Muli akong nagising sa malaking kama, malaking kwarto na walang buhay at puro karangyaan lamang. Madalas napapaisip ako kung nababagay ba talaga ako sa mundo na 'to. Isang ulilang lubos na halos mamatay sa gutom at pumasok sa kung ano-anong trabaho at ngayon ay biglang yumaman dahil sa lola niya.
Oo, may galit ako sa kanya pero hindi ko maaalis sa sarili ko na mahal ko pa rin ang lola ko. Siya ang matagal ko ng minimithi sa buhay ko dati kaya hindi ko siya masumpa kahit na pinahihirapan niya ko ngayon.
Bumungon ako sa kama ng may sama ng loob, araw-araw naman. Hindi nagbabago ang nararamdaman ko.
Pagkatayo ko, hindi ko maiwasang matingin sa malaking salamin ng kwarto kung saan kitang-kita ang buong katawan ko. Malaki na talaga ang nilaki ng tiyan ko. Hindi ko na kayang tiisin pa ang gan
