Ethereal Music (SPG)

Disclaimer: This is a work of fiction. Any names, characters, events, businesses, songs, places, and ideas are the product of the author's imagination. Any resemblance to an actual person, living, dead or events are purely coincidental. I don't own the photo used on the book cover. All Rights Reserved ⓒ Ethereal Music Billionaire Series #2 Eisley Clementine Melendez “Eisley,” tawag ni David sa akin. Mabilis naman akong lumingon sa kaniya at pinagtaasan siya ng kilay. Hindi ko kasi maintindihan kung bakit niya ako tinatawag. Kung bakit palagi niyang ginugulo ang isip ko. “Bakit?” masungit na tanong ko sa kaniya. Mabilis siyang lumapit sa akin at kaagad na hinapit ang aking bewang palapit sa kaniyang katawan. Nanlaki ang aking mga mata lalo na nang kusang dumapo ang aking mga kamay sa matigas niyang dibdib. Alam ko namang batak na batak siya sa pagwo-workout pero hindi ko inaasahan na ganito pala katigas ang kaniyang dibdib. Dahil sa gulat, sinubukan ko siyang itulak. Pakiramdam ko kasi ay mararamdaman niya ang kabog ng aking puso at iyon ang ayaw kong iparinig sa kaniya. Kinakabahan kasi ako nang husto lalo pa at pakiramdam ko, mali ang ginagawa niya. Mali ang paglapit niya sa akin and that’s fcking weird. “Use me, Eisley.” Napaangat ang aking ulo dahil sa kaniyang sinabi. Gulantang ako sa aking narinig at parang hindi ko alam kong tama ba ang pagkakarinig ko o sadyang may mali lang sa tainga ko? Gamitin ko siya? Hindi ako ganoong tao. Hindi ako gumagamit ng tao para lamang maka-move on. Para namang ang sama kong tao kung gagamit ako nang inosenteng tao, hindi ba? Ayaw ko. “David, hindi ako ganoong tao—” “Willing akong maging panakip butas para lamang sa iyo, Eisley,” seryosong wika niya. Umiling naman ako at napaiwas na lang ng aking ulo dahil sa sobrang lapit niya. Naamoy ko rin ang pabango niya at hindi ko alam kung paano ko pa nakakayanang maging malakas kung ganito ang posisyon namin. Nakahawak siya sa bewang ko at habang ako naman ay nalapat ang aking mga palad sa kaniyang dibdib. Siguro kung may nakakita na sa amin, pagkakamalan na kaming magkasintahan but that’s impossible. I don't like him. Never ko siyang nagustuhan bilang lalaki because we're friends. Matagal na kaming magkakilala. “David, hindi ako ganiyan. Kahit sabihin mo pang willing ka, ayaw ko,” natatawang saad ko. Hindi ako ganoon kadesperadang mag-move on. Mas gugustuhin ko pang yakapin ang sakit kaysa ganito na gagamit ako nang ibang tao. Buo ang desisyon kong hayaan muna ang sarili kong masaktan hanggang sa makapag-move on ako nang kusa. Ganoon naman kasi talaga kapag nagmamahal ka. Masasaktan at masasaktan ka. Hindi naman kasi puwedeng hindi ka masaktan. Paano ka matututo kung hindi ka masasaktan at mahihirapan, hindi ba? Lahat ng pagsubok sa buhay, may mga dahilan iyan kung bakit nangyayari at iyon ang dahilan kung bakit ganito ang nararanasan ko. “Eisley, I’m serious. Gamitin mo ako para maka-move on ka na sa kaniya.“ “Why would I?“ naghahamong tanong ko sa kaniya. Nang lumingon ako sa kaniya, nakita ko ang ngisi sa kaniyang labi na para bang alam niya ang sagot sa tanong na iyon. “I love you,” paos ngunit seryosong sambit niya. “I fcking love you and it breaks my heart whenever you cried because of him.“