EPISODE 01 เงื่อนไขต้องห้าม [2]
1311 Words
EPISODE 01
เงื่อนไขต้องห้าม [2]
ก๊อกๆๆ
“เป็นอะไรรึเปล่ามีน พี่เข้าไปได้มั้ย”
“อุ๊ย!” ฉันสะดุ้งด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆ พี่คุณก็ตะโกนถามเหมือนจะตกใจเสียงดังตุ้บตอนที่ฉันกระโดดลงจากเตียง แถมเขายังมีมารยาทเคาะประตูห้องก่อนเข้ามาอีกต่างหาก นี่ถ้าเป็นพี่เมษคงพุ่งตัวเข้ามาแล้ว
ว่าแต่เขาคงไม่ได้ยินเรื่องที่ฉันคุยกับยัยแอลใช่มั้ยนะ ถ้าเขารู้ว่าฉันทำงานแบบนี้เขาจะคิดยังไง… แต่เขาจะคิดยังไงก็คงไม่สำคัญเท่ากับถ้าเขารู้แล้วเขาจะบอกพี่เมษหรอก เพราะถ้าพี่เมษรู้ ฉันต้องตายแน่ๆ
“เข้ามาได้ค่ะพี่คุณ มีนกำลังเก็บของอยู่ ขอโทษที่เสียงดังทำให้พี่ตกใจ” ฉันตะโกนตอบ ก่อนจะทำทีเป็นนั่งลงตรงหน้ากระเป๋าแล้วหยิบๆ จับๆ เสื้อผ้าออกมา
พี่คุณเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาทำหน้าตางงๆ ใส่ ซึ่งพอเห็นว่าฉันยิ้มกว้างเพราะไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ เขาก็ยิ้มตอบ ก่อนจะเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าด้านซ้ายมือ
ฉันได้แต่มองตามเขาไปงงๆ นั่นแหละ กระทั่งเห็นว่าเขาดันเสื้อผ้าของตัวเองไปชิดด้านใน ก่อนจะหันกลับมามองฉันอีกรอบ
“เดี๋ยวมีนเอาเสื้อผ้ามาแขวนในตู้ฝั่งนี้ก็แล้วกันนะ ขอโทษที พี่มัวแต่นึกถึงที่นอนจนลืมนึกเรื่องเสื้อผ้าไป ก็เลยไม่ได้เตรียมเอาไว้ให้ แบ่งกันใช้คนละครึ่งตู้ไปก่อนก็แล้วกันนะ”
เขาใจดีจัง
“ขอบคุณค่ะ”
“ตามสบาย เดี๋ยวพี่จะออกไปข้างนอกสักพัก แล้วจะรีบกลับ มีนอยากกินอะไรรึเปล่า ขากลับจะแวะซื้อของเข้ามาเลย”
โอ๊ย ถ้าเขาเป็นพี่ชายฉันจริงๆ ฉันควรจะรู้สึกดีใจหรือว่าเสียดายของดีนะ ทำไมพี่เมษไม่เคยอ่อนโยนกับฉันแบบนี้เลย
“ไม่ดีกว่าค่ะ เดี๋ยวมีนไปซื้อเองดีกว่า ตอนแรกว่าจะไม่ไป แต่พอดีนึกขึ้นได้ว่าต้องออกไปซื้อของนิดหน่อยค่ะ” ฉันรีบถือโอกาสบอก
“อ้าว แล้วมีนจะไปยังไงล่ะ รอพี่กลับมาก่อนแล้วพี่ไปส่งมั้ย พี่ไปไม่นานหรอก”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวมีนให้เพื่อนมารับ” มุกนี้ต้องรอดแล้ว!
“เอางั้นเหรอ”
“ค่ะ มีนไปไม่นาน รับรองว่าไม่เถลไถลแน่นอน” ฉันรับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ
“เอางั้นก็ได้ ว่าแต่จะกลับกี่โมง กลับไม่ดึกใช่มั้ย” พี่คุณถามย้ำ พอเขาทำเสียงเข้มแล้วมันทำให้ฉันหลงคิดว่าตัวเองถูกดุขึ้นมาในทันที ทั้งที่เขาไม่ได้ตะคอกหรือว่าเสียงดังขึ้นกว่าเดิมเลยสักนิด จินตนาการภาพเวลาที่เขาดุลูกศิษย์ออกโดยอัตโนมัติเลย
“มะ… ไม่ดึกค่ะ” สายตาที่จ้องมองมาอย่างรอคำตอบทำเอาฉันติดอ่างขึ้นมากะทันหัน
“พี่ทำให้เราตกใจรึเปล่า โทษที พี่คงชินกับการถามนักศึกษามากไปหน่อย อีกอย่างพี่ก็ไม่เคยมีน้องสาว ที่ถามก็แค่เผื่อไอ้เมษมันถามพี่น่ะ พี่จะได้ตอบถูก ไม่งั้นเราอาจจะเดือดร้อนกันทั้งคู่” พี่คุณรีบอธิบายเมื่อเขาเห็นว่าฉันทำหน้าตาตกใจใส่ รอยยิ้มเขินๆ ของเขาทำให้ฉันอดจะยิ้มตามไปด้วยไม่ได้ แถมมันยังทำให้ฉันคิดว่าเขาดูเด็กกว่าอายุตั้งเยอะ
ไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายอายุสามสิบต้นๆ จะน่ารักขนาดนี้ (เว้นพี่เมษไว้หนึ่งคนเพราะรายนั้นฉันชินกับความหน้าตาดีของเขาแล้ว)
“ไม่เป็นไรค่ะ มีนกลับไม่ดึกแน่นอนค่ะ ไปแค่สองสามชั่วโมงก็กลับแล้วค่ะ แค่ซื้อของแล้วก็อาจจะแวะหาอะไรกินนิดหน่อย พี่คุณจะกินอะไรมั้ยคะ เดี๋ยวมีนซื้อมาฝาก”
“ไม่รบกวนดีกว่าครับ เอาเป็นว่าเอาตามที่มีนบอกก็แล้วกัน ส่วนพี่ออกไปไม่นาน คิดว่าคงกลับมาถึงก่อนมีน เพราะงั้นถ้ามีนกลับมาแล้วก็กดออดเรียกพี่ได้เลย หรือว่าอยากจะเอาคีย์การ์ดไปมั้ย”
อยากได้นะ แต่รู้สึกเกรงใจเขา
“ไม่เป็นไรค่ะ อย่าดีกว่า ยังไงก่อนไปไหนมีนก็ต้องบอกพี่คุณก่อนอยู่แล้ว บอกไว้เผื่อพี่เมษถามพี่จะได้ตอบถูก” ฉันกระซิบกระซาบ พี่คุณหัวเราะเบาๆ เป็นสัญญาณบอกว่าเรารู้กัน ก่อนที่เขาจะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
อ่า ฉันเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าที่นี่มีห้องน้ำเดียว หนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องน้ำ นี่สินะห้องพักชายโสด
เอ๊ะ เขาโสดหรือเปล่านะ
“เอ่อ พี่คุณคะ”
บ้าจริง ฉันกำลังจะถามเขาแล้วนะ อาศัยจังหวะที่เขาอยู่ในห้องน้ำนี่แหละ ฉันจะได้ไม่เห็นหน้าเขา กันหน้าแตก
“ว่าไง ต้องการอะไรเพิ่มรึเปล่า”
แต่ไหงเขาถึงได้เดินออกมาจากห้องน้ำเร็วนักล่ะ ไม่ได้เข้าไปฉี่แน่ๆ เหมือนเขาจะเพิ่งล้างหน้ามาเฉยๆ เพราะในมือของเขายังถือผ้าขนหนูสีขาวผืนเล็กอยู่เลย แถมที่เส้นผมด้านหน้าก็ยังดูเปียกเล็กน้อย
“ปะ… เปล่าค่ะ มีนแค่มีเรื่องจะถาม”
ฉันเกิดมาเพื่อเป็นผู้หญิงสายรุกนะ!
“อ้อ ถามได้เลย สงสัยอะไรล่ะ” พี่คุณเลิกคิ้วสูงพลางยืนพิงกรอบประตู เขายืนซับหน้าด้วยผ้าขนหนูผืนเล็กในมือ ก่อนจะซับเส้นผมที่เปียกอยู่นิดๆ ด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวกัน มุมปากของเขามีรอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏขึ้นมา มิหนำซ้ำสายตาที่เขามองมาก็มีประกายความเอ็นดูฉันอยู่ด้วย ฉันสัมผัสได้
“พี่คุณ...มีแฟนรึยังคะ”
“ยังครับ”
โอ้โห เขาตอบแบบไม่เสียเวลาคิดเลยสักเสี้ยววินาที
“ตกใจอะไร พี่พูดจริงๆ พี่ดีใจนะที่มีนถามว่าพี่มีแฟนรึยัง”
“คะ?” ฉันถึงกับร้องถามเสียงสูง ก็จะไม่ให้ตกใจได้ยังไงในเมื่อเขาบอกว่าเขาดีใจที่ฉันถามว่าเขามีแฟนหรือยัง
“ปกติแล้วจะมีแต่คนถามว่าพี่ชอบผู้หญิงหรือว่าผู้ชายน่ะ” พี่คุณบอกยิ้มๆ ก่อนที่เขาจะเดินเลยฉันไปหยิบกุญแจรถที่แขวนไว้ด้านข้างประตูห้อง
จริงสินะ เขากำลังจะออกไปข้างนอกนี่นา
“แล้วพี่คุณชอบผู้หญิงหรือว่าผู้ชายคะ” ฉันถามออกไปด้วยความปากไว แต่เหนือความปากไวคือความข้องใจที่ฉันเองก็อยากจะรู้ และไหนๆ เขาเองก็เปิดประเด็นขึ้นมาแล้ว ฉันจะแสร้งถามต่อไปก็ไม่เห็นว่ามันจะน่าเกลียดตรงไหนนี่นา
“ผู้หญิงครับ”
ฉันควรจะมั่นใจในตัวเองแล้วบอกตัวเองว่าฉันมีความหวังได้มั้ยนะ
เขายังโสด และชอบผู้หญิงด้วย
“แต่ต้องเป็นผู้หญิงที่ไม่อยู่ในเงื่อนไขต้องห้ามของพี่นะ”
“เงื่อนไขต้องห้ามอะไรเหรอคะ” ฉันรีบถาม ทำไมการชอบผู้หญิงของเขาถึงต้องมีเงื่อนไขด้วยล่ะ แล้วเงื่อนไขที่ว่ามันคืออะไรกัน
“ต้องห้ามเป็นน้องสาวเพื่อนครับ”
นะ… นั่นมันฉันเต็มๆ เลยนะ!
คนหล่อหรือกระแสไฟฟ้า ทำไมถึงช็อตแรงแสนล้านโวล์ตตต
“พี่ไปก่อนนะ แล้วจะรีบกลับ ถ้ามีนออกไปก่อนพี่กลับมาก็ล็อกห้องดีๆ ด้วยล่ะ โทรบอกพี่ก่อนด้วยก็ดีครับ พี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง”
“ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ” ฉันตอบเร็วๆ พลางยิ้มเจื่อน ไม่มีแม้แต่แรงจะยกมือขึ้นมาโบกลาเขาด้วยซ้ำ
โอ๊ย! อารมณ์เสีย
- Writer
