Loved by Him

III. New Mornings

Hindi pa man sumisikat ang araw ay nauna nang nagising si Derrick. Nang tatayo na sana siya para paghandaan ang bagong araw ay maramdaman niyang may anumang nakapatong sa kaniyang dibdib. Minulat niya ang kaniyang mga mata at nakita niya si Johnny ang nakahiga sa ibabaw ng katawan niya, ang pisngi'y nakadiin sa kaliwang dibdib niya at nakapulupot ang mga maliliit na kamay sa katawan niya.

Sumilay ang isang ngiti sa kaniyang labi nang malaman na ganito pala ang pwesto nila nang makatulog. "Impossible we have stayed in this position all night," bulong niya sa sarili.

Tinitigan niya ang mukha ng nahihimbing na bata sa kaniyang dibdib, naglandas ang kaniyang mga mata sa maamo niyang mukha. Muli namang napalitan ng lungkot ang sayang nadarama niya nang makita ang payat nitong katawan at namumugtong mga mata. Napabuga siya ng hangin nang maalala ang sitwasyong kung saan niya ito natagpuan.

Nanatiling nakatitig ang kaniyang mga mata sa bata, pinagmamasdan ang mahimbing na pagtulog nito, pinapakiramdaman ang paghinga nito sa kaniyang dibdib. Kung pwede lang ay manatili na lamang siya sa estadong ito at pagmasdan ang kaniyang malaanghel na mukha, ngunit alam niyang may mga responsibilidad pa rin siyang dapat gawin, lalo na ngayong isa na siyang ama.

Tumayo na siya ng dahan-dahan mula sa kama at ibinaba si Johnny mula sa ibabaw ng kaniyang katawan sa kama, maingat para hindi ito magising. Inayos ang higa niya at ang kumot sa ibabaw niya.

"Just sleep. Daddy's gonna make you breakfast." Inayos niya ang kumot ni Johnny at hinalikan ito sa noo.

Dahan-dahan siyang gumalaw sa kwarto upang maghanda sa bagong araw, naligo, nagbihis, saka bumaba para magluto ng agahan nila.

Tahimik ang buong bahay habang nilalakad ni Derrick ang mga pasilyo pababa sa kusina. Binuksan niya ang refrigerator at tinignan ang mga laman nito, nag-iisip kung ano ang lulutuin niya ngayong almusal na magugustuhan ni Johnny.

"Wonder what he would like?" bulong niya habang tinitingnan ang laman ng fridge. "Sunny side ups, toasts?" mga tanong niya sa sarili.

Kumuha siya ng isang karton ng gatas, tatlong itlog, at butter mula sa ref at sinara itong muli. Nilapag niya iyon sa counter at nagsimulang nang maghanda ng almusal. Habang binabati niya ang mga itlog ay hindi mapigilang mapangiti ni Derrick. Dati ay gumigising siya araw-araw na parang walang gana. Gigising siya ng mag-isa sa isang bahay na kahit napakaganda ay tila walang kabuhay-buhay, tapos uuwi rito sa gabi, mag-isa, linulunod ang sarili sa pagsisisi at sa p*rn*grapiya para pagtakpan ang mga butas sa kaniyang puso. Pero simula ng matagpuan niya si Johnny ay parang nakatagpo siya ng isang magandang alitaptap sa gitna ng kadiliman na nakapagpabago sa buhay niya, na kung bibigyan ng pagkakataon ay hindi na niya ito papakawalan.

Rinig sa buong kusina ang tunog ng pinipritong mga itlog. Amoy na amoy din ang bango nito sa buong kusina. Bukod kasi sa pagpipinta ay naging hilig ni Derrick ang pagluluto. Nakasanayan na kasi niyang ipagluto ang kaniyang nobya bago sila nagkahiwalay. Aaminin niyang masakit pa rin ang naging desisyon niyang iwan siya, at masakit din iyon para sa kaniya, pero alam naman din niyang makakatagpo rin siya ng lalaking mamahalin siya ng higit sa kaya niya.

Habang tinatapos niya ang pagluluto ay biglang niyang narinig ang boses ng bata mula sa taas.

"Dad..." isang matinis na boses ang kaniyang narinig mula sa hagdan. Bago pa man mabuo ang salitang iyon ay mabilis nang lumakad si Derrick papunta sa may hagdan at doon nga niya nakita si Johnny na nakatayo sa taas, nakahawak sa railings ng hagdan.

"Nandito lang ako, anak." Inakyat na niya ang anak upang sunduin ito. Pagkaakyat ay agad niyang nakita ang anak na nakatayo sa gilid ng kwarto.

"Good morning, Johnny," bati niya ito ng buong sigla at agad itong nilapitan at hinimas sa ulo. "Aga namang magising ng baby ko."

Tinignan ng bata si Derrick sa mata, nakatingala sa mukha ng matangkad na lalaking nasa harapan nito. Ningitian ito ni Derrick at hinawakan ang kamay nito para madala sa banyo para maghilamos sandali bago bumaba sa kusina para mag-agahan.

Masaya niyang inalalayan at inasikaso ang bata sa hapag, pinagsilbihan niya ng pagkain at isang baso ng gatas saka nita inasikaso ang sariling agahan at maupo sa tabi ng bata.

Bawat sandali habang kumakain ang dalawa ay pasulyap-sulyap si Derrick sa kumakain na anak. Sinisigurado niyang mabubusog ito at kada mauubos ang laman ng pinggan niya ay inaalok pa niya ito ng pagkain.

"Kain ka lang, Johnny. Maraming niluto si Daddy para sa iyo," kaniyang saad habang humihigop ng kape. Pinapanood niya ang bata habang kumakain ito. Sa totoo lang ay hindi pa rin siya makapaniwalang isa na siyang ama sa loob ng isang gabi lamang, ngunit kasabay niyon ay nakaramdam siya ng fulfillment, na para bang nagkaroon siya ng isang magandang buhay na ang akala niya ay sa panaginip niya lang mararanasan.

Natapos rin ang almusal nila at naglinis na si Derrick ng lamesa't pinagkainan. Matapos painumin si Johnny at tulungan itong maghugas ng kamay ay pinaupo niya ito sa sala. Binuksan niya ang malaking tv doon at nilipat sa channel na may cartoons para libangin muna ito habang naghuhugas siya ng mga pinagkainan.

Dinig niya ang mga mahihinang tawa ng bata at ang boses ng mga cartoon characters na kumakanta sa telebisyon. Bawat manipis na hagikhik mula sa bata ay napapangiti rin si Derrick sa kusina. Sa isip niya ay hinihiling niya na sana ay ibigay na sa kaniya ang bata ng tadhana. Kung sakali mang kasing hindi magkagayo'y baka bumalik muli ang dating kadiliman ng buhay niya noong wala pa si Johnny rito.

Pagkatapos maghugas ay umakyat si Derrick at pumunta sa kaniyang art studio sa taas. Binilinan niya muna ang bata na huwag lumabas ng bahay upang hindi ito maligaw at mawala, sinarado rin naman niya ang pinto para hindi lumabas at mawala muli si Johnny. Pagkapasok sa art studio ay langhap niya kaagad ang amoy ng acrylic paints at bagong tuyong mga paintings na pinagawa sa kaniya ng kaniyang mga customers.

Simula pagka-graduate niya ng Fine Arts ay ito na ang kaniyang naging libangan at hanapbuhay. Kadalasan ang kaniyang mga subjects ay mga abstract art o kung hindi naman ay mga scenery mula sa kalikasan. Binebenta niya ang mga ito sa mga art collectors at sa mga kapwa niyang pintor din. Minsan naman ay rinereto siya ng mga colleagues niya sa art club sa mga nagpapagawa ng portraits at doon ay nakakaipon siya ng komisyon, na ipinangtutustos niya sa mga gastusin.

Habang nagpipinta ay palaisipan pa rin kay Derrick ang pinanggalingan ng bata—kung sino ang mga magulang niya, kung ano ang pinanggalingan, bakit palaboy-laboy na lang siya sa lansangan—kahit anong impormasyon tungkol sa bata ay wala siyang alam, bukod sa pangalan nitong Johnny.

Natapos na ni Derrick ang backdrop ng isang painting kaya iniwan niya muna ito para matuyo, at mamaya na lang niya ito lalagyan ng iba pang mga detalye. Medyo maaga pa naman para maghanda ng tanghalian kaya naupo muna siya sa tabi ng bata.

"Hi, baby boy," bati ni Derrick sabay akbay sa bata. Pinanood niya rin ang cartoons na pinapanood ng bata—Superman ang pinapalabas ss TV ngayon.

Nilingon ng bata ang mamâng tumabi sa kaniya, maiging tinitigan ang mukha nito, tila kinkabisa ang bawat detalye nito.

"Why're your eyes on me?" napansin ni Derrick ang mga titig ng bata kaya humarap siya rito at ngumiti, "kamukha ko ba si Superman?"

Tinitigan ni Johnny si Derrick at doon niya napansin ang kaguwapuhan niya. Dahil doon ay napatulala ang bata sa mukha niya ng medyo matagal.

Totoong guwapo nga naman si Derrick, matangos ang ilong, kuiay asul ang mga mata, maganda ang hugis ng panga, may manipis na balbas at natural ang pagkaka-dark brown ng buhok, na nakagupit ng maayos—guwapo kumbaga. Palibhasa'y purong Hawaiian kaya hindi maitatanggi ang kagwapuhan nito, dagdag pa ang maganda nitong katawan buhat sa pag-g-gym at sa pagpipinta.

"Hey! Your stare's gonna melt me," ngumiti si Derrick, ngunit hindi naintindihan ni Johnny ang kaniyang sinabi. Nakatitig pa rin ito sa mukha nito at pinagmamasdan ang kaniyang mga mata.

Sandali silang nagkatitigan muli, ang mga mata'y nangungusap kahit walang salitang lumalabas sa mga bibig nila. Matapos ng ilang sandali ay tinawid ni Derrick ang distansya nila at tinaniman ng halik ang noo ni Johnny.

"I love you, anak," sabi ni Derrick, sabay hapit kay Johnny palapit sa kaniya ng dahan-dahan.

Umusog naman si Johnny upang masundan ang paghila ng kamay ni Derrick sa katawan niya. Lumapat ang kaniyang tagiliran sa kay Derrick at sa kabilang gilid naman niya'y nakahawak ang braso niya na tila gingaguwardiyahan siya.

Sinamahan ni Derrick si Johnny sa panonood ng cartoons. Kumakanta rin siya kasabay ng mga characters para aliwin si Johnny. Dahan-dahan ay napapanatag na ang loob ni Johnny sa bagong ama at nakikitawa na rin siya kay Derrick.

"Anak, oh! Lilipad na si Superman!"

Napalingon naman ang bata sa telebisyon at nakitang ganoon nga ang nangyayari, dahilan para ngumiti ito. Inaliw pa ni Derrick ang bata habang nanonood, nakikipaglaro at binubuhat niya rin si Johnny kapag lumilipad si Superman.

Tumatawa na rin ang bata kasabay ss bawat pagbuhat ni Derrick sa kaniya. Mula noon ay dahan-dahan nang napapanatag ang kalooban niya sa bagong ama.

"Luto lang ng lunch si daddy, anak, ah. Stay here," paalam ni Derrick nang mapansin niyang alas onse na. Himas ni Derrick ang ulo ni Johnny at tumayo tungo sa kusina para maglutong. Binuhat niya ang bata mula sa kaniyang kandungan at pinaupo muli sa sofa.

Matapos magluto ay tinawag na ni Derrick ang bata sa hapag na agad namang sumunod. Pagdating doon ni Johnny ay isang mabangong samyo ang agad na bumungad sa kaniya. Minuestra ni Derrick si Johnny sa isang upuan habang hinahanda ang kanilang pagkain.

Pagkatapos niya magluto ng adobong manok ay inihain niya ito kaagad sa mesa kasabay ng mga plato ng kanin. "Here's your order, sir," ngiti ni Derrick paglapag ng mga pagkain sa mesa. Pagkagawi ay hinainan ni Derrick ang bata ng pagkain at ang sarili niya. Isang ngiti ang lumabas sa bibig ng bata nang matikman ang luto ni Derrick. Talaga namang nagustuhan ng bata ang mga pagkain.

"Glad you like my cooking, Johnny," ani Derrick habang pinapanood ang pagkain ng paslit, ni hindi man natatanggal ang ngiti sa kaniyang labi.

Ganito pala ang pakiramdam nang maging ama, isip niya, masaya, masarap.

Habang kumakain ay patuloy pa rin ang pagkausapan ni Derrick sa bata. Kahit anong pwede niyang itanong sa bata para makilala ito ay tinanong niya isa-isa.

"Anak, may itatanong lang ako kung pwede lang sana," panimula ni Derrick habang kumakain ng tanghalian.

Agad namang napatingin ang bata sa ama, medyo nagulat man ito ay agad naman siyang napakalma ng anak. May alinlangan man, nag-ipon siya ng lakas ng loob ang lalaki, huminga, at marahang nagsalita. "Johnny, kilala mo pa ba ang mga magulang mo?"

Agad namang nanahimik ang bata, nawala ang mga ngiti. Pansin ni Derrick ang mga paiwas ng tingin ng bata, halatang hindi komportable sa mga tanong na ibinigay ni Derrick.

Pansin nga ni Derrick ang pananahimik ng naguguluhang bata. Alam niyang mahirap ang pinagdaanan niya kaya hanggang ngayon ay balisa ang bata. Dahil doon ay hindi na nagtanong pa si Derrick at sinabihang tapusin na ang pagkain. Nagtanong na lang siya muli ng kung anu-anong bagay para ma-distract at malibang ang bata.

Matapos kumain ay bumalik si Derrick sa kaniyang art studio matapos patulugin si Johnny sa kuwarto niya, na siyang kuwarto na nilang dalawa ngayon.

Nagdaan ang mga oras at nanatili si Derrick sa kaniyang art studio. Ang mga blangkong canvas sa kaniyang harapan ay naging mga makukulay na obrang may mga nakatagong lihim at kwento, bawat isa'y bahagi ng kaniyang masalimuot na pagkatao.

Bawat kumpas ng kaniyang paintbrush sa maputing canvass ay isang pangungusap sa madla, isang paghingi ng unawa. Ang paghalo ng itim sa puti, ng asul sa pula, nagpapakita ng mga magkatunggaling pwersa sa kaniyang loob na halos buong buhay niyang dala.

Konting sayaw pa ng pinsel sa canvas at lumitaw din ang magandang obra sa harapan ni Derrick—isang itim na jaguar na nakatago sa talahiban. Nang matapos ito ay tinabi muna ito ni Derrick para patuyuin bago niya ulit dagdagan ng iba pang mga detalye.

Hinugasan ni Derrick ang kaniyang mga kamay pagkatapos itabi ang kaniyang mga kagamitan sa pagpipinta sa may lamesa.

Tinignan niya sandali ang bata sa kuwarto at nadaanan niyang tulog pa ito. Nagtungo muna siya sa banyo para hugasan ang kamay niyang puno ng makukulay na pintura. Habang nasa banyo ay hindi sinasadyang bumalik sa kaniyang isipan ang nakaraan, ang lambingan nila noon ni Cassandra, ang lambot ng kaniyang labing minsan niyang naangkin, ang magandang hubog ng kaniyang katawan, ang makinis at maputi niyang balat.

Hindi niya naangkin ng buo si Cassandra dahil sa pangako nitong magpapakasal muna. Gusto kasi niyang bigyan ng disenteng relasyon ang nobya at patunayan na seryoso siya sa kaniya. Hindi rin naman niya ito pinagsisihan, sapagkat mahal na mahal niya at nirerespeto niya ang girlfriend niya, kahit wala na sila.

Napamulat na lang si Derrick nang maramdaman niyang nanginig ang kaniyang katawan. Saka na lang niya natagpuan ang sariling nakaupo sa kubeta, nakabanat ang mga paa, ang sariling kamay nakabalot sa kaniyang katigasan. Kita niya ang likidong lumabas sa kaniya at bumalot sa kaniyang kamay.

"What the f*** am I doing?!"

Napapikit na lang si Derrick sabay tingala sa kisame ng banyo, sising-sisi sa nagawa, sa pambabastos muli sa larawan at nakaraan nila ni Cassandra. Hanggang kailan niya ba pagdudusahan ang sariling desisyong pakawalan si Cassandra? Hanggang kailan niya ba panlalabanan ang mga demonyong nasa loob niyang minsan nang sumira sa isang magandang relasyon.

Tumayo na lamang si Derrick mula sa kubeta at nilinis ang sarili kahit medyo may nginig pa ang mga tuhod mula sa nangyari. Matapos ayusin ang sarili ay lumabas na siya ng banyo at laking gulat niya nang makasalubong niya si Johnny paglabas niya ng pinto.

"Anak, gising ka na pala," isang pilit na ngiti ang pinakita ni Derrick. Pati ang bata ay nagulat nang makita si Derrick na biglang lumitaw sa harapan nito.

Pilit na pinagkasya ni Derrick sa isa niyang palad ang kaniyang kaselanan upang maitago ito sa bata, na hirap niyang gawin dahil bukod sa matigas pa ay sadyang napakalaki rin. Lahi kasi nila ang ganoon.

Nakatitig pa rin si Johnny sa mukha ni Derrick, hindi alintana ang tinatago ng kaharap.

"Uhm, anak...may kailangan ka ba?" Pilit umakto si Derrick ng kaswal sa kabila ng kakatwang tagpo. Umiling lang ang bata ng tahimik.

"Gusto mong panoorin akong gumawa ng mga paintings?" suhestiyon ni Derrick para makaiwas na mamuo ang tensiyon. Mabuti naman ay tumango lang si Johnny.

"Okay," nakahinga ng maluwag si Derrick, sabay ngiti, "punta ka doon sa may dulong kuwarto, anak, doon sa may pintuang puti na may mga makukulay na spots. Hintayin mo ako roon."

Nakahinga naman si Derrick ng maluwag nang sumunod ang bata. Naiwan niya rin naman itong nakabukas kaya malayang nakapasok si Johnny roon.

Pagpasok roon ni Johnny ay agad na kumaripas ng takbo si Derrick papunta sa kaniyang kuwarto upang magbihis. Nakahubad-baro lang kasi si Derrick habang nagpipinta para hindi madumihan ang damit nito. Nang nakasuot na siya ng maayos na damit at shorts ay bumalik na siya sa studio niya kung saan niya nga nakita si Johnny na nakaupo sa may plush chair ng tahimik. Ang mga mata nito ay palipat-lipat sa mga painting sa pader, hangang-hanga sa mga makukulay na obra.

"You like them?"

Napalingon si Johnny sa pinagmulan ng malalim na boses, at saka niya nakita si Derrick sa may pinto, suot ang malaki nitong ngiti. Pumorma rin sa kaniyang labi ang isang maliit na ngiting nakubli ng kaniyang mahabang buhok.

Marahang nilapitan ni Derrick ang bata at hinawi ang buhok nito papunta sa likod ng kaniyang tainga. Nang dahil doon ay lumitaw ang maganda nitong mukha kay Derrick.

Pinisil ni Derrick ang isang pisngi ni Johnny nang mapadaan ang mga daliri niya rito. "Such a cute kid," bulong niya nang maangat niya ang mukha nito at magtama ang kanilang mga mata. Marahang pinisil ni Derrick ang pisngi ni Johnny nang mapadaan ang nga daliri niya roon.

"There! Gusto kong nakangiti ka lang palagi," ani ni Derrick. "I like your smile." Hinimas niya ang ulo ni Johnny, sabay tayo.

"Haba na pala ng buhok mo, Johnny. Isasabay na lang kita sa susunod na magpapagupit ako, para parehas tayong pogi."

Minuestra ni Derrick si Johnny sa isang upuan para makapanood ito habang nagpipinta siya. Buong umaga ay nandoon lamang sila sa loob ng gallery ni Derrick. Tinuruan din ni Derrick si Johnny na magpinta, ang malaking kamay ay nakabalot sa maliliit na daliri ni Johnny. Gabay niya ang bawat kumpas ng brush at bawat galaw ng kamay ni Johnny.

Lumitaw ang isang ngiti sa labi ni Johnny habang pinapanood ang mga kulay na maghalo sa canvas na nasa harapan niya, at sa kamay niya rin.

Buong hapon ay gumawa sina Derrick at Johnny ng maraming pinta, punong-puno ng mga guhit nilang dalawa ang malaking canvass, mga kung anu-anong hugis, kulay, at imahe ang lumitaw sa pinta.

Napuno ng tawanan ang gallery ni Derrick na dati'y ubod ng katahimikan. Panay ang kiliti ni Derrick kay Johnny, na tawa ng tawa rin habang pilit tumatakas sa mga bisig ni Derrick. Pininturahan din ni Derrick ang mga palad nila at gumawa ng mga handprints sa isang canvass.

"Laki ng kamay," hagikhik ni Johnny nang itapat niya ang kaniyang kamay sa handprints ni Derrick.

"Maliit pa kamay mo, eh!" tawa naman ni Derrick. Binigyan niya pa si Johnny ng pintura at sinabihang ituloy pa ang pagpipinta.

"Iyan, galing pala ng baby ko eh," hinalikan ni Derrick sa pisngi si Johnny ng maraming beses dahilan ng pagtawa muli ni Johnny.

Binalot muli ni Derrick ang kaniyang mga bisig sa baywang ni Johnny habang nakakandong pa ito sa kaniyang hita. Tinitigan niyang muli ang ngiti ng bata, ang kaniyang mga matang naningkit na sa tambok ng pisngi niya.

"I'll promise I'll do anything to keep those smiles on your face from now on, my boy," bulong ni Derrick banda sa may tenga ng bata. "Just promise to keep smiling for me."

Hinalikan ni Derrick sa pisngi si Johnny sabay ibinaba ito mula sa kandungan niya. Pagkayari niyon ay tinuloy na nila ang mga iginuhit nila, gabay pa rin ng kamay ni Derrick ang kay Johnny sa bawat kumpas ng paintbrush. Tuwang tuwa ang bata habang pinapanood ang mga kulay na maghalo sa canvass hanggang sa sa makabuo sila ng mga imahe. Paminsan-minsan ay ninanakawan din ni Derrick ng halik sa pisngi ang bata kada may pagkakataon siya.

Sa buong araw na iyon, sa unang umagang nagising silang magkasama, ay lalong lumalim ang kanilang pag-ibig sa isa't isa. Tanggap na ng puso ng bata ang bago niyang ama at tuluyan na itong pinagkatiwalaan. Walang araw na hindi napupuno ng saya, tawa at mainit na pagmamahal ang kanilang buhay.