THE UNBELIEVABLE NERD 2 (WSGTNLY)

Chapter 3: Candice

At the City of London...

"Is everybody ready for a timeout?"

I uttered, habang taimtim kong sinilayan isa-isa ang aking mga kasama. Observing them is a must, baka kasi pag nag simula na ang operation ay may bigla na lang mahimatay saking harapan o hindi kaya wala sa sarili maka pag isip nang matino, mahirap na. 

Nang mapansin kong walang nag respond sa aking sinabi ay pinag patuloy ko na ulit ang akin pang mga sasabihin.

"Patient is Angelina foresmith, we will be performing an open cholecystectomy, all tools I need are confirmed to be present. Estimated blood loss, 100 cc. The patient will go to the ICU after surgery, is everybody in agreement?"

Mukha naman mga veteran na ang kasama ko, kaya hindi ako nahirapan sa pag e-explain, dapat lang, hindi naman siguro i-a-announce sa media ang hospital na ito kung sa simpleng paliwanag ko lang ay magiging tanga sila.

"Dr. Mowler, have you chloraprepped the site?"

"I have."

"Alright, Ten blade."

We are in the operation room, kung saan dito ginagawa ang surgery, pito kaming doctor na nandirito at ang masasabi ko lang nakaka intense pa rin para sakin ang atmosphere sa paligid. Although, pang ilang beses ko na itong ginagawa. but then it’s still like a first time to me.

"Sponge"

Agad binigay ni mowler ang aking sinabi matapos kong mahiwa ang tagiliran ng pasyente. I am the lead surgeon this time, kaya kung mapapansin nyo na para akong bossy sa harapan nila, eh kailangan yun. hindi mo naman siguro g-gustuhin na ikaw pa mag aabot sa mga tools na gagamitin mo lalo na't may hinahabol ka rin oras at buhay sa iyong harapan.

"Top layer of the abdominal muscle is exposed, I'll need a Bovie to cut through."

"Bookwalter Retractor."

I announced to them na agad nilang iniabot sakin ang aking kailangan. hinayaan ko lang ang aking assistant na mag set-up neto habang ako ay masuring tinitignan ang aking ginagawa upang mapag handaan ko na ang aking sunod na hakbang.

"I see the liver, and I need to better expose the interior surface, retract the duodenum inferiority, please."

Pahayag ko sa aking kaharap na agad naman nyang ginawa nang maingat, at ngayon klaro na sakin ang aking target.

"Gallbladder exposed. I will grasp the gallbladder fundus forward and use a right-angle clamp in my suction to develop a plane around the gallbladder."

Aking paliwanag kung paano ito t-tanggalin habang nakatingin lang sa aking pakay, kung bakit ba naman kasi ang daming harang at ayaw na lang ibigay nang madalian ang aking pakay, edi sana hindi na ako gagamit pa nang maraming tools.

" kelly clamp, a right-angle clamp, and suction."

Dugtong ko na agad nilang binigay at pinag patuloy na ulit ang aking ginagawa.

"That was elegant use of the kelly clamp."

Hindi mapigilang puri nang aking assistant nang maingat kong nagamit ito sa organ ng pasyente. tinaasan ko lang naman ito nang kilay at agad binalik ang aking atensyon sa aking pakay.

"I see the cystic duct, and behind it the cystic artery, I need my assistant to confirm that I have identified the common bile duct and it is out of the way."

Tumango naman ito sakin matapos ko itong tanungin, ngunit hindi ko na hinintay pa ang kanyang sagot dahil alam ko na tama lahat ang ginagawa ko. 

"Move the gallbladder cranially a little bit, and give me the Titanium clip applier."

Huling pabor ko na gamit na syang tuluyan mat-tanggal nang bagay na mag tatapos netong surgery.

"You sure you have a clear view?"

Tanong nang aking katabi, but instead na sagutin ko ito ay pinakita ko sa kanya na sigurado ako sa ginagawa ko.

"Making the cut..."

*********

The surgery is successful, agad akong lumabas sa operation room nang matapos ito, hindi naman na kasi kailangan mag tagal pa ako dun, dahil hindi lang naman pagiging doctor ang pinag k-kaabalahan ko.

"That was a nice work, Dr. Greenmily."

Anas nang aking katabi na hindi ko namalayan na nakasunod na pala ito sakin.

"Thank you Dr. mowler and you are too."

Ganti ko sa kanya na ikinangiti nito, at ngayon sumasabay na sya saking pag l-lakad.

"By the way, Dr. Greenmily, do you have anything else to do today?"

"Yes, she has."

Parehas kaming napalingon saming likudan nang sya ang sumagot sa tinanong sakin.

"And what is it Dr. Freud Antagonist?"

Tanong ulit nang aking katabi, ngunit hindi man lang sya nilingon nang kausap nito kundi nasa akin lang ang atensyon.

"We are having a dinner tonight to celebrate the successful operation."

Nakangiti netong paliwanag kahit na kunot noo ang balik ko sa kanya. oh really? kailan sya nag aya?

"Oh great! then, can I join too?"

"I'm afraid you can't, I also want to talk with her privately, so if you don't mind?"

Straight forward nyang pag tanggi kay mowler na wala naman itong magawa lalo na't ang chief surgeon namin ang kausap nya. Kahit na ako ang lead surgeon kanina hindi pa rin sapat iyon upang masabi mo na nakakataas ka. hindi lingid sa aking kaalaman pamilya nya ang may ari ng hospital na ito.

Kaya minabuti na lang ni mowler na umalis na kamot-kamot ang kanyang ulo habang ako naman ay napag isipan na ulit mag lakad, dahil gusto ko na rin mag pahinga.

"My car or your car?"

Bungad nito sakin nang makahabol ito, pero imbis na sagutin sya ay agad ko nang i-nunlock ang aking kotse.

"Oh, okay then...you know. one of my friends are having an own restaurant and I suggest that the food there is great!"

"Dr. Freud, I didn't accept your invitation."

Aking pag hinto sa kanyang gagawin na pag bukas sa pinto ng kotse ko. May pagka unethical din kasi.

"Well, in my case I didn't invite you."

Nakangiti nyang sagot na akala nya siguro ay katulad ako nang mga babaeng na encounter nya, na kahit hindi ito nag aya ay sasama pa rin ang mga ito sa kanya.

"Then, let’s not waste each other time Dr. Freud."

"Wait green, I need to talk to you right, I also said that."

Pigil nya sakin, nang balak ko nang pumasok sa kotse.

"Spill it"

"Yes, I will, but I'm kinda hungry so can we continue this at the restau---"

"I have no time for that Freud, we can talk next time when you're not hungry."

Putol ko sa kanyang sasabihin at papasok na ulit sana, pero pinigilan nya ulit ako.

"I like you"

"Look, it’s been one year already and since the first time we met, I didn't hide my feelings for you, but then you always rejecting me, so maybe it’s time to give me a chance."

Kanyang dugtong na paliwanag habang malumanay ang tingin na binibigay sakin. It's true, simula nang mag sideline ako sa hospital na ito, doon ko na realize ang katangahan na ginawa ko.

Why? That is because of this guy, walang araw itong pinapalagpas upang guluhin ang umaga, hapon, at gabi ko. Kahit na ang mga lalaking gusto rin akong kilalanin ay hindi nag tatagal dahil sa pang babakod nya, but I didn't mind it anyway, dahil wala rin naman akong balak kumilala kaya hinahayaan ko lang sya, unless kung masobrahan itong lalaki na ito sa ginagawa nya.

"Everybody wants me, so there's nothing new, and Freud you already know my answer, so why wasting my time?"

"Because I know you want me too."

Confident nyang sabi na ikinangiwi kong lantaran sa kanyang harapan.

Hays, too much confidence, aren't he?

"Yes, you're right I want you..."

Aking panimula, na agad sumilay sa mata nya ang tuwa, at may sasabihin pa sana ito, pero agad ko na rin pinahinto.

"To accept my resignation letter."

Ganun na lang kabilis ang pag tikom nang kanyang bibig at tila na offend pa sya. pero wala akong pake, kung hindi lang sana sa contract ay kanina pa ako umalis dito, kahit na kaya ko naman gawan nang paraan iyun, pero isipin pa lang na madaming oras na naman ang masasayang ay mas mabuti nang hayaan na lang sya, maganda rin naman ang pag p-pwaseldo ng hospital nila, Itong kaharap ko lang talaga ang problema.

"You must be kidding; I swear I didn't hurt you so accept my---hey wait!"

Hindi ko na ito pinansin pa nang pumasok na ako nang tuluyan sa kotse at agad ni lock ang pinto upang di na sya marinig pa, kahit na kinakatok nito ang windshield ko.

Alam ko naman na kasi na nonsense na ang sasabihin nya, kaya bakit ko pa pag aaksayahan ng oras?

************

Nasa pagitan na ako nang byahe nang unting-unti ko na naramdaman ang pagod, mabuti na lang at naka red light kaya may ilang segundo ako upang makasandal.

"What a night."

Dapat masaya ako ngayon dahil successful ang operation, pero wala pa kasi ito sa kalingkingan nang pinoproblema ko, kaya parang wala pa akong karapatan mag saya.

Ringgg!

Ringg!

"Hello"

Bungad ko sa tumawag nang ma-accept ko ang call.

"Hello ma'am candice, nakuha ko na po ang result."

"And what is it?"