ตามรักคืนใจ

บทที่ 11 สั้น ๆ ได้ใจความ

บทที่ 11 สั้น ๆ ได้ใจความ

ตลอดทางกลับบ้าน บนรถเต็มไปด้วยความเงียบ ฉันเหลือบตามองคนขับตลอดเวลา มองด้านข้างเขาก็ยังหล่อ อกข้างซ้ายของเธอเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง

"มองพอหรือยัง"

"อืม"

"เป็นไร"

"เปล่า" ฉันเบือนหน้ามองออกนอกกระจก กลบเกลื่อนความเขินอายเมื่อคนขับรู้ว่าฉันมองเขา นี่ฉันแพ้คนหล่อใช่ไหม ทำไงได้ ผู้หล่อมันดีต่อใจนิค่ะ

อินทราขับรถมาส่งเธอที่คอนโด เขามองสำรวจบริเวณคอนโดของเธอ ก่อนหญิงสาวจะเดินลงจากรถ เข้าคว้าเธอเข้ามากอด ก่อนปล่อยเธอออกจากอ้อมแขนเขาจูบลงบนหน้าผากของเธอ จุ๊ฟฟ ก่อนจะตบท้ายด้วยจูบที่ปากไปหนึ่งที ทำให้คนตัวเล็กตัวแข็งทื่อ เหมือนวิญญาณของฉันจะออกจากร่าง ตอบฉันหน่อยได้ไหม ทำแบบนี้กับฉัน ทามมายยยยยย ฉันเดินลงรถเดินขึ้นคอนโดเหมือนคนจิตหลุดออกจากร่าง รู้ตัวอีกทีก็ตอนมายื่นหน้าห้องตัวเอง

"เป็นอะไร เห็นยืนอยู่หน้าประตูนานแล้ว" ผู้เป็นพี่สาวเดินเข้ามาหาน้องสาวอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นน้องสาวเปิดประตูเข้าห้องมาแล้วยังยืนอยู่ที่เดิม "เป็นอะไรป่ะ ได้ยินพี่ไหม"

"คะ ค่ะ ไม่มีไร"

"แล้วนี่" มนลดามองสำรวจน้องสาวที่อยู่ในชุดที่สุดแสนยากที่เห็นคนตรงหน้าจะใส่อะไรแบบนี้ เธอยิ้มปนขำกับชุดที่น้องใส่

"พี่ขำอะไร"

"ชุดนี้ไง ไปซื้อที่ไหนมา ฮ่าา" เธอสุดกลั้นหัวเราะออกมาทันที

ฉันทำหน้าย่นใส่พี่สาวเล็กน้อยก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าห้องนอนตัวเอง ร่างเล็กเดินมายังเตียงนอนใหญ่ทิ้งตัวนอนแผ่ลงกลางเตียง ทำไมตอนนี้ในหัวของฉันต้องคิดแต่เรื่องของเขาด้วยนะ โอ้ย นี่แกชอบเขาแล้วใช่ไหม เจอกันแค่ไม่กี่ครั้งเองนะ แค่เขาทำดีด้วยหน่อยก็คิดไปเองแล้วหรอ อย่าลืมสิว่าเขาทำอะไรกับเธอบ้าง ฉันเอามือกุมอกข้างซ้ายอีกครั้ง เมื่อคิดถึงเรื่องลามกนั้นทำให้หัวใจเต้นแรงผิดปกติ

ติ๊ง ติ๊ง เสียงข้อความเข้า

(พรุ่งนี้ว่างไหม ไปดูหนังกัน)

ฉันเปิดอ่านข้อความของพี่ต้น เขาพยายามเข้ามาใกล้ชิดเธอขึ้นเรื่อยๆ ไปดีไหมนะ! "พรุ่งนี้มีเรียนค่ะ" ตอบไปแบบนี้คงโอเคนะ

(เลิกเรียนแล้วเดี๋ยวพี่ไปรับ)

เขาจะไม่ให้ฉันปฏิเสธได้เลยใช่ไหม ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไร "ค่ะ"

(ฝันดีครับ พรุ่งนี้เจอกัน)

"ค่ะ"

ติ๊ง ติ๊ง เสียงข้อความเข้า

(นอนยัง)

เขาอีกแล้วหรอ ผู้หล่อที่อยู่ในหัวของฉันตอนนี้ ทำไมในใจถึงดีใจขนาดนี้นะ "ยัง"

(ดึกแล้ว รีบนอน)

"ถึงบ้านหรือยังค่ะ"

(ถึงแล้ว ทำไม เป็นห่วงหรอ)

"เปล่า แค่ถามเฉยๆ หลงตัวเอง"

(หึ)

"????? "

(นอน)

"วันนี้ขอบคุณที่มาส่งค่ะ"

(อืม)

ตอบแค่นี้!! สั้นๆ แต่ได้ใจความ ฉันกดออกจากหน้าห้องแชทของเขาทันที เลิกคิดเลิกเพ้อฝันอะไรลมๆ แล้งๆ ได้แล้ว ถึงในใจจะชอบเขานิดหนึ่งแล้วก็เถอะนะ

ติ๊ง ติ๊ง เสียงข้อความเข้า

(ฝันดี)

ข้อความที่เด้งขึ้นหน้าจอ ทำให้ฉันยิ้มแก้มแทบปริ "ฝันดีเหมือนกันค่ะ" ฉันไม่ได้พิมพ์ตอบไปหรอก แค่พูดออกมาตอนอ่านข้อความเท่านั้นเอง คืนนี้ฉันคงฝันดีสุดๆ ตายอย่างสงบศพสีชมพู เมื่อมีผู้หล่อสองคนบอกฝันดีฉัน ฟินกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว

"อิพรีม มึงเม่ออะไร พวกกูเรียกตั้งนาน" เอมี่ สาวประเภทสองเพื่อนสนิทในกลุ่มอีกคนเอ่ยขึ้น

"อืมว่าไง"

"กูเห็นมึงเป็นแบบนี้สักพักหนึ่งแล้วนะ มึงเป็นไรบอกมาดิ" มิล สาวสวยผมยามถึงบ่าเอ่ยขึ้น เธอเป็นเพื่อนสนิทอีกคนของเธอ

"เปล่าแค่ช่วงนี้เบื่อๆ " ฉันนั่งถอนหายใจไม่รู้ว่าเป็นรอบที่เท่าไหร่ ส่วนมีนาและเมษา เดินทางไปต่างประเทศกะทันหัน นี้ก็ผ่านมา 4 เดือนแล้ว วันนี้เป็นวันสุดท้ายในการเรียนก่อนเรียนจบ

"รีบทานข้าวจะได้เรียนต่อ วันนี้มีพรีเซ้นท์งานคราบสุดท้ายด้วย เอาดีๆ นะมึง" (เอมี่)

"รู้แล้วๆ งานนี้ไม่พลาดหรอก" (พรีม)

"เลิกทำหน้าอมทุกข์ได้แล้ว ยิ้มหน่อยสิจ๊ะ เดี๋ยวผู้หล่อๆ หายหมดหรอก" (มิล)

"มึงก็ไปว่ามัน พี่ต้นสุดหล่อยังอยู่ไม่หายไปไหน แม้จะตามตื๊อมันแค่ไหนก็ได้แค่จับมือ ไม่เคยได้จับมน 555" (เอมี่)

"กูถามจริง เคยมีผู้ชายคนไหนได้จับนมมึงยัง" (มิล)

"พวกมึงนี้ดูถูกกูกันจังนะ ถึงแม้กูจะซิง อย่าว่าแต่แค่จับนมมากกว่าจับก็เคยมาแล้วย่ะ" (พรีม)

"จริงดิ ใครวะ ผู้ชายคนนั้น" (มิล)

"ไม่บอก" ฉันหันมาตักข้าวใส่ปากอย่างสบายใจ เพื่อนทั้งสองยังคงถามเซ้าซี่ แต่ฉันก็ไม่ตอบอะไรออกไป ตั้งแต่วันที่เขามาส่งฉันที่คอนโด ก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย แต่เขายังส่งข้อความมา ถึงแม้จะนานๆ ที ฉันเริ่มคุ้นชินกับการหายไปของเขา คำว่าชอบที่เคยมีให้กับเขา มันยังคงอยู่ไม่ได้ลดน้อยลงไป ส่วนพี่ต้นสถานะก็ยังเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือพี่เขาเริ่มออกอาการเป็นเจ้าของฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจนัก

เวลา 17:50 น.

มัลลิกาเดินลงมาจากรถของเพื่อน วันนี้เธอติดต่อพี่สาวไม่ได้จึงเดินทางมาที่ร้านสักลายของพี่สาวเธอ ร่างเล็กยืนอยู่หน้าร้าน เธอชะโงกหน้ามองเข้าไปภายในร้านซึ่งเป็นกระจกทึบสีดำ

"เอาตัวไป" เสียงผู้ชายดังไล่หลังมาพร้อมผู้ชายร่างใหญ่สองคนตรงปรี่เข้ามาหาเธอ อย่าไม่ทันตั้งตัว แล้วทุกอย่างรอบตัวก็มืดสนิท