Nang muli akong tumingin sa palakol na mabilis ang lapit sa akin ay agad akong umalis sa aking pwesto. Hindi ako puwedeng matamaan ng palakol. Nakakatiyak ako na sasabog din ang katawan ko. Aba! Hindi ko pa oras mamatay. Mariin kong ikinuyom ang aking mga kamao.
Sunod-sunod akong tumambling papunta sa ere. Ngunit agad kong kinuha ang aking karayom at maliksi kong pinitik papunta sa aking kalaban na may palakol. Mabilis din akong lumapit dito habang patuloy na hinahabol ako ng palakol. Agad akong umapak sa ulo nito. Hanggang sa mataas akong tumalon upang hindi mahagip nang pagsabog dahil tumama na rito ang palakol na pagmamay-ari niya. Malakas naman akong tumawa. . .
Nang lumapat ang aking katawan sa lupa ay naramdaman kong basang-basa ang lupa. Mas lalong lumaki ang patak ng ulan. Unti-
