พันธะต้องห้าม

ตอนที่ 4 ดอกโบตั๋นส่งกินกำจาย NC

“เยี่ยน จื่อเหนิง ตำแหน่งผู้อำนวยการฝ่ายวิเคราะห์การลงทุน นี่เขากลับมาแล้ว ไม่ได้เรียนต่อหรอกเหรอ” หยางอีทั่นเอ่ยรำพึงก่อนจะเลื่อนผ่านขึ้นไปดูตำแหน่งประธานบริษัท รูปภาพที่เห็นตรงกับคนที่เขาพบเจอในวันนี้เยี่ยน หานลี่ ไม่คิดว่าทั้งสองคนจะเกี่ยวข้องเป็นพี่น้องกัน ตอนที่เรียนอยู่ที่ต่างประเทศเขาเองก็ไม่เคยสนใจชาติกำเนิดของเพื่อนสนิทอย่างเยี่ยนจื่อเหนิงเลย ไม่คิดว่าเพื่อนสนิทของเขาจะเป็น อัลฟ่าที่อยู่ในสกุลเยี่ยน ที่ทั้งสกุลล้วนเป็น อัลฟ่าระดับเอสพลัสกันหมดแล้วหานลี่ชายคนนั้นถามคำถามนั้นกับอาจางทำไม ในเมื่ออาจางมีสถานะเบต้าธรรมดาๆ คนหนึ่งมีหรือที่เขา จะไปรู้จักเป็นการส่วนตัวกับอดีตประธาน บริษัทเยี่ยน หัวเซ่อ เยี่ยนจวินหานได้อย่างไร

แต่มันก็น่าแปลกตรงที่ อาจางเอาเงินจากไหนมาส่งเขาเรียนจนจบปริญญาโทแล้วก็ไม่ใช่แค่เรียนจบภายในประเทศด้วย แต่ส่งเขาเรียนจนจบจากมหาวิทยาลัยดังต่างประเทศพอลองมาคิดๆ ดูแล้วค่าใช้จ่ายแต่ละปีที่อาจางต้องจ่ายไปก็ไม่น้อยเลย อีทั่นได้แต่เก็บความสงสัยตรงส่วนนี้เอาไว้ในใจ ก่อนจะหันกลับไปดูข้อมูลของแผ่น ฟิล์มเจลซึ่งเป็นนวัตกรรมที่บริษัทพัฒนามาอย่างต่อเนื่องยาวนานในการที่จะสกัดปิดกั้นต่อมใต้สมองที่ผลิตฟีโรโมนส์ออกมา

เท่าที่วันนี้เขาสังเกตดูจากหานลี่ คิดว่าเขาเองก็นำฟิล์มเจลนี้มาใช้เหมือนกัน หากไม่ได้เจ้าเจลฟิล์มแผ่นเล็กๆ ช่วยเอาไว้ คาดว่าอาจางก็คงถูกกลิ่นดอกโบตั๋นรบกวนจนทรงตัวยืนไม่อยู่แล้ว อัลฟ่าอย่างเขานี่มีฟีโรโมนส์ช่างรุนแรงและน่ากลัวจริงๆ อีทั่นที่กำลังสนใจอยู่กับหน้าเว็บไซด์ของเยี่ยน หัวเซ่อฯ อยู่ๆ โทรศัพท์มือถือของเขาก็มีสัญญาณแจ้งเตือนว่ามีข้อความเข้า

[นายจะให้ฉันช่วยขับรถพานายเข้าเมืองเพื่อไปส่งขนมใช่ไหม] อีทั่นยกมุมปากขึ้นสูงหลังจากส่งข้อความไปหาเพื่อนไม่นานก็ได้รับข้อความตอบกลับ

[ใช่ ฉันไม่กล้าขับรถของอาจาง เข้าเมืองรถติดฉันไม่ชินกลัวอุบัติเหตุด้วย] อีทั่นพิมพ์ตอบกลับไปทันทีที่ ลู่หยวนหาน ได้รับข้อความก็ยกมุมปากขึ้นสูง

[ได้ ฉันจะไปส่งของเป็นเพื่อนนายเองจะได้พานายเที่ยวในตัวเมืองด้วย ตกลงตามนี้] ส่งข้อความจบแล้ว อีทั่นก็เหลือบไปเห็นรูปถ่ายตอนเรียนจบมหาลัยที่ต่างประเทศถ่ายคู่กับอาจาง ตั้งแต่เขาจำความได้ก็ไม่รู้ว่าใครคือบิดาใครคือมารดา อาจางเป็นเพื่อนบ้านของคนที่ให้กำเนิดเขาบอกเขาเพียงว่ามารดาที่ให้กำเนิดเขาสิ้นใจจากไปทันทีที่ เขามีอายุได้เพียงสองวันหลังจากกลับมาที่บ้าน เขาเคยนึกสงสัยว่าเป็นเพราะเขาที่เป็นโอเมก้าบกพร่องหรือเปล่า

จึงทำให้ผู้ให้กำเนิดของเขาตาย หลังจากผ่านการตรวจสถานะมาหลายครั้ง ทั้งผ่านเครื่องตรวจสถานะของเอกชนก็ยังระบุว่าเขาเป็นโอเมก้าบกพร่อง บางครั้งฟีโรโมนส์ของเขาก็อ่อนจาง จนคนหลายคนคิดว่าเขาเป็นเบต้าแต่ทว่าเขาฮีท แม้ว่าช่วงฮีทจะไม่รุนแรงเท่าโอเมก้าคนอื่นๆ แต่กว่าจะผ่านช่วงนั้นมาได้ก็นับว่าทรมานไม่น้อยเลย จนกระทั่งเขาผ่านอายุยี่สิบห้าที่ต้องตรวจสถานะอีกครั้ง ด้วยเครื่องตรวจที่ทันสมัยของบริษัท เยี่ยน หัวเซ่อฯ แต่ผลที่ออกมาเขาก็ยังเป็นโอเมก้าบกพร่องเหมือนเดิม

เหตุที่ทำให้เขาสงสัยในชาติกำเนิดของตนเองนั้นก็เพราะวันนี้เขากลับสัมผัสรับรู้ถึง ฟีโรโมนส์ของ เยี่ยนหานลี่ได้อย่างชัดเจน และกว่าจะข่มตาหลับในคืนนี้ได้ก็เป็นเวลาเกือบจะสามนาฬิกาเข้าไปแล้ว ชายหนุ่มนอนเอามือก่ายหน้าผากอยู่บนเตียงติดริมหน้าต่าง ยังคงนึกถึงใบหน้าของอัลฟ่าระดับเอสพลัสผู้นั้นเยี่ยน หานลี่ ฉันอยากจะรู้นักว่านายจะเหมือนกับน้องชายของนายหรือไม่ในช่วงที่นายรัท นายหลับนอนกับใคร...ฉันไม่เคยได้ยินจื่อเหนิงพูดถึงนายมาก่อนเลยตลอดเวลาที่เรียนอยู่ด้วยกัน พวกนายสองคนมีปัญหาอะไรกันงั้นหรือ

สามวันผ่านไป

วันนี้เป็นวันที่อีทั่นมาส่งขนมอบก็เป็นวันเวลาเดียวกับที่เยี่ยนหานลี่ต้องบินไปเก็บตัวในช่วงรัทพอดี ช่วงเวลานี้หานลี่อยู่ในช่วงรัท แม้จะเป็นช่วงเวลาปลายๆ แล้วก็ตามแต่ความรุนแรงและความต้องการของการรัทก็ยังถือว่ารับมือได้ยาก เยี่ยนหานลี่ชายหนุ่มเขาได้ให้คนติดต่อหาโอเมก้าให้เขาไว้แล้วในตอนที่เครื่องบินลงจอดที่สนามบิน อย่างไรก็จะเอาแต่พึงแผ่นเจลฟิล์มกดฟีโรโมนส์นี้ไม่ได้

ภายในห้องสวีทที่ของโรงแรมสุดหรูริมหาดที่มีทรายละเอียดขาวสวยของประเทศที ภายในห้องตกแต่งได้อย่างเรียบหรูปิดม่านทำให้ภายในห้องทึบสนิท อากาศข้างในอบอวลด้วยความร้อนผะแผ่วจากร่างกายของชายหนุ่มเยี่ยน หานลี่ชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลารูปร่างสูงโปร่งกำลังนั่งพิงหัวเตียง เสื้อเชิ้ตขาวครีมที่ตนสวมใส่ตอนมาเวลานี้ได้ถูกปลดกระดุมออกจนเกือบหมด เผยให้เห็นลำคอยาวขาวระหงและแผงอกแน่นเต่งตึงที่ขึ้นไล่สีแดงจางๆ แม้จะเป็นช่วงปลายของรัทแล้ว แต่ความรุนแรงที่พุ่งขึ้นเป็นระยะก็ยังบีบคั้นสติของเขาให้สั่นไหว

แผ่นเจลฟิล์มที่อยู่ในขั้นพัฒนาและทดลองนั้นแปะอยู่บริเวณต้นคอที่ด้านหลังนั้นเวลานี้มันช่วยกดฟีโรโมนส์ลงได้เพียงครึ่งหนึ่ง แต่ฟีโรโมนส์กลิ่นดอกโบตั๋นนั้นก็ยังคงเล็ดลอดออกมาเหมือนลมหายใจกรุ่นร้อนที่ไม่มีทางกักเก็บไว้ได้มิด เขาค่อยๆ หลับตาลง พร้อมกับสูดลมหายใจยาว พยายามไม่เผลอปล่อยเสียงคำรามต่ำๆ อย่างคลุมเครือออกมาแต่ความตึงเครียดในกล้ามเนื้อ และแรงเต้นของหัวใจที่ไล่ระดับเร็วขึ้นเรื่อยๆ นั้นกำลังจะ ทำให้เขารู้ว่า… ถ้าเอาแต่พึ่งเจลฟิล์มอย่างเดียว เขาก็อาจจะไม่รอด

หานลี่ชายหนุ่มในเวลานี้ทั้งร่างเปล่าเปลือยตรงส่วนนั้นของเขาก็ตั้งชูชันกำลังเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะข้างเตียง แล้วกดเบอร์ที่เซฟไว้ในชื่อสั้นๆ ว่า” หนานถง” เสียงเรียกดังจากปลายสายเพียงสองครั้งก็มีคนรับสายก่อนที่เขาจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำทั้งแหบพร่าว่า

“เตรียมโอเมก้าไว้ให้ฉันด้วยฉันต้องการภายในคืนนี้” น้ำเสียงทุ้มต่ำออกมาแห้งและขุ่นจากแรงรัช

“นายช่วยเลือกคนที่คุมตัวเองได้แล้วก็รีบส่งตัวเขาขึ้นมา มีอีกเรื่องฉันไม่ต้องการเรื่องวุ่นวายหลังจากนี้” หลังจากพูดคุยสองสามประโยคกับปลายด้วยน้ำเสียงเย็นชาเอ่ยทิ้งไว้ ก่อนที่เขาจะตัดสายไปเอง

หานลี่เอนตัวเปลือยเปล่ากลับลงบนหมอนหนานุ่ม หลับตาลงพยายามผ่อน คลายอีกครั้ง ทว่าภาพรอยยิ้มอ่อนโยนของใครบางคนในร้านเบเกอรี่กลับแทรกเข้ามาในหัวโดยไม่ตั้งใจ พร้อมกับได้รับรสสัมผัสถึง กลิ่นวานิลลาที่เคยเจือปนอยู่ในอากาศวันนั้นชัดเจนราวกับเพิ่งสูดเข้าไปเมื่อครู่หานลี่ชายหนุ่มเขาขมวดคิ้ว… ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงนึกถึงหยาง อีทั่น ในเวลานี้ ยิ่งเห็นภาพโอเมก้าที่ทั้งตัวมีแต่กลิ่นวานิลลา หวานหอมนั้นแล้ว ยิ่งทำให้ส่วนนั้นของ หานลี่ แข็งตัวตั้งชันขึ้นมาจนเวลานี้คล้ายมีของเหลวใสๆ ซึมออกมาจากส่วนปลาย ลมหายใจกระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ

เขาเพียงหลุบตาลงต่ำอย่างผ่อนคลายแค่เพียงชั่วครู่ก็ได้ยินเสียงปลดล็อกประตูห้องจากด้านนอกที่เขาส่งรหัสเปิดประตูให้กับผู้ที่จัดหาโอเมก้าให้เขาไป ไม่นานโอเมก้าที่ถูกจัดส่งมาก็ยืนอยู่ที่ปลายเตียงเงาร่างจากสายตาพร่าเลือนที่เขาเห็นนั้นค่อยๆ ปลดเสื้อผ้าที่สวมใส่ออกเวลานี้เขาครองสติแทบจะไม่อยู่แล้ว

กลิ่นหอมหวานของดอกโบตั๋นผสมปนเปกับกลิ่นของดอกส้มกลางฤดูร้อนนั้นแผ่ซ่านไปทั่วห้องสูทสุดหรู ราวกับอากาศที่อยู่ภายในนี้กำลังถูกหลอมละลาย หานลี่ชายหนุ่มอัลฟ่าระดับเอสพลัสหยุดหายใจเพียงเสี้ยววินาที ก่อนที่สัญชาตญาณดิบของอัลฟ่าระดับเอสพลัสของเขาจะแทงทะลุเข้าไปในหัวสมองอย่างรุนแรง ดวงตาคมสีเหลืองอ่อนวาวแสงขึ้นทันที อีกทั้งแรงเต้นของหัวใจที่กำลังถีบตัวสูงเหมือนเสียงกลองเร่งจังหวะเวลานี้ทุกเซลล์ในร่างกายของเขาเหมือนถูกปลุกให้ตื่นขึ้นไม่ใช่เพราะความตั้งใจของเขาเอง แต่เพราะกลิ่นฟีโรโมนโอเมก้าที่อยู่ในช่วงฮีท กำลังโอบรัดประสาทสัมผัสของเขาอย่างแนบแน่น

กล้ามเนื้อทั้งร่างที่งดงามเปลือยเปล่าทั่วร่างของเขาตึงเกร็ง ความร้อนลวกนั้นแล่นจากท้ายทอยลงสู่แผ่นหลังจากแผ่นหลังลงสู่ส่วนสงวนกลางลำตัว มือใหญ่ของเขากกำแน่นเพื่อกดข่มแรงสั่นที่เริ่มควบคุมไม่ได้ลมหายใจร้อนจัดราวเปลวไฟพวยพุ่งออกจากปอดเสียงครางต่ำในลำคอเล็ดลอดโดยไม่รู้ตัว

เยี่ยนหานลี่เขาไม่อาจปฏิเสธได้ว่านี่คือสัญญาณดิบเถื่อนของอัลฟ่าที่ต้องการผสมพันธุ์หรือสมสู่ไม่ว่าจะพยายามใช้เหตุผลใดมาหักล้างสักเท่าไรก็ตาม แต่ร่างกายที่ความปรารถนาทบเท่าทวีนั้นก็ไม่ยอมเชื่อฟัง ทุกการกระทำและทุกการเคลื่อนไหวถูกดึงดูดเข้าหาโอเมก้าตรงหน้าราวกับว่าโลกทั้งใบเหลือเพียงแค่กลิ่นนี้ เสียงหายใจของเขากระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ นี้ และความปรารถนาที่กำลังแผดเผาอยู่ในอกอย่างไม่มีทางดับลง สายตาคมวาววาบด้วยสีเหลืองอ่อนของหานลี่แทบไม่กะพริบเมื่อภาพโอเมก้าตรงหน้าชัดเจนขึ้นทุกวินาทีแม้เหตุผลยังพยายามตะโกนบอกให้เขาถอยออก แต่สัญชาตญาณกลับบังคับให้เขาก้าวเข้าไปใกล้ยิ่งขึ้นกว่าเดิม

ในห้วงคำนึงเพียงเสี้ยววินาทีกลิ่นวานิลลาที่คุ้นเคยผสมกลิ่นหวานเลี่ยนในช่วงรัทนั้น กรีดแทงเข้ามาในความคิดในห้วงสำนึก เขามองเห็นเพียงใบหน้าของหยางอีทั่นเท่านั้นดวงตาที่เคยเป็นสีน้ำตาลลุ่มลึกบัดนี้กลายเป็นสีฟ้าจางๆ ดวงตาคู่นั้นที่เคยสบมองกันในครัวตอนที่ชายคนนั้นอบขนม ความสงบในแววตานั้นตอนนี้กลับกลายเป็นประกายที่เขาอยากครอบครอง เวลานี้ลมหายใจของหานลี่กระชั้นถี่ขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับที่ มือใหญ่ของเขายกขึ้นอย่างไม่รู้ตัว ราวกับจะจับไหล่ของโอเมก้าตรงหน้าไว้ทั้งปลายนิ้วเรียวยาวนั้นสั่นน้อย ๆ เพราะแรงอดกลั้น เสียงในใจเอ่ยว่าเขาไม่ควรทำแบบนี้ แต่ความร้อนในเลือดที่อยู่ในร่างกายเขากลับโหมกระหน่ำไม่หยุด

หัวใจของเขาเต้นแรงจนได้ยินในหู “ต้องการ…ต้องการเขาเดี๋ยวนี้” ความคิดนี้ตะโกนซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่ในหัวนั้นจนเสียงอื่น ๆ ถูกกลบหายไปจนหมดเพียงเสี้ยววินาที หานลี่ก้าวประชิด ลมหายใจร้อนจัดเป่ารดต้นคอโอเมก้าแม้ว่าเขาจะยังไม่แตะต้องร่างกายของเขาโดยตรง แต่เพียงแค่นั้นก็เพียงพอให้กลิ่นและอุณหภูมิร่างกายของทั้งคู่สั่นสะเทือนกันอย่างรุนแรง

โอเมก้าหนุ่มน้อยร่างเปลือยที่ฟีโรโมนส์เป็นกลิ่นดอกส้มค่อยๆ กระจายออกมาจากต่อมไร้ท่อถูกอัลฟ่าขึ้นคร่อมอยู่นั้นถูกคนจัดหาลูกค้าได้ให้รายละเอียดกับเขาว่าลูกค้าท่านนี้เป็นเพียงอัลฟ่าคนหนึ่งเวลานี้ทั้งร่างของเขานั้นโยกโคลงไปตามแรงกระแทกกระทุ้งจน สองขายาวของเขาสั่นริก คล้ายดวงตาคมนัยน์ตาสีเหลืองคู่นั้นกำลังมองหาบางสิ่งจากเขาอยู่ เขารับรู้เพียงแค่ว่าคืนนี้เขาต้องมาแก้รัทให้กับอัลฟ่าคนหนึ่งเท่านั้นและ ถ้าหากเขาทำให้คนตรงหน้า พอใจ ก็อาจจะได้ผูกพันธะกับเขาอัลฟ่าคนนี้ก็เป็นได้ ใบหน้าหล่อเหลาของ หานลี่เวลานี้ที่หน้าผากนั้นมีเม็ดเหงื่อผุดซึม ทั้งช่วงล่างของเขาก็ทำหน้าที่ราวกับปั้นจั่นที่คอยตอกเสาเข็มทำหน้าที่ของมันอย่างหนักหน่วงและต่อเนื่องจน โอเมก้าร่างที่นอนอยู่ข้างใต้ถึงกับส่งเสียงร้องครางออกมาติดๆ กันอยู่หลายครั้ง พร้อมกับตรงส่วนนั้นที่ด้านหน้าของเขาก็หลั่งของเหลวพุ่งเป็นสายออกมาจนเปรอะเปื้อนหน้าท้องของหานลี่ และตรงช่องทางคับแน่นของโอเมก้าผู้นี้ก็ยังมีของเหลวส่งกลิ่นอ่อน ไหลซึมออกมาด้วย

จนกระทั่ง หานลี่ชายหนุ่มอัลฟ่าระดับเอสพลัสก็เร่งเร้าเพิ่มจังหวะกระทุ้งกระ แทกสอดเสียบท่อนเอ็นขนาดใหญ่กระหน่ำเข้าที่ช่องทางคับแน่นให้เร็วขึ้นไปอีก พร้อมกับเสียงลมหายใจหอบกระชั้นถี่ก็ดังสอดประสานกับเสียงร้องครางอย่างร่านร้อนของคนที่อยู่ใต้ร่างเขา โอเมก้าที่ถูกจัดส่งมาบิดกายเร่าร้อนอยู่ไม่นานเขาก็ถึงจุด สุดยอด หานลี่ทั้งร่างเปลือยเปล่าของเขากระตุกเกร็งอย่างรุนแรงอยู่หลายครั้ง จนกระทั่ง หานลี่ ถอนท่อนเอ็นของเขาออกมาจากช่องทางคับแน่นและปลดปล่อยของเหลวสีขาวขุ่นลงบนหน้าท้องของคนที่อยู่ใต้ร่าง ช่องทางคับแน่นของโอเมก้าที่ถูกจัดหามาก็มีของเหลวไหลซึมออกมาด้วยเช่นกัน

แม้ว่าเขาใช้แผ่นฟิล์มเจลที่แปะอยู่ตรงต้นคอแล้ว แต่ภาพในห้วงคำนึงของเขากลับทำให้การรัทของเขาในครั้งนี้รุนแรงจนเกือบจะควบคุมฟีโรโมนส์เอาไว้ไม่อยู่ แม้ว่าหานลี่จะหยิบtransdermal patch มาและนำมาใช้แล้วแต่มันก็ยังไม่สามารถระงับอาการรัทย่างรุนแรงของเขาในครั้งนี้ได้หรือว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่การรัทแต่เป็นภาพที่อยู่ในห้วงคำนึงของเขา ร่างเปลือยของหานลี่ล้มตัวลงนอนข้างโอเมก้าที่ถูกจัดหามาให้ก่อนจะฟุบใบหน้าลงบนหมอน สีนัยน์ตาของเขากลับมาเป็นปรกติแล้ว แต่ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ยังนึกถึง เจ้าของร้านเบเกอรี่คนนั้นอยู่ ถ้าหากเป็นนายที่มาอยู่ใต้ร่างของฉัน ต่อให้ต่อผ่านช่วงรัทที่แสนทรมานนี้ฉันก็ยอม

ก่อนที่ฟ้าจะสางโอเมก้าที่ถูกจัดหามาให้ กับหานลี่ชายหนุ่มร่างโปร่งเปรียวก้าวลงจากเตียงหลังจากที่ล้างตัวทำความสะอาดแล้วค่อยๆ ใส่เสื้อผ้าของตัวเองอย่างลวกๆ แล้วก็ก้าวออกจากห้องไป เขาถูกสั่งมาไม่ให้อยู่รอจนอัลฟ่าฟื้นตื่นขึ้นมา และไม่ให้ถามในสิ่งที่ไม่ควรถาม หลังจากออกจากห้องมาแล้ว เอเจนซี่ผู้จัดหาก็แจ้งยอดเงินที่โอนเข้าบัญชีส่งให้เขาดู โอเมก้าหนุ่มรูปร่างโปร่งเปรียวใบหน้า หล่อเหลาก้าวเท้าแต่ละครั้งนั้นทั้งสองขายังสั่นริก ก่อนจะกดลิฟต์ลงไปข้างล่าง ก็ยังมีเสียงสัญญาณแจ้งว่ามีข้อความเข้ามา เขาจึงเปิดอ่าน

[ลูกค้าชมนายว่ามารยาทดี ไว้คราวหน้าเขาอาจเรียกตัวนายอีก อ้อแล้วเขายังให้ทิปนายด้วย เดี๋ยวฉันโอนให้นาย] นี่ดีกว่าการผูกพันธะเสียอีก หากครั้งหน้าเขายังเรียกหาฉันอยู่ละก็นับว่าวิเศษมากแล้ว

จื่อเหนิง วันนี้เขาถือโอกาสมาเยี่ยมบิดาที่ หลงหม่าจินเสิน สถานพักฟื้นสำ หรับผู้สูงวัยที่ได้ชื่อว่าหรูหราที่สุดในเมืองซีชายหนุ่มกดลิฟท์ขึ้นไปแล้วเดินตรงไปที่หน้าประตูห้องหมายเลข VIP-01 จื่อเหนิงเมื่อเปิดประตูเข้าไปได้ ชายหนุ่มก็พบกับร่างของบิดาที่นอนอยู่บนเตียงที่บนตัวเต็มไปด้วยท่อเหล็ก เข็มเจาะและสายระโยงรยางค์เต็มไปหมด บิดาของเขาเคยเข้ารักษาจากศูนย์การรักษาต่อมไร้ท่อของ บริษัทมาหลายครั้งแล้ว แต่ร่างกายของบิดากลับไม่ตอบสนองต่อยาและการรักษา เยี่ยน จวินหานจึงถูกส่งตัวมาพักฟื้นอยู่ที่นี่ อย่างน้อยการที่ยังมี เยี่ยนจวินหานอยู่ก็ยังคงรักษาราคาหุ้นในตลาดหลักทรัพย์ได้ ตราบใดที่บิดาของเขายังมีลมหายใจอยู่ แม้จะต้องใช้เครื่องช่วยก็ตาม

ที่หลงหม่าจินเสินสถาบันการแพทย์พิเศษซึ่งขึ้นตรงกับรัฐบาลเวลานี้ห้องพักผู้ป่วยพิเศษชั้นสูงสุดถูกปิดเงียบด้วยระบบรักษาความปลอดภัยแน่นหนาภายในห้องพักฟื้นนั้นกว้างขวางตกแต่งด้วยโทนสีขาวนวล มีกลิ่นยาผสมกลิ่นโลหะบางเบาลอยอยู่ในอากาศ เยี่ยน จวินหาน อดีตประธานบริษัท เยี่ยน หัวเซ่อฯ ในวัยเกือบจะหกสิบนั้นนอนเอนพิงหมอนสูงใบหน้าที่อดีตยังคงทิ้งเค้าโครงความหล่อคมคายนั้นบัดนี้กลับซีดเซียว ริมฝีปากขาวซีดราวกับไร้เลือดหล่อเลี้ยง

อาการที่เป็นอยู่ของเยี่ยนจวินหาน ในเวลานี้ของเขาไม่ได้เป็นเพียงแค่ความเจ็บป่วยทางร่างกายธรรมดาทั่วไปเท่านั้น แต่มันเป็นผลลัพธ์ที่เกิดจากการที่ร่างกายได้สูญเสียฟีโรโมนส์เกินกว่าครึ่งเมื่อในอดีตได้เกิดอุบัติเหตุทางพันธุกรรมขึ้นเมื่อหลายสิบปีก่อน หลังจากที่เยี่ยน จวินหานในตอนนั้นเขาเผลอไปมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับพวกซิกม่าแฝงโดยเขาเองก็ไม่รู้ตัว ซึ่งการเผลอไปมีความสัมพันธ์ในครั้งนั้นทำให้ระบบฮอร์โมนและการควบคุมร่างกายเสียสมดุลอย่างถาวร

ร่างกายของเยี่ยนจวินหานสถานะอัลฟ่าที่แต่เดิมเคยมีร่างกายแข็งแรงของเขาในยามนี้กลับอ่อนแรงง่าย และหัวใจก็ยังทำงานช้าลงกว่าปกติจนต้องใช้เครื่องช่วยควบคุมการเต้นของหัวใจและเครื่องฟอกเลือด แบบพิเศษที่ใช้อยู่นั้นออกแบบและถูกพัฒนาโดยบริษัทตนเองที่ติดตั้งอยู่ข้างเตียง เส้นเลือดที่แขนข้างหนึ่งถูกต่อเข้ากับสายยางหยดสารเหลวเพื่อฟื้นฟูฮอร์โมนสังเคราะห์ส่วนผสมลับที่ผลิตขึ้นจากแล็บของหลงหม่าจินเสินเท่านั้น

โดยขั้นตอนของการรักษาเยี่ยนจวินหานนั้นมีทั้งการบำบัดด้วยยาสกัดจากฟีโรโมนส์ของอัลฟ่าเข้มข้น เพื่อคงสมดุลของร่างกาย และการกระตุ้นต่อมฟีโรโมนส์ที่เหลืออยู่นั้นให้ยังคงทำงานได้ แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตามโดยในทุกๆ สัปดาห์ บิดาของเขาต้องเข้าห้องบำบัดแรงดันสูง เพื่อทำให้เร่งการหมุนเวียนเลือดและลดความเสี่ยงของการล้มเหลวของระบบประสาทส่วนกลาง

แม้ว่าจะผ่านมาหลายปีแล้วก็ตามแต่ทางคณะแพทย์แล่ะผู้ดูแลเองก็ยังไม่กล้าลงความเห็นว่าเยี่ยน จวิน หานจะฟื้นตัวได้เต็มร้อยกลับมาเป็นปรกติได้ แต่ทุกการรัก ษาของที่นี่ก็คือการยื้อเวลาให้ยาวออกไปอีกสักหน่อย และสำหรับครอบครัวเยี่ยน เวลาเพียงเล็กน้อยก็มีค่ามากพอที่จะเดิมพันด้วยทุกอย่าง จื่อเหนิงบุตรชายคนรองของสกุลเยี่ยนสายตรง ชายหนุ่มนำดอกลิลลี่สีขาวที่เขาคิดว่าพ่อต้องชอบมาจัดใส่แจกันที่ตั้งอยู่ริมหน้าต่าง ก่อนที่ชายหนุ่มจะหันไปเปิดม่านและเปิดหน้าต่างแง้มไว้ให้อากาศภายนอกได้ผ่านเข้ามา วันนี้อากาศภายนอกช่างอบอุ่นนัก จื่อเหนิงส่งสายตามองทอดยาวออกไปดื่มด่ำกับ ทิวทัศน์ที่อยู่ด้านนอกก่อนจะทิ้งตัวลงหน้าที่โซฟาข้างเตียงของบิดาแล้วหยิบเอาหนังสือเล่มโปรดของเขาขึ้นมาอ่านเบาๆ ราวกับอยากจะให้บิดาได้ฟังไปด้วย อ่านหนังสือไปได้พักใหญ่ เสียงสัญญาณดังเตือนว่ามีข้อความเข้ามา ชายหนุ่มจึงรีบเปิดโทรศัพท์อ่าน

[ฉันคิดว่าคงต้องให้ทีมวิจัยพัฒนา แผ่นแปะต้านรัท รุ่นที่วางจำหน่ายรุ่นนี้นายลองใช้แล้วหรือยัง] จื่อเหนิงส่งข้อความตอบกลับพี่ชายไปว่า

[ลองแล้ว ของผมก็ใช้ได้ผลดีอยู่นะ แต่ถ้ากับพี่ที่ใช้มันไม่ได้ผลก็ไม่แปลกหรอก เพราะจนป่านนี้แล้วพี่ก็ยังหาคู่ผูกพันธะไม่ได้จนการรัทของพี่รุนแรงจนใช้แผ่น แปะไม่ได้พี่ ช่างเป็นทายาทที่ทำให้สกุลเยี่ยนขายหน้าจริงๆ]

[อยู่ใกล้ๆ จะโบกให้หัวทิ่ม แล้วนายล่ะไม่ใช่ว่าพอเข้าช่วงรัททีไร นายก็ผ่านช่วงนี้ไปด้วยการใช้มือของนายหรอกเหรอ]

[โอ้โห !!! พูดแล้วก็ขึ้น...นี่พี่ส่งคนตามประกบผมอีกแล้ว ไหนพี่ว่าจะไม่ทำแบบนี้แล้วไงเล่า]

[ฉันก็แค่เป็นห่วงนายก็รู้ว่าช่วงรัท พวกอัลฟ่าอย่างเราๆ ร่างกายทั้งอ่อนแอ ทั้งขาดสติสัมปชัญญะ เกิดตอนที่นาย Knotting อยู่แล้วถูกจู่โจมนายจะทำไง]

[พี่แม่ง บ้าว่ะ กล้าพูดเรื่องนี้ต่อหน้าฉันออกมาได้ภาพพจน์ประธานบริษัท เยี่ยน หัวเซ่อฯ เอาไปโยนให้สุนัขกินแล้วหรือไง เออพี่ วันนี้ผมว่างก็เลยแวะมาเยี่ยมพ่อนี่ก็ ใกล้จะกลับแล้ว พี่ล่ะจะกลับเมื่อไร]

[ตอนนี้ฉันยังเพลียอยู่เลย คิดว่าคงอีกสามสี่วันถึงจะกลับ นายก็อย่าฉวยโอกาสนี้ตอนฉันไม่อยู่ เถลไถลไม่เข้าออฟฟิศล่ะ อยากได้อะไรจากประเทศที ไหมฉันจะเอาไปฝาก]

[ฝากหิ้วโอเมก้า ร่างบางๆ หน้าหวานกลับมาเผื่อผมด้วยก็แล้วกัน] เอ่ยตอบข้อความจบ จื่อเหนิงก็คว่ำหน้าโทรศัพท์มือถือทันทีโดยไม่สนใจว่า หานลี่จะ ก่นด่าสาปส่งเขาอย่างไร

อาคาร สำนักงานและศูนย์วิจัย เยี่ยน หัวเซ่อฯ

อีทั่นบอกให้หานหยวนจอดรถไว้ที่ชั้นใต้ดินของอาคารแล้วก็รีบโทร.หาเลขาท่านประธานทันทีโดยมีหานหยวนคอยจัดห่อขนมอบใส่กล่องกระดาษอย่างเป็นระเบียบ หลังจากที่อีทั่นวางสายเลขาท่านประธานแล้ว ชายหนุ่มจึงเอ่ยชวนให้ หานหยวนช่วยยกกล่องกระดาษเดินไปยังภายในอาคารที่ชั้นหนึ่ง

“ขอบใจนายมากนะหานหยวนที่ช่วยขับรถพาฉันมาที่นี่ ถ้าให้ฉันขับมาเองคงต้องวนหาอยู่หลายรอบเลย”

“ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้เองอีกอย่าง บ้านฉันก็อยู่ละแวกนี้พอดี เออว่าแต่ที่นี่มีร้านจำหน่ายแผ่นแปะกันฮีท วางขายด้วยนายคงยังไม่รู้ล่ะสิฉันได้ยินว่าราคาดีด้วยนะฉันว่าจะซื้อเก็บไว้หลายๆ อันนายล่ะอีทั่น” หานหยวนเอ่ยพลางสองมือยกกล่องขนมอบเดินไปตามเครื่องหมายบอกทาง เมื่อเขาคิดย้อนไปถึงช่วงเวลาฮีทของเขาที่ผ่านมาทั้งที่อยู่ต่างประเทศอาจจะพูดได้ว่า

ในฐานะโอเมก้าบกพร่องอย่างเขานั้นไม่เคยมีร่องรอยชัดเจนของฟีโรโมนส์ มาตั้งแต่เขาย่างเข้าสู่วัยรุ่นแล้วอีก ทั้งแพทย์ในวัยเด็กที่เคยตรวจร่างกายของเขาต่างบอกว่าเขาอาจจะ "ไม่เคยฮีท" ตลอดชีวิตก็เป็นได้เขาเองได้ยินเช่นนั้นก็นึกแปลกใจ แต่ความจริงของเรื่องนี้กลับถูกกลบซ่อนอยู่ลึกกว่านั้น กลายเป็นว่าเขาต้องเข้าสู่ชวงฮีทเหมือนกับโอเมก้าทั่วไป เพียงแต่ในแต่ละช่วงฮีทที่เกิดขึ้นของเขาจะไม่บ่อยและไม่รุนแรงเหมือนโอเมก้าทั่วไป และทุกครั้งที่มันเกิดขึ้น มันจะคงอยู่นานและทรมานราวกับจะฉีกขาดร่างกายและสติของเขาออกเป็นชิ้นๆ หรือเป็นเพราะว่าเรื่องนี้จึงทำให้เขากลายเป็นโอเมก้าบกพร่องอย่างนั้นหรือ