40. Bölüm: Taş Evde Çalan Kalp
Cihan’ın sözleri dükkânın taş duvarlarına çarpıp geri döndüğünde, içeride gergin bir sessizlik oluştu. Ateş’in nefesi sertleşmişti; gururu, öfkesi ve geç fark ettiği pişmanlığı bir arada yüzüne vuruyordu. Ama bu ev… bu dükkân… bu sabah hava almaya başlayan taş ev, artık onun gövdesiyle doldurabileceği bir yer değildi.
Üst kattaki ahşap merdivenin oradan hafif bir gıcırtı geldi. Cihan’ın bakışları istemsizce yukarı kaydı. Mavi uyanmış olmalıydı. Ateş de o bakışı yakaladı. Gözlerinde bir anlık kıskançlık parladı.
“Burada mı?” diye sordu, sesi alçalmış, ama içindeki fırtınayı zar zor tutar hâlde.
Cihan dik durdu. “Burada. Ama senin bıraktığın Mavi değil artık. Yaralı, ürkmüş, ama sonunda nefes almaya çalışan bir kadın… O yüzden burada.”
Ateş’in çenesi kasıl
