ตอดดีจริง ๆ
1039 Words
บทที่ 2
ความหวัง
อันอันรู้สึกตัวตื่นตามเวลาที่เคยตื่นปกติในตำหนักอ๋อง บ่าวไพร่เช่นพวกนางต้องตื่นก่อน เข้านอนทีหลัง การตื่นแต่เช้าจึงเป็นเรื่องปกติสำหรับนาง เพียงนางขยับกายเพียงนิดคนที่ตื่นง่าย หลับยาก นอนน้อยที่นอนกอดนางอยู่ก็รู้สึกตัว นางหยุดชะงักไม่ขยับตัว เพื่อให้เขานอนต่อไปอีกหน่อย มาพักร้อนทั้งทีได้พักผ่อนเต็มที่ก็ดีต่อสุขภาพ มือหนาคว้าคนตัวเล็กข้าง ๆ มาเกยไว้บนอกเขาแทบทั้งตัว
"จะรีบลุกทำไมแต่เช้า ฟ้ายังไม่สว่างด้วยซ้ำ" คนยังงัวเงียไม่ลืมตาบ่น
"บรรทมต่อเถิดเพคะ" นางพูดพลางเอื้อมมือไปนวดขมับช่วยเขาผ่อนคลาย เขาจะได้หลับง่ายขึ้นอีก
"จะลุกไปไหน พามาพักฟื้น จะตื่นทำไมแต่เช้า" คนพูดน้ำเสียงเริ่มหงุดหงิด
"หม่อมฉันนอนจนอิ่มแล้ว นอนต่ออีกก็ไม่หลับแล้วเพคะ เช้านี้อยากเสวยอะไรให้หม่อมฉันลงครัวทำถวายไหมเพคะ"
"เมื่อคืนอุตส่าห์ ไม่กวน ให้นอนดี ๆ ไม่นอนใช่ไหม นางตัวยุ่ง งั้นดีเลยไม่ต้องนอนแล้ว" ท่านอ๋องพูดจบก็พลิกตัวนางลงกับแท่นบรรทม จับกดคนงามลงกับเตียง
"ไหนเมื่อคืนทรงบอกว่า พระองค์ทรงพระเมตตาไม่รังแกคนป่วยไงเพคะ"
"นั่นมันเมื่อคืน"
"ไม่ต้องโอดครวญนางตัวดี จูบข้าหวาน ๆ ก่อน ถ้าถูกใจวันนี้จะเมตตาคนป่วยให้มาก ๆ "
"ตรัสแล้ว ห้ามโกงนะเพคะ"
ปรนนิบัติกันมาสิบกว่าปี ที่โดนโกงจากเจ้าชีวิตไปกี่ครั้งไม่ต้องนับ นับเฉพาะที่ทรงไม่ผิดสัญญา หรือเฉไฉไปทางอื่น มีถึงสิบครั้งหรือไม่ ยังไม่แน่ใจ
"หลับตาก่อนสิเพคะ"
"เรื่องมาก" ถึงจะตรัสเช่นนั้น แต่พระเนตรก็ปิดลง จูบหวาน ๆ เริ่มต้นขึ้น นางกดจูบลงบนตาทั้งสองข้างอย่างอ่อนโยน สองมือนุ่มประคองแก้มเขาอย่างรักใคร่ กดจูบลงที่จมูกเขา ก่อนอ้าปากงับที่ปลายจมูกเบา ๆ อย่างมันเขี้ยว เมื่อถูกงับปลายจมูก ตาคมดุจึงลืมตาขึ้น
"ซนจริง เล่นเป็นเด็ก ๆ อายุเท่าไหร่แล้ว กูกู" เขาดึงปลายจมูกคนหัวเราะคิกคัก อย่างเอ็นดู อันอันค่อยๆ หยอกเย้าริมฝีปากหนาได้รูป นางยั่วเย้าเขาอย่างเป็นธรรมชาติ ริมฝีปากปากบางดูดดึงริมฝีปากล่างเขา จนเขายอมเปิดปากให้ลิ้นร้อนสอดลิ้นเข้าเกี่ยวพันตอดรัด
"นางตัวดี ปากเจ้าทั้งนุ่ม ทั้งหวานมาก "
นางจูบเขา ริมฝีปากทั้งคู่ดูดดึงกันไม่ได้ห่าง มือนางลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเขาอย่างเสน่หา นางดูดลิ้นสากหนาของเขาเข้าในปากนาง ยิ่งจูบยิ่งดูดดื่ม ยิ่งเร่าร้อน เสียงของทั้งคู่ผลัดกันครางระงม
ไฟสวาทลุกโชนแผดร้อน จูบร้อนแลกลิ้นจนแทบหายใจหายคอไม่ทัน เขาดึงทึ้งชุดนางออกอย่างหื่นกระหาย ริมฝีปากหนาลากเลียลิ้นสากไปทั่วผิวนวล อืมมม!!
"ผิวนุ่ม ๆ ลื่น ๆ เนียน ๆ กับกลิ่นสมุนไพรหอมสดชื่น ที่ข้าหลงใหลมาตลอด" เสียงเขาครางกระสันอย่างถูกใจ
มือหนากดศีรษะทุยให้รับจูบร้อน ๆ แนบชิดยิ่งขึ้น นางกอดรัดเขาอย่างรักใคร่ดูดดึง ทำรอยกุหลาบหลายรอยที่ลำคอหนาของเขา ก่อนบีบอกแน่นเนื้อของเขาเต็มแรงจน เม็ดสีแดงเข้มยอดอกลอยเด่นขึ้นมา
ริมฝีปากบางครอบดูด ลิ้นเล็กละเลงเม็ดทับทิมเล็ก ๆ ที่แข็งเป็นไตบนยอดอกเขาระรัว ทำเอาเขาครางเสียวเสียงกระเส่า
มือหนาลูบไล้สีข้างอ้อนแอ้นอรชรราวกับนางไม่มีกระดูก มือหนาค่อย ๆ เลื้อยสูงขึ้นเรื่อย ๆ จากหน้าท้องแบนราบ ไปหาอกอวบใหญ่เกินตัวที่เขาหลงใหล
"นางมารน้อย อย่าซนให้มาก เดี๋ยวข้าห้ามใจไม่ไหวจะเจ็บหนัก"
คนป่วยไม่เจียมสังขาร ยั่วหยอกเขาไม่หยุด ทั้งดูด ทั้งกัดอกหนั่นเนื้อแน่นของเขา คนสวยละเลงลิ้นกับเม็ดทับทิมสีแดงคล้ำบนยอดอกเขา เขาสะดุ้งเมื่อยายตัวยุ่งงับหัวนมเล็ก ๆ ที่แข็งเป็นไต
"อ๊าาาา ไม่เจียมตัวจริง ๆ ถ้าข้าทนไม่ไหวขึ้นมา อย่ามาบ่นอีกว่าข้ารังแกคนป่วย"
"ก็ทรงน่ากิน" นางยั่วเย้า แล้วหัวเราะคิกคัก
ท่านอ๋องทรงอดทนอดกลั้นหลาย ๆ เรื่องมามากแล้ว วันนี้ถือเสียว่าแทนคำขอบคุณที่ดูแลนางอย่างใส่ใจมาตลอดตั้งแต่นางป่วยก็แล้วกัน คนงามประกบปาก กดจูบแลกลิ้นนัวเนีย มือบางเอื้อมลงหาท่อนเอ็นยาวอวบ กอบกุมท่อนเอ็นอวบใหญ่แล้วรูดให้เขาอย่างรู้ใจ
นางบรรจงใช้มือกระตุ้นให้มังกรผงาดขยายตัวยาวใหญ่เต็มที่ มือเล็กปรนนิบัติไป นวดไปจนถึงพวงสวรรค์ ยิ่งถูกมือบางปรนนิบัติมังกรยักษ์ที่อวบยาวอยู่แล้ว ยิ่งขยายตัวทั้งยาวทั้งอวบเพิ่มขึ้นอีก
"ยั่วดีนัก " เขางับลำคอระหง เลื่อยไปหาติ่งหู
"อ๊าาา เสียวเพคะ"
เมื่อคนตัวหนาเอาคืน โจมตีไปที่จุดอ่อน เพียงติ่งหูบางใสถูกฟันคม ๆ งับเบา ๆ ก็ทำเอานางเสียวไปทั้งตัว นิ้วเท้าจิกเกร็ง หวีดร้องเสียงหวาน เขาอุ้มคนงามยกขึ้น มังกรยักษ์ผงาดตั้งเป็นลำ รอนางกดครอบลงมา ทันทีที่หัวหยักอวบสอดแทรกเข้าโพรงนุ่มร้อน เสียงครางทุ้มอย่างถูกใจก็เอ่ยชม
"นุ่มมาก ในตัวเจ้าร้อนมาก ตอดดีจริง ๆ "
นางกดตัวครอบท่อนเอ็นอวบช้า ๆ เขาใหญ่ยาวขยายตัวจนนางอึดอัดไปหมด
นางมารน้อยที่เพิ่งครอบเขาจนมิดลำ ทั้งตอด ทั้งขมิบ รัวเร็วไม่หยุด
"อย่ายั่วมาก นางตัวดี เดี๋ยวจะแตกเสียตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม"
บทรักร้อนแรงดำเนินไป เขาบังคับจังหวะนางเด้งขึ้นลง ตอกอัดสวนกระแทก เสยงัดคนงามอย่างเผ็ดร้อน เสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหวะอันรัญจวน เสียงคนงามหวีดร้องกับเสียงครางทุ้มดังไม่ขาด
- Writer
