บทที่12 คนร้ายกาจ
1542 Words
เจ้าน้อยอยากจะรีบล้างจานให้เสร็จก่อนที่เขาจะกลับมาจะได้หนีเข้าห้องไป ไม่อยากเจอเขา แต่ก็นั่นแหละฉันต้องระวัง เดี๋ยวทำจานเขาแตกอีก
แกร๊ก!
คนตัวโตเดินเข้ามาในห้อง เดินเข้ามาสำรวจในครัว เจ้าน้อยเช็ดจานอยู่และวางตรงชั้นวางเรียบร้อย คนตัวเล็กล้างมือหันมามองเขาเป็นเชิงถาม
“กินผลไม้ไหม”
“ไม่ค่ะ น้อยขอตัวไปนอนนะคะ เหนื่อยค่ะวันนี้เดินเยอะเลย” คนตัวเล็กทำท่าจะเดินผ่านเขาออกมาจากห้องครัว
“วันนี้พี่ไปคุยกับคอปเตอร์แล้วเรื่องที่มันให้เราซ้อนมอเตอร์ไซค์”
“ฮะ พี่ไปว่าเขางั้นเหรอคะ”
“ใช่ไปด่ามัน”
“พี่ออสติน พี่ทำแบบนั้นทำไมค่ะ น้อยโตแล้วนะคะ แล้วก็รับปากพี่ออโต้ไปแล้วว่าจะไม่ซ้อนมอเตอร์ไซค์พี่เขาอีก แล้วพี่ไปว่าอะไรเขาค่ะ”
“ก็บอกว่าไม่ให้มันมายุ่งกับเราอีก”
“พี่พูดแบบนั้นได้ยังไง น้อยกับพี่คอปเตอร์รู้จักกันมานานมากแล้ว บ้านก็ใกล้กัน”
“ทำไมเราชอบมันงั้นเหรอ”
เจ้าน้อยเงียบไม่ยอมตอบ แล้วก็ทำท่าจะผละเดินหนีเขา
หมับ!
“ตอบมาเจ้าน้อย ชอบมันรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ น้อยไม่ได้ชอบ”
เขาแอบยิ้มกับคำตอบนั้น และแอบดีใจขึ้นมาอย่างประหลาด ไม่รู้เพราะอะไรแค่ไม่อยากให้เธอชอบใคร
“ไม่ได้ชอบก็อย่าไปไหนมาไหนกับเขาอีก ผู้ชายจะคิดไปเองว่าเรามีใจ ถ้าเข้าไปสนิทสนมจนเกินไป”
“น้อยก็สนิทปกติเหมือนที่ผ่านมา ไม่มีอะไรเกินไปสักหน่อย”
“ก็ยังจะเถียง ไปนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ นี่นะไม่สนิทจนเกินไป อย่าบอกว่าไปกอดเอว...”
“น้อยไม่ได้กอด” คนตัวเล็กรีบพูดสวนขึ้นมา
“แล้วจับตรงไหน”
“แค่จับเสื้อเขาแค่นั้น พี่คอปเตอร์ไม่ได้ขับรถเร็วเหมือนพี่ออสตินสักหน่อย” คนตัวเล็กทำเสียงเหมือนรำคาญ พร้อมกับส่งสายตามองเขาอย่างไม่พอใจ
“ที่พี่ขับเร็วเพราะอยากให้เรากอด ที่เบรกแรงๆ ก็เพราะอยากให้นมเบียดหลัง ผู้ชายเขาพาผู้หญิงนั่งมอเตอร์ไซค์เพราะต้องการแบบนี้”
เจ้าน้อยได้ยินแบบนั้นถึงกับใบหน้าเห่อร้อนขึ้นมา แก้มแดงหูแดง เขาพูดออกมาตรงๆ แบบนั้นได้ยังไง
“พี่พูดอะไรเนี่ย” คนตัวเล็กบ่นพึมพำแล้วก็ทำท่าจะเดินหนีเขา
“ก็พูดความจริง ทำไม ได้ยินแล้วใจสั่นงั้นเหรอ” คนตัวโตมองเธอพร้อมกับยกยิ้มอย่างพอใจในท่าทีเขินอายแบบนั้น ของคนตัวเล็ก
“เดี๋ยวพี่จะออกไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ ให้ไปไหม?”
“อยากไปก็ไปสิคะเกี่ยวกับอะไรกับน้อย”
“โอเคอนุญาตแล้วนะ งั้นขอไปนอนก่อนแล้วค่อยออก”
“แต่เมื่อคืนพี่ก็เมากลับมานะคะ ใจคอพี่จะกินเหล้าทุกวันเลยงั้นเหรอคะ”
ออสตินกำลังถอดเสื้อ จะเดินเข้าห้องหันมายิ้ม พร้อมกับก้าวยาวๆ เข้ามาหา
“ไม่อยากให้ไป”
“เปล่าค่ะ น้อยแค่พูดเฉยๆ”
“เมื่อกี้ก็ขอแล้ว ถ้าเราบอกว่าไม่ให้ไปพี่ก็จะไม่ไป”
“แล้วทำไมพี่ต้องมาขอน้อยด้วยละคะ อยากไปก็ไปสิ น้อยจะไปห้ามพี่ทำไม”
“หึ! ถ้างั้นพี่จะดื่มที่ห้อง เราจะดื่มเป็นเพื่อนไหมล่ะ”
“ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ น้อยจะไปนอนแล้ว”
“ไปสิงั้นไปนอน” ออสตินจับแขนเล็กออกแรงดึงเบาๆ พาไปที่ห้องของเธอ
“เดี๋ยวค่ะ พี่ออสตินทำอะไรคะ”
“ก็ไปนอนไง พี่ก็จะไปนอนก่อนจะออกไปหาเพื่อนเหมือนกัน”
“พี่ก็ไปนอนห้องพี่สิคะ”
“นอนด้วยกันดีกว่าจะได้ไม่เปลืองแอร์ เมื่อคืนเรายังนอนด้วยกันเลย มาเถอะ”
เขาเปิดประตูห้องเธอ ดันหลังคนตัวเล็กเข้าไปในห้อง คว้าเอวบางไม่ให้หนี แล้วพาคนตัวเล็กล้มตัวลงไปนอนบนเตียงนุ่ม แขนหนากอดล็อกเธอไว้ไม่ให้ขยับหนี
“พี่ออสตินปล่อยน้อย พี่ทำอะไรเนี่ย”
“นอนไง นอนสักสองชั่วโมงแล้วค่อยออกไป เห็นมาร์วินบอกว่าคืนนี้สาวเยอะ ร้านเหล้าหลังมหาลัยน่ะ พี่ต้องแวะไปดูสักหน่อย”
“ปล่อยน้อยค่ะ คนตัวเล็กตีแขนเขา”
“นอนดีๆ จะดิ้นทำไม”
“พี่ก็นอนไปสิ แต่ปล่อย น้อยอึดอัด”
“เมื่อคืนก็กอดแบบนี้ ก็เห็นหลับสบายดีไม่ใช่เหรอ พี่อุ้มมานอนในห้องเราไม่รู้สึกตัวเลย”
คนตัวเล็กเงียบ
เขาชอบพี่เพ็บไม่ใช่เหรอ แล้วลับหลังพี่เพ็บก็มาทำแบบนี้ แถมยังจะไปกินเหล้าดูสาวอีก ทำไมเป็นคนร้ายกาจแบบนี้นะพี่ออสติน
“เจ้าน้อยหลับแล้วเหรอ” เขาจับคนตัวเล็กตะแคงกลับมาหาเขา เธอไม่ได้หลับ มองจ้องเขาตาเขม็ง
“ปล่อยน้อยค่ะ”
“ทำไมต้องปล่อย”
“พี่ไปกอดสาวของพี่สิ น้อยไม่ใช่...”
“คือหวงพี่”
“เปล่านะคะ น้อยไม่ได้หวง”
“พี่ไม่มีสาวที่ไหนทั้งนั้นนะเจ้าน้อย” คนตัวเล็กนิ่งเงียบ เธอไม่เชื่อเขาแน่ๆ “ถ้าเราบอกว่าหวงก็จะไม่ไป”
“พี่จะไปไหนก็ไป ไม่เกี่ยวกับน้อยสักหน่อย”
“หึ! แต่พี่อยากเกี่ยว”
“พี่ออสตินน้อยไม่เล่นแบบนี้นะ พี่เลิกแกล้ง”
“ใครแกล้ง ทำจริง”
“พี่ออสตินถ้าพี่ไม่หยุดน้อยจะฟ้องพี่ออโต้”
“ฟ้องว่า เราจูบพี่ แล้วก็นอนกอดพี่งั้นเหรอ”
“พี่จะบ้าเหรอ พี่เป็นคนทำทั้งหมดต่างหาก” คนตัวเล็กเถียงเขาแล้วแก้มก็แดง
“อืม งั้นก็ฟ้องเลย” ออสตินพูดและทำสีหน้าเรียบนิ่งไม่ได้มีความกลัวอะไรในสิ่งที่เธอขู่ พร้อมกับกระชับอ้อมแขนดึงคนตัวเล็กเข้ามาแนบอก ลูบหลังเธอเบาๆ
“พี่ออสตินจะเลิกกอดน้อยได้รึยังค่ะ”
“เป็นอะไร นอนเถอะ ถ้าไม่อยากให้พี่ออกไปก็ไม่ไปหรอก”
คนตัวเล็กเม้มปาก มือเล็กดันแผ่นอกกว้าง จะมานอน กอดกันแบบนี้ได้ยังไง เราไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
“พี่ออสติน ปล่อยน้อยเถอะค่ะ”
“อื้อ! เจ้าน้อยพี่จะหลับแล้ว”
“หลับก็ปล่อยน้อยสิคะ”
ครืดด ครืดด เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เขา โชว์ชื่อ พี่ออโต้ เขารีบกดรับสาย
“ฮัลโหลออสติน”
“ครับพี่ออโต้”
“เจ้าน้อยโดนผู้หญิงของนายตบหน้า ในห้องน้ำที่คลับ นายรู้เรื่องรึยัง”
“ครับผมจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้วครับ”
“นาย จัดการยังไง”
“เธอจะไม่มายุ่งกับเจ้าน้อยอีกครับพี่ออโต้”
“ดี งั้นพี่จะไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นเข้าร้านพี่อีกนะออสติน”
“ครับพี่ออโต้”
“อืม แค่นี้แหละ”
เจ้าน้อยพยายามดันตัวออกจากอ้อมกอดเขา ออสตินก้มลงมาหาจนจมูกสัมผัสกัน คนตัวเล็กหยุดดิ้น ด้วยท่าทางประหม่า
“ถ้ายังไม่หลับ แล้วก็ดิ้นไม่หยุด พี่จะจูบ” พูดจบก็โน้มหน้าเข้ามาจนริมฝีปากหนาแทบจะแนบชิดกับปากอิ่ม
คนตัวเล็กเม้มปากหลับตาปี๋ ออสตินแอบยิ้ม ดึงหน้ากลับมานอนที่เดิม ขยับหัวเล็กให้หนุนแขนเขานอนในท่าที่สบาย
คนบ้าเมื่อไหร่จะเลิกแกล้ง ฟ้องพี่ออโต้ ดีไหมนะ มือหนาจับแขนเล็กให้กอดเขา เจ้าน้อยรีบดึงแขนกลับ
“ตกลงอยากให้จูบ” ออสตินพูดโดยที่ไม่ได้ลืมตา
เจ้าน้อยรีบขยับแขนไปโอบรอบตัวเขาไว้ เหมือนเดิม คนตัวโตยกยิ้มพอใจ มือหนาลูบไหล่เล็กวนเล่นเบาๆ
เจ้าน้อยเผลอหลับไปตอนไหน ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีสามทุ่มแล้ว พี่ออสตินไม่อยู่แล้ว เขาไม่ได้นอนอยู่ข้างๆ ฉัน คงออกไปกินเหล้ากับเพื่อน คนตัวเล็กลงจากเตียงเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาออกจากห้องไปดื่มน้ำ
ครืดด ครืดด
เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ออสติน เจ้าน้อยถึงกับสะดุ้งหันไปมอง พี่ออสตินนั่งอยู่ที่โซฟาใส่เสื้อคลุมอาบน้ำ ในมือถือแก้วแชมเปญ
“ฮัลโหล มาร์วินว่าไง”
“ว่าไงเหี้ยไร มึงจะมากี่โมง”
“กูไม่ไปแล้ว มีคนหวง” พูดจบส่งสายตามมาที่เจ้าน้อย เหมือนตั้งใจจะหยอกล้อ
“หึ! เอาดีๆ ไอ้เวรมึงหวงเขารึเขาหวงมึง” มาร์วินตั้งใจแซวกลับมา
“แค่นี้แหละกูไม่ไป”
เขากดตัดสายมาร์วินไป แล้วเดินมาหาเจ้าน้อยที่เทน้ำดื่มอยู่
“ไปนั่งเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ เราดูซีรีส์ไหม”
“ไม่ค่ะ น้อยจะไปนอนแล้ว”
“มาเถอะเพิ่งตื่นจะนอนอะไรละ งั้นฟังเพลงกันเนอะ”
- Writer
