เมียแต่งที่คุณไม่เคยต้องการ

กิ่งเกสร

บทที่3 กิ่งเกสร

‘’นายหัวคะ มิรามันน่าจะไข้สูงตัวร้อนจี๋เลยค่ะ’’นกแก้วรายงานด้วยสีหน้าที่ตื่นตระหนก

‘’ก็แค่ไข้กินยาเช็ดตัวเดียวก็หาย เธอจัดการด้วยล่ะ’’ศิวะเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบก่อนจะหันหลังเดินจากไป นกแก้วจึงรีบเรียกคนงานแถวนั้นให้มาช่วยอุ้มมิราไปที่ห้องพักก่อนจะเช็ดตัวเพื่อลดไข้ให้

‘’ตายห่าล่ะ แผลอักเสบแล้วเนี่ย นายหัวนะนายหัว ทำไมถึงใจร้ายจัง’’เสียงของป้านิ่มที่ถูกนกแก้วขอให้มาช่วยดูอาการมิราเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นแผลที่ต้นแขนของผู้ป่วย

‘’ทำๆ ไปเถอะน่าป้า อย่าพูดมากเลยเดียวนายหัวมาได้ยินเข้าจะซวยซะเปล่า’’นกแก้วที่ยืนกอดอกมองดูอยู่เอ่ยเตือนหญิงสูงวัยผู้เป็นหัวหน้าแม่ครัวแต่มีความรู้เรื่องการแพทย์

‘’ก็ข้าอดสงสารนางหนูนี้ไม่ได้หนิ หรือเอ็งไม่สงสารมันล่ะนกแก้ว กล้าพูดได้เต็มปากไหมล่ะว่าเอ็งไม่สงสารมัน’’ป้าอิ่มทำแผลไปหันมองหน้านกแก้วไป เพราะหญิงสูงวัยรู้ดีว่านกแก้วนั้นไม่ใช่คนจิตใจเลวร้ายแต่ที่ทำไปก็เพราะเป็นคำสั่งของเจ้านาย

‘’จิ๊ อย่าพูดมากน่า สงสารแล้วจะไปได้อะไร น่าลำคาญใจซะป่าวๆ นั้นเสร็จแล้วใช่ไหม เสร็จแล้วก็ออกไปเถอะไปที่เหลือฉันจะจัดการต่อเอง’’นกแก้วออกปากไล่ป้านิ่มทันทีเพราะไม่อยากจะต่อความยาวสาวความยืนกับเรื่องส่วนตัวของเจ้านายให้มาก

‘’ยังไม่เสร็จ แผลนางหนูนี้มันติดเชื้อ ถ้าปล่อยไว้อาจจะกลายเป็นบาดทะยักได้ เอ็งต้องไปบอกนายหัวให้พานางหนูนี้ไปโรงพยาบาลบนฝั่ง’’ป้านิ่มเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง

‘’โอ๊ยนายหัวคงจะยอมพามันไปหรอกมั้ง ป้านั้นแหละไปบอก เดียวฉันจะเฝ้ามันไว้เอง’’นกแก้วที่กลัวเจ้านายมากปัดความรับผิดชอบให้ป้านิ่มเพราะนายหัวศิวะนั้นน่าจะเชื่อคำป้านิ่มมากกว่าเธอ

‘’เฮ้อ ทีอย่างงี้มากลัวนะเอ็ง อ้าวคอยเช็ดตัวมันไว้ล่ะเดียวไข้สูงจะช็อคตายเอา’’ป้านิ่มพูดพร้อมกับลุกออกจากห้องไป นกแก้วจึงนั่งลงเช็ดตัวให้มิราตามที่ป้านิ่มสั่ง

‘’สวยก็สวย ไม่น่าเป็นคนเลวเลย’’นกแก้วพูดไปเช็ดตัวให้มิราไปเพราะเธอรู้ดีถึงเหตุผลที่มิรานั้นถูกศิวะกระทำแบบนี้

ณ บ้านไม้หลังเล็กบนเกาะมุข

ศิวะนั่งอยู่ข้างเตียงนอนที่มีร่างของหญิงสาวคนหนึ่งซึ้งนอนแน่นิ่งไม่ได้สติมาเป็นระยะเวลาหลายปี เธอคือกิ่งเกสรคนรักของเขา มือใหญ่จับกุมมือเล็กของคนป่วยที่นอนหลับไม่ได้สติเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ขึ้นมาแนบใบหน้าตัวเอง

‘’กิ่ง กิ่งเห็นไหมผู้หญิงคนนั้นมันกำลังได้รับผลกรรมที่ทำไว้กับเรา’’ศิวะเอ่ยถามพร้อมกับยกมืออีกข้างขึ้นไปลูบหัวของกิ่งเกสร

‘’กิ่งรีบตื่นนะ พี่คิดถึงกิ่งมากเหลือเกิน’’เขาเอ่ยอีกครั้งก่อนจะโน้มตัวลงไปจุตพิศที่หน้าผากของเธอที่หลับใหลไม่ได้สติก่อนจะถูกขัดจังหวะด้วยเสียงเคาะประตูหน้าห้อง

‘’มีอะไร ฉันเคยสั่งไว้แล้วหนิว่าห้ามรบกวนเวลาที่ฉันอยู่กับคุณกิ่ง’’ ทันทีที่ศิวะเปิดประตูออกมาเขาก็ต่อว่าลูกน้องหน้าห้องที่เป็นผู้เคาะประตูทันที

‘’ขอโทษครับนาย แต่ป้านิ่มมารอพบนายนานแล้วครับ บอกว่ามีเรื่องด่วนมากๆ ต้องคุยกับนายให้ได้ก่อนฟ้าจะมืดผมก็เลยต้องเคาะประตูครับ’’มือขวาคนสนิทร้ายงานอย่างแบ่งรับแบ่งสู้ ศิวะขมวดคิ้วด้วยความสงสัยที่หัวหน้าแม่ครัวที่แทบจะไม่คุยกับเขามาเป็นระยะเวลาหลายปีวันนี้มีธุระด่วนกับเขาได้อย่างไร ร่างสูงเดินไปยังหน้าบ้านก็เห็นหญิงสูงวัยหัวหน้าแม่ครัวยืนอยู่ด้วยท่าทีกระวนกระวาย

‘’ผมแปลกใจนะที่จู๋ๆ ป้าก็เกิดอยากคุยกับผมขึ้นมา’’ศิวะพูดพร้อมด้วยรอยยิ้ม เพราะบนเกาะนี้ป้านิ่มก็ไม่ต่างอะไรกับญาติผู้ใหญ่ของเขา เนื่องด้วยว่าหญิงสูงวัยผู้นี้อยู่รับใช้ตระกูลเขามาอย่างยาวนานนับตั้งแต่รุ่นคุณย่านั้นจึงทำให้ศิวะมีความเกรงใจเธอมากพอสมควร

‘’ถ้าไม่เกี่ยวกับเรื่องความเป็นความตายป้าก็ไม่ได้อยากจะยุ่งเกี่ยวกับคุณนักหรอกค่ะ’’หญิงสูงวัยตอบกลับอย่างไว้ท่าที เพราะหล่อนเองก็ยังมีความไม่ชอบใจในตัวเจ้านายหนุ่มผู้นี้อยู่

‘’คุณมิราเธอไข้สูงเพราะแผลติดเชื้ออักเสบค่ะ คุณควรพาเธอไปโรงพยาบาลก่อนที่อาการของเธอจะรุนแรงกว่านี้ ป้าตรวจดูแผลแล้วเกรงว่าจะติดเชื้อบาดทะยักด้วย’’ป้านิ่มเอ่ยด้วยน้ำที่เต็มไปด้วยความกังวล

‘’นี้นกแก้วไปบอกป้าเรื่องผู้หญิงคนนั้นหรอ?’ ’ศิวะเลิกคิ้วสูงอย่างไม่ค่อยชอบใจเพราะเขากำชับนกแก้วแล้วว่าอย่าให้ใครไปยุ่งกับมิรา

‘’ไม่ค่ะป้าเสนอหน้าเข้าไปดูเอง อดสงสารไม่ได้ค่ะหัวอกลูกผู้หญิงด้วยกัน ป้าก็มีลูกสาว ถ้าคนที่นอนอยู่ตรงนั้นคือลูกสาวป้า ป้าก็คงจะปวดใจมาก….คุณศิวะจะไม่พาเธอไปก็ได้นะคะแต่ช่วยอนุญาตให้ป้าพาเธอไปจะได้ไหม’’ป้านิ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

‘’ไม่ต้องครับผมจะพาเธอไปเอง ขอบคุณป้านิ่มที่มาเป็นธุระดูแลผู้หญิงคนนั้น กลับไปพักผ่อนที่เรือนใหญ่เถอะครับ’’ศิวะพูดจบก็จะเดินหันหลังกลับเข้าไปยังเรือนไม้ของตน แต่ป้านิ่มก็เอ่ยเรียกไว้อีกครั้ง

‘’เดียวค่ะคุณศิวะ ‘’

‘’ครับ’’ศิวะหันกลับมาพร้อมกับทำหน้าฉงนเพราะปกติป้านิ่มนั้นแทบจะไม่คุยกับเขาเกินห้าบทสนทนา

‘’คือ ป้ารู้นะคะว่าไม่ควรเข้ามายุ่งเรื่องของเจ้านาย แต่ว่าป้าอยากพูดบางอย่างเพราะป้าเป็นห่วงคุณ’’หญิงสูงวัยเอ่ยพร้อมกับเดินขยับเข้าไปใกล้ศิวะอีกสองสามก้าว

‘’เรื่องคุณกิ่งปล่อยวางได้ก็ปล่อยวางเถอะนะคะ อย่าทำให้คุณท่านต้องทุกข์ใจไปมากกว่านี้เลย อีกอย่างการที่คุณพาผู้หญิงคนนั้นมาทรมานแบบนี้มันก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอกค่ะ มีแต่จะแย่ลงเสียเปล่าๆ เอาเวลาที่มีอยู่ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่มีความสุขเถอะนะคะ ป้าว่าคุณกิ่งเธอคงต้องการแบบนั้นมากกว่า’’ป้านิ่มพูดจบก็หันหลังเดินจากไปทันที ศิวะมองตามแผ่นหลังของหัวหน้าแม่บ้านไปด้วยสายตาที่ว่างเปล่า

แม้เขาจะไม่พอใจกับคำพูดของป้านิ่มแต่เขาก็ไม่ได้ตอบโต้กลับเพราะศิวะมั่นใจในตัวเองมากว่าเขากำลังทำสิ่งที่ถูกต้องเพื่อกิ่งเกสร

ร่างสูงเดินกลับเข้าไปยังตัวบ้านสั่งลูกน้องคนสนิทให้ไปเตรียมเรือก่อนจะเดินไปยังโซนปศุสัตว์โดยจุดมุ่งหมายคือคอกม้าที่เป็นที่พักของมิรา