CHAPTER 34
Nagising ako dahil sa may pumatong sa may dibdib ko. Minulat ko ang aking mga mata at nakita kong nakahiga pala sa dibdib ko ang aking anak na si Jiro. Mahimbing siyang natutulog sa dibdib ko. Hindi ko pala namalayan kanina na nakatulog na ako.
Pagkatapos ng pag-uusap namin ni Bullet ay pareho na kaming walang imik. Mag-uusap lang kami kung kinakailangan pero kadalasan kanina ay wala lang akong imik. Naglaro lang kami ng anak ko at hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. ‘Anong oras na ba?’ tiningnan ko ang orasan at halos mapabalikwas ako ng makitang mag-aalas kwatro na ng hapon. Ang huling natatandaan ko ay alas dyes pa lamang ng umaga.
Dahan-dahan kong pwenesto ang anak ko at ng tatayo na sana ako ay biglang dumilat ang mga mata ni Jiro. Hindi muna ako gumalaw
