My Husband is Demon

Chapter 3

Nakaupo na si Clara sa harapan ng tokador habang sinusuklayan ni Luding, Nakabalot lang ng malaking tuwalya ang hubad niyang katawan na ilang beses ding kinuskos ng sabon at nilinis ng matandang katulong. Para siyang maruming damit na nilabhan at pinaputi nito. Pinabango at inalis ang dating amoy.

"O, maganda ka naman palang talaga, eh. Sariwang-sariwa ka ... " sabi nito habang pinaliliguan siya ng pulbo sa buong katawan.

"Matanong kita, nagkaro'n ka na ba ng boypren?"

Ni hindi siya tumango o imiling man lamang. Basta nakatitig lang siya sa salamin.

"Kaya pala naulol sa'yo si Don Ismael, sariwang-sariwa ka't tiyak nasiyaang makakauna sa 'yo!" nakasabit sa labi nito ang nang-uuyam na ngiti.

"M-manang, p-parang awa na ninyo ... !"

"Tumigil ka, huwag kang humingi sa 'kin ng awa dahil kapag naawa ako sa 'yo, tiyak naman ako ang kawawa ke Don Ismael." Singhal nito sa kanya. Tinapos nito ang paglalagay sa kanya ng pabango.

"Hayan, handa ka na ... mahiga ka na sa kama."

Hindi siya kumilos, pumatak ang luha niya sa mga mata.

"Hay, kung iiyak ka lang ng iiyak, papangit ka pa ... tanggapin mo na ang kapalaran mo, kasalanan din ito ng mga magulang mo, eh. Alam nilang malupit at walang puso si Don Ismael, sukat dito sila lumapit sa panahon ng kagipitan ninyo. Balatkayong kabutihan lang ang ipinakikita niya. Hindi siya magpapakita ng kabutihangloob kung wala rin siyang mapapakinabangan sa 'yo. Katulad siyang demonyong mapanlinlang ... isusumpa ang araw na lumapit ka sa kanya para humingi ng tulong dahil sobrasobra siya kung sumingil ng pautang niya. Pati kaluluwa mo'y ipambabayad mo sa utang sa kanya!"

"P-Pinatay nila ang inay at itay ko, ang mga kapatid ko ... '

Tumalikod sa kanya si Luding, iniwas ang mukha nito para marahil di niya makita ang pagkahabag sa kanya.

"Tanggapin mo na lang isa itong masamang panaginip, sige na, mahiga ka na, baka mainip na ang Don, madamay pa ako sa galit niya ... " at lalabas na sana ito ng hawakan niya't pigilan sa 'sang kamay.

"Aling Luding ... 'wag ninyo 'kong iwan dito!"

Pasensiyahan na lang tayo, ayokong madamay ... s-sige na!" at kinalas nito ang kamay sa mahigpit niyang pagkakapigil. Nagmamadali itong lumabas ng silid.

Naiwan siyang umiiyak pa rin. Hindi niya malaman ang gagawin. Bumukas ang pinto. Nakita niyas ang 'sang pares ng paa na pumasok. Nakasuot ito ng leather boots. Untiunti siya nag-angat ng paningin.

Sa unang pagkakataon, natiyak niya kung ano ang tunay na mukha ng isang demonyo sa lupa.

Isinara nito ang pinto. Humakbang palapit sa kinaroroonan niya.

Napapikit siya nang maramdaman niya ang haplos nito sa kanyang hubad na balikat.

Gumapang doon ang kilabot.

'Makinis, maputi ... I " anas nito at naramdaman niya ang mainit nitong hininga sa nanlalamig niyang balat.

Gusto niya itong itulak subalit nanaig sa kanya ang takot kaya naman nang iangat siya nito sa pagkakaupo at alisin ang tuwalyang nagtatakip sa kahubaran niya'y nagpikit na lang siya ng mga mata.

Bigla siya nitong pinangko at maingat na inilapag sa malambot na kama. Nanatili siyang nakapikit. Nagdasal siya na sana'y mamatay na lang siya sa mga sandaling iyon o panawan man lamang ng ulirat nang wala na siyang maramdaman at mamalayan sa kung anuman ang magaganap sa kanya.

Naghubad ang Don. Ang bigat ng katawan nito'y damang-dama niya ng humiga rin ito sa kama. Parang lumubog pa nga ang katawan niya nang mangibabaw ang bigat nito sa bigat niya. Pakiramdam naman niya parang papel siyang dinaganan ng bakal. Halos di na siya makahinga.

Naramdaman niya ang pagkilos ng mga kamay ng Don. Kung anu-ano ang pinagagagawa nito sa kanyang katawan na sa halip na magdulot ng kung anong damdamin ay tila nagpamanhid pa sa kanyang pakiramdam.

Bigla siyang napasiklot. Sa isang pagkilos nito'y nakadama siya ng labis na kirot. Napahiyaw siya sa sakit.

"Ganyan nga ... g-gusto ko 'yan, sige daing ... daing!" bulalas nito na malapit na malapit ang mukha sa kanyang mukha.

Muli itong kumilos, higit na marahas keysa sa una. Higit na kirot na naman ang naramdaman niya.

"H-Huwaaag, p-parang a-awa m-mo naaaal" daing niyang hinahabol ang paghinga sa buka niyang bibig.

Lalo namang bumilis ang mapanakit nitong pagkilos. Ang pawisang mukha nito'y nakita niyang nagbago ng anyo.

May sungay, may pangil at nakakakilabot ang anyo nito.

Sumige pa ito sa pananakit sa kanya na waring siyang-siya habang siya dumaraing sa sakit.

Hiniling niyang mamatay na siya sa mga sandaling 'yon ., tumawag siya sa Diyos subalit walang Diyos na nakarinig sa kanya.

kirot Parang subalit mawawalan hindi pa na rin siya siya ng panawanulirat sa ng sobra ulirat na siya lamang maaring magligtas sa kanya sa Sumigaw labis na siya. sakit Umusal na nararanasan.ng dasal subalit hindi na sa Diyos siya tumawag.

Sa utak niya'y dumaloy ang hiling sa isang demonyo rin.

Demonyo, kung nasaan ka man, tulungan mo ako ... ilayo mo 'ko sa kampon mo, ilayo mo akooo!

Paulit-ulit siyang inangkin ng Don. Hindi siya tinigilan hanggang hindi siya nanlupaypay. Buong kasiyahan siya nitong iniwan pagkadaka.

Doon na siya nawalan ng lakas pa pagkatapos itong inangkin ng Don.

Pinaliguan naman siya ni Luding. Nilinis at sinabon ng maraming beses. Gaya ng dati, wala matapos siyang ay lang pinabango tanggi. tuwalya Wala na siyang naman kibo. siya nito Nangat katawan.binalot din ng ang buhad niyang "Ipapanhik dito ang pagkain mo ... kumain ka nang may lakas ka"narinig niyang sabi nito pero hindi iyon tinanggap ng isip niya.

"Alam mo Clara , isa lang ang maitutulong ko sayo ang payuhan kang tanggapin na lang nang maluwat sa dibdib mo ang naging kapalaran mo,maging matalino ka .....alam mo hibang na hibang sayo si Don Ismael ,kung magiging matalino ka lang ,magagamit mo ang pagkahibang niya sayo para ka matakas dito sa lugar ni Don Ismael.Pag isipan mong mabuti yan Clara kung gusto mo pang mabuhay dito sa mansyon ng demonyo.

Kailangan mo lang maging matalino at isipin ang lahat ng galaw ng Don".

Walang imik si Clara habang pinakikinggan ang lahat ng sinasabi ni Luding sa kanya.

.....................

DON ISMAEL MADRIGAL (NOEL REYES) POV

Hindi naman ako ganito kasama dati meron talagang pangyayari na mag udyok para gawin ang mga ito.Lahat ng kasamaan ay may naka tagong dahilan.

10 years old ako nung iniwan ng nanay ko.Sa Manila ako nakatira dati at dito ko masasabi na sobrang hirap mamuhay sa Manila.Lahat binibili kumbaga walang libre.

Okay pa naman ang lahat masaya kaming pamilya at ako ay nah iisang anak ng nanay at tatay ko.Pero gumising nalang ako kinabukas wala na sa tabi ko ang nanay ko at ang masakit sa saktong kaarawan ko pa siya umalis.Nalaman ko nalang sa tatay ko na sumama na daw ito sa isa niyang kinakasama.Kaya pala noong nakaraang araw panay alis ang nanay ko pero yung pala may iba na siya.Hindi ko pa maintindihan ang nangyayari at hindi pa buo ang kaalaman na dapat ko pang malaman bakit unti unting nasisira nag masayang pamilya na kinamulatan ko.

11 years old na ako at isang taon na pala nung iniwan kami ng nanay ko.Akala ko okay lang dahil meron naman si tatay na nag aalaga saakin.Siya na ang naging tatay at nanay ko nung wala ang nanay ko.Pero laking gulat ko ng biglang may inuwi siyang isang babae.Siguro nasa 19 lamang ang gulang nito.Akala ko ay pinsan ko lang siya pero kasintahan pala ito ng aking tatay.Lalong gumugulo sumama si nanay sa iba at ngayon si tatay naman pero ang masama ay mas bata sa kanya ng 20 years ang kasintahan niya.

Gabi gabi ko silang naririnig na may kung anong milagrong ginagawa.Hindi ako makatulog dahil sa mga malalakas na pagtawa at mga kakaibang tinig.

Mabait yung babaeng kasintahan ni itay na ang pangalan Mateth.Lagi niya akong binibilhan ng mga prutas at mga iba pang pagkain sa tuwing pupunta siya sa tahanan namin.Pero wala parin akong tiwala sa kanya dahil kahit iniwan kami ng inay ko siya parin ang itinuturing kong ina.

Tatlong buwan ang nakalipas at biglang humuho ang buong pagakatao ko ng malaman ko galing skwelahan na patay na ang aking itay at natagpuan sa tulay na nakahandusay.Agad agad kong pinuntahan at wala pang saplot ang aking mga paa at binitawan bigla ang aking bag.

Di ko na alam ang mararamdaman ko dahil siya nalang ang kaisa isa kong mahal sa buhay.Galit na galit ako sa panginoon dahil bakit niya kinuha ang nag iisang taong hindi ako iniwan.

Isang araw pumunta ang mga pulis sa bahay at sinabi ang patungkol sa nangyari sa tatay ko.Laking gulat ko dahil hindi nila kayang ipaglaban ang itay ko at hindi namin makikita ang hustisya sa pagkamatay niya.Dagdag pa ng pulis na ni rape daw ng itay ko ang isang dalaga na nag ngangalang Mateth.Hindi daw napigilan ng boyfriend ni Mateth kaya pinatay na niya ito.Tudo paliwanag ko sa pulis na masayang nag sasama ang kanyang itay at si Mateth lalo na dito sa bahay at laging kwento ni Mateth na wala siyang nobyo at si itay ang kauna unahan niyang naging nobyo.

Hindi naniwala ang mga kapulisya kaya sa korte nalang daw mag harap at para mas paipaliwanag pa ang totoong nangyari.

Nakita ko si Mateth na hindi makatingin ng daretso sa akin at nasa kabilang table naman ang nobya niya na siyang pumatay sa tatay ko.

Nag simula na ang debatehan at puro kasinungalingan ang mga lumalabas sa bibig ni Mateth at hindi ko man lang maipaglaban ang itay ko dahil isa lamang akong bata at walang kung ano ano.

Nung sinabing guilty ang tatay ko ay galit na galit ako sa lahat sabi ko sa sarili ko na pag magkakapera ako at magkakaroon ng kapangyarihan dito sa mundo ay gagawin ko ang lahat para maipaghigante ang tatay ko.

Isang buwan ang nakalipas ng biglang may taong lumapit saakin.Isa siyang mayaman na lalaki at may kasama siyang isang bata na parang nasa 5 taong gulang niya.Nag pakilala siya ,siya si Norman ang taong dahilan bakit kami iniwan ng aking inay.Marami siyang kinuwento na masasayang nangyari sa buhay niya kasama ang nanay ko at wala akong paki alam at gusto ko na siyang umalis ng bigla kong naitanong dahil bakit di niya kasama ang aking inay.

Kita kong malungkot ang mga mata niya at nakita kong lumuha siya sabay sabing."Wala na ang iyong inay 5 years na ang nakakalipas ng ipanganak niya si Lucia , hindi ko alam na may sakit pala ang inay mo at nahirapan siya sa pag anak kay Lucia kaya siya namatay at 5 years kitang hinanap Noel tama ba ako ,merong ibinigay ang inay mo saakin na kasulatan para ibigay sayo.Alam mo lagi kang bukambibig ng inay mo ,napaka buti mo daw na bata at tama nga siya napaka buti mo.Pasensya ka na dahil inilayo ko sayo ang inay mo ,lagi ka lang mag pakatatag at kung may kailangan ka tawagan mo lang ako,nakikiramay ako sa pag kawala ng itay mo at nabalitaan ko rin iyon at buti nalang nahanap kita .Sige at tutuloy na ako ,babalik na kami sa Manila lagi kang mag iingat"

Umalis na nga si Norman ang taong dahilan ng pag iwan ng inay ko.Walang salitang lumabas sa bibig ko ng kaharap ko siya dahil tudo luha ang mga mata ko.

Wala nangnatira saakin dahil kinuha na rin ang bahay na tinitirhan ko dahil inuupaan lang namin iyon.Hindi ko alam saan ako pupulutin ngayon.Binasa ko ang sulat ng aking inay at puro lang pag iyak ang ginawa ko.Mahal na mahal ko ang aking inay at itay at ngayon wala na sila.

Gutom na gutom ako walang laman ang tiyan ko hindi ko alam saan ako kukuha ng makakain ko.Nang biglang may lumapit na mga batang palaboy sa kinaroroonan ko.

Kinuha nila yung bag na pinag uunan ko na naglalaman ng mga damit ko at mga importanteng mga bagay na itinatago ko.

Pinigilan ko silang wag kunin dahil yun nalang ang natitirang gamit ko ng biglang nilabas nila ang isang litrato kasama ang inay at itay ko nung nabubuhay pa sila.

"Kunin ninyo na ang lahat wag lang iyan nagmamakaawa ako"tudo tawa lang ang mga batang palaboy saakin at bigla niyang punitin ang kapirasong litrato na siyang nag iisang ala ala ko sa mga magulang ko.

Nandilim ang paningin ko ng bigla kong pinag susuntok kung batang iyon at pinagtulungan ako ng mga kasama niya.Hilong hilo na ako at hindi ko at naramdaman ko nalang na bumagsak ako sa sahig na kinatatayuan ko.

Pag gising ko ay tanaw na tanaw ko ang malaking bintana at magagarang desenyo ng kurtina.Nilibot ko ang paningin ko at nakita ko ang mga ibang gamit na mukhang mga mamahalin.Sabi ko sa sarili ko kung panaginip man ito ay sana wag na akong magising dahil dito ay napaka yaman ko at wala na akong iisipin at hinding hindi na ako magugutom.

Nang biglang may kumatok sa malaking pintuan ayaw ko itong buksan baka pagbukas ko ay magigising na ako at babalik ako sa reyalidad na ako nalang mag isa at walang makain.Pero laking gulat ko dahil hindi pala ito panaginip.

May pumasok na isang napaka gandang naka suot ng pangyaya.

"Bata gising kana pala tumayo kana jan at hinihintay kana ng Don Lucas sa labas.

Di parin ako maka paniwala dahil first time maka punta dito sa napaka laking bahay na ito.

Nakita ko ang isang matandang lalaki sa napaka laking mesa.

"Gising kana pala halika dito at alam kong gutom kana"kitang kita ko na ang sarap ng kinakain niya at sa sobrang gutom ko ay agad akong pumunta sa lamesa at kumain ng kumain.Kitang kita ko naman ang lalaking matanda na nakangiti habang tinitignan akong kumakain at hindi siya nadiri at hindi niya ako pinigilan sa pagkain.Akala ko sa mundo ay wala ng mas bubuti pa sa kanya.

Nang natapos na akong kumain ay tinanong niya ang pangalan ko,pero hindi ako sumagot.

"Anong pangalan mo iho?hindi ako umimik at tinignan lang siya.

"Bata alam mo nakita ka namin kagabi ng pauwi na kaming probinsya.Nakita kitang ginugulpi ng mga batang palaboy sa Manila,kaya naawa ako ng makita kitang nagdudugo kaya sinama ka namin dito sa mansyon sa probinsya"

Gulat na gulat ako at nilibot ko ang mga mata ko sa labas ng mansyon at kitang kita ko ang mga bukid na punong puno ng mga palay.Napaka sarap titigan dahil ngayon lang ako naka kita ng ganito dahil sa Manila ay puro sasakyan at mga kalsada lamang.Sabi ko sa sarili ko at ayaw ko ng bumalik doon.

"Iho gusto mo bang manatili dito sa mansyon ko,alam mo wala akong kasa kasama dito sa mansyon"tumango ako sa kanya at masayang masaya,sino bang tatangi sa napaka gandang lugar at napaka laking bahay at libre ang lahat.

Nanatili ako sa mansyon ng Don Lucas Madrigal na siyang kanyang pangalan na binanggit ng magandang yaya.

Laging bata o iho ang tawag niya saakin dahil di ko binabanggit ang pangalan ko sa kanya.

Pinasyal niya ako sa buong probinsya nila at napaka saya ko.Ngayon ko lang naranasan ang ganito.

Unti unti na kaming nagiging malapit ng Don at kinausap ko na rin siya at sinabi ang aking pangalan pero naki usap siya kung gusto ko bang tawagin ko siya sa ibang ngalan.Nung una ayaw ko pero simula nung nag kwento siya na may anak siya pero namatay dahil sa sakit.Medyo kumirot ang dibdib ko at nakaramdam ng sakit kaya para naman lumigaya siya pumayag ako kung ano man ang itawag niya saakin.

"Iho gusto kitang tawagin sa pangalang Ismael Madrigal"napaisip naman ako at bakit Ismael.

"Ismael Madrigal dahil yan ang pangalan ng anak kong namatay at nakikita ko sayo ang aking anak nung una kitang makita"

ngumiti naman ako at masayang tinanggap ang aking bagong pangalan.

Lahat sa mansyon at tinatawag na din akong Don Ismael dahil sinabi ng Don Lucas na kinikilala na niya akong anak,kaya lahat ng tauhan niya ay pinagsisilbihan ako.

Isang araw ay masaya kaming namamasyal sa kabilang baryo kasama si Don Lucas .Dalawa lang kami at bumalik sa mansyon ang mga tauhan niya.Ayaw pa ng mga tauhan niya pero wala silang magagawa sa lahat ng utos ng Don.Hindi maipagkakaila na gustong gusto siya ng mga tauhan niya dahil mabait siya sa kanila.

Habang pauwi na kami ay biglang may mga lalaking lumapit sa amin at naka hawak sila ng mga baril.Takot na takot ako dahil tinutukan nila ng baril si Don Lucas.At napadapa ako sa sahig ng biglang pinaputukan ng baril si Don Lucas at saktong dumating ang mga tauhan niya kaya napatakbo ang mga lalaking humarang saamin.

Dali daling binuhat ng mga tauhan ng Don dahil sa puso nabaril si Don Lucas.

Pero di na namin naiabot sa hospital si Don Lucas.

Pero may mga binaggit siya bago siya namatay.

"A-anak Ismael, pasensya na dahil hindi na kita masasamaha hanggang sa paglaki mo,gusto ko ikaw lahat mag mana ng mga yaman ko dahil ikaw lang yung nag paramdam na maging tunay akong isang ama kahit minsan hindi ko man lang nagawa iyon sa anak ko.Sana wag mo akong kakalimutan anak"ngayon ko lang ulit maranasang tawaging anak ng taong hindi ko kadugo at naranas maging tunay na anak.Hindi man lang ako nakapag pasalamat sa kanya bago siya namatay.

"Don Lucas , sisiguraduhin kong bibigyan kita ng hustiya at sisiguraduhin kong papatayin ko ang taong pumatay sa yo at hinding hindi ako titigil na hanapin sila kahit saang sulok man sila mag tago"

Isang linggo lang ay binurol na namin ang labi ng Don.

At napansin rin ng iba na nag iba na ang buong pagkatao ako simula nung nawala si Don Lucas.Pinamana na niya lahat saakin at ako na ang bagong Don Ismael Madrigal sa mansyon na ito.

Nag dagdag ako ng maraming tauhan sa mansyon at mga katulong.

Nag simula na akong ipahanap ng taong pumatay sa taong naging isa sa importante sa buhay ko.

Lahat ng tao ay takot sa akin dahil mas makapangyarihan na ako kaysa kay Don Lucas.Isang araw nahanap na ng mga tauhan ko yung mga taong pumatay kay Don Lucas at walang awa ko silang pinapatay gaya ng pangako ko kay Don Lucas.

Kaya pati mga pulisya at mga kawani sa gobyerno ay takot sa akin at isang salita ko lang ay agad silang sumusunod.

Naging sakim na ako sa lahat ng bagay at nakukuha ko lahat ng gusto ko.

Sa paglilibot ko ay may nakita akong isang magandang dalaga at nakikita kong parang hindi siya taga rito sa probinsya.Ni nais ko siyang nilagawan pero laking gulat ko ng tangihan niya ang alok ko samantalang ang mga ibang kababaihan sa lugar namin ay gustong gusto akong mapangasawa.

Nasa 25 years old na ako ngayon at sobrang laki ng binagbago ko.

Lahat ata ng mga taga dito saamin ay inaalok ang mga anak nila para mapangasawa ko at hindi naman ako tanga dahil alam kong yaman ko lamang ang nais nila.At ngayon siya lang ang babaeng tumanggi saakin.At siya rin ang babaeng nagpalambot sa puso kong muntik ng maging bato siya si Elma.

Tumagal kaming nag sasama at masaya ako dahil naging malapit na kami sa isat isa hindi tulad ng una kaming mag ka kilala.

Nang biglang isang araw ay nabalitaan ko nalang sa isa niyang kasama na umuwi na siya ng Manila kasama ang nobyo niyang taga dito sa aming probinsya.

Si Luding pala ang babaeng kasama niya nung una ko siyang makita.May itsura din si Luding gaya ni Elma pero mas maganda lamang si Elma.

Galit na galit ako at tinapon ang mga nasa lamesa.Ngayon lang ako pinagtaksilan ng isang tao at yun pa ang babaeng mahal ko.Kung kailan ka mag seseryoso sa isang bagay ay iiwan ka.

Galit na galit ako sa lahat.

Sinabi saakin ni Luding na limutin na lamang si Elma dahil andito naman siya at mamahalin siya ng tudo at hinding hindi siya iiwan pero tumanggi ako dahil walang makakapantay kay Elma.Pero hindi tumigil si Luding at patuloy siyang pumupunta sa mansyon kaya kalaunan ay parang siya na ang kauna unahan kong naging nobya pero si Elma parin ang talagang mahal ko at galit na galit ako sa lahat ng babae.

Kahit hindi siya sineryoso ni Don Ismael ay mahal na mahal ito ni Luding at kahit na sunod sunod ang ini uuwi ni Ismael sa mansyon ay okay lang sa kanya.

Binibigay niya ang lahat para lumigaya ang Don.Buong katawan niya ay inialay niya para kay Don.Pero ang Don ay hindi na makuntento simula nung iniwan siya ng taong mahal niya ang akala niya ay lahat ng babae ay iiwan siya kaya ngayon ni isang babae wala siyang sineryso at ang alam niya sa mga babae ay yaman lamang ang habol sa kanya.

5 years na ang nakakalipas pero hindi parin iniwan ni Luding si Ismael kahit alam niyang hindi siya mahal ng Don.Pina pauwi siya ni Don Ismael at lumayas na siya dito sa mansyon pero ayaw ni Luding at naki usap na kahit maging kasambahay na lamang siya sa mansyon.

Nag patuloy parin ang kasamaan ng Don na sa lahat na tumanggi sa kanya ay hukay ang aabutin.May mga tauhan na ang nag si alisan at mga kasambahay pero daretso silang hukay dahil walang buhay na makakalabas dito sa mansyon.Once naka pasok kana wag kang mag tatangkang umalis pa.Kaya binansagang Demonyo sa lupa si Don Ismael.