“Bir evin sessizliği, bazen en ağır bağırıştan daha çok şey anlatır.”-Yazar
***
Evin içinde ağır bir sessizlik geziniyordu, duvarlar sanki konuşmamak için yemin etmişti. Beyge’nin yokluğu, herkesin bildiği ama kimsenin dile getirmeye cesaret edemediği bir sır gibi evin çatısında asılı kalmıştı. Camdan düşüşünün ardından geçen günlerde, Artuk hiçbir şeyin farkında değildi. Ne kızının yüzünü sormuştu, ne de sessizliğini garipsemişti. Onun için kızlar, evde sessiz olduğu sürece varlıkları bir yük değildi. Hele ki Gürel, işlerini aksatmıyorsa, neden merak etsin?
Gürel sabahları sessizce uyanıyor, ocağa odun atıyor, un kokulu mutfağın köşesinde çorba karıştırıyordu. Ellerindeki çatlaklar, gözlerinin altında yeni beliren çizgiler gibi sessizdi. Sanki cezasını çekiyor, kendi suçunun ağırlığınd
