มารยาที่ 4
2753 Words
บทที่ 4
อีกสองวันต่อมา ณ บริษัทสปอร์ตอัฟ ท่านประธานหนุ่มกำลังนั่งพลิกตารางการถ่ายแบบ รวมถึงรายละเอียดของการถ่ายทำอยู่หัวโต๊ะประชุมด้วยท่าทางที่สุขุมเคร่งเครียด อาฟารีพิจารณาคนตรงหน้าเริ่มตั้งแต่ทรงผมที่ยาวระต้นคอสีน้ำตาลเข้ม เธอมองลงมาตามหน้าผากและดวงตาที่หลุบต่ำมองเอกสารเรื่อยลงมาถึงจมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากสีแดงระเรื่อแสนร้ายกาจของเขา ช่วงไหล่กว้างที่เธอเคยได้เข้าไปซุกซบ หญิงสาวสะดุ้งสุดตัวเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นมาอย่างกะทันหัน แล้วสบสายตาเข้ากับเธออย่างจัง แต่ทว่าแววตาของเขาช่างเฉยชายิ่งนัก น่าแปลกที่เธอรู้สึกน้อยใจเขาขึ้นมาดื้อๆ อาฟารีหันหน้าไปมองทางอื่นกระพริบตาไล่หยดน้ำตาที่จู่ๆ ก็ซึมออกมา ท่าทางของเธออยู่ในสายตาของเขาทั้งหมด
“เราจะเริ่มงานโดยการถ่ายภาพนิ่งก่อนเริ่มพรุ่งนี้ 9 โมงเช้า ขอให้ทุกคนพร้อมกันที่นี่ เราจะออกเดินทางพร้อมกัน กรุณาอย่าสาย ส่วนโฆษณาเราต้องรออีกซักอาทิตย์เพื่อหาโลเคชั่นที่เหมาะสม อ้อ พวกคุณเตรียมหาคนให้ด้วยเพื่อใช้เป็นสแตนอินเพราะว่าบางฉากที่จะถ่ายคุณอาฟารีเองไม่สามารถทำได้เพราะเสี่ยงเกินไป”
“ฉันไม่เห็นด้วยหากจะใช้สเเตนอินฉันจะแสดงเองทั้งหมด”
หญิงสาวโต้แย้งขึ้นมาทันที เธออยากจะแสดงเองทั้งหมดไม่อย่างนั้นก็เท่ากับว่าเธอหลอกลวงประชาชนสินะ
“ไม่ได้ คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาต่อรองกับผม”
ชายหนุ่มหันมาจ้องเธอตาดุ แต่อาฟารีก็ไม่สน ยังไงเธอก็ไม่มีทางยอมเด็ดขาด และเทียร์รีเองก็ไม่คิดจะยอมด้วยเช่นกันนักแสดงทุกคนจะต้องมีความเสี่ยงน้อยที่สุด
“ทำไมจะไม่มีสิทธิ์ฉันจะแสดงเองไม่อย่างนั้นฉันจะไม่รับงานชิ้นนี้”
อาฟารียื่นคำขาดให้กับเขา สองหนุ่มสาวจ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ทำให้บรรยากาศในที่ประชุมถึงกับเงียบกริบ ทุกคนรู้สึกถึงความตึงเครียด
“คุณเซ็นสัญญากับทางเราแล้วนี่ครับ คุณก็ต้องยอมรับในเงื่อนไขของเราสิครับคุณอาฟารี เพราะเราระบุไว้ในสัญญาอย่างชัดเจนแล้วว่า นางแบบจะไม่มีสิทธิ์ได้ออกความคิดเห็นหรือขอเปลี่ยนบทที่เราได้เขียนขึ้นตั้งแต่แรก และทางเราก็จะปฏิบัติตามเงื่อนไขเช่นกันแต่ทุกอย่างก็ต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวคุณด้วย”
มาคัส เลขาหนุ่มที่พ่วงด้วยฝ่ายกฎหมายของบริษัทเอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นเอกสารสัญญาให้กับอาฟารี หญิงสาวรับมาอ่านด้วยใบหน้าบึ้งตึง
“ไม่รู้ล่ะ ยังไงฉันก็จะแสดงทุกฉากด้วยตัวเอง”
หญิงสาวยังยืนยันความตั้งใจเดิมของเธอ
“เหตุผล คุณอาฟารี”
น้ำเสียงที่เขาใช้พูดกับเธอช่างฟังดูห่างเหินเป็นยิ่งนัก แถมแววตาที่มองมายังเธอยังเฉยชาราวกับว่าเขาไม่เคยรู้จักเธอ ไม่เคย......หญิงสาวสะบัดศีรษะไปมาก่อนจะบอกเหตุผลของเธอ
“ในเมื่อคุณเลือกให้ฉันมาทำหน้าที่นี้ คุณต้องให้ฉันได้แสดงความสามารถของฉันเอง ในเมื่อฉันบอกว่าฉันทำได้ ฉันก็ต้องทำได้สิคะ ถ้าคุณไม่เชื่อว่าฉันจะแสดงได้ละก็ฉันคงทำงานนี้ให้กับคุณไม่ได้หรอกค่ะคุณกาสเตอร์”
หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นอย่างถือดี
“นั่นก็แล้วแต่คุณ ถ้าคุณไม่รับงานของผมคุณก็คงจะไม่เดือดร้อนอะไร แต่บริษัทของเราต้องเดือดร้อนแน่ เพราะเราออกแบบผลิตภัณฑ์มาเพื่อคุณโดยเฉพาะ หากว่าต้องเปลี่ยนนางแบบคนใหม่ ค่าใช้จ่ายก็คงจะมากโข ก็ไม่มีปัญหาถ้าคุณจะถอนตัว หากว่าคุณชดใช้ค่าเสียหายให้กับบริษัทเป็นเงินจำนวนร้อยห้าสิบล้านบาทไทยของคุณ ปิดการประชุม”
ท่านประธานหนุ่มพูดจบก็ลุกขึ้นเดินตัวตรงออกจากห้องไป ปล่อยให้อาฟารีนั่งอึ้งอยู่กับตัวเลขที่เธอจะต้องชดใช้ให้กับเขาก่อนที่หญิงสาวจะกรี๊ดออกมาลั่นห้อง
“กรี๊ด คนบ้า เห็นแก่ตัว เผด็จการที่สุด งกด้วย”
หญิงสาวตะโกนตามหลังเขาเสียงดังลั่นพร้อมกับจ้ำอ้าวๆ ตามหลังเขาทันที ตั้งร้อยห้าสิบล้านทำไมเธอต้องจ่ายด้วย ในเมื่อค่าจ้างที่เขาจ่ายให้เธอเขายังไม่พูดถึงซักคำในสัญญาก็ไม่มีด้วย
“เอาเปรียบที่สุด เทียร์รีหยุดเดี๋ยวนี้นะอีตาบ้า”
หญิงสาวโวยวายเข้าใส่เขาทันทีที่ตามเขาทัน หญิงสาวกระชากแขนเขาอย่างแรงตามความโกรธที่เธอมี
“มีอะไรอีกครับคุณอาฟารี”
ชายหนุ่มถามเธอใบหน้านิ่งสนิท
“นายมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะฉันไม่ยอม”
“แล้วไง”
ดูซิดู เขาตอบเธอแบบนี้หมายความว่ายังไง อีกตาบ้านี้ทำไมถึงกวนประสาทเธอแบบนี้นะ อาฟารีโกรธเขามากๆ มากเสียจนพูดอะไรไม่ออกหญิงสาวมองเขาน้ำตาคลอ
“คุณมันใจร้ายที่สุด ฉัน...ฉัน”
จะพูดว่าเกลียดเขาเธอก็ไม่กล้าพูดออกมา พอจะพูดภาพที่เขาหน้าซีดเดินคอตกขึ้นรถเมื่อคืน มันก็ผุดเข้ามาในความคิดของเธอหญิงสาวสะบัดหน้าหนีแล้วก็เดินจากไปทันที
“มาคัสตามเธอไป”
ชายหนุ่มหันมาสั่งเลขาหนุ่ม ซึ่งมาคัสก็รับปฏิบัติตามคำสั่งเจ้านายทันที
“ยายตัวแสบไม่เข้าใจอะไรบ้างเลยดื้อไม่เข้าเรื่อง”
ชายหนุ่มบ่นออกมาเบาๆ อาฟารีเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองมาแต่ไหนแต่ไร ซึ่งเขาเองก็เคยเจอกับตัวเองมาก็หลายครั้ง แต่ก็เพราะเธอเป็นเธอนี่แหล่ะที่ทำให้หัวใจอันด้านชาของท่านประธานแห่ง กาสเตอร์ ถึงกับเต้นผิดจังหวะทุกครั้งเมื่อได้พบหรือพูดคุยกับเธอ
“ตรูดๆ”
“ว่าไงมาคัส อึ่ม โอเค ขอบใจมาก”
มาคัสโทรมารายงานว่าอาฟารีกลับถึงที่พักอย่างปลอดภัยแล้ว นี่คงจะโกรธเขามากสินะ ยังไม่ทันที่เขาจะหยิบแฟ้มงานขึ้นมาดูเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง ชายหนุ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากรอกเสียงลงไปทั้งๆ ที่ยังไม่ทันได้มองเลยว่าใครโทรมาหาเขา
“พี่เทียร์ทำไมพี่ถึงใจร้ายแบบนี้ล่ะคะบราๆ ...........”
เทียร์รี เอนตัวลงกับพนักพิงฟังเสียงน้องสาวฝาแฝดต่อว่าเขามาตามสายเสียยาวเหยียด
“จบหรือยังน้องแพม ที่นี้จะฟังเหตุผลของพี่เทียร์ได้หรือยังครับน้องรัก”
ชายหนุ่มพูดออกมาด้วยน้ำเสียงกลั้นหัวเราะนี้ยายแสบคงโทรรายงานน้องสาวเขาล่ะสิ แพททีเซียถึงได้โทรมาต่อว่าเขาแบบนี้ช่างรักกันเสียเหลือเกิน
“เหตุผลอะไรของพี่เทียร์ล่ะค่ะ”
น้องสาวส่งเสียงมาตามสายเสียงงอนชายหนุ่มถึงกับหัวเราะหึ ๆ เลยทีเดียว
“ก็เหตุผลที่ว่าฉากขี่เจ็ตสกีน่ะอันตรายมาก ต้องขี่เจ็ตสกีแบบผาดโผน เพื่อนของน้องแพมอาจได้รับอันตรายถึงชีวิตเพราะไม่ชำนาญ เท่านั้นยังไม่พอเพื่อนน้องแพมน่ะขี่เจ็ตสกีเป็นซะที่ไหนกันไม่เชื่อก็ลองถามดูสิ พี่ก็เลยให้สเเตนอินที่ชำนาญและเป็นมืออาชีพมาแสดงแทนแต่เขาไม่ยอม” ชายหนุ่มอธิบายพร้อมกับบอกเหตุผล
“พี่เทียร์ก็เลยขู่เขาปรับเขาร้อยห้าสิบล้านเนี้ยนะคะ”
“อื่มก็ทำนองนั้น”
“โหดมากๆ พี่เทียร์ใจร้าย”
น้องสาวโอดครวญมาตามสาย
“อ้าวเป็นงั้นไป อ้อ นี่น้องแพมห้ามช่วยเด็ดขาดบอกสามีน้องแพมด้วยล่ะ น้องแพมก็รู้ว่าร้อยห้าสิบล้านกับค่าใช้จ่ายที่เราต้องเสียไปน่ะยังน้อย ดีแค่ไหนแล้วที่พี่ไม่เรียกมากกว่านี้ อาฟารีน่ะทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโต อะไรนิดอะไรหน่อยก็ฟ้อง ก็วีน แล้วก็โกรธ”
“แต่พี่เทียร์ก็ยัง......ชอบเธอนี่ค่ะ”
“......”
เงียบเพราะน้องสาวพูดถูกทุกอย่าง ก็เพราะอย่างนี้แหล่ะเขาถึงได้ปล่อยให้เธอวีนเขา ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงได้จัดการขั้นเด็ดขาดไปแล้ว
“ยายตัวแสบนะยายตัวแสบ”
ชายหนุ่มวางสายโทรศัพท์ลงแล้วลุกขึ้นหยิบเสื้อสูทเดินออกจากห้องทำงาน สั่งให้คนขับรถตรงไปยังโรงแรม กาสเตอร์
“อาฟารีล่ะ มาคัส”
ชายหนุ่มลงรถเดินกะเผลกตรงไปหาเลขาหนุ่มที่นั่งรอเขาอยู่ก่อนแล้ว
“ขึ้นข้างบนไปแล้วครับบอส จะให้ตามไหมครับ”
“ไม่ต้องหรอกยังไงเสียเธอก็ต้องไป อีกซักพักก็คงจะอารมณ์ดี”
ชายหนุ่มพูดออกมาราวกับรู้จักนิสัยของนางแบบสาวดี ให้อลันและไมเคิลคอยติดตามอาฟารีตลอดสามเดือนที่เธออยู่ที่ประเทศไทย พฤติกรรมต่างๆ ของเธอถูกถ่ายทอดให้ท่านประธานหนุ่มได้รับรู้ทุกเรื่องทั้งเรื่องงานและเรื่องส่วนตัว
“กลับกันเถอะมาคัส”
“ครับ บอส”
เมื่อสองหนุ่มกลับไปแล้ว อาฟารีก็ได้เดินลงมาทานอาหาร หญิงสาวคิดตรึกตรองตามที่แพททีเซียบอกกับเธอ
“จริงๆ นะคะแฟรี่ การขี่เจ็ตสกีน่ะอันตรายมากๆ ให้มีสเเตนอินเถอะนะคะ เพื่อความปลอดภัยของคุณ คุณเองก็ไม่เคยขี่ไม่ใช่หรือคะ พี่เทียร์เขาเป็นห่วงคุณนะคะไม่อยากให้คุณเป็นอะไรไป”
“ชิ ห่วง งั้นเหรอ กลัวว่าเราจะทำงานเสียละสิไม่ว่า ไม่งั้นคงไม่ขู่ให้เราใช้เงินตั้งร้อยห้าสิบล้านหรอก รู้อย่างนี้ไม่ยอมรับปากตั้งแต่ทีแรกก็ดีหรอก”
หญิงสาวเดินเล่นอยู่สวนของโรงแรมซักพัก จึงได้ขึ้นไปพักผ่อนเธอโทรศัพท์ปรึกษาคุณยายของเธอท่านก็พูดให้เธอได้คิด
“ยายว่าหลานอย่าคิดแต่เอาชนะเขา ถ้าหากหลานเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ จะทำยังไง ความจริงแล้วเขาก็พยายามเซฟทุกอย่างดี หลานน่าจะดีใจนะจ้ะที่นายจ้างดูแลสวัสดิภาพของลูกจ้างดีขนาดนี้ เป็นคนอื่นเขาอาจจะบังคับให้หลานเล่นจริงทุกฉากก็ว่าได้เพราะถือว่าเขาจ้างให้เราอย่างเต็มที่แล้ว”
คำพูดของคุณยายทำให้เธอตัดสินใจได้ หญิงสาวล้มตัวลงนอนหลับพักผ่อน เพื่อเตรียมความพร้อมในการทำงานในวันรุ่งขึ้น
เช้าวันต่อมา
9.00 น. ณ บริษัท สปอร์ต อัฟ ทีมงานทุกคนเตรียมพร้อม รวมทั้งนางแบบคนสวยอย่างอาฟารีหญิงสาวนั่งรอทีมงานขนของขึ้นรถโดยที่เธอนั่งดื่มกาแฟอย่างสบายๆ
“พร้อมแล้วครับมิสเชิญขึ้นรถครับ”
หนึ่งในทีมงานเดินเข้ามาบอกเธอ หญิงสาวลุกขึ้นเดินตามหลังทีมงานทันทีเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
“นี่ ลอร่า จะมาดูแลคุณเกี่ยวกับการทำงาน และดูแลเรื่องส่วนตัวของคุณขณะคุณทำงานกับเราครับ”
มาคัสเอ่ยขึ้นพร้อมกับแนะนำสองสาวให้รู้จักกันอาฟารีและลอร่าจับมือทักทายกัน ส่งยิ้มให้แก่กันและกันอย่างเป็นมิตร สองสาวพูดคุยกันด้วยความสนิทสนมกันอย่างรวดเร็ว จนกระทั่งพวกเขาเดินทางมาถึงสถานที่ที่ต้องถ่ายภาพ
“ซ้ายหน่อย โอเคๆ เปลี่ยนชุด”
เสียงข้างภาพมือหนึ่งของบริษัทสั่งให้นางแบบจัดท่าให้สวย ซึ่งอาฟารีก็ทำตามอย่างว่าง่าย ทีมงานทุกคนออกจะรู้สึกแปลกใจที่นางแบบสาวไม่มีอาการวีนแตกหรือต่อต้านอะไรยามที่เธอทำงานอยู่ ตรงกันข้ามอาฟารีตั้งใจทำงานสมกับเป็นมืออาชีพและเธอค่อนข้างจะละเอียดมากๆ กับรูปที่ออกมา เธอไม่บ่นซักคำเมื่อช่างภาพขอถ่ายรูปเพิ่ม
“เหนื่อยไหมค่ะมิส พักก่อนไหม”
ลอร่าเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“อีกชุดหนึ่งช่างภาพเขาก็ให้พักแล้วล่ะลอร่า”
หญิงสาวยิ้มตอบก่อนจะเดินออกไปโพสต์ท่าสวยๆ ให้ช่างภาพอย่างไม่มีท่าทีเหน็ดเหนื่อยจนทีมงานเอ่ยชมเปาะ
“โอเค พักก่อน แฟรี่คุณยอดเยี่ยมมากครับ”
หญิงสาวส่งยิ้มหวานให้กับทุกคนก่อนจะเดินเข้ามาหาลอร่าอย่างอารมณ์ดี
“คุณสวยมากแฟรี่ ทุกภาพที่ออกมาทำให้รู้เลยว่า คุณคือผู้หญิงที่มีสุขภาพดีเหมาะสมกับเครื่องดื่มเพื่อสุขภาพของเราจริงๆ ค่ะ”
ทีมงานทุกคนต่างก็ปรบมือให้กับเธออย่างจริงใจ อาฟารีก้มศีรษะขอบคุณทุกคนอย่างน่ารัก ในช่วงบ่ายหญิงสาวก็ไม่ทำให้ทีมงานผิดหวัง เธอปฏิบัติตามคำสั่งของช่างภาพเป็นอย่างดี จะมีบ้างที่เธอแสดงความคิดเห็นและโพสต์ท่าด้วยตนเอง ซึ่งท่าทางช่างภาพก็เห็นด้วยกับเธอ มาคัสโทรรายงานท่านประธานเป็นระยะๆ ถึงบรรยากาศในการทำงานบางครั้งก็แอบถ่ายรูปส่งไปให้เจ้านายอย่างรู้ใจ ความจริงแล้วเทียร์รีก็อยากจะดูการถ่ายภาพด้วยตัวเองแต่เขาต้องเข้าประชุมกับคณะกรรมการเกี่ยวกับการขยายสาขาโรงแรมเกือบสามทุ่ม อาฟารีเองก็ทำงานทั้งวันเมื่อกลับมาถึงโรงแรมที่พักเธอก็หลับไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย ตื่นมาอีกทีก็เช้าของวันใหม่หญิงสาวรีบอาบน้ำแต่งตัวลงไปรับประทานอาหารรอรถทีมงานมารับอย่างรู้หน้าที่
“คุณ....”
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นทันทีเมื่อเห็นว่ามีใครบางคนนั่งลงตรงข้ามกับเธอ ชายหนุ่มหันไปสั่งอาหารเช้ากับพนักงานแล้วก็หันมามองเธอนิ่ง
“ผมมารับ” เขาบอก
“........”
หญิงสาวทานอาหารไปเงียบๆ เธอยังโกรธเขาอยู่ ชายหนุ่มอมยิ้มกับท่าทางของเธอ
“วันนี้ผมจะเป็นตากล้องเอง หวังว่าคุณคงจะให้ความร่วมมือนะ”
เขายังชวนเธอคุยพร้อมกับทานอาหารไปด้วยอาฟารีไม่พูดอะไร เธอก้มหน้าก้มตาทานอาหารของเธอไป ชายหนุ่มเองก็คร้านที่จะเย้าแหย่เธอ จึงทานอาหารไปเงียบๆ จนทั้งสองอิ่มแล้ว
“จะไปหรือยังคะ”
หญิงสาวเอ่ยกับเขาเป็นคำแรก เทียร์รีพยักหน้าให้กับเธอก่อนจะเดินนำหน้าเธอไป แล้วทั้งสองก็มีอันต้องชะงัก
“ไฮ้ เทียร์รี”
ภาพหญิงสาวผมบลอนด์หุ่นนางแบบวิ่งเข้ามากอดเขา แล้วหอมแก้มเขาทั้งซ้ายและขวาปิดท้ายด้วยการจูบกันอย่างดูดดื่มต่อหน้าต่อตาของเธอ ทำเอาอาฟารีถึงกับใบหน้าร้อนผ่าว หญิงสาวรีบเดินไปขึ้นรถที่มาคัสเปิดประตูรออยู่โดยไม่หันกลับไปมองด้านหลังอีกเลย
“ที่รักคิดถึงจังเลยค่ะ จะไปไหนเหรอ เทียร์รี”
“ไปถ่ายแบบของสปอร์ต อัฟ แล้วนี่กลับมาจากอังกฤษเมื่อไหร่ ไอรีน”
“เมื่อวาน เทียร์รีขอไปด้วยได้ไหมคะ”
หญิงสาวอ้อนเสียงหวาน แต่เทียร์รีก็ยังคงเป็นเทียร์รีที่เฉยชาสำหรับเธอ เขาส่ายหน้าและเธอเองก็ไม่กล้าที่จะเซ้าซี้
“รออยู่ที่นี้ก็แล้วกันตอนเย็นๆ ผมจะมารับ”
เขาบอกก่อนจะเดินจากไปนางแบบสาวคนสวยนามไอรีนมองตามแล้วถอนหายใจออกมา
“เฮ้อ.....กี่ปีกี่ปีคุณก็ไม่เคยเห็นใครสำคัญกว่างานของคุณนะเทียร์รี”
หญิงสาวพูดออกมาก่อนจะเดินตามพนักงานที่ยกกระเป๋าเธอขึ้นห้องพัก สามปีแล้วกระมังที่เธอและเทียร์รีมีความสัมพันธ์กัน แต่เขาก็ไม่เคยทำอะไรให้เธอมั่นใจซักนิดว่าเขารักเธอ เขาทำข้อตกลงไว้กับเธออย่างชัดเจนว่าแค่เพื่อนนอนเท่านั้น แต่เวลานี้เธอเบื่อเต็มที่กับสถานะที่เป็นอยู่ การที่คบกับเขาทำให้เธอมีงานมีเงินมีทุกอย่างก็จริง แต่สิ่งที่เธอหวังและต้องการมีเพียงอย่างเดียวก็คือความรัก ซึ่งตอนนี้เธอก็ได้พบกับสิ่งนั้นแล้วกับใครอีกคนที่ไม่ใช่เทียร์รี กาสเตอร์ บีทไรท์
- Writer
