Burak, komutanlık binasındaki özel bir odada Onur’la baş başaydı. Odanın ortasında duran ekranda, hastaneye getirilen bilinçsiz adamın güvenlik kameralarından alınmış görüntüsü dönüyordu. Adamı taşıyanlar üniformalıydı ama yüzlerinde garip bir panik vardı.
— “Bu adam bizim içimizden biri değil,” dedi Onur, gözlerini ekrandan ayırmadan. “Ama sedyenin yanında duran şu kişi... şu gözlüğü olan... o, bir ay önce Doğu’da görevden alınan bir saha ajanıydı. Resmiyette emekli.”
Burak kaşlarını çattı. “Yani hâlâ aktif mi çalışıyor?”
— “Ya da biri onu kullanıyor. Ve bu durumda bu adam da tesadüfen bizim bölgemize bırakılmadı.” Onur’un sesi alçaldı. “Bu doğrudan bir mesaj.”
Burak sandalyesinden kalktı, odada bir iki tur attıktan sonra Pınar’la yaptığı konuşmayı anımsadı. Yıldız şeklindeki yanık iz
