักตวงกำไรจากเธอเต็มที่ ไม่ใช่ว่าเธอกำลังเสียเปรียบอยู่เหรอ แต่เธอจำเป็นต้องพึ่งพาเขา เกวลินทร์ได้แต่คิดอย่างยอมจำนน