เผลอใจรักคุณภรรยา My Wife

ตอนที่8.จูบของยักษ์

แก้วตาก้มกราบคุณป้าดวงแก้วพร้อมกันกับนิรุจน์ เมื่อเสร็จสิ้นพิธีปูที่นอนโดยได้รับเกียรติจากเพื่อนบ้านคู่สามีภรรยาข้าราชการครูเกษียณที่ถึงพร้อมด้วยเกียรติและความรักฉันท์สามีภรรยาที่ควรนำมาเป็นแบบอย่าง หลังจากเกษียณแล้วทั้งสองได้ผันตัวมาทำไร่สักอยู่ระแวกนี้ปลูกสักเพื่อเป็นมรดกให้ลูกหลานในรุ่นหลัง

เมื่อผู้ใหญ่ทั้งหมดออกไปแล้วแก้วตาในชุดเดรสสีหวานถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วมองไปที่นิรุจน์ เขาสบตาหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นเมีย

"ขอเวลาผมบิวด์อารมณ์ห้านาที"

แก้วตารีบปฏิเสธเพราะรู้ว่าเขาหมายถึงอะไร

"ฉันไม่ได้จะ"

"ไม่ได้จะอะไร แต่งงานมีผัวแล้วก็ต้องมีเรื่องอย่างว่าเป็นธรรมดา"

แล้วเขาผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำ

แก้วตานิ่วหน้าคนบ้าชอบพูดอะไรไม่เข้าหู เธอยิ่งใจคอไม่ดีอยู่ด้วยกลัวเขาเสียจนขนลุกเกรียว เมื่อทำอะไรไม่ได้เธอก็ได้แต่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างกระจกใสเห็นท้องฟ้าเริ่มมืดลงพระอาทิตย์ซ่อนตัวลงไปในหุบเขานกหลายตัวต่างบินกลับรัง พยายามทำใจว่าที่นี่คือบ้านของเธอไม่ใช่คอนโดในเมืองหลวง

วันนี้ที่เธอเข้าไร่ไปพร้อมกันกับเขา เธอยอมรับว่าคงต้องมองผู้ชายตัวใหญ่เสียใหม่เพราะเขาไม่ใช่เด็กขี้ก้างที่เธอเคยกดขี่เมื่อตอนเด็กอีกแล้ว

เมื่อเขาออกมาจากห้องน้ำเธอก็เอาหมอนข้างมากันไว้

"คุณนอนฝั่งนี้ ฉันจะนอนริมหน้าต่าง"

นิรุจน์ไม่ได้มองตามที่เธอบอก ถามว่า "ทำไมต้องแบ่งเขตด้วยก็นอนด้วยกันก็จบ"

"ฉันไม่ชิน"

"นอนๆกันไปก็ชินเองแหละแล้วจะแต่งงานทำไมถ้าอยากนอนคนเดียว"

"งั้นฉันไปนอนกับคุณป้า"

นิรุจน์คว้าข้อมือคนดื้อเอาไว้พอแก้วตาหันมามองแล้วนิ่วหน้าเพราะเธอเจ็บ

"ปล่อย ฉันเจ็บ"

"เข้าหอคืนแรกก็จะหนีผัวไปแล้ว ออกไปสิคุณแม่ดวงแก้วจะได้ใช้ไม้เรียวตีก้นวิ่งกลับมาแทบไม่ทัน"

"โตมาขนาดนี้ไม่รู้เรื่องรู้ราว ทำตัวเป็นเด็กไปได้"

หัวใจของแก้วตาสั่นไหว เธอสะบัดข้อมือจนหลุดแล้วมองเขาอย่างเอาเรื่อง

"ฉันยังไม่พร้อมขอเวลาหน่อย"

นิรุจน์จับหญิงสาวเข้ามาใกล้จนหน้าชิดกันแล้วพูดว่า

"ผู้หญิงมีประจำเดือนก็มีผัวได้แล้ว นี่คุณโตจนหมาเลียปากไม่ถึงก็แสดงว่ามีผัวได้"

"ไอ้บ้า ไอ้บ้ายักษ์ น่าเกลียด" แก้วตาด่าพร้อมกับกางเล็บข่วนเขาไปด้วย

ข่วนแล้วเธอก็ผลักคนที่ยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนเขาแทบตกเตียง กำลังคิดหาวิธีเอาตัวรอดพอดีโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น

สายเรียกเข้าจาก พสุ

แก้วตากำลังจะคว้าแต่ช้ากว่าคนแขนยาวที่หยิบได้ก่อนเธอ นิรุจน์หรี่ตามองที่หน้าจอว่าใครโทรเข้ามา เขาสบตาเธอก่อนจะกดรับ

พสุ : (มิเกลพี่พสุเอง หายโกรธหรือยัง)

นิรุจน์: (เกลไหน โทรผิดแล้ว)

พสุ: (คุณเป็นใครมารับโทรศัพท์ของมิเกล มิเกลอยู่ไหน)

นิรุจน์: (ผมเป็นผัว ถ้าโทรมาอีกมึงเจอลูกปืนกูแน่)

แก้วตาได้ยินที่นิรุจน์พูดกับพสุถึงกับควันออกหู

พูดจบเขากดวางสายสบตากับหญิงสาวที่ข่วนเขาจนแสบหลังไปหมด นิรุจน์สาแก่ใจแล้วจึงวางโทรศัพท์ไว้บนหัวเตียงตามเดิมแล้วปรายตามองไปที่หญิงสาวที่เอาแต่เม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรงค้อนเขาตาคว่ำตาหงาย

"อย่าได้คิดจะสวมเขาให้ผมเด็ดขาดไม่งั้นผมเอาตาย"

เธอไม่ได้จะอยากคุยกับพี่พสุเสียหน่อย แค่จะกดตัดสายแล้วปิดโทรศัพท์ซะให้มันสิ้นเรื่องสิ้นราว ดีกว่าปล่อยให้เขามารับสายแล้วพูดบ้าบออะไร

เขาพูดแบบนี้เธอเสียหายหลายแสน กลับไปจะมองหน้าใครติด

เธออยากจะทุบเขาให้หลังหัก

"ไอ้ยักษ์บ้า ไอ้คนไม่มีมารยาท โทรศัพท์ของฉันนะคนอื่นไม่มีสิทธิ์มันเป็นของใช้ส่วนตัวนายควรรักษามารยาทบ้างนะ" ขณะที่ปากก็ว่าเขามือเธอก็ทำหน้าที่ทุบ เธอจะทุบให้หลังหักเลยคอยดู

นิรุจน์คว้าเอาท่อนแขนที่ทำร้ายเขาไว้ได้มองแม่เสือสาวด้วยสายตาเย้ยหยันแล้วจับเธอกดไว้กับที่นอนโดยที่มีเขาคร่อมตัวอยู่ด้านบนจับทั้งสองมือไพล่ไว้เหนือศรีษะ เธอจะได้ไม่มีมือมาทุบเขาได้อีก

"โกรธมากหรือไง ไอ้พสุมันเป็นใครถึงกล้าโทรมาหาเมียชาวบ้าน"

"ด่าเก่ง พูดเก่ง ผมอยากรู้นักว่าคุณจะเก่งได้ซักกี่น้ำ"

แก้วตายังไม่ทันได้โต้ตอบนิรุจน์ก็ลงโทษเธอด้วยการใช้ริมฝีปากครอบครองปากอิ่ม แม้ว่าเธอจะเบี่ยงหน้าหนีก็ไม่รอดเขาไปได้ ปากหยักได้รูปขบเม้มให้เธอขนลุกไร้แรงต่อต้านและรุกล้ำเข้าไปภายใน เกี่ยวกระหวัดรัดหาความหวานปานน้ำค้างยามเช้าจูบจาบจ้วงบดขยี้หยาบคายไร้ความปราณีแต่ดูดดื่ม เขาบดจูบจนริมฝีปากเธอสั่นระริก

นิรุจน์พอใจเมื่อรู้ว่าโพรงปากนี้ยังไม่เคยมีใครได้ลิ้มลองมาก่อนนอกจากเขา เขาจูบจนคนใต้ร่างอ่อนระทวยนอนนิ่งไร้แรงต่อต้านจึงปล่อยมือเธอที่กดไว้ให้เป็นอิสระ แล้วสอดแขนของเขากอดแก้วตาไว้ในอ้อมกอด

ตอนแรกแค่อยากลงโทษคนถือดี อวดเก่ง ปากเก่ง แต่ความหวานที่ได้สัมผัสทำเอาใจเขาสั่น สองแขนจึงโอบรัดเธอไว้แน่นขึ้นอีก อารมณ์ที่เหมือนจะตายด้านและไม่คิดจะหาห่วงผูกคอ ตอนนี้มันพรึ่บพรั่บเด้งดีดเหมือนหนุ่มเลือดร้อนที่เจอเข้ากับดอกไม้งาม หญิงสาวที่สวยสะพรั่งน่าดึงดูด

หัวใจเขาพองโตเธอหวานเสียจนเขาต้องจูบซ้ำหลายๆครั้ง ลูบไล้ร่างบางที่นุ่มนิ่มลื่นมือสัมผัสกับความอวบอิ่มของวัยสาวที่ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าเธอคือของหวานที่น่าลิ้มลอง

เขาติดใจริมฝีปากหวานๆของเธอ...

นิรุจน์เฝ้าจูบจนเต็มอิ่มไม่นานก็ถอนริมฝีปากออกทั้งที่ยังเสียดายไม่หาย

แก้วตากัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่นทั้งที่ใจเต้นโครมครามเพราะรสจูบ

เขามันคนป่าเถื่อน...

"ไอ้ยักษ์บ้า"

"ไอ้บ้ายักษ์"

พอเขาปล่อยเธอก็อวยพรทันที นิรุจน์ชอบใจท่าทีอวดเก่งทั้งที่รู้ตัวดีว่ายังไงก็สู้เขาไม่ได้ สายตาคมมองเรือนร่างงดงามตรงหน้าอย่างชื่นชม

"แล้วจูบของไอ้ยักษ์มันดีไหมล่ะ รีบไปตั้งปฏิเสธสายไอ้พสุมันซะผมไม่อยากให้มันโทรมาอีกและอย่าให้รู้นะว่าแอบคุยกัน"

แก้วตายังไม่สิ้นฤทธิ์ท้าทาย "ทำไมฉันต้องทำตามนายด้วย"

นิรุจน์โมโหที่โดนท้าทาย "ถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็ลองดู ผมไม่ใช่ควายนะ"

"เพราะคุณเป็นเมียผมจำเอาไว้ให้ขึ้นใจ"

"ว่าคุณเป็นเมียผม"

พูดจบนิรุจน์ก็พลิกตัวกลับตามเดิมปล่อยเธอให้เป็นอิสระพร้อมกับเตะหมอนข้างลงพื้น ส่วนเขานอนกอดอกข้างๆกันกับเธอหลับตาพริ้มข่มอารมณ์ที่เดือดปุดๆเพราะอารมณ์ใคร่อยู่ภายใน

"ก็แค่นิตินัย ฉันไม่ยอมเป็นเมียนายหรอก"

"นี่นายยักษ์ฉันไม่ยอมเป็นเมียนายหรอกนะ ขาอ่อนฉันนายก็ไม่มีวันได้แอ้ม"

"ยังจะปากดี..."

นิรุจน์กัดฟันกรอดหันหน้ามาทางเธอสายตาคมพร้อมจะกินเธอไปทั้งตัวถ้าเกิดว่าเธอยังไม่หยุดพูด

"นอน หรือคุณจะอยากให้ผมปล้ำคุณเป็นเมียใช่ไหม เราจะได้เป็นผัวเมียกันจริงๆเอางั้นไหม ติดใจจูบผมล่ะสิใช่ไหม"

จูบเถื่อนๆ...

แก้วตารีบกระเถิบตัวหนีเม้มริมฝีปากแน่น ผลักเขาออกไปให้ห่างอีกหน่อยแล้วหยิบรีโมทคอนโทรลเร่งแอร์

"นายถอยไปหน่อย ฉันร้อนไม่ชอบนอนเบียดใคร"

แก้วตาพยายามนอนให้มันหลับเธอก็ไม่หลับ หยิบโทรศัพท์ออกมาจะเล่นก็โดนคนใจร้ายดุว่า

"เมื่อไหร่จะนอน พลิกไปพลิกมาอยู่ได้"

"ฉันนอนไม่หลับขอดูโทรศัพท์หน่อยได้ไหม"

"ไม่ได้ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปทำงาน จำไม่ได้เหรอว่านัดคนงานไว้"

แก้วตาวางโทรศัพท์ลงตามเดิมอารมณ์เสีย

"อะไรก็ไม่ได้ โน่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้"

แก้วตายังพูดไม่จบนิรุจน์ก็เอื้อมมือปิดไฟหัวเตียงดึงหญิงสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอดให้แผ่นหลังของเธอแนบกับอกของเขาดึงผ้าห่มมาห่มให้แล้วหลับตา

"นอนเถอะผมง่วง ถ้าดื้อผมปล้ำ"

แก้วตาไม่กล้าแม้แต่จะขยับตัวเธอนอนในอ้อมกอดของยักษ์จากที่เกร็งๆก็โอนอ่อน ในที่สุดเธอก็หลับไปเช่นเดียวกัน

ก็แค่เนี้ย...

ที่บ้านพักหัวหน้าคนงาน นายสนกับลูกน้องคนสนิทกำลังตั้งวงกินเหล้า เจ้าของบ้านยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม

"ไอ้ทิว พรุ่งนี้มึงอย่าลืมไปบอกคนของมึงให้ระวังตัวด้วย ช่วงนี้ดูท่าแล้วไอ้ผู้จัดการไร่คนใหม่มันไฟแรงคงอยากจะหาผลงาน"

ไอ้ทิวลูกน้องคนสนิทของหัวหน้าสนที่ทำตัวเป็นมาเฟียไร่ เที่ยวไถเงินคนงานในไร่ไม่หยุดหย่อน

"ทำไมเราไม่สั่งสอนมันซักหน่อยล่ะลูกพี่ ก็แค่เด็กเก็บมาเลี้ยงแหละวะ"

"เหิมเกริม มันจะซักเท่าไหร่กันเชียว"

"แต่กูได้ข่าวมาว่าคุณดวงแก้วให้มันแต่งงานกับคุณแก้วตาหลานสาวคนสวย แสดงว่ามันต้องมั่นใจว่ามันแน่ถึงได้มาทวงสำนักงานหลังนั้นจากกูคืน"

"ลูกพี่ไม่ต้องกลัวไอ้ทิวคนนี้รับรองว่าจะทำให้มันกลับไปทำงานโรงงานตามเดิมของมัน ไม่กล้าเข้ามาในไร่อีกแน่นอนครับลูกพี่"

นายสนดื่มเหล้าแก้วสุดท้ายจนหมดแล้วพูดว่า

"วันนี้พอแค่นี้ แยกย้ายกันไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้มึงอย่าลืมไปต้อนรับเจ้าของไร่กับผู้จัดการไร่คนใหม่นะโว๊ย"

"ผมไปอยู่แล้วลูกพี่ งานนี้ไม่พลาดแน่นอน"

ออนไรท์

♥️ นิรุจน์เจอศึกหนักจริงๆค่ะ เอาใจช่วยพี่ยักษ์ด้วยนะคะ

♥️ แก้วตาโดนจูบเถื่อนๆของพี่รุจน์ไปแล้ว หวังว่าจะสงบปากสงบคำบ้างนะ

ตอนต่อไป👉 ยักษ์ผู้ฆ่าแจ็ค

🌻 ตอนนี้ขอกำลังใจหน่อยนะคะ