CHAPTER 4

1469 Words
Timothy Sebastian Parker After I delivered the beer he ordered on his table, I can’t take my eyes of him now. How can I? Yes, lalaki ako at masasabi ko na ito ang unang beses na makakita ako ng kasing gwapo ng lalaking customer namin ngayon. Siguradong pag kakagulohan ito ng mga kababaihan dito sa probinsya, dahil kadalasan naman sa kababaihan dito ay umaahon sa kahirapan dahil sa nakakakilala ng mga taong katulad ng aming customer. Dali Dali kong kinuha ang menu nang itaas niya ang kanyang kamay habang nakatingin sa akin, mukang tinatawag niya ako kaya agad akong nag lakad palapit sa kanya. “Do you know any hotel nearby?” tanong niya sa akin. Napaisip naman ako, wala akong naalala na malapit na hotel sa luagr na ito. “Wala po, Sir, halos lahat ng hotel ay may kalayuan sa aming bayan dahil hindi afford ng mga tao ang mga hotel,” nakangiting sagot ko sa kanya. “Is that so? Kung ganun, baka may alam ka na maaari kong pag palipasan ng gabi ngayon?” tanong niya sa akin. Hindi ko mapigilang mapangiwi. “Excuse for my curiousness, pero p’wede ko bang itanong kung bakit?” tanong ko sa kanya at seryoso niya akong tiningnan, “I mean, kasi hindi ba’t hindi naman kayo pupunta sa luagr na katulad nito, looking at you, you seem rich at kung pupunta man kayo sa ganitong lugar ibig sabihin may pinuntahan kayong isang kakilala so I’m curious kung bakit kailangan mo pang humanap ng ibang matutuloyan?” Hindi nag salita ang lalaking nasa harapan ko, huli na nang mapagtanto ko ang aking mga sinasabi. Napahawak ako sa aking bibig at agad na yumuko sa kanya. “I’m sorry for my rudeness, Sir!” pag hingi ko nang paumanhin sa kanya habang yumuyuko. “I will not accept your apology with just simple sorry,” seryosong sabi niya sa akin bago humalumbaba sa lamesa. “P-pero nag sorry na ako, Sir, nasa ‘yo na iyon kung tatanggapin mo,” hindi ko0 mapigilan ang inis dahil sa kanyang sinabi. Akmang tatalikuran ko na siya at mag lalakad na sana ako pabalik sa bar counter ngunit hinawakan naman niya ang aking kamay kaya napatigil ako. “How about let me stay in your house just for tonight?” seryosong tanong niya sa akin. Nangunot ang aking noo, mabilis kong inalis ang kanyang kamay sa aking braso at hinarap siya. “Bakit ba, Sir, ayaw na ayaw mong matulog sa bahay nang pinuntahan n’yo?” nakasimangot na tanong ko sa kanya, “Babalik na po ako sa aking station dahil dumarami na ang customer, paumanhin ulit.” “Okay,” nakahinga ako nang maluwag sa kanyang sagot, “Siguro kakausapin ko na lang ang boss mo at sasabihin ko kung gaano karude ang tauhan niya.” Nanlaki ang aking mga mata, nakaramdam ako ng kaba nang tumayo na siya at may sinenyasan sa aking likurang bahagi. s**t. Hindi maaari ito, siguiradong kakampihan ng boss ko ang lalaking nasa harapan ko at kapag nangyar eito ay siguradong mawawalan ako ng trabaho, kapag nawalan ako ng trabaho, siguradong mawawalan ako ng pangtustos sa aking darating na pagpasok. At hindi p’wede mangyare ang lahat ng iyon. “Yes, Sir, tawag n’yo ako?” lalong nag double ang kabang aking nararamdan nang marinig ko na ang boses ng aking bossing. “Gusto ko sanang sabih-” Agad kong tinakpan ang bibig niya at nakangiting humarap sa aking boss. “Gusto sana niyang magsabi na kung maarai siyang tumuloy dito sa bar natin mamaya sa oras na magsara tayo, sasamahan ko na lang siya dito, Boss,” kinakabang sabi ko sa aking boss habang nakatakip parin ang aking dalawang kamay sa bibig ng lalaki. “O-oo naman, a-ano bang meron magkakilala ba kayo?” gulat na tanong niya sa aming dalawa. “Aray!” daing ko nang kagatin ng lalaki ang aking kamay kaya agad ko itong natanggal. “Yes, I know him,” nakangiti ngunit seryosong sabi niya sa akin boss. “O-oh sige, pero ngayong gabi lang, ha?” sabi ng aking boss. “Opo, promise ngayon gabi lang at naririto rin naman ako hanggang sa makaalis na siya, Boss,” sabi ko sa aking boss upang pumayag na ito at hidni na ako gulohin ng lalaking ang laki ng ngisi sa akig tbai. “Oh sige, bumlaik ka na sa counter at dumarami na ang mga customer, babalik na rin ako,” sagot ng aking boss at saka ito umalis sa harapan naming dalawa. “Anong problema mo?” hindi ko na mapigilang tanong sa kanya bago tiningnan ang aking palad na kanyang kinagat. “Your hand tastes sweet,” nakangiting sabi niya sa akin, “Anyway, I’m Alexander and you?” “Me? I’m… not interested!” pagkatapos kong sabihin ito sa kanyang pag mumuka ay agad na akong nag lakad paalis sa kanyang harapan at patungo sa bar counter. “Tim, kakilala mo ba talaga yung gwapong ‘yon?” agad na tanong sa akin ng aking boss habang pasimpleng nakatingin kay Alexander na ngayon ay nakatingin rin sa amin at kinindatan pa ako. “Yeah,” tipid ko na lang na sagot sa kanya habang nag pipigil ng inis. ‘Bakit kailangan niyang kumindat? Bakla ba siya? Loko ‘to, ke gwapo gwapo, tapos bakla?’ hindi ko mapigilang tanong sa aking isipan habang nag pupunas ng lamesa ng bar counter. Tumalikod ako at tumingin sa mga alak na nakahanay, ipinikit ko nag aking mga mata bago ako huminga nang malalim at muling humara. Saktong pagharap ko ay pumasok ang maraming customer at karamihan sa mga ito ay puro kababaihan. Mukang alam ko na kung bakit puro kababaihan ang nagsipasok sa bar namin ngayon. Inilabas ko ang aking madalas na itsura, ngumiti ako ng malaki kung saan sinasabi ng aking boss na nakakaakit raw ng mas maraming customer. Alexander Travis Grayson Hindi ko mapigilan ang aking malaking ngisi habang tinitingnan siya, hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman ngunit naeengganyo ako masyado sa kanyang muka lalo na sa tuwing mag papakita ito ng inis. Masyado siyang mabilis basahin kaya ganun na lang kahalat ang inis na kanyang nararamdaman. Nakita ko itong tumingin sa akin habang kausap ang kanyang boss, kinindatan ko siya at napatwa ako nang muli na namang mag landas sa kanyang muka ang inis. Hindi ako sigurado ngunit mukang nag tatanong sa kanya ang boss niya nang tungkol sa akin kaya ito ay nakatingin sa aking banda. Tumalikod na man ito banda sa aking gawi, nakita ko ang pagtaas ng kanayng mga balikat at ang dahan dahan nitong pag baba. Ang sunod niyang ginawa ay nag dulot sa aking upang mawala ang aking mga ngiti at matulala lang sa kanya. Humarap na ito habang nakangiti ng malaki, tila nag niningning ang kanyang mga mata dahil sa iba’t ibang kulay ng mga ilaw na nasa paligid. Ibang iba ito kumpara sa ngiti at emosyon na ipinakiyta niya sa akin, nararamdaman ko ang buo niyang pagkatao sa kanyang mga ngiti, nararamdaman ko ang kanbyang pag hihirap at kahit na ganun ay hindi ko magawang ilihis ang aking tingin. Tila gusto kong lumapit sa kanya at sabihin na huwag niyang aalisin ang knayang ngiti dahil gusto ko itong titigan ng habang buhay. “KYAAAAAAAAAAH!” “SABI NA GIRLS NANDITO TALAGA SI GWAPO!” “OMG!” “MAY PANTY IS GOING DOWN!” Dahil sa lalim nang aking pag iisip habang nakatingin sa bartender ay hindi ko namalayan na napapalibutan na pala ako ng napakaraming tao, karamihan sa mga ito ay mga bakla na kung ano anong english na sinasabi. Kumbaga nag sasalita ito ng tinatawag ng matatanda na ‘english carabao’. “Excuse me,” sabi ko at saka ako tumayo upang mag tungo sa lugar na walang mga tao ngunit hindi ko magawang makaalis sa gitna nila, tama, pinag gitnaan ako ng mga ito kaya hiarp na hirap ako sa aking pag galaw. “T-teka lang, huwag n’yong pag kagulohan ang customer namin!” rinig kong sabi ng isang pamilyar na boses bago ko naramdamna ang isang malaking kamay ang humawak sa aking braso at saka ako hinila. Hindi ko alam kung instinct ba ito ngunit nag padala ako ng kusa sa kanyang hila sa akin, pagkatapos ay dinala niya ako patungo sa bar counter, mali, mayroon siyang binuksang isang pinto sa bar counter at nauna siyang pumasok doon habang hila hila ako. “Hoooo!” tila pagod na sabi nito bago tumingin sa akin, “Okay ka lang? Pasensya ka na, ganito talaga dito sa amin.” “Okay lang ako,” simpleng sagot ko sa kanya kahit na med’yo nakaramdam ako ng irita dahil labis akong nagulat. Sino ba namang hindi magugulat kung halos halikan na ako kanina doon?
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD