BRFW 9 part 2
1280 Words
(Saskia)
"Matagal kapa ba dyan? Pwede, bilis- bilisan mo naman." narinig kong reklamo ni boss. "Parang masusuka na ako sa baho ng lugar na ito, Saskia. Bilisan mo nga dyan." halata sa kanyang boses ang irritasyong.
"Sandali lang boss. Wag mo kasi akong madaliin, mas lalong hindi ako mat*tae sayo."
Nasa loob ako ngayon ng isang cubicle sa restroom ng mga babae. Pinapapasok ko din si boss dito sa loob ng restroom kasi gabi na at matakutin pa naman ako.
"At ako pa talaga ang sinisisi mo. Gusto mo iwanan nalang kita?"
"Naku, wag po boss, takot po ako sa multo."
"Ganun ba? Ammm...alam mo ba na sabi sa akin ni Rexon, meron daw talagang mga nagrereport sa munisipyo na may mga multo daw talaga sa lugar na ito. Sa mga ganitong oras daw lumalabas ang mga multo."
Agad na gumapang sa akin ang matinding takot sa narinig. Mabuti nalang at nakaraos din ako. Mabilis kong nilinis ang aking sarili at pli- nash ko ang inidoro.
Naabutan ko si boss na nakasandal sa pinto ng restroom. Kasalukuyan akong naghuhugas ng aking kamay nang---
"Bilisan mo dahil parang may nakita ako kanina na babaeng nakaputi na palutang- lutang."
Napatitig ako sa kanya habang hinuhugasan ko parin ang aking kamay sa tubig mula sa gripo.
"T- totoo? Hindi kayo nagsisinunggaling?"
"Mukha ba akong nagsisinunggaling?"
Mukha nga syang hindi nagsisinunggaling kasi napaka- seryoso ng kanyang mukha.
"Anyway, I'm not afraid of ghost. My concern is you."
Tinapos ko na ang paghuhugas ko ng kamay.
"Mas nakakatakot ka boss, kasi English na English ka dyan. Alam mo naman na hindi kita masyadong naintindihan."
Tumitig sya sa akin. Parang tumatayo ang aking mga balahibo sa kanyang mga titig. Hindi naman ako takot sa kanya. Meron lang kasi akong nadarama na hindi ko kayang maipaliwanag, sapagkat bago sa akin.
Nanlaki ang aking mga mata nang bigla nyang inilapit ang kanyang mukha sa aking mukha. Napalunok ako nang wala sa oras dahil parang ilang dangkal nalang ang agwat ng mukha naming dalawa.
"My mind wanders and I get lost in thoughts of you." aniya, saka nya inilayo ang kanyang mukha.
"Boss----" titig na titig ako sa kanya. "Ammm...dumugo po ilong ko sa sinabi mo, pwede paki- translate."
"Sabi ko---" binuksan nya ang pinto ng restroom. "-- may multo sa likod mo." mabilis syang lumabas at tumakbo.
Mabilis din kong tumakbo pasunod sa kanya hanggang sa naabutan ko na sya dahil tumigil din naman sya sa kakatakbo.
Hingal na hingal ako dahil sa pinaghalong takot at pagod, habang sya naman ay tawang- tawa dahil nagawa nya akong takutin. Napahinto ako sa paglakad, huminto din sya saka sya napalingon sa akin.
"Bakit?" kunot- noo na tanong nya.
"Boss, tumatawa po kayo? Ngayon ko lang kayo narinig na totoong tumawa. Siguro, natutuwa kayo sa akin."
Napatikhim sya. Halata ko din ang kanyang paglunok.
"Anong tumatawa and sinasabi mo? Hindi ako tumatawa."
"Tumatawa ka eh! Wag kana kasing magdeny. Kitang- kita ko at rinig na rinig ko rin." pangungulit ko sa kanya. "Aminim mo na kasi na natutuwa ka sa akin."
"Ewan ko sayo. At hindi ako natutuwa sayo."
Tsk!..Sungit talaga nya!
"--- because I'm falling for you!" at humakbang na sya habang ako ay naiwan nakanganga.
Nanigas ako sa narinig. English yon pero naintindihan ko yon dahil narinig ko yon sa isang kanta. Tama ba ang rinig ko? Mali lang siguro ang rinig ko.
Napalingon sya nang hindi ako sumunod sa kanya.
"Saskia, bilisan mo dyan...may pupuntahan pa tayo."
Napakunot- noo naman ako.
May pupuntahan kami? Saan naman kaya kami pupunta?
Nasa loob na kami ngayon ng kotse. Halos hindi ko sya matignan dahil sa maling narinig ko kanina. Kaya itinuon ko ang aking sarili sa kotse.
Grabeh! First time kong makasakay ng kotse, kaya dapat ko itong sulitin. Sa wakas maliban sa tricycle, may iba narin akong nasakyan.
Pinatakbo na nya ang kotse. Ang sarap sa pakiramdam. Feel na feel ko ang moment. Mayaman na mayaman ang aking pakiramdam. At ang bango sa loob. Kasing bango yata ni boss.
Perfect sana itong kotse nya kaya lang may problema, dalawang tao lang ang pwedeng sumakay sa kotseng ito. Pag ako makabili ng sarili kong sasakyan, gusto ko yong maraming pwedeng isakay. Yong isang barangay na. Pero, mukhang social naman itong kotse nya kaya e- enjoy ko muna ang moment.
Few minutes later......
Biglang sumama ang aking pakiramdam. Para akong nahihilo sa amoy sa loob ng kanyang kotse. Pambihira, gustong- gusto ko pa naman ang amoy nito kanina pero ngayon, hindi na ako natutuwa sa mabangong amoy sa loob ng kotse kasi nahihilo nga ako, idagdag pa ang lamig sa aircon na parang hindi ako makahinga.
"A- Anong nangyari sayo?"
"Boss, ano-----"
"Ano na naman?"
"Kasi......."mabilis kong tinakpan ang aking bibig dahil para na akong masusuka.
"What the! Again?"
Nagsusuka ako ngayon sa gilid. Mabuti nalang at naihinto pa ni boss ang kotse bago ko masukaan ang loob nito.
Nang nahimasmasan ako, mabilis kong pinunsan ang aking bibig. Tumayo rin ako at humarap kay boss. Nakasandal sya sa hood ng kanyang kotse.
"Tell me, ano pa bang mga kababalaghan ang maaari kong ma-experience habang kasama kita?"
"K- kasalanan mo kasi ito, boss." nasambit ko.
"At bakit ko kasalanan?"
"Kasi, sabi mo, you falling for me. Para tuloy may mga paru- paro na nagliliparan sa loob ng tiyan ko, kaya ako nasusuka."
Hindi ko matagalan ang kakaiba nyang titig kaya ako nagbaba ng tingin. Ang lakas ng t*bok ng puso ko na parang may mga kabayong nagkarera sa loob nito.
"So, you understand?"
Patay! Talagang sinabi pala nya yon. Pero, baka iba lang ang pagbibigay ko ng kahulugan.
"H- Hindi ko po naintindihan, boss." nakayuko kong sambit.
Napasigaw ako nang bigla nya akong hinila at mabilis nya akong pinaupo sa hood ng kanyang kotse. Nasa magkabilang gilid ko ang kanyang kamay, na nakatukod sa hood. Ang lapit ng kanyang mukha sa akin at amoy na amoy ko ang kanyang mabangong hininga. Halos mabibingi narin ako sa malakas na pagtunog ng aking puso.
"Boss----"
"Bata kapa Saskia, but it's okay, kaya naman kitang hintayin until maging legal kana. But when you reach 18, hindi ko maipapangako sayo na kaya ko pang magkontrol."
"Ano bang pinagsasabi mo boss? Diba, ayaw mo sa akin. Sabi mo ayaw mo na akong makita. Hindi kita maintindihan kung bakit ka nagkaganyan."
Ano ba itong nangyari sa akin? Bakit parang naiiyak ako?
"Wag mo nalang intindihin, baby. Ang mahalaga at lagi mong tatandaan. Akin ka at sayo ako."
Ano raw?
Si boss ba talaga 'to?
Baka may masamang espirito na sumanib dito. Marami pa naman multo doon sa restroom kanina. At halos 20 minutes syang naghintay sa akin.
Hindi ako dapat magpadala sa kanyang sinabi. Dapat wag kong pansinin itong malakas na t*bok ng aking puso. Nasasaniban lang itong si boss kaya nakapagsabi ng ganito.
Impossible naman from being masungit, naging inlove agad sa akin. Agad- agad talaga.
Please, be careful heart, wag kang magpadala sa guapong masungit na to.
"Ano ka boss? Sinuswerte?" sinalubong ko ang kanyang titig. "Kung gusto mong masungkit ang aking puso, dapat ligawan mo muna ako. At dapat patunayan mo na dalisay ang hangarin mo sa akin." taas noo kong sambit.
Samantalahin ko muna na kapalan ang aking mukha, tutal, babalik na naman siguro sya sa dati bukas o baka sa mga susunod na araw. "At ang isa sa mga gagawin mo para maging sayo ako ay dapat magtinda ka ng mga kakanin para sa akin bukas. Okay, boss?"
"What?" laking mata nyang sambit.
"Pag hindi mo yan gagawin, hindi ka karapat- dapat sa aking pag- ibig."
Ang sarap sa pakiramdam, muntikan ko nang binasted ang sinasaniban kong boss. Sungit kasi. Guapo pa naman.
- Writer
