Noah Pov.
I can sense the seriousness of Natasha, but because she rolled her eyes and stood up, I couldn't say another word.
She followed Shaira who went upstairs, I was worried about Shaira because of her father's condition.
but I can't help not think of Natasha because of the people who went here earlier.
Sino ba sila?
At anong totoong kailangan nila kay natasha.
After I talked to the police who went in the shop, I easily called a cctv installer to have it done tomorrow as well.
Shaira also went down after a minutes while Natasha supported her.
It was late eve when I got back to the hospital with them, shaira's parents and her two siblings were already there.
And since they didn't want me to stay inside, I went outside to get some fresh air.
Nilingon ko pa si natasha ng tumabi sa akin, nasa labas kami. But she still look pissed for unread thoughts.
"Hindi mo masisisi ang mga kapatid ni shaira kung magagalit sila sa'yo.." my forehead immediately cressed.
"I don't like what happened to their father,
why they're angry with me? It wasn't me the one who put their father in jail, si jacob 'yon!" he sighed before laughed sarcastically.
"Because your are monteclaro, you cant skip to get involved yourself, noah.."
"Even you, you're angry with me because of this, don't you see what I did to Shaira? I help her. I did everything, isn't that good enough for?"
Natasha smirked for what i said, she really seem insulted before stoop up. "Kayong mga monteclaro talaga, sumbatero. Kung tutulong ka bukal dapat sa loob mo, hindi yung kinukwenta mo!"
Natasha left my presence and turned her back on me, she entered the hospital without a word
I sensed her anger but I felt the same.
I don't want shaira's sister to get angry.
because I didn't do anything to displease their father.
Hindi ko rin naman isinusumbat ang lahat.
I followed natasha to talk her again, ngunit nakita ko syang dumiretso patungo sa kwarto ni tito kayat sumunod ako. At gaya lamang ng una ay galit pa rin ang isang kapatid ni shaira sakin, marami syang sinabi ngunit pinagpasensyahan ko na lamang dahil alam kong nagdaramdam sya, lalo na lamang akong nawalan ng imik sa pag-mulat ni tito alfred.
he's awake but still weak,
I can see the weakness in his eyes as he tries to smile at his three daughters.
I can't help but be infected by their sadness, I know how hard it is to have a family in the hospital.
I suddenly remembered my mom and I don't know when I will be able to return to America.
I don't want to leave Shaira yet for unreasonable thing, it seems that something is holding me back, especially when I turn my gazed to Natasha.
Hindi ko alam kung bakit nakukuha ni natasha ang interes ko, she really looks familiar especially when were eyes met. Pamilyar ang mata nya, but i cant totally name the same things in my dreams.
Siya yon, sya yong babaeng nasa panaginip ko.
"Your not going home?" Natasha looked up at me after I asked, we were outside the room because they were talking inside. it's late, but we're still here because we can't leave shaira.
"Mauna ka na kung gusto mong umuwi.."
"Im asking you nicely, if you stayed, i will.."
"Kung uuwi ako, aalis ka?"
"If shaira wont need my help, ill take a rest.." umismid siya, lumingon sa kanan at hindi na ako binalingan, I sighed for her attitude.
Madalas syang galit sa akin, sarkastiko at sumisigaw, I dont knot why she need to shout like a mother to me, may ginawa ba akong kasalanan?
NEXT DAY MORNING, I went home to change my clothes and talk to my daddy manuel, he was busy doing paper works when i reached his table.
"Noah?" i smiled before sat at his front chair. "Kakauwi mo pa lang?" I nodded.
"Galing ako ng ospital.." He put down the paper he was holding before taking off the reading glasses hes wearing.
"Kumusta na ang ama ni shaira?"
"It is still unconscious.." i sighed deeply. "His father's health is failing, I see there was no response last night even though he spoke.."
"Hindi kaya ng operasyon?" i shook my head, I know even Shaira knows about this, her father's life is certain, she just doesn't want to tell her mother because she doesn't want to hurt her, even her youngest sister.
"Kung ganon, maghihintay na lamang sila ng oras?"
"Hindi, umaasa pa rin sila na makakapag-recover ang kanilang ama." I sighed because of that thought, I also felt heavy in my chest because of what happened. But because I didn't want to talk about that first, I asked about mom.
"Kailan tayo babalik ng america?"
"After this paperworks, itatransfer ko sa ate mo ang pangalan ng skylight paraiso.." tumango ako, nais rin ni daddy na mamahala ako sa kanilang negosyo. but I don't deserve that because I'm not his real child, ate dianne has more rights than me.
for me, it was enough that they adopted me and admitted me to a good university.
Hindi ako nagmamalaking mayaman ako, hindi rin naman sa akin lahat ng 'to. For me, I will work hard on myself, I will build my own company and become a good engr. someday.
That's my goal in life.
"Sa susunod na buwan tayo tutungo ng america.." after I heard what was he said
I just nodded.
I have already filed a document in Fatima that I will transfer, I don't want to leave. But because mommy needed surgery, we had to move on America.
"Bakit kailangan mo pang kausapin si jacob?" i asked shaira when i visit in the afrernoon, narito pa rin si natasha at sinasamahan ang kaibigan, ngunit nais ni shaira na tumungo kami sa condo ni jacob upang magka-usap sila.
"Nais ko lamang syang makausap.."
"Kailangan mo ba ng pera?" She looked away and didn't answer me.
"I will pay your bills here, you don't need to talk to him"
"Mag-uusap kami noah, hindi mo naman ako kailangan samahan kung tutol ka.." bumuntong hininga ako dahil sa sagot nya. "Gusto ko lang klaruhin ang lahat ng bagay sa kanya, iyon lang.."
"Fine.." nilingon ko si natasha na tahimik lamang sa gilid, pasulyap sulyap sya sa amin ni shaira ngunit hindi sumasabat sa usapan.
Napabuntong hininga ako.
After a couple of hours, I drive them to go on jacob's condo. Nauna si shaira sa paglalakad matapos naming makarating, I let her walked. Hinayaan ko syang manguna hangga sa makapasok sya, but we both surprised when we reached jacob's room.
Nagalit ako kay jacob dahil sa babaeng kasama nya, I know he loves shaira more than his self, pero ano 'to?
"I-uuwi na ba muna kita?" i asked shaira gently, nasa kotse na kami at iniwan namin si jacob na halos magmakaawang kausapin sya.
Tumango siya, nasa bintana ang tingin. "O-oo.." bumyahe kami pauwi sa shop ni natasha, alam kong mabigat ang loob ni shaira ngunit hindi ko alam kung paano sya kukomprontahin.
Nauna siyang pumasok at madaling nagtungo sa taas, naiwan kaming dalawa ni natasha rito na hindi ako iniimikan.
Mukhang galit na naman sa hindi ko malamang dahilan.
"You can leave, noah.." matindi ang pagkakakunot ng aking noo sa kanyang sinabi, hindi niya man lang ako nilingon, it's rude.
Her words were tough and she really wanted to leave me.
"I want to stay, natasha. Why dont you let me?"
"Wala ka naman din ng maitutulong pa, kaya makakauwi ka na.."
"After all i did, wala pa?"
She glared at me,
She raised her left eyebrow at me and I noticed the intense look on her.
what's wrong with me?
"Sa susunod hwag kang tutulong kung bibilangin mo, hindi ba't sinabi ko na 'yon kanina pa?"
"Hindi ko binibilang, My point is, why do you want me to go home when I am helping her, especially you. Isn't that enough for you to let me stay?"
"Dami mong sinabi.." she sneered out and crossed her arms, before we were engulfed in silence, a car honked outside the shop.
I looked at it and i saw jacob.
I didn't go out and let Natasha approach her,
I don't want to talk to him because I don't want the scene that happened earlier.
Gag* sya, bakit niya hinayaang umabot sa puntong may papatong na babae sa kanya?
I shooked my head for disbelief, lumabas si shaira ng tawagin siya ni natasha. I let her to talk to jacob, at gaya ng inaasahan ko ay umiiyak na naman si shaira.
I comfort her this time, ayoko siyang nalulungkot dahil may puwang sya sa dibdib ko, importante sya sakin ngunit alam kong hindi ko mapapalitan sa puso niya si jacob.
Matapos ng pag-uusap nila, tumawag si tita kay natasha at ibinalitang nasa ICU na si tito alfred, hindi pa sana namin nais sabihin kay shaira ngunit kailangan na niyang malaman.
We returned to the hospital again even though it was late at night,
as tita said, tito alfred is already in ICU,
we never got back inside and were left outside the room again, kasama kong muli si natasha na bakas ang pag-aalala sa kanyang mukha, ngunit hindi ko siya makausap dahil sa galit nito sakin na hindi ko alam kung saan nagmumula.
Nanatili kami sa gilid kung saan may nakahilerang upuan, para kaming hindi magkakilala dahil hindi kami nag-uusap, ayoko siyang imikin dahil ilang beses kaming napagbawalan noon dahil sa ingay nya, sumisigaw ito kahit nasa pribadong lugar, nakakahiya sa twing ginagawa nya yon lalo na kung ako ang pinag-tataasan niya ng boses.
Matapos ng ilang minutong pananahimik ay nagkagulo sa ICU kung saan naroon si tito alfred, hindi kami makapasok at nasa gilid lang kami kung saan ilang eksena lamang ang nakikita namin, sa hinaba ng pag rerevived kay tito ay hindi na niya ito kinaya, dineklarang patay ito sa oras na alas diyes 'y medya ng gabi.
**
Alas dose pasado ay nasa loob kami ng isang kwarto matapos ilipat ang katawan ni tito alfred sa morgue. Hindi ko alam kung anong ipapakitang pakikiramay sa pamilyang valdez dahil sa matinding pagsubok na pumasok sa buhay nila.
Nakakalungkot ang nangyari, hindi ko man alam ang sakit ngunit nasisiguro kong nagdurusa si shaira ngayon.
"Magpahinga na rin kayo, masyado ng malalim ang gabi.." nagsalita si tita patricia habangn nakatingin sa aming dalawa ni natasha.
"Hihintayin na po namin si tito.." umiling si shaira sa sinabi ng katabi ko,
"I-uuwi sa probinsya ang katawan ni papa.."
"Sasama ako sa probinsya niyo.." nilingon ko si natasha, sasama sya?
"P-pero, paano ang tindahan?"
"Hindi na muna ako magbubukas.." lumapit si natasha rito bago tapikin ang balikat ng kaibigan. "Gusto kitang samahan.."
"I'll want to come too..." nilingon ako ni shaira sa sinabi ko. "Gusto ko rin sumama.."
"Tsk.." madaling pumilitik si natasha, nakangiwi kaya hindi ko maiwasang pagtaasan siya ng kilay.
"Why?" i hissed her.
"Hindi muna man kailangan sumama pa.."
"Who are you to decide that i can't come?"
"Makakagulo ka lang.."
"Really? Do im a chaos boy, hindi ba ikaw ang skandaloso?" nanlaki ang mata niya sa sinabi ko, ngunit madaling umawat si shaira dahil lamang sa pag-tatalo namin.
"Lumabas muna tayo.."
Iginaya kami ni shaira palabas ng kwarto, pumaroon kami sa tapat ng emergency room habang nakahalukipkip si natasha sa likuran ni shaira.
"Sasama na si noah, siya ang masasakyan mo patungo sa probinsya.."
"WHAT!" hindi maiwasang tumaas ang boses ni natasha, natawa ako dahil parang bigdeal ang pagsakay niya sa kotse ko.
"Ayaw mo?" ani ko. "Ang swerte mo nga dahil lagi kang nakakalibre ng pasahe!"
"Wow, ako pa ang swerte! Sino ba kasing nagprisinta na gamitin ang bulok mong kotse!" namilog ang aking mata.
"Hey, my car is not bulok!"
"Pareho lang naman kayo ng kotse mo!"
"Excuse me po.." biglang may lumapit na nurse sa kinatatayuan namin. "Huwag po tayong masyadong maingay, nagpapahinga po ang mga pasyente.."
"Siya ang maingay!" natasha pointed me.
"What, me? Your the only one who have a big voice, ang laki ng boses mo!"
"Hindi totoo yan!"
"Hoy, tama na yan!" napabuntong hininga si shaira habang muling umaawat, ano ba ang kasalanan ko at galit na galit sya sakin?
Maganda nga, suplada masyado.
"Kung sasama kayo kailangan niyo ng mag-impake, aalis ang service mamayang alas siete.."
Bumuntong hininga si natasha, tumango rin ako bago lingunin ang babaeng wala ng chooice.
"Sasakay ka pa ba sa bulok ko'ng kotse?"
"Oo, pagti-tiyagaan ko na lang, kesa sa wala.."
"Tsk, your really weird.."
"Atleast maganda!"
"Saan banda, hindi ko makita?" pansin ko ang matinding pagka-asar nito, actually she's not totally ugly, natasha is pretty and she have a curve, ayoko lang sabihin dahil madalas niyang ipagmalaki iyon.
"Pasalamat ka at matangkad ka!" ngumisi ako.
"Edi thankyou.."
After the argument, She also had no choice but to come with me, she sit beside me without a word, but when she looked at me every seconds, I couldn't help but ask her. it seemed she want to say something that she couldn't spill out.
"What?" i asked her calmly, I don't want us to argue again because of what Shaira said earlier.
Natasha is not considered family by her mother, I don't know what her real life is. But isnt obvious that shes going through trials in life.
Madalas naman syang hyper, masaya, tumatawa at nakikisama sa mga costumer nito. Hindi halatang may problema sya, kung ako iyon. Baka lahat ng taong makakausap ko damay sa init ng ulo ko.
"Wala ka bang natatandaan sa huli nating pagkikita?" panandalian ko siyang nilingon, kahit bakas ang pagkailang sa kanya ay nakuha nitong labanan ang titig ko.
"About what?" she glared at me angrily, bawal na bang magtanong?
Tungkol saan ba?
Hindi ko na matandaan.
"You kissed me, noah!"
Hindi ko siya magawang lingunin dahil sa mga sasakyang patungo sa daan ng kanyang shop, pero hinalikan? I kissed her?
Kinagat ko ang labi ng matandaan iyon, its not totally cleared because im drunk, but i already know her taste, d*mn. I cant explain what kind of taste she have, its too f*ck unexplainable.
"I dont remember anything.."
"G*g* ka pala e!" natasha punched me aggressively, malakas iyon kaya madali kong hinawakan ang braso ko.
"What the h*ll is that, natasha!"
"Hinalikan mo ako at sasabihin mong wala kang natatandaan kahit ano!"
"Do you have a problem if i wont remember?"
Mabilis ang paghinga nya sa sinabi ko, I can see hatred and annoyance in her eyes, but she divert her eyes and look away while holding back her anger.
Hangga sa marating namin ang shop ay wala siyang naging imik, pinagmasdan ko siyang bumaba na halos ibagsak niya ang pinto ng kotse ko, napailing ako bago makita ang ilang gamit ni shaira sa kotse ko.
Kinuha ko iyon at madaling sumunod sa kanya papasok ng shop, naabutan ko itong kumukuha ng tubig sa dispenser matapos niyang buksan ang ilaw.
"Ipatong mo lang yan diyan at umalis ka na.." matapos nyang kumuha ng tubig ay umakyat ito pataas ng kwarto, napailing akong muli bago i-lock ang pinto at sumunod sa kanya.
She was fixing her own hair when i saw her in the middle of room, my body can easily freeze for what i see.
She's not wearing any clothes.
Kanina lamang ay naka-dress siyang umakyat, At ngayon. Shes naked like im not here and shes alone, walang pakialam ang babaeng ito kung masilipan man sya.
Lumingon sya sakin matapos maipusod ang buhok, kunot na naman ang noo.
"Bakit narito ka sa kwarto ko!"
Bumuntong hininga ako, I almost avoid her body to keep myself calmly. Pero hindi ko maiwasan.
"I want to check you.." tumaas kanyang kilay. "And i want to remind you about the stranger who went her lately, you can call me if they're back again.."
"Okay, I called you, wheres your phone number?" she step closer to me, siya pa ang nagbigay sa cellphone nya upang i-type ko doon ang numero ko.
Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya.
"What? Are you going to stared at me?"
"Hindi mo man lang ba inisip na lalake ako?"
"Why do i need to think of that? Naghahalik ka nga ng babae, iisipin ko pa bang lalake ka o babae?"
Umirap ako bigla, I dont know if shes slow or she cant just understand what i said.
"My point is, you dont need to feel comfortable like this.." i look at her body. "With your naked body.."
"Im not naked noah, whats the matter? This is not your first time to saw me wearing a bikini.."
"But your giving me a motive to feel this.."
"Tsk, sabihin mo iyon lang talaga ang nararamdaman mo, alam mo. Hindi ko alam kung bakit kailangan mo akong sundan dito? You can just leave and go home, masyado kang paasa!"
"What the h*ll paasa?"
"You kissed me that night when you send me here, and you already forget that night!"
Wala sa oras na napangisi ako bigla, so thats her reason why shes mad to me? Pero, hindi ko naman nakalimutan. Im just pretending to forgot that kissed, but the taste of her lips, i cant remember it.
"Hindi ko naman talaga nakalimutan.." she froze when i tell the truth. "Sa totoo lang, natatandaan kong hinalikan kita, hindi ko lang matandaan kung paano ang pakiramdam ng labi mo.."
Lumunok sya at nag-iwas ng tingin, hindi na nito binalak ibigay ang cellphone kundi umatras na lamang.
"Umuwi ka na.."
"Galit ka ba dahil don?" i check her faced, kunot ang noo nya at iwas ang mata sakin.
"Bakit naman ako magagalit sa maliit na bagay?"
"Maliit na bagay ba kung ako ang first kiss mo?"
"W-who told you that your my f-first kiss!"
"Its obvious natasha, you dont know how to kiss back. Doon pa lang, alam ko na.."
Malaki ang pagtutol ng kanyang mata sa sinabi ko, but its true and i feel it. Bigla akong natuwa sa pinag-uusapan namin, nabubuhay sa sarili ko na muli ay nais ko siyang halikan, my body make an own fire, hindi ko alam na sa katawan pa lang niya ay ganito bigla ang mararamdaman ko, how come if i touch her? if i kiss her and l*ck-- sh*t!
"Paano kung hindi lang kita nais halikan! Masyado mong binibigyan ng kahulugan!"
"Really?" I step closer to her but she step back and look at me afraid, parang may gagawin naman akong masama kung makalayo sya. "Hindi mo ba nagustuhan ang paghalik ko?"
"May rason ba para magustuhan ko?"
"Yes, Ofcourse. Every girls dream of me, your the luckiest one if you experience to kiss me.."
Nag-iwas sya ng tingin, natawa bigla ngunit binalewala ko iyon. Lumapit ako upang isara ang distansyang meron kami, ngunit gaya kanina ay umatras ito dahilan upang mapaupo sya sa kama.
Yumuko ako rito at inilapat ang dalawang palad sa gilid niya, hindi nawawala ang titig nito sa aking mata kayat malaya kong nasasaksihan kung paano sya biglang mabalisa.
"A-anong gagawin mo?"
"What do you want me to do?" I caressed her cheek with the back of my palm, it went down to her chin followed by her eyes.
She swallowed and stared at me again,
I couldn't stop looking at her lips but I had second thoughts.
Sa huli, binaybay ko na lamang pababa ang kanyang kamay at doon kinuha ang cellphone na nasa palad niya.
Tumuwid ako ng tayo at mabilis na inilagay ang numero, matapos iyon. Inilahad ko iyon sa kanya na nagbalik ayos sa pagkakaupo nito.
"Thats my number, call me if something happen here, i will fetch you before seven.."
Marahas niyang kinuha ang cellphone at nagmadaling tumayo, tumungo sya sa pinto at binuksan iyon bago imuwestra ang palad palabas.
"Makakaalis ka na.." bumuntong hininga ako.
"Alright, lock your front door.."
"I know.."
"If the cctv installer come tomorrow just sign the paper, its already paid.."
"Babayaran kita, magkano?"
"Just kiss me, you already paid.."
"Hibang ka ba?"
"Its a nice offer, isnt?"
"Sayo na cctv mo!" umirap sya sa ilang beses na yatang pagkakataon.
Natawa ako bago tumungo ng pinto palabas, nakasunod ito sakin at nagtataray ang matang nakamasid kung tutuloy na ba ako pababa ng hagdan.
"Can we be friends if you dont mind?"
"Ayokong maging kaibigan ka." umismid siyang muli.
"Anong gusto mo?"
"Bodyguard pwede na.."
"A very high standard bodyguard.." ngumisi ako bago mailing na maglakad pababa ng hagdan, I feel her presence following me to walk outside, huminto ako bago tuluyang makalabas ng shop niya.
Nakataas ang kilay ko, balak niya bang lumabas at sundan pa ako sa kotse ko?
Na nakahubad?
"Stop following me.."
"Isasara ko ang pinto!" she yelled like a angry dinasour, hindi ko maiwasang mapangiwi sa lakas ng kanyang boses.
D*mn.
"Hindi mo kailangan sumigaw, natasha.."
"Hwag ka kasing magpanggap na nag-aalala sakin, alam mo. Binibigyan ko yan ng meaning, its either na gusto mo ako, o baka naman pinagnanasaan mo ako.."
"Pinagnanasaan pwede na siguro, ngunit sa gusto, masyado yatang mabilis, hindi ba?"
Natigilan sya at hindi yata handa sa diretso kong sinabi, at bago ako matawa sa reaksyon nito ay yumuko palapit rito.
I kissed her for a second time, I bite her lower lips as fast i move down to her. Madali akong humiwalay bago niya pa ako masampal.
And i really knew what her lips taste.
"Alam mo, kung free taste ang labi mo, pwedeng kaadikan iyan, lalo na ako.."
"I-ikaw!"
"See you tomorrow, sweet taste.."
*****
TO BE CONTINUED..
hindi ko kayang i-reach out yung 5k. Nadrain ako, pero gusto ko pa sanang sundan ang kaso lang may gagawin na ako, maybe sa susunod na lang ang 5k words ne? (3680) lang ang kaya ko.. ?
Kalma lang self, nasa chapter 10 pa lang tayo.. bawi next time ?