HANNAH'S POV:
NAGING mabilis ang paggaling ko. Kahit nga ang winasak ni Russel na peachy ko ay unti-unti nang gumaling. Naibsan na ang pamamaga nito at mas nakakalakad na ako ng maayos. Si Russel mismo ang umaasikaso sa akin. Kahit ang paglalagay ng gamot sa kaselanan ko ay ito ang gumagawa. Iyon nga lang ay kakainin niya muna bago iyon gamutin. Napakahilig ng lalakeng iyon. Mabuti na lang hindi pa siya umuungot na gawin ulit namin ang bagay na iyon. Dahil gumagaling pa lang ang kaselanan kong ginutay-gutay niya lang naman. Kawawang peachy ko.
“Are you sure you'll be okay here, sweetheart?”
Napangiti akong inabot ang necktie niya at inayos ang pagkakabuhol no'n at hindi maayos. Yumapos naman siya sa baywang ko. Kanina niya pa paulit-ulit na itinatanong sa akin iyon. Kung okay lang ba
