Twisted I (DORMITORYO) - Complete

Kabanata 17

Warning: This chapter contains graphic violence and firearms. Reader discretion is advised.

Paul was relentlessly honking at the vehicles in front of him, ready to bulldoze through them. All he could think about was how to kill his b*stard uncle for what he did to his sister. His sister is no longer a minor, which complicates the situation further. However, the pressing question remains: Did he truly r*pe her, or did he resort to blackmailing her to get what he wanted?

"Ugh. TABI!"

He keeps blaring his horn at the teenagers having fun on the road. When he spots the girls twerking, a fierce urge to run them over surges through him. "Mga P*tangina!"

He examined his gun with fierce determination, making sure it was loaded with enough bullets to eliminate his uncle. Mike is not only his uncle but also like a brother to him; however, what he did to his sister is unforgivable.

Nang makita niya ang limang palapag na Univeristy Hospital ay alam na niyang malapit na siyang makarating. Ito ang pinakamataas na building sa buong unibersidad at sumunod dito ang University Library na apat na palapag. Nagdesisyon siyang dumaan sa likod dahil madalas na walang guwardiya doon. Noong una siyang pumunta sa St. Claire ay doon siya dumaan at nung kasama niya si Elena ay ito ang nagsabing madalas na wala doon ang guwardiya.

Agad siyang nagpark at isinuksok ang baril sa tagiliran. As he stepped out of the car, he caught sight of a girl walking towards him, her eyes fixed on him with a determined look. It was clear she was eager to grab his attention, her body language radiating a mix of confidence and curiosity.

"Hi kuya, may hinahanap ka ba?" He quickly scanned his surroundings before locking his gaze on the girl, a sneer forming as he thought, 'Finally, a useful sl*t.'

Ngumiti siya ng malapad sa dalaga at umaktong nahihiya rito. "Yes, I am. Um, I’m sorry to bother you, but would it be okay if you told me where the faculty room is? I’m looking for a teacher named Mike Alejandro Andrade, and I’m not sure where to go."

Kuminang ang mga mata ng dalaga at sunod-sunod na tumango. Itinuro nito ang daan at nagpresenta itong samahan siya ngunit tinanggihan niya ito. Nalukot ang mukha ng dalaga at galit itong nagmartsa palayo. Mas lalo itong pumangit sa paningin niya.

"Tsk." Agad na naglakad ang binata papunta sa building kung nasaan ang lalaking hinahanap niya. Medyo malayo ito ngunit kahit gaano kalayo at kapagod, kung para sa kapatid ay wala siyang hindi kayang gawin. Habang naglalakad papalapit sa building ay sumasagi sa isip niya ang larawan ng hubad na katawan ng kapatid habang nakikipagtalik sa isang matandang lalaki. Padilim nang padilim ang kanyang aura kada hakbang patungo sa tiyuhin. Everyone he passed instinctively stepped aside, sensing the dangerous aura surrounding him. His posture radiated a dark intensity, a barely contained thirst for violence that was impossible to ignore. From the way he moved—with purpose and cold determination—it was clear he was eager, almost excited, for the chance to take a life.

Nang makarating ay tumingala siya at binasa niya ang pangalan ng building "College of Education". Dahan-dahan siyang naglakad paakyat sa limang baitang na hagdan. Hinanap niya ang faculty room ng Mathematics Department at hindi siya nabigo dahil ito ang unang faculty room na madadaanan sa hallway.

Sa bulletin board ay ang mga staff ng departamento at nang makita niya ang pangalan at mukha ng nakangiting tiyuhin ay lalong nag-alab ang galit niya rito. Kumatok siya ng tatlong beses. Hinawakan niya ang doorknob at inihanda ang pinaka inosenteng ngiti.

"Yes, come in." Narinig niyang wika na boses ng babae. So may kasama pala ito. Binuksan niya ang pintuan at nilibot ng tingin ang laman ng silid. Mayroong nasa labing-walong mesa ang silid at ang apat na mesa doon ay okupado ng mga guro. Inilinga niya ang paningin at nakita ang tiyuhin niya na may tinitipa sa laptop nito.

Dahan-dahan siyang lumapit sa mesa nito at nang tumingala ang tiyuhin ay napangiti ito sa kanya. "Paul!" Tumayo ito at niyakap siya. "What brings you here, man?" Inialok nito ang isang monoblock chair sa kanya. Napadiin ang hawak ng binata sa silya at parang gusto niyang ihataw ito sa mukha ng tiyuhin ngunit pinigilan niya ang sarili.

"Namiss lang kita, Kuya." Masayang wika ng binata. "Oo nga eh. Hindi ka nakauwi noong nakaraang celebrasyon." Ang proposal ba nito ang tinutukoy? Hah!

"May klase ka pa ba, kuya?" Umiling ito. "May tinatapos lang ako, Paul. Accreditation na kasi ng school at ako ang naatasang gumawa ng reports." Nag-unat ito habang nakatingin sa laptop."Bakit? Gusto mo bang makipag-inuman? Heartbroken ka pa rin ba hanggang ngayon?" Tumawa ito at parang nanunukso kaya sinabayan niya ito. "Hintayin mo muna ako sa labas. Kailangan ko pa kasi 'tong eemail sa Dean's Secretary. Mabilis lang 'to."

Tumango siya at agad na lumabas para pumunta ng banyo. Pumasok siya sa isang cubicle at inilabas ang baril. Huminga siya ng malalim. Each second feels like an eternity, and he imagines the gun's weight, heavy with intent, resting in his grip as he steels himself for what is to come. The air around him crackles with tension, a palpable mix of adrenaline and determination surging through his veins. Satisfied that the silencer is perfectly in place, he inhales deeply, channeling the rush of emotions that fuel his resolve. This moment is a prelude to chaos, and he is ready to unleash it.

Nagpasya na siyang lumabas ng cubicle at bumalik sa harap ng faculty room dahil baka tapos na ang tiyuhin sa gawain nito. Nang mapadaan sa malapad na salamin ay napatigil siya. Pinagmasdan niya ang malinaw na repleksyon ng sarili. Ang dating batang umiiyak dahil iniwan ng kanyang ina dahil sa pambubogbog ng ama.

Maagang nagbukas ang marahas na realidad ng mundo sa kanya. Natuto niyang buhayin ang sarili dahil ang tatay niya ay naging lasenggero at kung sino-sinong babae ang dinadala sa bahay nila. Siyam na taon lamang siya ng makakita ng aktuwal na pagtatalik sa sala nila. Ang tatay niya ay may kasamang tatlong babae. He saw his father alternately s*cked the women's n*pples and slid his c*ck into each of their openings.

Gabi-gabi niyang naririnig ang mga ungol nito at tuwing umaga ay palaging wala ang ama. Kahit na ang mga kamag-anak nila ay nasa Camarines Norte, nasa ibang bayan naman ang mga ito kaya natuto si Paul na mangutang sa tindahan sa kanto nila. Ang tito Mike niya ay nakatira noon sa Sariaya, Quezon ngunit nang dumating si Lelay sa kanila ay lumipat ang pamilya nito sa tapat mismo ng bahay nila. Natuto siyang gumawa ng gawaing bahay at buhayin ang sarili. Walang iniiwang pera ang kanyang ama para sa kanya kaya nag-apply siya sa bakery sa kanto nila para maging bantay. Nalaman ng may-aring ginang na magaling siyang magbilang kaya agad siya nitong tinanggap dala na rin ng awa.

Tumunog ang cellphone niya. Tiningnan niya ang screen ng aparato at nakitang hinahanap siya ng kanyang tiyuhin. Tapos na raw ito. Agad niyang ibinulsa ang cellphone at lumabas ng banyo. Nakita niya ang kanyang tiyuhin na nakatayo sa labas ng faculty room.

"Kuya." Masayang bati niya rito.

____________________

"Bakit dito?" Natatawang tanong ng tiyuhin. Tinitigan niya ito ng matiim habang hinihithit ang sigarilyo. Nakaupo siya sa isang malaking bato habang ito naman ay nakatayo at nakasandal sa isang malaking puno.

"Gusto ko lang ng katahimikan kuya. Tsaka mahangin din dito." Tumango ito at hinithit na rin ang sigarilyo. "Kamusta ka na? Kailan ka ba mag-aasawa?" Pabirong tanong ng tiyuhin. Alam nitong kagagaling lang niya sa heartbreak at pinapagaan lang nito ang loob niya. Si Mike ang tumayong guardian niya. Ito ang nagpa-aral at tumayong ama sa kanya. Kahit sa mga PTA meetings ay ito ang umaatend. Ngunit masakit sa kanya ang mawalan ng kapatid. Kahit na hindi niya kadugo si Lelay ay mahal na mahal niya ito.

His sister was his unwavering source of strength during the darkest moments when he felt like giving up, her presence a comforting light in his life. She had a unique way of lifting his spirits, filling his days with laughter and joy that made even the toughest challenges seem bearable. But now, with her absence echoing in every corner of his heart, the void she left is profound and unbearable. The happiness she once brought him has been replaced by a heavy sorrow that seeps into his bones, a constant reminder of what he has lost. Every memory of her laughter now feels like a bittersweet dagger, piercing through his chest, leaving him to grapple with the deep ache of grief that has become an inseparable part of his existence. Gabi-gabi niyang kinakausap ang larawan nito. Umaasang kahit sandali ay marinig niya ulit ang tinig ng kapatid.

"Wala pa akong balak na mag-asawa sa ngayon, kuya." Tumango ito sa sagot niya. Hindi na niya matiis ang nararamdamang galit niya sa tiyuhin kaya tinapon na niya ang sigarilyo sa kanyang likuran. Wala na siyang pakialam kung magkagrassfire pa sa lugar na iyon.

"Bakit mo niligawan ang kapatid ko, Mike?" Halatang nagulat ito sa tanong niya. Ibinuka nito ang bibig at sinubukang magsalita ngunit hindi ito makabuo ng salita.

"Ikaw ba ang nakatalik ng kapatid ko doon sa kumalat na p*tanginang video?!" Hindi pa rin ito nagsasalita. Nakayuko lang ito at nakapikit habang nakikinig sa kanya.

"SUMAGOT KA, MIKE! P*TANGINA SUMAGOT KA!"

Mula sa bato ay tumalon si Paul at sinugod ang lalaki. Pinagsusuntok niya ito sa mukha. Hindi pa gumagaling ang mga sugat niya sa kamay ngunit hindi niya nararamdaman ang sakit kahit pa dumudugo na ito. Sa kabila ng pagsuntok niya dito ay hindi ito lumalaban. It looks like the jerk is allowing him to take a shot because he feels guilty about what he did.

Hindi siya nakontento sa pagsuntok sa tiyuhin kaya sinipa niya ito. Umungol lang ito na parang nasasaktan ngunit hindi ito lumalaban. When he felt a grim sense of satisfaction at the bruised and battered state of his uncle's face, he paused his relentless assault, with adrenaline still coursing through his veins. With cold, steely determination, he pulled his gun from behind, the weight of it serving as a chilling reminder of the gravity of his actions.

"Paul, sandali lang." Sa wakas ay nagsalita ito. Dahan-dahan itong tumayo at iika-ika dahil sa tinamo nitong suntok at sipa. Itinutok niya ang baril sa ulo ng tiyuhin.

"P-patawarin mo a-ako." Patawarin? Hah!

"Inaamin ko na bata pa lang si Leigh ay nagustuhan ko na siya. Una ko itong naramdaman noong nasa Camarines Norte pa kayo nakatira. Walong taon palang si Leigh noon ngunit nararamdaman ko na gusto ko siyang maging asawa."

Parang nabingi si Paul sa sinabi nito. Asawa? Walong taon na bata ay gusto nitong asawahin? Nanginginig na ang buo niyang katawan.

"I'm not a pedophile; I'm being honest. I was just really drawn to your sister, and I can't explain why. Sa tuwing kumakandong siya sa akin ay natutuwa ako. Sa tuwing humahalik siya sa pisngi ko para bumati ay iniisip kong girlfriend ko siya. Hindi ko alam kung bakit ito nangyayari sa akin. Kay Leigh ko lang ito naramdaman." Sarkasmong napatawa si Paul.

"Not a pedophile, huh? Eh anong tawag sa isang kagaya mong anim*l ka?" Totoo ngang nagmana ang tiyuhin at ama niya sa ina nilang Guest Relation Officer noon sa Japan. Pare-parehong makati. Ito ang dahilan kung bakit naging mayaman ang pamilya nila.

Kung sa bagay ay siya din naman. Pero ni minsan ay hindi siya nagkagusto sa isang bata.

"At sinasabi mong kay Lelay mo lang naramdaman ang kahibangan mong iyan, pero isa ring estudyante ang kasintahan mo ngayon at gusto mo pang pakasalan!

Pumipikit ang tiyuhin niya sa tuwing sinisigawan niya ito. Pilit niyang pinipigilan ang sariling wag itong barilin ng sampung beses.