"Bir yerde zaten olmayacağını" defalarca yüzüne haykıran abisi Azad'dan ilk kez bu kadar nefret etti. Sanki Aram bilmiyor muydu? Aram görmüyor muydu? Yine de pes etmiyordu. O, en başından beri direniyordu; şimdi ise o direnç noktalarını tek tek yıkmışlardı.
Aram sonunda düğün yerine gelmiş, abisinin istediği gibi damatlığını üzerine geçirmişti. Henüz karısı olacak kadınla yüz yüze gelmemişti. Zübeyde'yi en son, Ardil davasında, onu hırpalamak için görmüş, kıza ağır konuşmuştu. O an, Zübeyde'nin her sarf ettiği kelimede değişen yüz ifadesini aklına kazımıştı. Zaten o günden sonra Zübeyde bir daha konağa adımını atmamıştı.
Aram, aynanın karşısında kendine tiksintiyle bakıyordu. Aklının kıyılarında dolaşan Renas gerçeği canını yakıyordu. Çocukluk arkadaşı, kanı canına karışan adamın sevdiği
