Bölüm 11: İki Ateşin Efendisi
Evin içindeki sessizlik, bir cesedin üzerine örtülmüş bir örtü gibi ağır ve boğucuydu. Mavi, odasına kapanmıştı. Suna ise salonda, tıpkı bir zafer anıtı gibi, kaygan bir gururla oturuyor, olacakları bekliyordu. Ben, arada sıkışmış ama artık kurban rolünü reddeden biri olarak, kendi kurguladığım bu karanlık ütopyanın mimarı gibi hissettim kendimi. Suna'nın sözleri zihnimde yankılanıyordu: "Bir lider, birden fazla kadına sahip olabilir. Bu, onun otoritesini gösterir." Bu fikir, içimdeki vahşi, ilkel beni besliyor, bencilliğimi meşrulaştırıyordu. Mavi'yi kaybetme korkusu, onu bu düzene razı etmek için bir koz olarak kullanılmıştı. Ve işe yaramıştı.
Birkaç saat sonra, Mavi'nin odasının kapısı gıcırdadı. Dışarı çıktı, yüzü yıkanmıştı ama gözlerindeki şişkinlik ve
