I love you, in Heaven

Chapter 9

Martha's POV

Hinawakan niya ang aking kamay, "Mama, I have no justice"

I caressed his hair, parang tinusok ang puso ko dahil sa sinabi niya, "I'm sure your real mama will find your justice, okay?"

"In earth, there is no justice"

I sighed and gaze at his eyes, "Baby, can you tell me more about what happened?"

"Alam mo ba kung ano ang nangyari sa sasakyan na nakabunggo sa'yo?"

Nagbuga siya ng hininga at ayaw ko man itanong pero parang kailangan kong malaman. Parang gusto kong may gawin ako kahit hindi ko alam paano.

Tumango siya, "They hide somewhere far" tumingala siya at nag-isip, "Windmills"

Kumunot ang noo ko, "Windmills?" Biglang bulong ko.

Biglang dumating si Eli na may dala-dalang ice cream at cotton candy.

Umupo siya at naki-usisa na rin. He laid his arm on the backrest of the bench.

I bit my lower lip and I feel so tense here in heaven, "Uhm, yung bang sasakyan kulay pula? Mabilis bang magpatakbo?"

Umuling siya, "It is color green, not red"

Kumunot ang noo ko. Teka, how is that? The only car that night who run overspeed was the car I bump into.

Ibig sabihin, totoo ngang meron pang isang sasakyan sa mga oras na 'yon, na mabilis magpatakbo?

"What happened?", biglang tanong ni Eli dahil sa lalim ng iniisip ko.

Lumingon ako sakaniya at nakita ko sa mga mata niya ang pagtataka, "The incident happened, I was there. That night, galing din ako sa restaurant na pinagtatrabahuhan ng mama ni Gab, I even... Scolded her" , yumuko ako dahil sa guilt na umusbong.

Tinuloy ko ang pagku-kwento, "But on my way home, hindi pa'ko nakakalayo sa restaurant biglang may sasakyan na dumaan. I'm sure yun ang sasakyan naka bunggo kay Gab dahil sa sobrang bilis magpatakbo"

"How sure you are?" Tanong ni Eli.

I bite my nails and think more deeper. Paano nga ba? Hindi ako pwedeng magkamali, pero pwede ring meron pang isang sasakyan na mabilis din magpatakbo.

Pero saan naman nanggaling ang sasakyan na' yon? Minuto lang ang pagitan ng insidente para hindi ko makasabay ang isa pang sasakyan.

I sighed. Akala ko hindi na'ko makakaramdam ng ganito sa langit.

I furrowed my brows while licking my ice cream. Kailangan kong mag-isip, I feel so curious and... Confused.

"What's wrong, I thought you like ice cream?"

Biglang tanong ni Eli kay Gabriel at kinuha ni Eli ang ice cream habang pinupunasan ang kamay ni Gab.

Napalingon ako sakanilang dalawa. Nakita ko ngang natutunaw na ang ice cream ni Gab sakaniyang kamay at mukhang ayaw niya itong kainin.

"I don't like avocado flavor", Gab said.

"That's a chocolate flavor, baby", biglang sinabi ni Eli at kinuha ko ang ice cream tsaka ko tinikman.

Eli looked at me intensely, "Baby Gab, this isn't an avocado. The color of the avocado is green and chocolate is-"

"But that was color green", pagsingit ni Gab sabay turo sa ice cream na hawak ko.

Nagtinginan kami ni Eli and I saw how his jaw clenched.

Eli grabbed Gabriel and he sitted Gab on his lap.

"Baby Gab, what's the color of those balloon?" Sabay turo niya sa mga pulang lobong nakasabit.

Tumingin ro'n si Gab at kinusot ang mga mata, "Green"

Kumunot ang noo ko at may tinuro pa si Eli.

"How about those tarpaulin hanging? There, the big one", turo niya sa isang malaking tarpaulin na nakasabit.

Matagal bago makasagot si Gab

"Purple"

Nalaglag ang panga ko, that was supposedly to be a color blue.

Eli kisses Gab's forehead, "Are you tired? Do you wanna sleep?"

Tumango naman si Gab at sinandal niya ang ulo sa dibdib ni Eli tsaka niya pinikit ang mga mata.

Eli suddenly speak.

"He is a colorblind person"

I suddenly felt pity and sad. How could be this child suffer at a young age. He has a sleeping disorder, he only have his mother, he is suffering from colorblind and yet he had no justice at all.

"Paanong nangyari 'yon, he is dead pero colorblind pa rin siya?"

My voice is soft and low dahil baka magising si Gab

"Everything has its purpose, Martha. He remained colorblind here in heaven so we could able to know how to complete the missing puzzle tied in his life when he is alive. The thing that was unsolved and left in the earth"

"Missing? What was that?"

Lumingon siya sa'kin, "Justice"

Napabaling ako kay Gab na ngayon ay yakap-yakap si Eli.

"Kaya pala hanggang ngayon wala pa ring hustisya dahil hindi nila alam sino talaga, walang sapat na ebidensya. Only the witness can tell. Gab might struggle to identify 'cause he is a colorblind person"

Eli was silent while me, I'm too bothered.

"I hope the culprit will surrender"

"Walang gano'n", biglang nagsalita si Eli. "Unless, the culprit is guilty".

Humarap siya sa'kin.

"Martha, can you describe me the place where the incident happened?"

"Madilim at liblib ang daan. Tago kase yung restaurant na 'yon, halos mga dumadaan na sasakyan do'n, mostly yung mga sasakyan ng customer"

"Mahihirapan talagang humanap ng ebidensya dahil imposibleng magkaroon ng CCTV", Eli said.

"Yes that's it, wala ngang CCTV kase walang mga poste, lalo na't delikado dahil madilim"

I heard the crickets of his teeth and when I look at him his jaw is clenching.

"What does the color of the car you've seen? Yung huling sasakyan na nakita mong mabilis magpatakbo"

I tilted my head and trying to find out where his point going.

"Red", tipid kong sagot.

He licked his lower lip, "That might be the car, possibly"

"Madalas ka bang gumagawi sa restaurant na'yon?" Tanong niya.

Tumango ako, "Yeah, why?"

"Then, how many times do you encounter that kind of speed?"

"Only once, iyong gabi lang. Tsaka yung sasakyan lang na 'yon"

Hi bite his lower lip, "Someone's in a rush", he look at my eyes, "Emergency"

Kumunot ang noo ko at nagsalita siya ulit, "You told me that the cars who passed by are the costumer's vehicle, right?"

Tumango ako, "Pero kung isa sa mga customer na 'yon, edi pwedeng nakasabay ko sa paglabas o kaya sa parking man lang? Pero hindi eh, marami pa ring sasakyan ang nandoon"

"Then, maybe it is not a customer"

I look at his eyes like I'm digging something.

"Maybe an employee or an owner"

"What the-"

Nanlaki ang mga mata ni Eli at hindi ko na ituloy ang sasabihin.

"I want to curse", I whispered. "But I can't", umuling ako tsaka ngumiti pero wala lang sakaniya.

Tinignan lang niya 'ko ng mariin, "But that's only my conclusion"

"Pero Eli posible naman"

"Uh-huh? Then, what are your basis if that's the case?"

Inikot ko ang mga mata at nag-isip, "Anong pwede nating gawin kung gano'n?"

"Nothing"

"What?!" Napataas ang boses ko.

"Tayo lang ang nakaka-alam na colorblind si Gab at iyong sasakyan na nakita ko ay paniguradong iyon ang sasakyan na bumangga sakaniya"

"I'm sure her mother knows that her son is colorblind"

"Well okay let's say that, but we have a hint who the real culprit is!"

"Nakita mo ba kung sino ang nagmamaneho?"

"No!" I raised my voice.

Napatikom ako ng bibig dahil sa emosyon ko ngayon at isa pa na baka magising si Gab dahil sa sigaw ko.

"Then, we can't do anything"

"Eli, look", hinawakan ko ang isang kamay niya while finding his eyes, "Gab needs us, tayo rin ang may alam kung sino ang pwedeng imbestigahan"

"Hindi gano'n kadali, Martha"

"Paano mo nasasabi 'yan, ah Eli?" I crossed my arms.

"Because I know"

"Why you're so confident about it? You know? We can do something if we want!"

"I know", mahina at kalmado niyang sagot.

"So what's the problem, Eli? I want to help him!"

"I want it, too! But we're dead, Martha"

Napatikom ako sa sinabi niya.

Right, that's impossible. Patay na kami.

I sighed heavily

"Kawawa naman si baby Gab". I caressed his hair and kiss his head.

Nang lumingon ako kay Eli, malayo na ang kaniyang tingin.

Biglang umayos ng upo si Gab at kinusot ang mga mata, "Mama, Papa are you fighting?"

Tumawa ako ng pilit tsaka umiling.

"No baby, no. We're not", Eli kissed Gab's ear.

Gabriel pouted.

Bumaba si Gab at tumayo, he grabbed my hands and Eli too.

"Saan tayo pupunta, baby Gab?" Tanong ko.

Ngumiti siya, "Last ride"

Tumayo kami at nasa pagitan namin si Gab.

We went on Bumper cars ride. Lumingon ako kay Gab at nakita kong titig na titig siya sa mga kotseng umaandar.

"Are you sure you want to ride this?" Sabay turo ko.

He smiled and nodded. Sumakay nga kami ro'n and I can sense that he really wanted to ride.

Me and Eli effortly do our best so Gab can enjoy and have fun in this ride. Kahit na badtrip ako ng konti kay Eli.

Gabriel is jolly and soft, he easily became sad and easily became happy.

Masaya kaming bumaba sa bumper cars at bigla na naman kaming hinila ni Gab papunta sa isang palaruan.

Biglang binitawan ni Gab ang kamay namin at tumakbo siya.

"Baby, watch your steps!" Sigaw ni Eli sa tumatakbong Gabriel.

Sa sobrang excited niya, nadapa siya dahil hindi niya napansin ang pababang hagdan. Agaran naman kaming lumapit ni Eli.

Lumuhod ako at tinayo siya, "Oh! May sugat ka, gab", habang hinihipan ko, "Masakit?"

Umiling siya tsaka ngumiti, "In heaven, we don't feel the pain"

I tapped his head and carry him, "Let's wash your wounds first before it get infected, alright?"

Tumango siya at binuhat ko. Kukunin na sana ni Eli si Gab pero umiling ako, "Ako na", I shortly said.

Sumunod lang sa'min si Eli at hindi na siya nagsalita pa.

Katapos kong malinisan ang sugat niya, kumuha ako ng dahon malapit sa inuupuan namin at ginawang pangtapal 'yon.

There's no clean cloth so I need to use this and he must bear with it.

"Mas gagaling kapag halaman", tsaka ko kinindatan si Gab. Humagikgik naman siya at tinapik ko ang ulo niya.

Tinignan niya ito, "Thank you, mama!" Ngumiti siya.

Binuhat na siya ni Eli at may binulong sa bata.

Ano na naman ba sinabi niya kay Gab?

"I want to play!" Turo niya sa isang balloon dart.

Tumango naman si Eli at lumapit do'n.

Binigyan niya ng small arrow si Gab para paputukin ang mga lobo.

Napapansin kong lumilingon si Eli sa gawi ko habang ina-alalayan niya si Gab sa nilalaro.

"Papa, I can do it by myself", biglang sabi ni Gab.

Habang naglalaro si Gab ng balloon dart, tumabi sa'kin si Eli at may binulong sa tenga ko.

"You mad?"

Nangilabot ako sa sinabi niya, napaatras ako at hindi nakakibo. Bakit ba bigla-bigla nalang siya lalapit at bubulong?

I crossed my arms while watching Gab playing.

Eli stepped closer beside me, again. And he whisper, "Please, don't be. Bawal ang galit sa langit"

Ang kaninang kunot-noo at madilim kong ekspresyon biglang nagbago.

Nang lumingon ako sakaniya, ngumingisi na siya.

Oh, really?

He knows how to pissed me off, huh?

Suddenly, he grabbed my waist and whisper something in my ear.

"Let's show to Gab how his Mama and Papa are sweet. So, he won't think that we're fighting. Alright?"

Nanigas ako sa kinatatayuan at hindi makapagsalita.

Noong buhay pa'ko, kinakabahan lang ako kapag...

Yeah, I don't feel tense or nervous when I'm alive. Ngayon lang.

I'm always confident and sure, howcome here in heaven I feel so uncertain and bombarded.

"I won!" Biglang sigaw ni Gab at lumingon siya sa kamay ni Eli na nasa bewang ko pa. He smiled and look at us.

Biglang may binigay sakaniya, at lumapit siya sa'min.

"Look, I have a car!"

Inangat niya 'yon para maipakita sa'min ang red toy car na napanalunan niya.

Lumuhod naman si Eli para magpantay sila at tinapik niya ang ulo ni Gab.

"What does the color of your car, then?" Tanong ni Eli.

"Red!"

My jaw dropped and suddenly, Eli tightly hug Gabriel.

"Good job", Eli whispered to Gab.

I smiled and for the second time around, my heart melted seeing them together.

Biglang tumayo si Eli at binuhat niya si Gab, "You've done enough, let's go? I'll take you now" Sinabi niya sa bata.

Gab nodded politely, "Where?"

He faced Gab and smile, "You'll know"

Sumunod lang ako sakanila at pumasok sa isang tent ng amusement park. Ngayon ko lang 'to nakita at kakaiba ito sa lahat ng tent na nakatayo.

It was huge and unique, pumasok kami ro'n at nakitang may mga pintuan. Iba't ibang pintuan ang nandoon. Iba't ibang hugis at kulay.

"Eli, where are we?" Tanong ko.

"This is a Dream Portal", hindi niya pa rin binibitawan si Gab sa pagkakabuhat.

I surveyed the place and wherever I look around, I am seeing various of doors. May mga kaluluwang pumapasok at lumalabas.

Lumingon na'ko kay Eli, "Bakit tayo nandito?"

He look at my eyes, "Tutulungan natin si Gab para magkaroon ng hustisya"

"How?"

Bumaling ako kay Gab na ngayon ay namamangha sa mga nakikita.

"He will enter a portal that take him to a dream. A dream of someone who might give him a justice"

"Who? Hindi naman natin alam sino ba talaga ang nagmamaneho ng sasakyan, unless Gab will enter on her mother's dream para sabihin ang kulay ng sasakyan na nakabunggo sakaniya"

"Then, another unsolved case might happen, martha. Nalaman nga ng mama niya ang kulay ng sasakyan but the culprit remained unknown"

I sighed. This is driving me crazy.

"Kaninong panaginip ang pwede niyang pasukan kung gano'n?"

Eli surveyed the doors and look intensely.

"Depende, humans dream depend upon on their unconscious that triggered by our subconscious. Our dreams sometimes rotate on our fears, s****l desires, immoral wishes, imagination and even conscience"

Kumunot ang noo ko, "Anong ibig mong sabihin?"

"Papasok si Gab sa isang panaginip ng taong may kinalaman sa pagkabunggo niya. A person who can easily triggered by his or her fears and conscience"

"Then, sino?"

Biglang bumaba si Gab sa pagkakabuhat kay Eli at naglakad ng diretso, lumapit siya sa isang kulay pulang pintuan.

Lumapit kami sa pintuan at kumatok si Gab.

Bago pa man mabukas ang pintuan, lumuhod na si Eli sakaniya.

"Are you going to be fine?", he caressed the hair of Gabriel.

Tumango naman ito at niyakap niya si Eli, "I will papa, for my justice"

I kneel and face Gab, "Please, comeback if you can, please?" I beg.

Ngumiti siya at tinakpan niya ang tenga ko gamit ang kamay niya tsaka may binulong sa'kin, "Papa said a while ago, he is jealous because of me"

Bumulong din ako sa tenga niya, "What does he said?"

"I'm jealous, I wish mama martha could heal also my wounds"

Naging seryoso ang itsura ko dahil sa binulong ni Gab.

"Mama, please heal also the wounds of papa. Can you?" Bulong niya pa.

Humarap ako sakaniya at ngumiti. Tumango ako at tinapik ko ang ulo niya, "I'll miss you baby Gab"

Ngumiti siya at bumukas ang pintuan. Tumayo kami ni Eli at biglang kumaway sa'min si Gab.

I'll surely miss him, his soft heart and jolly personality. How I wish I have a son like him.

But at least, not in my life but my death, I've experienced to be a mom. Only here in heaven.