Not Simon, Not My Ex Boyfriend

Chapter 07

Tatlong barangay ang layo ng bahay namin sa bahay nila Simon ngunit mula sa school, 'yong amin muna ang madadaanan. Agad rin naman akong bumaba nang huminto ang sinasakyan namin sa harap ng gate.

We both removed our helmets. Kung kanina'y init lang ng katawan ang naramdaman ko sa kanya, prominente na rin ang pamumula ng kanyang mga mata. He's so f*****g tired and I can sense it. Ang sipag kasi talaga masyado.

"Pahinga ka, hindi mo pwede abusuhin ang katawan mo," I reminded even before he opened his mouth to say something. Tumango na lang siya at simpleng ngumiti.

"Aye aye. Ako na lang bahala magpaliwanag sa mga ka-group mo dahil inuwi kita nang maaga—"

"No," pigil ko. Pawang kasinungalingan kasi talaga 'yong about doon. Baka mamaya mabisto pa niya ako kung bakit ako nakatayo roon kanina sa parking lot. "It's my business to pay attention with. Ako na ang bahala. Pahinga ka na lang."

His sudden smile reminded me of something in the past, I hate it but— how the hell it makes me flutter? Na para bang lumalambot kung ano man 'yong nasa loob ko kapag nakikita ko ang ganyang ngiti. I am supposed to hate it. And I should hate it to accomplish my plans.

"Alright hon." His smile widened when he said those words. He then wore his helmet and roared the motor into life. Binaling niya ang tingin sa akin para sa huling tango at pinagmasdan siyang nagmamaneho palayo mula sa kinatatayuan ko.

I sighed. Na-stress ako roon ha.

The whole evening was silent. Ganoon pa rin naman kasi ang trato sa akin ng mga magulang ko, a damned hollowman as if I really don't exist. Maiintindihan ko si Mama dahil busy siya sa pagiging isang chemist, pero si Papa? I don't know. Nanonood lang naman siya ng boxing sa sala pero hindi naman ako tinatawag kahit sinasadya kong mahagip ako ng mata niya.

Well, kailangan ko na siguro talaga masanay.

Competitiveness. One word that I really hate dahil pressure lang ang napapala ko. On the other hand, it helps you gain confidence that would drive you to win a certain stance, pero bakit ganito, pinalala lang ng mga magulang ko.

Dad graduated as the batch valedictorian when he was in high school while mom was the third honorable. They both graduated with latin honors, and guess what, dapat ganoon rin ako tulad ng lagi nilang sinasabi sa akin araw-araw.

F-uck this life.

***

Sa makalawa na ang periodical test at ito 'yung araw na pinakaayokong mangyari. I could already imagine the pressure looming. Kailangan kong maipasa 'to. Medyo bangag pa naman ako mga nagdaang mga araw. Kahit anong pag-aaral ang gawin ko, kahit ano ang pagbabasa ay parang walang pumapasok sa utak ko.

"Here, makatulong siguro 'to." Inabot sa akin ni Sir Kiel ang reviewer na ginawa niya. Medyo nahihiya pa akong kunin iyon pero anong mapapala ng hiya? Iaangat ba niyan ang grade na meron ako last sem?

Pinagmasdan ko ang reviewer niya habang prenteng nakaupo sa upuang narito sa coffee shop. Pinagmasdan ko rin ang mukha niyang may bakas pa ng tumutulong pawis. Kararating lang niya kasi, galing sa huling klase niya sa GAS.

Huminga ako nang malalim. May kalayuan ang coffee shop na 'to mula sa school at mula sa mga taong makakakilala sa amin. Sana naman hindi kami mahalata rito. I'd really hate it if someone recognized. Hirap na nga kaming magtago rito, 'di hamak na mas mahirap itong pagtakpan para lang sa mga taong uhaw sa chismis at kwento.

Hindi ko rin naman masisi. Kasalanan ko naman kung bakit ganito ako kung mangamba. Maybe after all of these shits in senior high, sa oras na maka-graduate na ako, titigilan ko na ang ganitong klase ng pamununuhay. Pakiramdam ko ang rumi-rumi ko na.

Mabuti na lang at malakas ang lamig ng aircon dito sa shop. Yet seeing Sir Kiel's sweating face, I can't help but admire. Lalo na nang i-angat niya ang tingin mula sa pagkakayuko at tingnan ako na para bang may nais siyang sabihing hindi maaring marinig ninuman.

"May mali ba sa hard copies?" he immediately asked. Agad akong umiling at hinigop ang espresso. Lumingon ako sa inorder niya at nang mapansing iced coffee iyon, para akong nanakam.

Sinimulan kong basahin ang unang pahina ng reviewer para sa MedLit, hindi naman mahirap intindihin ang mga nakalagay since readable naman yung sizes ng texts. Ang kinagandahan nito sa notes ko, mas sorted ang terms and concepts. May iilan pang highlight na sa tingin ko, kasama sa exam.

I just really don't get it since our teacher didn't want to spoonfeed us. Bahala na raw kami sa pagrereview basta hindi raw magbibigay ng highlights and concentrations. Kesa naman pahirapan ang sarili sa mga parts na hindi kailangan 'di ba? That's why I decided to ask for help, mabuti na lang at para bang parte ng patibong ko itong si Sir Kiel.

Since tatlo lang naman ang subject na provided para sa'kin at madali lang naman intindihin, apat na oras ang ginuguol ko sa pagkakabisa at pagbabasa nito. Hindi naman ako nahirapang isipin kung paano makikipag-interact dito kay Sir Kiel since may sarili rin naman siyang ginagawa sa laptop niya.

"Finished?"

Hinigop ko ang huling iced coffee na inorder naman niya kanina para sa akin. Siguro napansin niyang nanakam ako kahit naubos ko na ang espresso ko.

"Tapos na. Sobrang organized 'nung details. Hindi nakakalito. Lalo na sa mga shortcuts."

Tumango siya at tiniklop ang laptop. At sa pagtiklop nito, hindi naalis ang nangungusap niyang titig sa akin.

"How's Simon?"

Pagrinig ng pangalang iyon ay pinili kong maging abala ang sarili. Sinalansan ko ang mga hard copies at sinilid sa bag ang ballpen, highlighter, at notes. Dalawang araw na rin kasing hindi pumapasok si Simon at sa dalawang araw na iyon, hindi ko manlang siya nagawang mabisita. I just don't feel it. Oo, nandon ang pag-aalala ko, pero alam mo 'yong tinatamad ka kahit may porsyentong gusto mong kumilos para sa taong iyon?

Kaya ayoko siyang pag-usapan dahil kailangan kong mag-concentrate dito. Iiwasan ang distracrtions hangga't maaari.

"Oras natin ngayon Sir Kiel, just don't brag his name now." Matabang kong sabi. At kahit abala sa pag-aayos ng mga gamit, may parte sa akin na inaabangan kung ano ang magiging reaksyon niya sa sinabi kong iyon. He then just moved his shoulders and released a deep breath.

Nang maayos ko na ang aking dala ay muli kong binalik ang tingin sa kanya. Ngunit agad kong binaling sa likuran niya ang tingin upang makita kung gaano kadilim ang labas. No doubt, it's past seven in the evening. Nakapagpaalam naman ako sa magulang ko kahit medyo hindi gaanon kaayos. Sinabi kong may pupuntahan akong group study.

"Dinner? Saan mo gusto?" tanong ko.

"Pwede? Baka hinahanap ka na sa inyo."

"It's okay, nakapagpaalam naman ako."

"Okay, it's up to you kung saan mo gusto."

In the end, napagpasyahan naming sa condo niya na lang maghapunan. Sinipag rin kasi ako bigla mag-isip ng lulutuin. Kaya dumaan rin muna talaga kami sa bukas na convenience store para bumili nung mga ingredients para sa recipe na alam ko.

Pasado alas otso na nang marating namin ang condo at naka school uniform pa rin ako. Good thing is hindi naman naka pan-teacher itong si Kiel. Nagmukha nga rin siyang estudyante dahil sa porma nyang hoodie at jeans.

Sa pagbukas ng pinto ay bigla niyang binagsak sa sahig ang binili namin. Mabilis na sinara ang pintuan at agad akong hinalikan nang isandal niya ako sa gilid.

Hindi ko na nagawang magsalita. Para akong binusalan ng takip sa bibig habang marahas ang galaw ng kanyang labi. Nung una naisip ko pang magpumiglas, ngunit sa ginawa niya, para bang nawalan ako ng lakas. Para akong nanghina.

"Kanina pa ako nagtitimping halikan ka Nic," he whispered. Napapikit ako nang ilipat niya ang halik pababa sa aking leeg. Dinama ko rin ang tigas ng kanyang likod hanggang sa bumaba ito patungo sa harap ng kanyang pantalon.

Oh s**t.

Sa pagkapang iyon ay bigla niyang inilayo ang sarili niya sa akin. Dumilat ako at nagtataka siyang tiningnan.

"W-why?"

His fiery eyes darted at me ngunit naroon ang bakas ng pagsisisi. What? Ano bang gusto niyang mangyari?

"I.. yes, I'm horny," sambit niya. Pinagmasdan ko siya sa paraang hinihintay rin kung ano pa ang mga susunod na lalabas sa kanyang bibig. God, he's so freaking hot. Lalo na nang pasadahan niya ng daliri ang buhok.

But even before I start to speak, to clarify what he really wanted, napaawang ang bibig ko sa sumunod niyang sinabi.

"Saka na lang natin gagawin kapag graduate ka na. We both started this for lust, but I don't think this is all just for lust, Laurente. You still got my respect as your teacher."