I've chosen you : รักแล้วห้ามดื้อ [พีตาร์+อัญชัญ]

พีตาร์ "วันนี้ไม่ออกไปไหน"ผมหันมองผู้หญิงที่ถามผมอยู่ในครัวก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปหา "เดี๋ยวไอ้กายมารับครับ" ผมตอบแม่ตัวเองไป บางคนอาจจะรู้จักผมแล้วแต่บางคนก็ยังไม่รู้จัก ผมขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการก่อนแล้วกันเนาะ สวัสดีครับผม พีตาร์ผมเป็นลูกชายคนเดียวของคุณพ่อดีซีและคุณแม่อิงค์แลนด์คนสวย ผมเป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีและผมก็ยังเป็นเพื่อนของไอ้เฮคเตอร์ไอ้ติณณ์แล้วก็ไอ้กาย ครอบครัวผมย้ายมาอยู่เมืองไทยก็นานพอสมควรแล้วแหละ "พรุ่งนี้อย่าลืมไปรับน้องด้วยล่ะ"พ่อผมพูดเสียงดุ ที่จริงพ่อผมไม่ใช่คนดุอะไรหรอกครับเพราะคนที่ดุคือคุณแม่ของผมต่างหากและผมเองก็กลัวแม่ผมมากด้วย ส่วนที่พ่อบอกว่าให้ไปรับน้องน่ะไม่ใช้น้องแท้ๆหรอกครับก็อย่างที่บอกผมเป็นลูกคนเดียว "จะมาอยู่กี่วันล่ะ"ผมถามพ่อตัวเองเพราะไอ้คนที่กำลังจะมาเนี่ยผมต้องปวดหัวตลอดเวลาที่เธออยู่ไทยไง "ไปคุยกันเอาเองครับคุณพีตาร์" น้องที่ผมกับพ่อพูดถึงก็คืออัญชัญครับเธอเป็นลูกสาวของลุงเจฟเพื่อนสนิทของพ่อผมเองและผมกับเธอก็สนิทกันมากเช่นกัน "มาถึงจะเตะก้นให้"ผมบ่น "ปากดีไปเถอะพอเจอน้องอ้อนเข้าหน่อยก็ไปไม่เป็นแล้วเราน่ะ"แม่ผมพูดแทรกขึ้นมา "ตาร์ไปเล่นเกมส์ข้างนอกดีกว่า"ผมบอกพ่อกับแม่เสร็จก็รีบเดินออกมาจากห้องครัวทันทีเพราะไม่อย่างนั้น............. "อัญชัญสวยขึ้นเยอะเลยเนาะ"นั่นไงล่ะผมยังไม่ทันเดินออกจากห้องครัวเลยพ่อผมก็พูดขึ้นมาแถมยังยกยิ้มให้ผมอีก "ก็สวยอยู่แล้ว"ผมไหวไหล่ใส่พ่อตัวเอง ไม่ต้องอยากถามหรือสงสัยอะไรในตัวผมหรอกครับ ผมยอมรับตามตรงเลยว่าผมรักอัญชัญและมันไม่ใช่ความรักแบบพี่น้องไม่ใช่ความรักที่ผมมีให้เมเบลหรือจัสมินแต่มันเป็นความรักแบบผู้ชายรักผู้หญิงรักแบบอยากดูแลอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ผมเองก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกของผมมันเกิดขึ้นตอนไหนรู้ตัวอีกทีก็รักไปแล้ว แต่ผมยังไม่ได้บอกความรู้สึกของตัวเองออกไปหรอกนะเพราะอัญชัญไม่ได้เหมือนผู้หญิงคนอื่นและอีกอย่างอัญชัญยังเด็กอยู่ด้วย "ตาร์เพื่อนรัก............."ผมปรายตามองไอ้กายเพื่อนรักของผมที่แหกปากเสียงดังอยู่กลางบ้าน "ไอ้สัสกูอยู่แค่นี้"ผมด่าเพื่อนตัวเองทันที "คืนนี้เราสองคนไป................"ผมรู้ว่าไอ้กายมันจะพูดอะไรแต่....... "พรุ่งนี้อัญชัญมาเมืองไทยกูต้องไปรับ มึงก็น่าจะรู้นะว่าถ้าผิดนัดอัญชัญมึงกับกูจะโดนอะไรเพราะฉะนั้นไว้วันหลังครับเพื่อนรัก"ผมพูดตัดหน้าเพื่อนตัวเองทันที "น้องรักกูมาหรอ"ไอ้กายถามผมแถมยังออกอาการตื่นเต้นจนผมอยากจะถีบมันตกโซฟา และที่มันตื่นเต้นก็ไม่ใช่อะไรนะเพราะมันสนิทกับอัญชัญมากไงมาเมืองไทยทีไรชอบทำตัวติดกันตลอดจนบางทีผมคิดว่ามันสนิทกันมากไปด้วยซ้ำ "น้องรักไอ้สัส" "หวงเก่งก็มึงนี่แหละครับ"มันว่าผม "กับคนอื่นกูไม่ว่าแต่กับอัญชัญกูขอนะกาย จะให้กูไหว้กูกราบก็ได้"ผมบอกไอ้กายไป "กูรู้หรอกครับมึงจะคิดมากทำไมกัน ถ้ากูคิดจะจีบไอ้ชัญกูคงจีบไปนานแล้ว"ไอ้กายรีบบอกผม หลังจากที่ผมคุยกับไอ้กายเสร็จมันก็ลากผมมาที่คอนโดมันทันที คือผมเข้าใจนะว่ามันเหงาแต่มันไม่จำเป็นต้องให้ผมมานั่งอยู่ด้วยทั้งวันก็ได้มั้ง "ไอ้เฮคเป็นไงบ้าง"ผมถามมันเพราะช่วงนี้ไอ้เฮคเตอร์เหมือนกรรมกำลังตามติดมันอยู่ "ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเมียมันแหละ"ไม่ใช่ว่าผมไม่เป็นห่วงเพื่อนนะแต่พวกผมช่วยทุกทางแล้วที่เหลือก็คงต้องเวลาเท่านั้นแหละ "พรุ่งนี้ไปสนามบินกับกูมั้ย"ผมถาม "ก็อยากจะไปแต่พรุ่งนี้กูต้องเข้าประชุมว่ะ" "งั้นกูนอนกับมึงนะ แล้วไอ้ติณณ์มันหายหัวไปไหนของมัน"ผมถามหาไอ้ติณณ์เพราะไอ้นี่ชอบหายตัวอยู่เรื่อย "เดี๋ยวมันก็มา" สนามบิน ผมาถึงสนามบินตั้งแต่เก้าโมงเช้าจนตอนนี้จะเที่ยงผมยังไม่เห็นแม้เงาของอัญชัญผมว่าผมจำเวลาไม่ผิดนะ แต่ไอ้คนที่ผมรออยู่เนี่ยมันไปไหนโทรไปไม่รับสาย "ถ้าเจอจะตบให้หัวทิ่มเลยอัญชัญ"ผมพูดพลางมองหาน้องไปด้วย "ชื่อน่ากินจังเลยค่ะ" กึก! ผมกำลังจะเดินไปรอที่เกทแต่เหมือนจะได้ยินเสียงที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดีดังอยู่ข้างหลัง "ที่จริงอยากให้เบอร์ห้องเลยแต่ติดอยู่ที่ว่ายังอยู่บ้านกับคุณพ่อคุณแม่ค่ะ ไว้อัญชัญอยู่คอนโดเมื่อไหร่ไปนอนนับดาวกันนะคะ" เสียงสิบมาเลยและผมก็มั่นใจมากว่าเป็นคนที่ผมนั่งรอตั้งแต่เช้า มันใช่หรอวะให้ผมมารอแล้วตัวเองมานั่งอ่อยผู้ชาย ผมหันหลังกลับไปก็เจออัญชัญกำลังนั่งยิ้มหวานแถมบิดไปบิดมาอีก "แล้วแฟนไม่ว่าหรอครับ"เสียงไอ้หน้าอ่อนถาม "มีที่ไหนล่ะคะ โสดมากเลยตอนนี้"หึ....ไม่ได้สนใจผมเลยสักนิด "อัญชัญ!!!!"