เมียแต่งที่คุณไม่เคยต้องการ

ทำบุญวันเกิดกิ่งเกสร

บทที่5 ทำบุญวันเกิดให้กิ่งเกสร

งานทำบุญวันเกิดของกิ่งเกสรเป็นงานที่จัดแบบง่ายๆ แขกที่มาร่วมงานด้วยก็มีแค่เพียงเพื่อนสนิทไม่กี่คนอันได้แก่ ฝาแฝดชายหญิงพระพายและพลับพลึงส่วนอีกคนคือเจ้าสมุทรนายหัวจากเกาะรังนก ซึ้งพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทของศิวะและกิ่งเกสรมาตั้งแต่วัยเยาว์

‘’กิ่งพวกเรามาเยี่ยม สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ รีบหายไวๆ นะ’’เสียงหวานของพลับพลึงพูดกับกิ่งเกสรที่นอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงในชุดสีขาวสะอาดตา กิ่งเกสรเป็นผู้หญิงที่สวยมากจนหาใครจะมาเทียบเคียงได้แม้ในตอนที่เธอนอนหลับใหลอยู่แบบนี้ก็ยังดูสวยสง่าไร้ที่ติ พลับพลึงวางต้นไม้มงคลที่เธอนำมาเป็นของขวัญให้แก่กิ่งเกสรวางลงที่หัวเตียง ก่อนที่ต่อมาพระพายจะวางตุ๊กตาหมีสีขาวตัวเล็กลงที่ใกล้ๆ กัน

‘’ปีนี้ฉันก็ยังเลือกของขวัญได้ห่วยเหมือนเดิมนั้นแหละ…ถ้าไม่ชอบก็รีบตื่นมาบ่นฉันไวๆ ก็แล้วกัน ฉันอยากปะทะฝีปากกับเธอจะแย่….หลายปีมานี้ไม่มีใครจะด่ากับฉันได้สะใจเท่าเธอแล้ว’’พระพายพูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเขายังคงนึกถึงวันวานที่ได้หยอกล้อเล่นกับกิ่งเกสรอย่างสนุกสนาน

‘’ฉันเอารังนกที่สวยที่สุดมาให้ รีบๆ ตื่นล่ะอย่ามัวแต่นอนนัก นกนางแอ่นที่เกาะฉันพวกมันคิดถึงเธอ’’เจ้าสมุดวางกล่องรังนกสีทองลงไปที่หัวเตียงอีกฝั่ง ก่อนที่ศิวะจะเดินเข้ามาเพื่อตามพวกเขาไปถวายเพลพระด้วยกัน

‘’กิ่งเดียวเราไปทำบุญวันเกิดกิ่งด้วยกันนะ กิ่งจับไว้นะ’’ศิวะนำสายศีลมาคล้องไปที่มือของกิ่งเกสรเพื่อให้คนรักได้มีส่วนร่วมทำบุญในวันเกิดของเธอ

‘’ฉันสงสารศิวะจัง’’พลับพลึงพูดไปซับน้ำตาที่ไหลลงมาอย่างไม่ตั้งใจของเธอไปขณะแอบมองศิวะที่กำลังทำราวกับกิ่งเกสรยังมีชีวิตอยู่ปกติ

‘’ก็ได้แต่สงสารแต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้เลย…’’พระพายพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าไม่ต่างกัน ส่วนเจ้าสมุทรเพียงแค่ยืนมองภาพนั้นด้วยความสะเทือนใจ……..

ย้อนกลับไปเมื่อหลายปี

ศิวะกับกิ่งเกสรรู้จักกันครั้งแรกตอนที่ทั้งคู่อายุได้เพียงสิบสามปี เพราะพ่อของศิวะแต่งงานใหม่กับแม่ของกิ่งเกสรทั้งคู่เป็นลูกติดของอีกฝ่าย แทนที่ทั้งคู่จะมีความคิดต่อกันแบบพี่น้องแต่ศิวะกับกิ่งเกสรกลับแอบคบกันอย่างลับๆ เมื่อพวกเขาอายุได้สิบเก้าปี เพราะสถานะของพวกเขานั้นมันไม่เป็นที่ยอมรับหากเปิดเผยความสัมพันธ์ออกไปให้คนอื่นรู้พวกเขาจึงเปิดบังและเก็บซ่อนมันมาตลอด จนกระทั้งวันหนึ่งในวันเกิดอายุครบยี่สิบเอ็ดปีบริบูรณ์ของกิ่งเกสร นายหัวใหญ่พ่อของศิวะจับได้ว่าทั้งคู่นั้นกำลังคบหากัน

‘’พ่อ….ผมขอโทษ ผมรักกิ่ง ผมรักกิ่ง’’ศิวะเอ่ยบอกผู้เป็นบิดาในขณะที่ยืนบังร่างของกิ่งเกสรที่เสื้อผ้าไม่เรียบร้อยไว้ หญิงสาวพยายามจัดเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเองให้เข้าที่เข้าทางอยู่ข้างหลังศิวะ

‘’มึงทำอย่างงี้ได้ยังไงไอ้ศิวะ ยัยกิ่งเป็นน้องมึง มึงจะรักน้องตัวเองไม่ได้!!!!’’ นายหัวใหญ่ตะหวาดเสียงดังลั่นด้วยความโกรธ เพราะได้เห็นคาตาว่าศิวะกับกิ่งเกสรได้แอบมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันที่กระท่อมท้ายเกาะ สำหรับนายหัวใหญ่ในสายตาเขาทั้งคู่คือพี่น้องกันแม้จะเป็นคนล่ะสายเลือกก็ตามเพราะเขาเอ็นดูกิ่งเกสรเหมือนเป็นลูกสาวแท้ๆ

‘’คุณพ่อคะกิ่งขอโทษ กิ่งรักพี่ศิวะ เรารักกันค่ะพ่อ เรารักกัน’’กิ่งเกสรที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วออกมายืนข้างศิวะพร้อมกับยกมือไหว้นายหัวใหญ่และร้องไห้ทั้งน้ำตา

‘’ทำไมพวกแกถึงทำแบบนี้ ผู้หญิงผู้ชายในโลกมีอีกเป็นร้อยล้านคนทำไมพวกแกไม่ไปเลือกรัก ทำไมถึงต้องมารักพี่น้องตัวเอง ฉันจะอ้วก พวกแกมันไม่ใช่ลูกฉันอีกต่อไป!!!’’นายหัวใหญ่ประกาศกร้าว

และตั้งแต่วันนั้นมาบ้านที่เคยสงบสุขร่มเย็นและเต็มไปด้วยความอบอุ่นก็ค่อยๆ จางหายไป เพราะความสัมพันธ์ของลูกๆ ที่ไม่เข้าตาผู้ใหญ่ทำให้ส่งผลกระทบเป็นวงกว้าง แก้วกานดาแม่ของกิ่งเกสรเองก็ผิดหวังในตัวลูกสาวมากเพราะคนทั้งเกาะต่างพูดถึงลูกสาวของเธออย่างเสียๆ หายเนืองด้วยตอนที่กิ่งเกสรและศิวะถูกจับได้ว่ามีสัมพันธ์ลึกซึ้งกันนั้นมันมีเหล่าคนงานที่ติดตามนายหัวใหญ่ไปด้วยเกิดเอากันไปเล่าปากต่อปากทำให้เรื่องเสือมเสียนี้สร้างความอับอายให้แก่ตระกูลจนยากจะรับไหว

มารดาของกิ่งเกสรขอแยกทางกับนายหัวใหญ่เพราะไม่อาจทนคำติฉินของคนบนเกาะมุขได้อีกต่อไป เธอตั้งใจจะพากิ่งเกสรไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ต่างประเทศ แต่ระหว่างเดินทางไปสนามบินทั้งคู่เกิดประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ แก้วกานดาเสียชีวิตคาที่ส่วนกิ่งเกสรศรีษะได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนักและกระดูกหักหลายส่วนที่น่าสลดไปกว่านั้นคือผลการตรวจจากแพทย์พบว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ได้สามสัปดาห์แต่ทารกน้อยไม่มีโอกาสจะได้เติบโตเพราะร่างของมารดานั้นไม่สามารถแบกรับความเจ็บปวดจากอุบัติเหตุใหญ่นี้ได้ หมอจึงต้องยุติการตั้งครรภ์เพราะต้องช่วยชีวิตแม่ไว้ก่อน

ศิวะเสียใจมากเขาโกรธแค้นทุกคนที่เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นกับกิ่งเกสรและลูกในท้องของเธอ โดยเฉพาะคนที่เมาแล้วขับรถคันนั้นที่เป็นคู่กรณี ซึ้งคนที่ขับรถคันนั้นคือมิราเด็กสาววัยเพียง17ปีที่เมาแล้วขับรถบนท้องถนนจนเป็นสาเหตุให้เกิดเหตุร้ายต่อผู้อื่นพรากเอาชีวิตของคนที่เขารักไปอย่างเลือดเย็น ลูกที่ไม่มีแม้แต่โอกาสจะได้เกิดมาให้เห็นน่า คนรักที่กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราที่ไม่รู้ว่าจะตื่นมารึป่าว มิราสร้างรอยแผลลึกไว้ให้ศิวะ เขาสาบานต่อหน้าลูกที่ตายและสาบานกับกิ่งเกสรว่าจะต้องลากผู้หญิงเลวคนนั้นมาชดใช้กรรมให้พวกเขาอย่างสาสม เขาจัดหาทนายที่เก่งที่สุดหลายคนมาเพื่อสู้ในคดีของมิราหวังจะให้เธอได้รับโทษทัณฑ์ที่สาสมแต่ด้วยว่ายังมีกฎหมายเยาวชนคุ้มครองอยู่มิราจึงได้รับโทษตัดสินให้เข้าไปอยู่ในคุกเยาวชนเพียงแค่สองปีเท่านั้น

‘นี้ไม่ยุติธรรมเลยสักนิดครอบครัวฉันสูญเสียคนที่รักไปแต่เด็กนั้นกลับติดคุกแค่สองปี ฉันไม่ยอม ฉันจะสู้คดี ฉันจะทำให้มันเน่าตายอย่างเวทนาในคุกตลอดชีวิต!!!’ ศิวะเอ่ยบอกแก่ทนายของตัวเองด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเดือดดาลเมื่อได้ทราบจากทนายว่าคู่กรณีของกิ่งเกสรนั้นได้รับโทษอย่างไร

‘เห็นทีจะยากครับ เหมือนว่าเธอจะมีเส้นสายที่ใหญ่โตระดับประเทศคอยหนุนหลังให้ แม้แต่อัยการก็ไม่รับคำร้องขอผมครับ ผมลองแล้ว’ทนายเอ่ยก่อนจะวางเอกสารปึกหนึ่งที่เกี่ยวกับมิราทั้งหมดไว้บนโต๊ะก่อนจะลุกเดินจากไป มือใหญ่คว้าเอากระดาษที่มีทั้งภาพและประวัติของมิราขึ้นมา ดวงตาอาฆาตจ้องมองลึกเข้าไปยังภาพของเด็กสาว

‘ในเมื่อกฎหมายเอาผิดมึงไม่ได้ งั้นกูนี้แหละจะลากเอามึงมาลงนรกเองอีมิรามึงต้องชดใช้ให้ลูกกูให้เมียกูร้อยเท่าพันเท่า!!!!’ศิวะเอ่ยอย่างอาฆาต ตั้งแต่นั้นมาเขาก็เฝ้ารอวันที่มิราจะพ้นโทษออกมาและวางแผนเพื่อจะเข้าใกล้เธอทำให้เธอตกหลุมรักเขาและมันก็สำเร็จ มิราตกหลุมพรางอย่างง่ายดายจนมาถึงทุกวันนี้…

ปัจจุบัน

ณ โรงพยาบาล

มิราไข้ขึ้นสูงเนื่องด้วยบาดแผลอักเสบและติดเชื้อบาดทะยักรุนแรง ร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงกระตุกเกร็ง พยาบาลรีบตามหมอเจ้าของไข้อีกครั้งเพื่อทำการช่วยชีวิต เวลาผ่านไปครู่หนึ่งร่างที่กระตุกเกร็งนั้นสงบลงมีเหงื่อเม็ดเล็กเม็ดใหญ่ผุดขึ้นเต็มใบหน้า ปากของเธอขาวซีด คนป่วยพยายามจะลืมตาแต่เปลือกตาของเธอก็หนักมากเหลือเกิน ก่อนที่สติที่เหลืออย่างน้อยนิดนั้นจะดับวูบลงไป….