Hold You Tighter

“Psst!” Napatigil ako sa ginagawa kong pag-aayos sa aking vanity table nang makarinig nang sunod-sunod na pagsitsit. Pinakinggan ko iyon at napagtantong nagmumula sa labas ng aking balkonahe. Nilingon ko ang sliding glass door. The blinding beauty of sunset from outside greeted me. Kahel na kahel ang langit mula sa lumulubog na araw. Napakaganda. Gumagalaw rin ang manipis na kurtina sa kwarto ko at mistulang sumasabay sa banayad na hangin na nagmumula sa labas. “Psst!” Sinundan ‘yon ng may kalakasang tunog sa sliding glass door ko. My eyes grew wider nang makita kong nagkalamat ang salamin mula sa isang bato! “Anak ng...” usal ko at tumayo suot ang aking roba dahil katatapos ko lang maligo. Kung sino man ang siraulong bumabato nitong sliding glass door ko, masasapok ko talaga sa ulo! Ang mahal kayang magpagawa nito! Agresibo kong binuksan ang glass door ng balcony at lumabas. Kunot-noo akong dumungaw roon at natigilan nang matanaw ang isang napakagwapong nilalang na nakilala ko. There he is, standing between the bushes. Sa ibaba ng balcony ng kwarto ko ay halamanan. Nakatayo roon si Levi, sa pagitan ng mga rosas at daisy, in his white long sleeves na nakatupi hanggang kaniyang siko habang nakatingala siya sa balkonahe ng kwarto ko. Napatigil siya sa akmang paghagis sa hawak na bato nang makita akong dumungaw. Our eyes met and he immediately smirked. Kung nakakabulag lang talaga ang kagwapuhan niya, baka nag-aaral na ako ng Braille ngayon. “Ano bang ginagawa mo at ang tagal mo akong madungaw rito?” nakapamaywang na tanong ni Levi. Dahil may kataasan ang balcony ko ay talagang nakatingala siya sa ‘kin, kitang-kita ko tuloy ang adam’s apple niya pati na ang kulay ng kahel na langit na tumatama sa kaniyang balat. “Bakit mo binabato ang balcony ko, Levi? Nabasag ang pinto ko!” singhal ko habang nakadungaw. Napalabi siya at saka lumingon-lingon sa baba kung may tao ba roon. “Nabasag? Akyatin ko? Aayusin ko lang...” His smirk grew wider. Mapagkunwari siyang naging concerned pero ang kapilyuhan ay bakas sa bawat hibla ng pagmumukha niya ngayon. Namula ang mga pisngi ko lalo na nang tingnan niya ang aking kabuuan. I’m wearing a robe and I don’t even have my underwear right now! “Go away! Hindi ka ba marunong makinig? Ang sabi nila, masama raw na nagkikita ang dalawang ikakasal bago ang mismong wedding ceremony!” galit kong turan. ‘Di kasi siya marunong makinig! “Naniniwala ka riyan? Hindi totoo iyan, Kalilah. Eh, ano kung hindi ko matiis na hindi ka makita?” seryosong sabi niya mula roon sa baba. Paano kapag narinig siya diyan ng mga magulang ko? Alam kong nasa gilid kami ng bahay dahil doon nakaharap ang bintana ko pero paano nga ba siya nakapasok sa compound? Palibhasa magaling lumusot ang lalaking ‘to! “Shut your mouth, Levi Elion. Let’s see each other tomorrow! This will bring bad luck!” Yes, we’re getting married. Bukas na bukas din ay magiging officially married na kami. And tomorrow, I will be Mrs. Parker. Levi is my fiancé for one year... and my one and only great love. He is my college boyfriend. We met in second year college. We were eighteen at ngayon ay walong taon na ang nakakalipas. I am twenty-six now. Everyone’s happy for us. We’re both financially stable at handa na rin kaming bumuo ng sarili naming pamilya, kaya siguro, wala namang masama kung magpapakasal na kami... “Levi Elion Parker!” I shouted nang bigla na lang siyang mawala roon sa baba. Napapikit ako at umalis sa balcony para puntahan siya sa back door. Pasaway talaga ang lalaking ‘to! Binuksan ko ang back door na mula sa kusina. Mabuti na lamang at mukhang naroon sa kwarto nila ang mga magulang ko. Apparently, I am an only child. Ilang beses na nga sinubukan ng mga magulang ko magkaanak ulit, kaya lang hindi na ako nabiyayaan ng kapatid. Hindi kagaya ni Levi, may dalawa siyang nakababatang mga kapatid. Malapit ang pamilya naming dalawa. Wala na talaga akong mahihiling pa. Minsan nga, iniisip ko kung anong nagawa ko sa past life para makatagpo ng kagaya ni Levi. “Ang kulit mo!” “Shh!” saway niya nang mapalakas ang boses ko. Dahil doon ay inis ko na lamang siyang tiningnan. Tahimik kaming nagtungo sa kwarto ko. Baka kasi hindi magustuhan nina Mommy kapag nalamang narito siya. Tradisyon sa kasal na hindi dapat magkita ang bride at groom bago ang seremonya. Unfortunately, naniniwala roon ang mga magulang ko at gano’n din ang parents ni Levi. Hapon na at ganitong mga oras din kami ikakasal bukas. Handa na ang lahat at wala ngang tigil ang pagtawag sa akin ng mga kaibigan ko at mga kakilala namin. Sinalubong kami ng malamig na hangin sa balcony. In one swift move ay kinulong ako ni Levi sa pagitan ng kaniyang mga bisig, sa pagitan ng malamig na railings at mainit niyang katawan. Dumikit ang likod ko sa kaniyang malapad na dibdib. His manly scent filled my nostrils. Napasandal ako sa kaniyang dibdib habang pinapatakan niya ng mga banayad na halik ang buhok ko mula sa likod. “I miss my wife,” bulong niya. Napapikit ako. The sunset is beautiful and the sound of tree leaves is soothing, but nothing can ever compare to his voice. “I miss you, Mrs. Kalilah Isabela Parker...” Napangiti ako. Ano kaya ang gagawin ko kung isang araw ay hindi ko na maririnig ang boses na ito? “I miss you too, Levi...” Hinarap ko siya. Nagtama ang paningin naming dalawa. The sunset in front of us reflected his expressive eyes perfectly. Ang mapupungay niyang mga mata, ang matangos niyang ilong, ang malambot niyang mga labi, his perfect jaw, tall physique, everything... Kaya hindi ko masisisi ang mga babae noon pa man na gustong-gusto siya. Kahit noong college days namin ay halos lahat may gusto sa kaniya. Kahit nga naging kami, ang dami pa ring umaamin sa kaniya. Girls will blatantly tell me that they have a crush on my boyfriend. “Ang ganda mo talaga, Kalilah. Hindi ako magsasawa sa gandang ‘yan...” He muttered. Hinawakan niya ang baba ko. Napangiti naman ako sa kaniyang tinuran. “Pangako?” saad ko. “Ano ang gagawin ko kapag nangaliwa ka?” Pabiro ko siyang tinaasan ng kilay ngunit sinagot niya iyon ng mahinang tawa. “Anong nakakatawa? Huwag mong sabihing magagawa mo nga iyon?!” Ngumisi lamang siya at kinurot ang pisngi ko. Lumalabas ang kaniyang dimple sa pagpipigil ng ngiti. “Cute mo talaga. Mahal na mahal kita, Kali, paano ako mangangaliwa niyan? Sa kanan siguro pwede pa, basta may maganda rin doon at malaki ang—” “Bwisit ka talaga, Levi!” Hinampas ko siya na sinundan ng kaniyang halakhak at pag-iwas. Sa huli ay hinapit niya rin ako at hinalikan. Inikot ko ang mga braso ko sa kaniyang batok at sinuklian ang mga halik niyang palalim nang palalim. Bumalik kami sa loob ng aking kwarto at binagsak ang kurtinang tumatabon sa sliding glass door. “Lev...” usal ko. “Hm... I love you, Kali. I love you, my soon-to-be Mrs. Parker. Mahal na mahal na mahal kita,” puno ng sincerity na bulong niya sa pagitan ng pagsiil ng mga halik sa labi ko. Hinapit niya ang aking bewang at sinandal ako sa glass door. Namigat ang talukap ng aking mga mata at sinalubong ang kaniyang tingin. Ang gwapo talaga ng lalaking ‘to. His hands started traveling through my body, through every bit of my skin, and everything in me is following the trail of heat it gives. Tahip-tahip ang aking paghinga. Nakatakas ang mahinang ungol mula sa aking bibig nang maramdaman ang kaniyang daliring unti-unting pinapasok ang aking loob. “Hindi ako makatulog dahil inaalala kita. I miss you. I want to see you. I want to remember your face, Kali, forever... I want you in my memory forever. I want you to mark everything in me until I can’t think of any other woman’s name but yours...” Hindi ko alam kung bakit ngunit mabigat ang aking dibdib. Siguro dahil sa sobrang saya. Dahil alam ko, sigurado ako sa kaniya. That we will end up with each other. That we will build our own family, we will have our own children... “Hm...” I moaned. Halos maitiklop ko ang aking mga binti sa sensasyong nararamdaman. His long, slim fingers wandered freely. “Ohh...” Napasinghap ako at naidiin ang sariling likod sa glass door habang mahigpit ang hawak sa kaniyang batok. Napatakip na lamang ako sa bibig para pigilan ang malakas na mga daing nang palitan ng kaniyang kahabaan ang mga daliring kanina’y naglalaro sa loob ko. He pushed his hardened shaft inside me. It was hard. Long and thick. Napapikit talaga ako! “Ah...” he moaned against my earlobe. Napapikit ako sa init na hatid nito na halos makapagpatindig sa mga balahibo ko. Heat came rushing down on me. “Damn, Kalilah Isabela... I will forever be insane because of you.” We kissed and made love with each other until sun finally sets. Nakahiga kami sa kama habang pinagmamasdan ang sumisilip na mga huling sandali ng paglubog ng araw. “We’ll see this again tomorrow...” sambit ko habang nakatitig sa sunset, naiisip na kapag tiningnan ko iyon bukas ay officially Mrs. Parker na ako. “Yes, Kali... and by this time tomorrow, we’ll be married. You’re my wife and I’m your handsome husband.” He smirked. Napatingin ako sa kaniya at napangiti. “Kaya magkita na lang tayo bukas sa altar. Sisiguraduhin kong gwapo ako roon. Tingnan ko lang kung magbago pa ang isip mo.” “Baka ikaw pa ang magbago ang isip. Paano kung mahuli ako? Kailangan perfect ang make-up at suot ko!” He smiled and looked at the sun set through the glass door of my balcony. “I’ll wait for you no matter how long it takes, Kalilah. Huwag mo lang masiyadong tatagalan at baka ma-miss kita. Baka imbes ihatid ka papunta sa akin, ako na ang susundo sa ‘yo papunta sa altar.” Natawa ako at malawak na napangiti. “Okay... I’ll see you tomorrow, Levi.” By the time that I am going to sleep, hindi ko alam kung bakit hindi ako makatulog. Wala na si Levi sa tabi ko. Madilim na rin ang langit at kahit ang mga bituin ay hindi ko matagpuan. There are no stars shining bright tonight. Pati ang hangin ay kakaibang malamig. Hindi ko maintindihan kung bakit ngunit nakaramdam ako ng lungkot. Napatingin ako sa aking kurtina nang banayad itong liparin ng hangin. Ngunit sarado na ang glass door at walang electricfan sa aking kwarto. Tila ba may humaplos sa aking puso. I don’t know why but I thought about Levi. Hindi ko alam kung paano ako nakatulog basta’y nagising na lamang ako ay nakasikat na ang araw. Kakaibang malabnaw ang panahon. Hindi ko matagpuan ang init na hatid ng haring-araw nang sumilip ako sa balcony. Bumaba ako sa sala. Nagulat ako nang maabutan ko ang aking mga magulang kasama ang parents ni Levi sa sala. Tulala sila. Si Mommy ay umiiyak at mugtong-mugto naman ang mga mata ng mama ni Levi. “Ma?” tanong ko habang bumababa sa hagdan. Napatingin silang lahat sa akin. Hindi ko alam kung bakit kumalabog ang aking dibdib. “Anak, Kali...” sambit ni Mommy at mas umiyak. They were crying and I couldn’t understand a single word... hanggang sa magsalita ang ina ni Levi. “I’m sorry, Kalilah...” Iyak siya nang iyak. “Wala na si Levi. W-Wala na siya. He died... this evening. On his way home... Levi is dead, Kali.”