GÜZEL VE ÇİRKİN

KORKAK

'' Korkaksın '' diye fısıldadı Victım, Shelby'e doğru eğilerek. 

''Gerçekte ne istediğini bilmiyorsun ''...

''İntikam istiyorum''diye bağırmak istedi Shelby fakat tek yapabildiği sessiz çığlık atmaktı. 

Shelby ter içinde uyandığında hızla etrafına baktı ve nerede olduğunu idrak etmeye çalıştı.Evindeydi ve yatağında yatıyordu.Rahatlamaya çalışarak yan tarafında ki sürahiden bir bardak su doldurdu ve soğuk suyu dudaklarına değdirdi. 

Victım bir zamanlar yaşadıkları evin ardiyesinde kendisine saldırmış ve genç kız da tedavisi mümkün olmayan yaralara sebep olmuştu. O zamanlar ailesine bundan bahsetmeye korktuğu için uzun bir zaman bu durumu saklamaya çalışmıştı. Nitekim kimse de öğrenmemişti. Fakat demir sopanın değdiği her yer hala o gün ki gibi yanıyor ve izlerinden hiç bir şey kaybetmiyordu. 

Shelby geceliğinin eteklerini sıyırarak bacaklarında bulunan izlere baktı. Hala orada duruyorlardı. Sekiz sene geçmişti fakat Victım'ın ruhunda bıraktığı yaralar geçmemişti.Geceliğinin eteğini tekrar indirerek bakışlarını kollarında gezdirdi. 

Hiç bir zaman askılı ve ya kısa kollu bir elbise giyemeyecek olması ne kötüydü. Her zaman saklaması gereken izleri olacaktı.Bu izlerin görünmesi demek insanların ne olduğunu sorgulaması demekti ve Shelby buna katlanamazdı.Yaşadıkları bir kabus gibi ara ara rüyasına girerek hayatını cehenneme çevirmeye devam ediyordu zaten. 

Hayatı boyunca Victım'dan nefret edecekti. Black ailesi isimlerinin lekelenmesindense ölmeyi tercih edeceklerini söylemişlerdi Shelby'e. On sekiz yaşında Victım'ın ilgisine maruz kaldığında bunun sonucunun bu kadar kötü biteceğini tahmin edemezdi. 

Geçmişi düşünmeyi bırakarak tekrar yatağına yattı ve gözlerini sıkıca kapattı. Unutmayı umduğu anılarıyla uykuya daldı ..

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Victor kahvaltı masasında yeğenlerine önlerinde ki tabaklarını bitirmeleri hakkında kısa bir nutuk çekerken kapıda onları izleyen Shelby'den habersizdi. 

Bu hareket Shelby'nin aklının karışmasına sebep olurken iki kardeşin birbirinden ne kadar da farklı olduğunu düşündü. Victım her zaman kibirliydi ve insanlara böceklermiş gibi bakmayı seven biriydi. Genellikle kabaydı ve centilmenlikten çokta anlamazdı. 

Çocuklarına karşı biraz olsun sıcak davrandığını görmüştü fakat bunun kendisini etkilemesine izin vermemişti. Victım bu hayatta belki de bir tek çocuklarına bu kadar iyiydi. Karısına karşı bile bazen çok sert çıkışları olabiliyordu ve Shelby bunlardan bir kaçını görmek zorunda kalmıştı.

Zaman zaman Victım'ın bu sorunları onu mutlu etse de Thomas ve Elsa ile vakit geçirdikçe çocuklar için üzülmeye başladığını fark ediyordu.Onların sıcak bir aileye ihtiyaçları vardı. 

Şimdi ise kahvaltı odasının önünden geçerken çocukların sesleri ile dikkati dağılmış ve bu kadar sesin nedenini öğrenmek üzere kapıdan içeri bakmıştı.Gördükleri ile şaşırmış ve bunu gizlemeye çalışarak kısa bir süre bu anı izlemeye dalmıştı.

Victor masanın maşında oturuyordu ve yeğenleri de iki kenarına oturmuş kahvaltılarını ediyordu. Victor onlara yemelerini teşvik edici komik hikayeler anlatıyor ve ara ara yüksek kahkahalar odanın içinde yankılanıyordu. Uzaktan güzel bir tablo gibi görünen masaya bakan Shelby, Victor'ın üzerinde dolaşan bakışları ile kendine gelerek hızla kapıdan uzaklaştı ve kütüphanenin yolunu tuttu.

Şimdi de Lord'u dikizleyen biri gibi görünmüş ve dikkati kesinlikle üzerine çekmişti. 

Kütüphaneye hızla girerek kapıyı kapatmak için itti fakat kapı aksine sertçe açıldığında Shelby kendini kapının arkasında ki duvara iteklenmiş bir vaziyette buldu. Kapı kapandığında karşısında duran adam Victor'dan başkası değildi.

'' Tanrım siz..ne yaptığınızı sanıyorsunuz böyle.. Bu tavrınız kesinlikle çok kaba ..''

Duvara çarpan kolunu diğer eliyle tutarak ovuştururken öfkeli gözlerle Victor'a baktı. 

'' Neden öyle kaçtığınızı anlamaya çalışıyordum, üstelik yüzünüzde daha önce görmediğim bir ifadeyle beni izlerken..''

''Sizi mi ?? ''

Shelby kesinlikle şok olmuş bir sesle cevap vererek Victor'dan uzaklaşmaya çalıştı. 

''evet..''

''Sizi izlemiyordum Lord Victor, ben çocuklara bakıyordum.Bütün ilgiyi üzerinizde görmeye bu kadar alışık olduğunuzu belli etmeyin lütfen ''

Gitmeye çalışarak kenara çekildi ve kapının kolunu tutarak açtı. Kapı bu sefer sertçe kapandığında Shelby ensesinde Victor'ın nefesini hissedebiliyordu. 

''Tanrım siz gerçekten de..''

''şşşşş ''

Victor genç kızı çevirerek yavaşça duvara çarpan koluna dokundu. Shelby, Victor'a engel olmak istese de sesinin çıkmadığını fark etti. Victor kolu Shelby'nin bakışları arasında nazikçe eline aldı ve dirseğine dokunarak hafifçe okşadı.

''Burası mı acıyor '' diye sorarak Shelby'nin yüzüne baktı. 

Shelby sadece başını sallamakla yetinebildi. ''Bırak lütfen'' demek istese de sesini çıkaramıyordu. 

Victor nazik bir şekilde genç kızın elbisesinin kolunu sıyırmaya başladığında Shelby gözleri korkudan büyümüş bir şekilde ''hayır ''diye bağırdı. 

Victor'ın yüzünden ne düşündüğü belli olmuyordu fakat Shelby emindi ki bu çıkışı Victor'ın kendisinin deli olduğunu düşünmesine sebep olmuştu.

''Hayır ''diye tekrarladı ve hızla kolunu çekerek Victor'ın sıyırdığı yeri geri kapattı.Tanrım neredeyse görünecekti.Neredeyse vücudunda ki izleri görmesini isteyeceği en son insanlardan biriydi Victor.

Victor'ı iterek kapıyı açtı ve hızla kendini dışarı atarak derin bir nefes alıp verdi.Gitmeliydi.Bu evden hemen uzaklaşmalı ve kendi evine gitmeliydi. 

Kimseye bir şey demeden kapıya koştu ve evin önünde bekleyen at arabasından kendisini eve götürmesini rica etti.

Victor biraz önce yaşananlardan ötürü oldukça şaşkındı ve Shelby'nin verdiği tepkinin normal olmadığını fark etti. Bir şeyler vardı..Shelby ile ilgili bilmediği bir şeyler vardı ve öğrenmek için oldukça istekliydi. 

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

Shelby yarım saat sonra evine vardığında sürücüye teşekkür ederek evinin kapısına koştu.Sanki dışarıda biraz daha zaman kaybederse birileri ne olduğunu anlayacak ve soru soracaktı.

Açılan kapı ile hızla merdivenlere yöneldi. Üst kata çıktığı zaman sağa döndü ve odasından içeri girerek kapıyı sertçe çarptı.Üzerinde bulunan kıyafetlerle yatağına yatarak örtüyü üzerine çekti ve gözlerini sıkıca kapattı. Korkusunun nasıl geçeceğini bilmiyordu fakat bildiği tek yöntemi deneyerek sadece uyuyacaktı.

Chester saatler sonra konuştuğu hizmetçi kızdan Shelby'nin saatlerdir odasında uyuduğunu öğrenerek merakına engel olamadı ve endişeli bir yüz ifadesiyle merdivenlere yöneldi.

Shelby bu saatlerde yatmazdı ya da uyumayı düşünmezdi.Bir şey olmuş olmalıydı. Yatak odasının kapısını hızla açarak karanlık odaya girdi. Shelby kapının tam karşısında bulunan yatağında uyuyordu.

Chester yavaş adımlarla yatağa doğru yürüdü ve Shelby'i uyandırmamaya çalışarak kenara oturdu. 

''Shelby..'' diye fısıldadı.

Genç kız yavaşça gözlerini açtığında karşısında kendisine bu hayatta tek güven veren yüzü görerek gülümsemeye çalıştı. 

''Chester '' diye mırıldandı. ''Burada ne arıyorsun..''

''Seni merak ettim. Marry saatlerdir uyuduğunu söyledi.''

''Olmuş mu o kadar '' 

Shelby sadece bir kaç saat uyuduğunu düşünüyordu.

''Evet, sabahtan beri odandan çıkmamışsın.''

''Farkında değilim Chester , özür dilerim seni de endişelendirdim ''

''Önemli değil Shelby, bu intikam planına devam ettiğin her dakika zaten beni endişelendirmeye devam edeceksin.!''

''Buna mecburum Chester.''

Chester ''değilsin''demek istese de vazgeçerek öğrenmeyi istediği bir diğer soruyu sordu.

''Ne oldu Shelby..o evde ne yaşadın da bu kadar korktun..''

Shelby cevap veremezken oturmaya çalıştı. Gözleri aslında her şeyi anlatıyordu.

''Bir şey olmadı Chester..Bunu da nereden çıkardın. '' diyerek bakışlarını kaçırdı.

''Emin misin ?''

''Evet .''

''Peki öyleyse sana inanıyorum.''

İkisi de birbirlerine yalan söylerken Shelby hiç hissetmediği kadar huzursuz hissediyordu.Chester'dan ilk defa bir şey saklıyordu ve bunu neden yaptığını bilmiyordu. Sadece bu sefer bunu kendisine saklamak istemişti. Victor'un dokunduğu koluna farketmeden eli giderken aklında hala Chester'a söylediği yalan vardı.