MAKARAAN ANG SAMPUNG TAON
"NAPAKADILIM naman. Wala bang multo rito, Glen?" Napasiksik siya kay Glenard. Natawa ito kaya hindi niya alam kung matatawa rin o maiinis dahil talaga namang madilim sa kanilang kinaroroonan pagkatapos ay pinagtatawanan pa siya ng binata.
"Twenty-five ka na, duwag ka pa rin." Natatawang niyakap siya ng binata.
"Ay, ano ba?" Hinampas niya ito sa braso nang wala sa oras. "Natatakot nga ako pero nananamantala ka naman! Akala mo siguro, e, hindi ko alam na nanantsing ka na ng lagay na 'yan." Itinulak niya ang binata.
"Grabe, hindi naman kita pinagtatawanan, ah," depensa nito.
"Lumayo ka lang sa akin. Twenty seven ka na ay pang-asar ka pa rin. Gurang ka na, oy!" mas malakas ang naging tawa nito dahil doon.
"What? Ikaw tatsansingan ko? Excuse me, kilabutan ka
