Love Change Everything

CHAPTER 1: The Blood of the Past (Past) Pamilyang puno ng ngiti at tawa. Kulitan ng walang katapusan. Sa bawat sikat ng araw ay saksi nito ang ngiti ng bata kasama ang kaniyang mga magulang. Sa isang parke kong saan merong magandang tanawin na siyang mabentang daluyan ng bawat tao dahil sa napakagandang sikat ng araw kasabay ang berdeng kapatagan na siyang mas ikinaganda nito. Habang naghahanda si Olivia ng kanilang merienda kasama ang kanilang katulong ay walang tigil naman na naglalaro ang mag ama habang ito ay pinagmamasdan ni Olivia. Ngiting abot langit na kanyang naramdaman dahil sa muli ay nabigyan nila ang kaisa – isang unica hijang anak ng oras pagkatapos ng sunod sunod na trabaho sa kanilang sariling Negosyo. “Hon, tama na muna yan, oras na para kumain. Baka gutom na yang anak mo sa kakalaro.” tawag ng babae sa malambing na boses. “Mommy, can you give us more time? Nag e enjoy pa kami ni Daddy eh” sagot ng bata. “Baby you need to rest muna, Okay? Kain muna tayo. Tyaka halika ka nga dito muna at basang – basa kana ng pawis anak” – INA Lumapit ang bata sa ina habang hingal na hingal sa kakalaro sabay yakap na siyang agad naman pinunasan ng kaniyang ina ang mukha at likod ng bata. “Let just follow mommy, okay? Kasi pag di natin sinunod si mommy, magiging dragon siya gusto mo yun?” biro ng ama sa bata sabay buhat at ipinaupo sa kanyang pa-a. “Hon?!” Sagot naman ni Olivia na siyang makikita sa mata ang inis ng kunti. “Hon naman, syempre biro lang yun. Love ka kaya namin ni Cassi, diba baby?!” tawa ng lalaki sa kaniyang asawa. “Sige na, tama ng lambingan ito at oras na ng kain. Naghihintay na ang pagkain sa inyo” - ina Masayang nagkakainan ang buong pamilya na siyang walang katapusang tawa nang nagtaka ang lahat dahil sa isang malakas na tunog na siyang nagpayuko sa kanilang lahat. “Bogsh!.....!” taong nagsitakbuhan sa buong parke ng marinig ang putok ng baril malapit sa Pamilyang Mondragon. Dahil sa hindi inaasahang pangyayari ay agad ipinotektahan ni Fernando ang kaniyang mag ina at inilayo sa trahedyang hindi inaasahan. “Pasok sa kotse dali!” sigaw nito habang sila ay hinahabol ng dalawang armadong lalaki na di kilala kung sino na merong mga baril na hawak. “Mommy…. Daddy……” iyak ng bata habang yakap ng ina. “Fernaandooo!” sigaw ng kaniyang asawa habang papalapit sa sasakyan ay biglang pumutok ulit ang baril na siyang ikinatigil ni Olivia at inisigaw dahil sa kanyang nakita. Kaya mabilis itong lumapit sa kotse at binunot ang sariling bag. Nagulat na lamang ang katulong ng makita ang kaniyang amo na merong sariling baril na mabilis kinuha ni Olivia sa sariling bag na kaniyang hawak at binalikan ng putok ang armadong lalaki na bumaril sa kaniyang asawa. “Ma’-am, ba – bakit me – meron kayong hawak na ba – baril?” kaba at gulat na tanong ng katulong na siyang tinignan lamang ni Olivia. “Huwag kana maraming tanong. Ipasok mo si Cassi sa kotse. Kahit anong mangyari huwag na huwag mo siyang iiwan sa loob. Bilis!” sigaw ni Olivia na siyang ayaw naman bitawan ng kaniyang anak na puno ng luha ang mga mata. Ibinuksan ni Olivia ang pintuan ng kotse ng mabilis at ipinasok ang kaniyang anak upang hindi madamay sa trahedyang hindi inaasahan ng buong pamilya. “Mommy.....Mommy!....Daddy…..! Daddy!...........” sigaw ng bata habang ito ay umiiyak. “Baby, tahan na, nandito na si yaya” kaba na sabi ng yaya sa bata upang siya’y tumahimik sa pag iyak subalit mas tumunog ito sa loob ng kotse ng makarinig ng putok ng baril na siyang sunod – sunod. Walang tigil na sigawan at takbuhan ng mga tao sa paligid ng parke dahil sa gulong hindi inaasahan. Mga sugatan na siyang nakahandusay dahil sa tama ng bala. Araw na siyang puno ng dugo at putok ng baril ang iyong maririnig. Sigawan at iyakan na siyang nakakatakot pakinggan. “Bogsh………………! Bogsshhhh……………..! Bogggssssh…………..” tatlong huling putok. Huling rinig ng walang kamuwang - muwang na bata habang ito ay tulalang nakatingin sa salamin ng kotse kasama ang kaniyang yaya na puno ng takot at kaba. Panginginig ng katawan na siyang hindi makapag – salita dahil sa traumang hindi inaasahan. “Wewew! Wewew! Wewew! Wewew!........................................” “Mommy………….. Daddy………..Mommy…………. Daddy……………” (End of the Past) Present “Mommy…..Daddy…….!” Third POV. “Hija, Sandra, Anak? Gising at ikaw ay nanaginip” pilit na pag gising ng matandang babae sa higaan ng dalagitang si sandra. Nang makagising at maalimpungatan ang dalagita ay agad niyang niyakap ang matandang babae ng ito ay makabalik sa kanyang sarili. “Sandali at ipagkukuha kita ng mainit na tubig upang ika’y kumalma” sabi ng matandang babae. Tatayo na sana ang matandang babae subalit nang tumayo ito ay pinigilan ng dalagita sa pamamagitan ng pag hawak ng kaniyang kamay ng mahigpit. “Manang please, don’t leave me here. Stay at my side…... please” paawang boses na sabi ni Sandra na siyang makikita ang panginginig ng kaniyang mga kamay. Napabuntong hininga naman ang matandang babae ng kaniyang mapansin ang tinatagong nararamdaman ng kaniyang alagang simula bata pa lamang. Traumang gumising ulit sa dalagita dahil isang panaginip na siyang bumabalik. Nag – desisyon ang kanyang yaya na tabihan ito hanggang sa kumalma at bumalik ang kaniyang pagka – antok. Sandra POV. Dahil sa masamang panaginip ay di na muli akong nakatulog. Mag isang nakatayo habang pinagmamasdan ang buwan at butuin sa kalawakan. Dahil sa matagal na akong nakatayo sa labas ay nagdesisyon akong pumasok kaya aking isinuot ang bathrobe ng maayos at ito ay itinali pagkatapos ay isinira ang sliding door ng terrace ng aking silid. Nang makapasok ako ay pansin ko agad ang hilik ni Nanny sa kama. Akin itong kinamutan ng maayos at hiniyaan na lamang matulog sa aking kama ng mahibing. Ilang taon ng nakalipas subalit paulit – ulit paring bumabalik ang lahat. The blood, the tone of the gun and how my parents killed by the mysterious man. The day that I never forget in my whole life. Kahit anong pagpapatingin ko sa doctor para humilom ang nakaraan ko pero paulit – ulit parin itong bumabalik. It makes me traumatize every I remembered that accident when I was five years old. I was on my young age when I witness with my two eyes how they killed my parents. The sound of a shot gun that makes my time stops even my age is only five years old but I know what is happening that day. Wala akong nagawa kundi umiyak sa loob ng kotse habang sila ay pinagbabaril pero tinandaan ko ang bawat Angulo ng mukha at katawan nila. Hindi ma – aalis sa ala-ala ko ang mga taong bumaril at walang awang pumaslang sa mga magulang ko. That blood marks me that I will never stop hunting them until justice and revenge claim into my hands. Two world, two faces that I have and those identities of me will be use to hunt those persons who destroyed my life and my family. All I say is blood is my revenge and those fires is my justice! `