UNANG SIRIT (SSPG‼️)

CHAPTER 11

ADELINA'S POV:

"En la estructura de mi vida, eres la piedra angular."

Awang ang aking bibig nang sabihin niya iyon sa akin, na nagbigay sa kanya ng paraan upang mahalikan akong muli.

Noong una ay marahan ang pagsipsip niya sa aking labi, hanggang sa maramdaman kong naging mapusok na ang pagpasok ng dila niya sa loob ng aking bibig, na tila may ginagalugad sa loob.

Sa isang iglap ay naihiga na niya ako sa damuhan, habang patuloy akong hinahalikan sa labi. Ang mga kamay niya ay marahan gumagapang sa aking balakang patungo sa loob ng aking blusa.

Hanggang sa gumapang ang mga kamay niya sa aking malulusog na dibdib. At sa kiliting aking nadarama ay para akong nililiyo. Agad kong naramdaman ang malamig na hangin na dumadampi sa aking balat nang itaas niya ang aking blusa hanggang sa ma-expose ang aking malulusog na s**o.

He looked at it as if it were the apple of his eye.

"You're beautiful!" He said, kasabay noon ang dahan-dahang paglapit ng mukha niya sa aking kanang s**o.

Ipinadausdos niya ang kanyang ngusto sa korona ng aking s**o, saka dinama ng mainit na pisngi niya ang aking u***g. Tapos ay marahang isinubo, at dinilaan ng pataas at pababa ang aking u***g. Habang ang isang kamay niya ay minamasa ang aking isang dede.

Napahawak ako ng mahigpit sa kanyang dalawang braso nang masarapan sa pagsupsop niya sa aking u***g.

"Oohhh.... Sir Magnus..." mahina kong sambit.

Ramdam na ramdam ko ang malaki at matigas na umbok sa pagitan ng hita niya na tumutusok sa aking p********e.

Nang gumapang ang kaliwang kamay niya pababa sa akong tiyan ay hindi ko naiwasang mapaigtad. Para bang ang kanyang kamay ay isang daluyan ng init na kumakalat sa buong katawan ko.

Nagsimulang bumilis ang t***k ng puso ko, at naramdaman ko ang pamumula ng aking pisngi dahil sa halo ng kaba at pananabik.

His eyes met mine, and for a moment, the world around us seemed to fade away. The intensity of his gaze made me feel both vulnerable and protected at the same time. I tried to steady my breathing, but the closeness of his presence made it difficult to focus on anything other than the sensation of his hand rubbing on my stomach.

Ang mainit niyang kamay ay tila nagtataglay ng mahinang kuryente na gumapang sa aking balat, na ikinatayo ng aking mga balahibo.

Nang pumasok ang kamay niya sa loob ng aking shorts ay napasinghap ako, lalo na nang mahawakan niya ang pinakatatago kong parte.

Damn! Pumikit ako nang mariin, habang dinadama niya ang aking p********e.

"Adelina!" Malakas na sigaw na nagpagising sa akin, kaya agaran akong napabangon.

"Huh?" Pupungas-pungas kong tanong.

"Anong inuungol-ungol mo? Akala ko may multo na sa kwarto mo, 'yun pala ikaw lang!"

"Huh?" Muli kong tanong, saka nagpalinga-linga sa aking paligid.

"Pinasabi ko na sa katulong ninyo na sabihin sa Papa mo na may lagnat ka," wika niya.

"Huh?"

"Hay, bwiset ka! Sabi ko nga, tatahimik na lang muna ako. Parang 'di taga earth 'yung kausap ko!" Humalikipkip pa ito nang maupo sa gaming chair ko. "Kung wala ka lang lagnat, baka kanina pa kita nabatukan! Kung saan-saan kasi nagsusuot." Pahina nang pahina niyang sabi.

Hindi nagtagal, dumating si Papa kasama si Sir Magnus, at kapansin-pansin ang pag-aalala sa kanilang mga mukha.

Hindi ko maiwasang maisip ang nangyari kanina, habang sinusundan ng tingin si Sir Magnus. Bakit parang normal lang naman ang pagkilos niya na tila walang nangyari sa amin, o baka naman panaginip lamang ang lahat? Nakatulog lang ako tapos ay nilagnat kaya kung ano-ano nang pumasok sa aking utak. Marahil ay gano'n nga. Tss! Sayang naman, akala ko ay totoo na.

"Are you okay?" Sabay pa nilang tanong sa akin.

Lumapit sa akin si Papa at hinipo ang aking noo at leeg, tapos ay tiningnan ako nang mabuti.

"Baka nasobrahan ka sa paliligo sa pool? Saan ba kayo nakarating kanina?" Nag-aalala tanong ni Papa.

Si Sir Magnus ay nakatingin din sa akin, nakatayo sa aking harapan habang hawak ang isang basong puno ng tubig.

"Here, uminom ka muna ng gamot." Sambit niya, sabay subo sa aking bibig ng gamot, at pagkatapos ay inilapit niya naman ang baso sa aking bibig upang ako'y makainom.

"Mahiga ka muna," utos niya sa akin, sabay alalay sa akin upang makahiga ako ng ayos.

I could feel the warmth of his hand on my arm, making my knees go weak. His touch was gentle yet firm, sending a shiver down my spine.

What the hell?! Bakit ganito na lang ang pakiramdam ko pagdating sa kanya? Nakakahiya, sa kanya ko pa ito naramdaman kesa sa boyfriend ko.

"I will accompany her; you all may proceed to have your dinner." sambit niya sa seryosong tono.

Tiningnan ko ang pag-abot niya ng upuan at saka ang pag-upo niya sa tabi ko mismo. Hindi ko maiwasang mapansin ang kanyang maamong mukha at ang seryosong ekspresyon nito.

"It's okay, Sir! Kumain na rin po kayo," nahihiya kong sambit,, habang nararamdaman ko ang init sa aking pisngi. Lalo na nang maalala ang aking panaginip na tila totoo.

Sabay pasok naman ng aming kasambay na may dalang isang mangkok ng mainit na lugaw siguro iyon.

"Ako na pong magpapakain sa kanya, salamat!" Mabilis na tumayo si Sir Magnus, at agad inabot ang mangkok na dala ng aming kasambahay saka inilapag niya iyon sa lamesita.

Muli niya sana akong tutulungang maupo, ngunit nauna na ako. Medyo masakit lang ang ulo ko, pero kaya ko naman maupo mag-isa. "Kaya ko po, Sir," mahina kong sabi, ngunit naramdaman ko ang kanyang kamay sa aking likod, na nakahandang sumuporta.

Damn, hindi ko maiwasang mapangiti ng lihim sa simple niyang ginagawa sa akin. Para bang napaka-espesyal kong tao sa kanyang ginagawa.

Mabilis niyang kinuha ang mangkok ng lugaw at marahan niya akong sinubuan.

"Nagbabad ka ba ng matagal sa pool kanina? Ayan tuloy nagkasakit ka, nag-swimming ka na kahapon, tapos nagbabad ka pa kanina," sermon niya sa akin, habang seryoso akong sinusubuan.

I looked at him, feeling a mix of embarrassment and gratitude.

"Pasensya na po, Sir. Hindi ko po akalaing magkakasakit ako," mahina kong sagot, habang iniiwasan ang kanyang matalim na tingin.

Napabuntong-hininga siya, at bahagyang lumambot ang kanyang ekspresyon.

"Basta alagaan mo ang sarili mo nang mas mabuti sa susunod, ha? Mahalaga ang kalusugan mo," sabi niya, habang maingat na inaabot sa akin ang isa pang kutsara ng mainit na lugaw.

"Salamat po, Sir Magnus," bulong ko, habang tinitingnan ang kanyang mga mata na puno ng malasakit at pag-aalaga.

"It's my responsibility to look after my students," he said, his tone softer now. "But you need to be more careful. I don't want to see you like this again." He smiled slightly, a rare sight.

Ayan na naman siya sa student-student na 'yan. Talaga bang student lang ang tingin niya sa akin?

"Magiging mas maingat po ako, pangako," sabi ko.

"Good," he replied, his eyes meeting mine with a reassuring look. "Now, finish this porridge and get some rest. You'll feel better soon."

Habang patuloy ang pagsubo niya ng lugaw sa akin ay hindi ko maiwasang mapatitig sa kamay niya at mukha, na nagdulot nang pag-init ng aking psingi.

Kakaibang panaginip talaga iyon, para talagang naramdaman ko ang mainit niyang haplos sa aking katawan, pati ang labi niyang mapupula na kay sarap halikan.

"You're not thinking anything by that look, are you?" Seryoso niyang tanong sa akin. "It's like you're going to eat me," pabiro niyang sabi.

I couldn't help but laugh loudly.

"Maybe I am," pabiro kong sagot, sabay bigay ng pilyang ngiti. "But only because you look so deliciously serious all the time." Sabay kagat ko ng labi na ikinaupo niya ng deretso.

He raised an eyebrow, clearly amused.

"Well, I guess I'll have to be careful around you then," he said, a playful glint in his eyes.