(Saskia)
Tulong luha ako habang nakatingin sa ibabang bahagi ng tulay na kinatayuan ko ngayon. Hindi ko lubos akalain na hahantong ako sa ganito. Sa ganito na gusto kong kilitin ang sarili kong buhay sapagkat hindi kayang tanggapin ng aking isip ang malagim kong sinapit. Walang kahirap- hirap na nagawang ako ng kasamaan ng dalawang lalaki. Nagahasa ako dahil kay Savino, ang lalaking itinatangi ng aking puso. Wasak na nga ang aking dangal at pagk*babae, pati ang puso ay basag na basag narin.
Nawala na sa akin lahat. Wala na akong masasandalan dahil pati si Amari ay nawala narin. Sirang- sira na ako at ang may kagagawang nito ay ang kuya ni Amari na si Savino. Kaya ano pang saysay ang mabuhay pa ako? Ano pang saysay kung manatili ako sa mundo na ngayong, parang impyerno na sa akin?
Isa la
