เผลอใจรักคุณภรรยา My Wife

ตอนที่6.พินัยกรรม

"ทนายศักดิ์มาซักทีนะคะอิฉันรอตั้งนาน"

ห้องรับแขกดูแคบไปถนัดตา ทนายศักดิ์มากับข้าราชการในชุดสีกากีเห็นว่ามาจากอำเภอ เธอสำรวจดูทั้งสองแล้วน่าจะมีความคุ้นเคยกับคุณป้าเป็นอย่างดี

ทนายศักดิ์มองมาทางหญิงสาวแล้วสบตากับคุณป้าดวงแก้ว ดวงแก้วจึงรีบแนะนำอย่างเป็นทางการ

"หนูแก้ว นี่ทนายศักดิ์ทนายของป้าเองลูกและนี่คุณประกอบเจ้าพนักงานที่อำเภอ"

"สวัสดีค่ะ" แก้วตายกมือไหว้ทั้งสองพร้อมกันเริ่มจากทนายศักดิ์ก่อนแล้วถึงเลื่อนปลายนิ้วไปที่คุณประกอบ

ทนายศักดิ์มองหลานสาวของคุณดวงแก้วอดชื่นชมไม่ได้ว่าสวยงามตามที่ลูกความพูดไว้จริงๆ

"สวัสดีครับเจอตัวจริงซักทีนะครับ ได้ยินแต่คุณดวงแก้วพูดถึงบ่อยๆ"

"ค่ะ ทนายศักดิ์"

แก้วตาเห็นว่าแขกทั้งสองของคุณป้าดูเป็นการเป็นงาน เธออยากจะถามคุณทนายเหลือเกินว่ามาถึงบ้านคุณป้ามีธุระอะไรกันแน่

ทนายศักดิ์และคุณประกอบที่มีความสนิทสนมกับดวงแก้วเป็นอย่างดี รับไหว้จากหญิงสาวแล้วทนายศักดิ์ก็เข้าเรื่องทันที

ทนายศักดิ์เปิดกระเป๋าหนังสีดำหยิบซองเอกสารสีน้ำตาลออกมา แล้วหยิบกระดาษเอสี่ที่อยู่ด้านในซึ่งเขียนด้วยลายมือบรรจงสวยงามจากนั้นทนายความของคุณป้าก็ตีหน้าขรึมดูน่านับถือเริ่มอ่านพินัยกรรมอย่างละเอียด

"ท่านที่เกี่ยวข้องทุกท่านครับ คุณดวงแก้วซึ่งเป็นเจ้าของพินัยกรรม คุณแก้วตา คุณนิรุจน์ และคุณประกอบซึ่งให้เกียรติมาเป็นพยานในวันนี้"

แก้วตาบีบมือตนเองบนตักปรายตามองไปที่คุณป้าเห็นท่านนั่งยิ้มอยู่บนเก้าอี้ นี่คุณป้าเรียกเธอมาฟังพินัยกรรมทั้งที่ยังมีชีวิตอยู่อย่างนั้นเหรอ

คุณป้าเอาจริงใช่ไหม...

เธอตั้งตัวตั้งใจไม่ติดไม่คิดว่าในจดหมายฉบับนั้นที่บอกว่าคุณป้าจะยกมรดกให้เธอ แล้วมันก็เกิดขึ้นจริงๆ

ดวงแก้วยื่นมือมาจับมือแก้วตา "ป้าอยากทำก่อนตายน่ะลูกจะได้ไม่ยุ่ง"

เธอบีบมือนุ่มของคุณป้าที่กุมมือเธอไว้เบาๆ

"โธ่...คุณป้าคะไม่เห็นต้องรีบเลยค่ะ"

ทนายศักดิ์ก็แจกแจงทีละข้อถึงทรัพย์สมบัติทั้งหมดทั้งมวลของดวงแก้ว ซึ่งส่วนมากจะยกให้เธอทั้งหมดทั้งเงินในบัญชี ที่ดิน พันธบัตรหรือเครื่องทองเครื่องเพชรที่ฝากไว้กับธนาคาร

แก้วตาอยากจะร้องไห้นี่คุณป้าให้ทุกสิ่งกับเธอหมดคุณป้ารักเธอขนาดนี้เชียวหรือ ช่างไม่สมกับที่เธอเป็นคนไร้ความกตัญญูสักนิดตอนนี้เธอจุกและอยากร้องไห้ที่สุดมันเต็มตื้นจนพูดไม่ออก หูอื้อตาลายจนมาถึงประโยคที่ว่า

"แต่งตั้งให้นายนิรุจน์ดำรงตำแหน่งผู้จัดการไร่มีหน้าที่บริหารและจัดการงานในไร่ มีอำนาจและสิทธิ์ในไร่เทียบเท่านางสาวแก้วตาทุกประการ"

"สุดท้ายเห็นควรให้นายนิรุจน์แต่งงานกับนางสาวแก้วตา ช่วยกันดูแลไร่ทรัพย์สักทองให้เจริญก้าวหน้าต่อไป"

"แต่งงาน"

"คุณป้าจะให้เธอแต่งกับนายยักษ์ขมูขี"

"บ้าไปแล้วใครจะยอม ไม่แต่งยังไงก็ไม่แต่ง"

แก้วตาทำท่าจะค้านยกมือขึ้นทนายศักดิ์ที่เหมือนจะจบแต่ไม่จบ

"สุดท้ายอีกข้อ ถ้าหากนางสาวแก้วตาไม่ยินยอมตกลงแต่งงานกับนายนิรุจน์ ทรัพย์สมบัติทุกอย่างจะตกเป็นของนายนิรุน์แต่เพียงผู้เดียว"

บ้าไปแล้ว...

ทนายศักดิ์พูดจบคุณประกอบก็หยิบกระดาษแผ่นหนาออกมาวางบนโต๊ะสองใบพร้อมปากกา

"แต่งงานกับพี่เค้านะลูก รุจน์เขาเป็นคนดีป้าไม่เห็นใครแล้ว"

แก้วตาสบตากับนัยน์ตาของผู้เป็นป้าท่านยิ้มให้อย่างอ่อนโยนพร้อมกับพยักหน้า เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าชีวิตเธอเพิ่งเสียศูนย์จากพี่พสุ ต่อมาเธอโดนพักงานกลายเป็นนางฟ้าปีกหักและเธอยังต้องแบกความหวังมากมายจากคุณป้าเพียงคนเดียวของเธออีก

เธอจะทำยังไงดี คนไม่รักกันจะอยู่ด้วยกันได้ยังไงจะไม่แต่งก็ไม่ได้ เรื่องอะไรจะยกสมบัติทั้งหมดที่ควรจะเป็นของเธอให้ไอ้ยักษ์ที่จ้องจะชุบมือเปิบด้วยล่ะ

ขณะที่หญิงสาวใช้เวลาตรึกตรองจ้องกระดาษใบนั้นตาไม่กระพริบ หน้าซีด ปากสั่นไม่ยอมจับปากกา

นิรุจน์กลับยอมตกลงด้วยดีไม่ใช่ว่าเขาอยากได้สมบัติของคุณแม่ดวงแก้วอยากครอบครองไร่แห่งนี้ แต่เขาทำเพื่อทดแทนบุญคุณที่คุณแม่ดวงแก้วให้ที่อยู่คุ้มกะลาหัวเขามาตั้งแต่เด็กจนโตต่างหากที่เขามีวันนี้ได้เพราะคุณแม่ดวงแก้ว

เธอจะหาว่าเขามาเกาะหรือหาผลประโยชน์จากคุณแม่ดวงแก้วเขาก็ไม่สน

ในที่สุดเขาก็เป็นฝ่ายหยิบปากกาด้ามนั้นก่อนหญิงสาวแล้วเซ็นชื่อลงไปจากนั้นยื่นให้เธอ

"ตาคุณ"

ตอนนี้สายตาทุกคู่มารวมอยู่ที่เธอเป็นจุดเดียว

เอาก็เอา...

แก้วตาสบตากับคุณป้าแล้วหยิบปากกาด้ามนั้นมาถือไว้ชั่งใจอยู่นานเมื่อตัดสินใจได้แล้วจึงบังคับมือไม่ให้สั่นแล้วจรดปากกาเซ็นชื่อตามลงไปบนกระดาษที่เขียนว่า ใบสำคัญการสมรส

ตอนนี้เธอไม่ใช่สาวโสดแล้วเป็นผู้หญิงมีสามีที่ถูกต้องตามกฏหมายตัวเป็นๆนั่งอยู่ตรงนี้

นิรุจน์คือสามีของเธอ...

แก้วตาเซ็นชื่อแล้วนึกในใจว่าเพื่อมรดกแต่งแล้วค่อยหาเรื่องหย่าก็ได้นี่ แล้วเธอก็จะไม่ให้อะไรเขาสักอย่าง

เชอะ!!!

เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยป้าดวงแก้วสวมกอดหลานสาวเพียงคนเดียวอย่างรักใคร่

"ป้าขอบใจนะหนูแก้ว ตารุจน์ที่ทำเพื่อแม่ ต่อจากนี้ป้านอนตายตาหลับแล้ว"

ดวงแก้วน้ำตารื้นเพราะสมหวังในสิ่งที่ต้องการ

"ต่อจากนี้ขอให้หลานทั้งสองมีความสุข ช่วยกันทำมาหากินดูแลไร่ของเราให้ร่ำรวยยิ่งๆขึ้นไปนะลูก"

ก็เป็นอันว่าเธอกับเขาเป็นสามีภรรยากันถูกต้องตามกฏหมายแล้วแก้วตากระพริบตาไล่ความมึนงง ยังคิดไม่ออกว่าเธอกับนายยักษ์จะใช้ชีวิตคู่สามีภรรยากันได้อย่างไร

ทนายศักดิ์ยิ้มกริ่มเมื่อทำหน้าที่สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี

"เสร็จเรื่องแล้ว ผมจะไปจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยนะครับคุณดวงแก้ว"

"ขอบคุณมากค่ะทนายศักดิ์และคุณประกอบด้วยที่มาเป็นพยานให้ ถ้าอิฉันได้ฤกษ์จัดงานแต่งให้หนูแก้วกับตารุจน์เมื่อไหร่เรียนเชิญมาเป็นแขกกิตติมศักดิ์ด้วยนะคะ"

"มาสิครับผมต้องมาแน่นอน วันนี้ผมขอลาก่อนนะครับ" คุณประกอบตบปากรับคำและขอลากลับเดี๋ยวนั้น

เมื่อแขกไปกันหมดแล้วดวงแก้วจึงสั่งให้แม่บ้านเตรียมย้ายเสื้อผ้าและของจำเป็นของนิรุจน์มาไว้ที่ห้องของแก้วตา

"ใจเอ้ย มาหาป้าหน่อย"

"ค่ะ คุณท่าน"

"ไปจัดห้องให้หนูแก้วกับตารุจน์ทีฉันจะทำพิธีส่งตัวเข้าหอเย็นนี้"

"ค่ะคุณท่าน"

"จะเข้าหอเลยเหรอ คุณป้าจะรีบไปไหน"

แก้วตาหน้าซีดทำอะไรไม่ถูกมองไปที่เขาก็เห็นสายตาวาวๆมองมา เธออยากกรี๊ดให้ดังลั่นบ้าน

"ไอ้หื่น ไอ้ยักษ์หื่น" เธอก่นด่าเขาในใจแอบค้อนเขาลับหลังคุณป้า

ดวงแก้วหาววอด "ตารุจน์ไปส่งป้าเข้านอนทีได้เวลานอนกลางวันแล้ว"

"ครับ..."

แก้วตามองนายยักษ์พารถเข็นไปส่งคุณป้าไปที่ห้องนอนเธอจึงต้องเดินตามไปส่งแบบเสียไม่ได้ โชคดีที่ห้องของคุณป้าอยู่ถัดออกไปอีกห้อง ซึ่งแปลว่าถ้าเธอลงไม้ลงมือกับนายยักษ์หรือทะเลาะกันซึ่งมันตัองเกิดขึ้นแน่ๆ คุณป้าคงไม่ได้ยินชัวร์

เมื่อไปถึงห้องพักนิรุจน์ค่อยๆอุ้มดวงแก้วจากรถเข็นวางบนเตียงอย่างอ่อนโยน ภายในห้องโปร่งอากาศถ่ายเทดีมีห้องน้ำในตัวเหมือนกับห้องของเธอ ข้างกันมีที่นอนปิคนิควางไว้ แสดงว่าต้องมีคนมานอนเป็นเพื่อนคุณป้าตลอดเวลาแน่ๆ

"ที่นอนใครคะคุณป้า"

"ใจเขามานอนกับป้าน่ะลูกไม่ต้องห่วง อีกเดี๋ยวก็คงมาแล้วหลานไปพักผ่อนเถอะ"

"ค่ะ คุณป้า"

นายยักษ์ออกจากห้องไปก่อนแล้วแต่เธอยังโอ้เอ้อ้างว่าจะขออยู่เป็นเพื่อนคุณป้าจนกว่าพี่ใจจะมา

"แก้วจะรอพี่ใจมาค่ะ"

"ตามใจนะลูก"

เธอเห็นป้าของเธอนอนก่ายหมอนข้างนาโนเพื่อสุขภาพแล้วหลับตา ไม่นานท่านก็หลับไปจนได้ยินเสียงลมหายใจแผ่วเบาเข้าออกเป็นจังหวะ จึงดึงผ้าห่มผืนบางคลุมให้ก้มกราบแทบเท้าตอนท่านหลับ

"แก้วรักคุณป้านะคะ ไม่ต้องห่วงนะคะต่อไปแก้วจะดูแลไร่ของคุณป้าเองค่ะ"

จากนั้นแก้วตาเห็นว่าบนโต๊ะหัวเตียงมีอัลบั้มรูปวางไว้เธอจึงหยิบเอามาเปิดดู เมื่อเปิดดูรูปภาพด้านในมีภาพของเธอกับคุณแม่ตั้งแต่ตอนเด็กจนโตโดยมีคุณป้าอยู่ข้างๆเกือบทุกภาพ และแล้วเธอก็เห็นภาพของคุณพ่อคุณแม่และเธอตอนแบเบาะ และหลังจากนั้นภาพของคุณพ่อก็หายไป

เธอขอดึงภาพครอบครัวของเธอที่มีทั้งพ่อแม่ลูกออกมาจากอัลบั้มหนึ่งใบ น้ำตาเจ้ากรรมไม่รู้มาจากไหนไหลรินหยดลงบนภาพอย่างช่วยไม่ได้

"พ่ออยู่บนสวรรค์แล้วใช่ไหมคะ แม่ล่ะคะอยู่ที่ไหน"

ออนไรท์

♥️ สงสารนางเอกจังค่ะ

ตอนต่อไป👉 เจ้าของไร่กับผู้จัดการคนใหม่