Aşk Çıkmazı

Ali arabayı kafenin önünde park etti. Arkaya dönüp oğullarına bir şey söyleyecekti ki "Baba biz önden gidiyoruz."dediler. Tek kelime edemeden de arabadan inip bagaja koydukları hediylerini aldılar. Hızla kafeye girişlerini izlerken karısının güldüğünü duyunca dönüp baktı. Ada kocasının suratının haline gülerken kendine dönen gözlere "Hala alışamadın." dedi. Oğulları gençliğinin en güzel zamanlarını yaşıyorlardı. Küçük oğulları Alper lise bire gidiyordu. Büyük oğulları Atakan ise lise sonda üniversite sınavına hazırlanıyordu. Diğerleri gibi aynı üniversiteye gitmek istese de iyi bir puan almak istiyordu. -Bu gençlere yetişmek gerçekten zor. Sanki Uğur abileri kaçıyor. Kocasının dediğine gülerken bugün toplanma sebebi Uğur olduğu içinde oğulları yerinde duramıyordu. Ailenin en büyüğünün doğum günüydü. Kutlamayı sevmese de tüm ailenin buluşması için özel günleri atlamamayı adet edinmişlerdi. -Biliyorsun ikisi de ona hayran. Ali bunun gayet farkındaydı. Durumdan memnun olduğu içinde "Bizde inelim o zaman. Bakalım doğum günü adamı ne yapıyor?"dedi. Zaman ne kadar hızlı geçiyordu. Ailelerine ilk katılan Uğur'un doğumunu hatırlayıp gülümsedi. Şimdi yirmi yedi yaşına basan genç bir adam olmuştu. Üniveriste de tez hazırlıyor ve öğretim görevlisi olmak için eğitim alıyordu. Oğuz'un dediği gibi abisine de çok benziyordu. Salih gibi sakin görünse de sinirini bir kaç kere görmüşlerdi. Hepsinin abisi olarak da fazla olgun ve sahibleneciydi. Karısının elini tutup kafeden içeri girdiğinde ikizler karşılarına dikildi. -Hala neden geç kaldınız? Babam sizi sorup duruyor. Konuşan ikizlerden Sedef'ti. Tek yumurta olmadıkları için ayırmak kolay oluyordu. Elif ve Soner onlardan sonra evlenselerde çocuk konusunda önce davranmışlardı. Selin ve Sedef on sekiz yaşında üniversite birinci sınıftaydılar. Aynı bölümü tercih etmişler ve ekonomi okuyorlardı. -Annen sormuyor mu? Ada arkadaşının da geri kalmayacağını biliyordu. Yeğenleri koluna girerken "Halamızı alıyoruz. Annem de bizi bekliyor."dediler. Ali karısının arkasından bakarken kadınların köşeye kurulduğunu gördü. Etrafta gözünü gezdirirken gelen çoğu kişinin Uğur'un arkadaşı olduğunu tahmin ediyordu. Babası el atmış olmalıydı, çünkü Uğur gerek yok diyerek çağırmazdı. -Kardeşim.. Kuzey abisinin sesini duyunca döndü. Tabi arkasından Salih ve Oğuz da geliyordu. -Bende size bakıyordum. Baya gelen olmuş. İki abisi Oğuz'u gösterince bildik gülümsemesi ile gururla bakıyordu. -Uğur bu durumdan memnun mu bari? Oğuz etrafa bakıp oğlunu bulmaya çalıştı, ama kalabalıktan görünmüyordu. Başak'ı görünce "Kızım abin nerede?"dedi. -Büyük ihtimal kaybolma kolunu bulmaya çalışıyordur. Bence kaçmış bile olabilir. Başak giderken hepsi güldü. Salih kardeşine döndü. "Adama sormadan davetli listesi ayarlamakta tek senin fikrin olurdu." -Bırak abi ya ona kalsa sade bir kutlama yapar. Siz olsanız yetersiniz baba diye başlayan cümlelerini biliyorsun. Adam her dakika bana seni hatırlatıyor. Salih sinirle baksa da Oğuz "Yalan mı?"dedi. Kuzey kardeşlerin arasına girip "Tamam uzatmayın bizim içinde iyi oluyor. Çocukların doğum günü sayesinde hep birlikte oluyoruz."dedi. Aile kalabalık olunca doğum günleri bitmiyordu ve bu da onlar için mazaret oluyordu. -Sıra sizinkilerde hediyeler ne olacak? Salih'in oğlu Sarp ile Kuzey'in oğlu Kartal farklı günlerde doğmuş olsalar da birlikte kutlamayı seviyorlardı. İkiz gibi büyüdükleri için aynı bölümü seçmişlerdi. İkisi de ekonomi okuyordu. Soner'in kızları da onlardan örnek alıp aynı bölümü istemişlerdi. Kuzey kardeşine bakıp "Seninki söyledi mi?"dedi. Salih gülümserken "Kartal ile aynı hediyeyi istiyoruz dedi, ama daha söylemedi."dedi. -İsterseniz öğrenelim. Oğuz'un kaynağı olduğu için öğrenmesi çok zaman almazdı. Kardeşleri de bildiği için "Kızını kötü işlerinde kullanma."dediler. -Çocuklarınız hakkında bilgi alırken hiç öyle demiyorsunuz. Bu konuda haklı olduğu için hepsi sessiz kaldı. Oğuz bu sırada etrafı kontrol edip abilerine yaklaştı. -Size bir haberim var, ama iyi bilemiyorum. Ali merakla bakarken Kuzey ve Salih tedirgin oldular. Kızları ya da oğulları ile ilgili sıkıntı mı vardı. Devam et dedikten sonra Oğuz "Soner ile dünür olacaksınız galiba."diyerek bonbayı patlattı. İkisi de anında birbirlerine baktıklarında konu oğulları olduğunu anladılar. -Nasıl yani? Ali abileri şaşkın olduğu için konuyu sormak istedi. Oğuz heyecanla "Kartal,Selin ile Sarp da Sedef ile ilgileniyormuş. Tam olarak ilişki başlamasada kızıma göre baya yakınlarmış."dedi. Kuzey ve Salih sevinseler mi üzülseler mi bilemediler. Sonuçta kız babası olarak Soner tepki verebilirdi. Birde aralarında kötü bir durum oluşmasını istemiyorlardı. -Emin misin? Abisinin sıkıntısını anlasa da "Başak yanılmaz bilirsiniz."dedi. Bundan hepsi emindi. Salih şimdilik bir şey yapamayacakları için "Belki aynı bölümde oldukları için yakınlardır."dedi. Oğullarının üçüncü senesi olduğu için kızlara baya yardımcı oluyorlardı. Uğur'un özel üniversiteye gitmesi ile arkasından diğerleri de aynı yere gönderilmişti. Ayrılmasınlar derken Soner ve Elif de bu konuda ikna edilmişti. Uğur üniveriste de kalırken tek mezun olan Eda'ydı. Şu aralar kendini sanata vermiş ve resim yaparak zamanını geçiriyordu. Ali abisine destek olup "Bence de genç bunlar zamanla ne olacağını görürüz."dedi. Kuzey oğlunun olduğu yere baktığında Selin'i izlediğini görünce pek emin olamadı. Birini sevmesi elbet güzeldi, ama Soner ile sorun oluşsun istemiyordu. Salih konuyu değiştirip "Eda birini seviyor diyeceksin sandım."dedi. Kuzey kardeşine dönüp "Kızlar yirmi altı yaşına bastı artık zamanı gelmedi mi?"dedi. Kardeşleri derdini bildiği için güldüler. Kuzey kızı bugün birini seviyorum dese bayram yapacak haldeydi. Masal, Eda'nın aksine hala mezun olamamıştı. Zaten okula da düzgün gitmiyordu. Nasıl olduysa Oğuz'un kız versiyonu olup çıkmıştı. Hiç bir şeyde sınırı yoktu. Her seferinde yanında başka birini görmek bile normal gelmeye başlamıştı. Ya arkadaştı ya da kısa süreliğine takılıyordu. Kendi doğruları ile yaşayan ve birazda ailesini zorlayan birine dönüşmüştü. -Ya asıl ben sizinle bir şey konuşmak istiyorum. Oğuz'un nadir ciddi olduğu zamanlar olunca hepsi dikkatini verdi. Ali "Konu önemli galiba."dediğinde gözleri ile onayladı. -Uğur da son zamanlar bir haller var, ama çözemiyorum. Adam amcası gibi konuşmuyor. Tek bildiği bir şeyim yok demek. Kardeşleri abarttığını düşünüyorlardı. Kuzey "Genç adam üstüne gitme."dedi. Salih de "Bana benziyorsa kesin sen çocuğu sıkıyorsundur."dedi. -Başak bu konuda yardımcı olmuyor mu? Ali konuya farklı yaklaşınca Kuzey "Evet ya senin kız bir abisini mi çözemiyor?"dedi. Oğuz dertli dertli "O konu beni aşar baba diyor. Bir de ne kadar sorsam da abim ile konuş diyor."dedi. Kardeşler kalabalığa bakarken Uğur'u aramaya başladılar. Sevmediğini bilseler de nereye kaybolmuştu? Uğur bu sırada kalabalıktan kaçıp kendini dışarı atmıştı. Babasının kutlamada ısrar etmesini anlasa da sıkılıyordu. Cebinden telefonu çıkardığında hala neden pasta kesilmediğini de biliyordu. Her zaman ki gibi biri geç kalmıştı. Duyduğu sesle kafasını kaldırdığında alsaftı ağlatan Masal'dan başkası olmadığını gördü. Kardeşinin doğumunda istediği arabayı aldırmış, yetmemiş babasının kucağında arabayı sürmeye çalışmıştı. Herkes geçici bir heves diye düşünürken her geçen gün araba düşkünlüğü artmıştı. Kuzey çözümü kapalı alanda küçük arabalar ile çözsede bu sefer ralliye merak sarmaya başlamıştı. Kendi yaşıtlarının yaptığı küçük yarışlar ile başlamış ve büyüdükçe arabada büyümüştü. En son yaptığı yarışta birinciliği bile vardı. Babasına trafikte hız yapmayacağım dese de onun en yavaşı bile süratliydi. Uğur hızla yaklaşan arabanın el freni ile döndürmesine gözlerini devirdi. Eskiden olsa yüreği ağzında izlerdi, ama artık ona bile alışmıştı. Kırmızı spor arabası ile geldiğini görünce kesin yine saçma giyindi dedi. Yer ve mekanın zıttına göre giyinmeyi çok seviyordu. Siyah camlardan içeri görmediği için ellerini cebine koyup inmesini bekledi. Sonunda kapı açıldığında ortaya çıkan sahne yine mi dedirtti.. Sarı saçları beline kadar gelirken yeşil gözlerini örten gözlük ile karşısında duruyordu. Giydiği uzun topuklu ayakkabı yetmemiş bir de kısacık etek giymişti. Üstüne giydiğine ise kıyafet bile demek saçmalıktı. Bari bugün düzgün giyinseydi diye düşürken bildik gülümsemesi ile gözlüğünü çıkarışını izledi. Böyle yaptığında erkeklerin kalplerini çarptırdığı için pek severdi. -Uğur!!!! Deli gibi üstüne gelirken ellerini cebinden çıkardığı gibi "Orada dur bana yaklaşma" dedi. İzin verirse dudaklarına sürdüğü o kırmızı rujla yanağına yapışacaktı. İlk zamanlar takmasada yüzünü temizlemek saatlerini aldığı için istemiyordu. Masal'ın tehlikeli gülüşü atarken tabi ki de durmayacaktı. Sinir olduğunu bildiği için kollarını açıp "Öpmeden olmaz. Bugün senin doğum günün."dedi. Adım attığında anda kaçtıkça keyfini çıkarıyordu. Üstüne geldiği yetmiyormuş gibi bir de dudaklarını büzüp şirinlik yapma derdindeydi. "Uzak dur dedim. Hem neden geç kaldın sen?" Konuyu değiştirip kaçmaya çalışsa da Masal yoluna kolunu uzatıp engel oldu. -Yemezler Uğur. -Artık abi mi desen. Bak belki hoca da olur. Masal gitmediği okulu hatırlayınca yüzünü astı. Ailesi izin verse bugün bırakırdı. Yarış yapmayı seviyordu ve zamanının çoğunu araba sürerek geçiriyordu. Uğur bu sefer oldu derken yine kaçmaya çalıştığında Masal fark ettiği gibi üstüne yürüyüp duvar ile arasında sıkıştırdı. Tek kaşı kalkerken "Nereye?"dedi. Uğur'un aldığı nefes boğazında takılırken yakınlık tehlike demekti. Daha önce kardeşiz,kuzeniz diyerek her şeyi rahat yapsalar da son zamanlarda ayarlarında bir dengesizlik vardı. Adını koymamıştı, ama gerilmesine sebep oluyordu. Sakin görenmeye çalışıp "Geldiğine göre artık pasta kesme vakti geldi. Malum herkes seni bekliyordu. Kolunu çekte geçeyim."dedi. Uzaklaşsın diye beklese de yakınında ki yüz yapmayacağının kanıtıydı. Masal sinir etmekten hoşlandığı kadar yüzünün halini gördükçe devam edesi geliyordu. Ortalıkta abiyim diye gezen adamı biraz deli etmek güzel olurdu. -Daha öpmedim. -Olmaz!! Uğur dişlerinin arasında cevap verirken etrafa baktı."Biri görecek. Kaç yaşına geldin hala çocukluk yapıyorsun." Kurtulmak için her yolu denese de Masal öyle pes edecek biri değildi. -Görsün ne olacak? Sabrı sınanıyordu. Masal çoğu zaman kendi aleminde gezdiği için görmemek iyi geliyordu, ama böyle durumlarda söz geçirmek mümkün olmuyordu. Bir de düşündükleri ve hissettikleri kesinlikle olmazdı. Kuzey amcasının kızı olması ya da kardeş gibi büyümeleri kısmını geçmişti. Asıl mesele Masal'ın kendisiydi. Onun gibi birisinin kafasını karıştırması saçmalıktı. Sevgi konusunu alaya aldığı kadar erkekleri oyuncak gibi kullanan biriydi. Her seferinde yanında farklı biri görmek bile artık normal geliyordu. Zaten hiç birine değer de vermiyordu. Masal kızaran yüzü gülümseyerek izlerken etrafında gezen hiçbir erkekte görmediği şeyi izliyordu. Biraz daha deli etmek için "Arkadaşlara haber verdim. Okulumuzun yakışıklı,genç ve önü açık hocamızın doğum gününü gece kulübünde kutlayacağız dedim. Bak bu kıyamı unutma, bir sürü güzel kız gelecek."dedi. Daha da kızaran yüz ve konuşmak istese de dişlerini sıkıp bakması daha çok güldürdü. Kaç yaşından adamdı artık bir sevgili görmeyecekler miydi? Uğur uğraştığını bildiği için eğildi ve kolunun altından geçtiği gibi kapıya yürüdü. Peşinden koştursada durmadı. En iyisi bir an önce pastayı kesip gitmeti. Hazırlaması gereken bir tez vardı ve aklını başla bir şey ile meşgul edemezdi. Masal sonunda çıldırttığını bildiği için peşinde koşsa da topuklular ile kolay olmuyordu. Eda birden önüne geçince ani frenle zor durdu. -Sonunda geldin. Kaç kere mesaj çektim. Hepimiz seni bekliyoruz. Uğur'un arkasından bakmayı bırakıp Eda'ya döndü. Önce yanağını öpüp "Hediye almak için durmak zorunda kaldım . Birde akşam parti var."dedi. Başak da yaklaşırken söylediğini duymuştu. Heyecanla "Abim için mi?"dedi. Gelmeyeceğini bildiği için şaşkınlık yaşıyordu. Adam aylardır baya değişmişti ve kaçtığını çok belli ediyordu. Abisinin derdini bildiği kadar kabul etmediğinin de farkındaydı. Olmayacak birine kalbini kaptırmak üzereydi. Masal tatlı yüzü tutup "Sen daha küçüksün gelemezsin."diye takıldı. Başak'ın gözleri kocaman açılırken "Yirmi iki yaşındayım. Daha ne kadar büyüyeceğim? Hem konu ben değil abim. Geleceğine emin misin?"dedi. Bu sırada Selin ve Sedef de gelmişti. Merakla "Nereye gidiyoruz?"dediler. Artık üniversiteli olduklarına göre babaları izin verirdi. Hem bu sayede Kartal ve Sarp ile de biraz daha vakit geçirmiş olurlardı. -Soner amca duymasın. -Bence Elif teyze duymasın. Masal ve Eda haklı olduğu için güldüler. Bu sırada pastanın geldiğini görünce hep birlikte yaklaştılar. Kartal ve Sarp kızların arkasına geçtiler. Atakan ve Alper de gelince tam olmuşlardı. Uğur önüne koyulan pastayı görünce babasının hazırladığını anlaması çok da zor değildi. Kalem,gözlük ve defter ile süslenmişti. Hayatın bunlardan ibaret diye hep takılırdı. Gülümseyerek babasına ve annesine baktığında gözlerinde ki mutluluk yetiyordu. Yanlarında duran amcalarına ve eşlerine de baktı. En son gözü kardeşlerine kaydığında bir yerde takıldı. Fazla düşünmemek içinde beklemeden mumları üfledi. Herkes alkışlarken kollarına koşturan ilk kardeşi oldu. -İyi ki doğdun abi!! -Kızım abin gece boyunca aynı şeyi duyacak hemen sıkmayalım istersen. Babasının dediği ile ayrıldıklarında önce annesine sıkıca sarıldı. Babasına dönüp "Her şey için teşekkür ederim."dedi. Ne kadar istemese de çok uğraşmıştı. -Biz de kutlasaydık. Kuzey ve Salih araya girince Oğuz çekildi. Ailenin ilk evladı hepsi için değerliydi. İkisi de genç adama grurla bakıyordu. Ali oğulları ile yaklaştığında Atakan ve Alper abilerinin yanına geçtiler. Hiç beklemek istemedikleri için hediyelerini uzattılar. -Abi bu senin. Ali oğullarının heyecanını anlasa da "Aceleniz ne acaba?"dedi. Atakan babasına dönüp üzgün bakmaya çalıştı. -Akşam abim için eğlence varmış. Herkes gidecek. Biz gidemeyeceğiz ya erken verelim dedik. Ali ne döndüğünü anlamadığı için kardeşlerine baktı. Yüzlerinden bilmedikleri belli oluyordu. -Ne eğlencesi? Alper bababasına yaklaşıp "Abim için kutlama varmış. Bizde gidelim mi?"dedi. Kulüpte olacağı için ikisi dışında hepsi gidecekti. Yaşları tutmasa da izin koparmaya çalışırken Kuzey amcasının "Nerede?"sorusu hiç iyi olmadı. -Bensiz neler oluyor burada? Soner'in sesi ile hepsi döndüğünde Atakan durumu kısaca özetledi. Uğur böyle olmayacağı için "Burada ki kutlama yeter..." diyerek lafa başladı, ama Masal kızları da alıp gelince susmak zorunda kaldı. Kuzey kızının kollarını bağlayarak meydan okumaya geçtiğini görünce her şeyin onun başı altından çıktığını anladı. -Yetmez beyefendi. Madem bize abilik yapıyorsun o zaman bu kutlama olacak. Hepsi destek verirken Uğur'un ne kadar zorda kaldığını bir tek kardeşi görüyordu. Normalde bile kutlama olaylarını hiç sevmezdi ki Masal böyle yaptıkça köşeye sıkışıyordu. Kuzey müdahele edip "Kızım senin seçtiğin bir yer mi?"dedi. İşin sonunu pek iyi göremediği için müdahale etmek istedi. Masal en masum bakışları ile bakarken "Bana güven baba."dedi. Tabi bu dediğine hepsi güldü. Atakan ve Alper konu dağıldığı için "Biz gidiyor muyuz? Onu konuşsak." dediler. Gözler Ali'ye dönerken "Sizin yaşınız tutmuyor gibi."dedi. Masal yaklaşıp koluna girdi. "Onlarsız olmaz ki? Bizi ayıracak mısın? İstersen sende gel canım."dedi. Ali'de ki sevgi kredisini kullanırken Oğuz "Bu yaştan sonra kulüplerde takıl da Ada sana ne yapıyor gör."dedi. -Biri beni mi andı? Ada kocasına ve oğullarına baktığında bir şey döndüğünü görüyordu. Alper annesinin yanına geçip "Babam akşam seni bir kulübe götürecekmiş."dedi. Ali şaşkınlıktan "Ne?"dediğinde karısının gözleri onu buldu. Bu yaştan sonra gece takılması da ancak ikisine yakışırdı. Karı koca da duruma gülünce Masal aradan çekildi. -Nereye gidiyoruz? Ali eşini kollarının arasına aldığında "Tam bize göre bir yer."dedi. Cevabı herkesi daha çok güldürerken karısının gözlerinde anın mutluluğunu yaşıyordu. Kaç yıllık evli olsalar da ilk günkü gibi seviyor ve her baktığında dünyası aydınlanıyordu. Yanında tüm ailesi ve kollarında karısı, başka ne isterdi...