Chapter 11: Home
1189 Words
Candice POV
June 4, 9:00 pm...
Today is my flight papuntang Philippines.
Taimtim lang ako naka upo sa waiting area at hinihintay mag pop out sa tv screen ang flight number ko.
I decided na mag sched ng gabi para na rin maka pag duty pa ako. As I thought, kailangan ko pa makipag pwersahan o hindi kaya i-sacrifice ang trabaho ko para makauwi. Pero buti na lang hindi nangyari iyon.
Right now, ay dapat excited ako at masaya dahil kahit papaano ay makikita ko na ulit si mommy. Kaso paano ko mararamdaman yun kung...
"Candice, our flight number is already there."
Turo nito sa screen, ngunit imbis na kausapin sya ay nauna na akong tumayo at hindi na sya hinayaan hintayin pa.
...Kung may kasama naman akong asungot. pinayagan nga ako, pero pinabaunan naman ako nang taong kinaiinisan ko.
Tsk!
"Hey, Candice wait!"
I really hope na walang mang yayaring masama sa aking pag uwi, lalo na't ang laki nang bad luck na kasama ko.
" I am really excited to meet your mom, Candice."
Kanyang bungad nang tuluyan kaming maka upo sa napiling seat number namin. Mas minabuti kong malapit ang pwesto ko sa bintana, upang ma distract ang aking sarili sa kaingayan nang aking katabi.
"Say, does your mom will like me? You know I want to get her permission to court yo---"
"Can you please shut the f**k up?"
Mabilisan kong lingon sa kanya at mariin itong tinitigan. Halata sa itsura nya ang pag kabigla. However, I feel the same. Kung anu-ano na lang kasi ang sinasabi nya na as if nakakatuwa sa pandinig yun. Kung alam ko lang na ayun pa lang talaga ang pakay nya, edi sana hindi ko na pinayagan ang tatay nito.
Kumbinsihin ba naman ako na may on-going silang project sa pilipinas at kailangan itong bisitahin kaya nakisabay itong freud na ito, kaya paano ako makaka hindi, diba.
"I just agreed on your father's offer, because it’s nothing to do with me. So please stop being an unethical person and focus on your priority."
"You're so mean."
Kanyang bulong pero hindi ko na ito pinansin. Mga ilang minuto pa ay tuluyan nang lumipad ang eroplanong sinasakyan namin.
Naisipan ko na lang mag pahinga para kahit papaano ay mabawi ko ang pag kabitin nang tulog ko kagabi.
*********
"Candice, Candice wake up, we're here."
"I'm awake, stupid."
Marahas na tingin ang bungad ko sa kanya, at tila napaso ito kaya napa bilis ang pag bitaw nya saking balikat na kanina lang ay niyuyug-yog ako.
"You don't need to be harsh; I'm just waking you up."
Kamot batok nyang paliwanag. Kasalanan ko ba yun? Eh sa mainit ang dugo ko sa kanya eh. Anas nang aking isipan at inirapan ko na lang ito bilang respond, sabay agad na rin tumayo nang mapansin kong nag s-silabasan na ang mga kasama namin.
Tahimik ko tinahak ang daanan papunta sa arrival area, nang mapag desisyunan ko i-check ang aking phone.
Ininform naman siguro ni mom sa kanyang mga tauhan na ayaw ko nag h-hintay. So, to make it sure na ganun nga ang mangyayari, ay hindi naman ako nabigo nang agad rumagasa ang text message na galing saking nanay pag alis ko sa airplane mode.
Bubuksan ko pa lang sana ang isang mensahe neto, kaso bago pa mangyari iyon ay agad ako napalingon saking harapan nang may tumawag sakin.
"Ikaw po ba ang anak ni mam andrea greenmily?"
"Yes"
Maikling sagot ko sa matikas na lalaki na nakasuot nang black suit at shade glass. Seryoso rin ang itsura nya na tipong matatakot ka mag-aya ng suntukan.
But hell, may tao bang kaya gumawa nun?
"Good morning mam Candice, ako po ang pinag bilinan ni mam andrea na sunduin kayo."
Magalang nyang pahayag sabay nilahad ang kanyang kamay saking harapan. Tinignan ko lang ito nang masinsinan at napansin nya yatang hindi ako gumalaw saking pwesto kaya napatingin ito.
"Ako na po ang mag dadala nang bagahe nyo."
Akala nya siguro hindi ko naintindihan ang gesture nya, tinaasan ko nga sya ng kilay.
"How can I trust you that you're my mom's one of the bodyguards?"
Umayos ulit ito nang kanyang tayo at taimtim akong tinignan sa mata, kung yun lang ba talaga dahil naka salamin kasi sya, kaya hindi ako sure at baka sa likod nan ay ini-scan na pala nya ang katawan ko.
" Your mom might be informed you, Ako po si unson."
Pakilala nya, seryoso ko lang naman itong tinitigan bago naisipan ibaling ang aking tingin sa hawak kong phone at tuluyan nang binuksan ang bagong message ni mom.
‘Iha, I'm sorry kung hindi ako makakasama sa pag sundo sayo, may emergency meeting kasi na nangyari at kailangan ako doon. But don't worry ipapasundo na lang kita sa mga bodyguards ko. Kilala ka naman na nila, so if one of them approach you na may pangalang unson, hindi mo na kailangan mag alala okay, mapag kakatiwalaan ito at sya lang ang taong pinag bilinan ko wala nang iba.
I can't wait to see you again, unica ija ko. I love you, take care.’
- mom
"Let's go"
Pag lead ko nang lakad matapos ko mabasa ang message, hindi na ako nag abala pang mag reply dahil makikita ko rin naman sya mamaya. And I want to make sure na safe ako makakarating sa bahay kaya saka na ako mag c-composed kung nakauwi talaga ako nang maayos at walang galos.
"Ma'am ako na po mag dadala ng gami---"
"I can handle it. Where's the car?"
Putol ko sa kanyang sasabihin at mabilis naman ito lumapit sa sasakyan para pag buksan na lang ako nito ng pintuan.
Maingat akong pumasok at sinandal agad ang aking likod nang makaupo ako. Isasarado na sana nya ang pinto nang mapansin nyang maayos na ang aking pwesto, kaso hindi ito nangyari nang may pumigil sa kanya.
"Candice, you're too fast as if I'm not here."
Reklamo nang salarin na kahit hindi ko man lingunin alam ko na kung sino ang taong ito.
"Instead of ranting, can you hop on already, I want to go home."
Bagot kong sagot sa kanya na hindi na rin nag balak tapunan sya nang tingin, dahil ramdam ko na ang unting-unti pag balot nang pagod saking katawan.
Napansin ko na lang na tuluyan nang umalis ang sinasakyan namin, hanggang sa naka igliip na rin ako...
**********
"Mam Candice nandito na po tayo"
Marahan na pag yugyog sakin nang salarin na agad ikinamulat nang aking mata. Hindi naman gaano kalalim ang tulog ko dahil nasanay na rin akong umiiglip lang.
Napansin naman nitong gumalaw ako kaya tinigil na nya ang ginagawa sakin at agad nang bumalik sa kanyang pwesto na tila bang hinihintay nya ako makababa.
Hinayaan ko lang sya sa kanyang ginagawa dahil required naman sakanila iyon. kaya sa aking pag labas ay tahimik na naming nilalakbay ang daanan papunta sa mansyon.
Nang ako'y makapasok bumungad sa akin ang mga katulong na nakahelera at sabay-sabay nila akong binati habang nakayuko.
"I didn't know that you're so rich, Candice."
Mahihimigan ang pag kamangha sa boses nang aking katabi, pero imbis na mapangiti sa kanyang natuklasan ay walang gana ko lang itong nilingon at naisipan nang dumiretso saking kwarto habang hindi na pinansin pa ang aking paligid.
Napansin ko na wala pa si mom kaya mag papahinga na lang muna ako saglit, hindi ko kasi akalain na mas lalala pa ang mabigat kong nararamdaman nang marealize kong nakauwi na talaga ako sa pilipinas after 3 years na palang nakakalipas...
- Writer
