Jazz: The Forceful Rhythm

Eating Out Confidence

Justin sighed. Jazz is slightly indifferent towards him. And he cannot blame her. What happened yesterday wasn't fine. He tried to make conversation with her but she tried to politely ignore him. He just let her be. Maybe she needs that space.

Pagdating nila sa parking lot ng restaurant nila ay mabilis na bumaba ng kotse si Jazz. Katulad kanina di na niya inantay na pagbuksan siya ng pinto ng kanyang boss. Pero hinintay naman niya ito para sabay pa rin silang pumasok sa loob. They'll be having lunch with his parents so she needs to act as his fiancee.

Lumabas na din ng kotse si Justin. He didn't know how to react sa cold treatment ni Jazz sa kanya but he has to remind her that she needs to act as his fiancee in front of his parents. Lumapit siya dito na nanatili lang namang nakatayo sa tabi ng kotse.

"Jazz, we need to talk first before we get inside," panimula niyang wika sa dalaga. "I apologized for what happened yesterday. It was--"

Hindi na niya natapos ang sasabihin dahil pinutol ni Jazz ang sasabihin niya.

"Nothing happened yesterday, sir. Pumasok na po tayo sa loob dahil baka naghihintay na po ang parents nyo," she said and turned sa entrance ng resto.

Napailing si Justin. Sumunod siya sa dalaga na papasok na sa pintuan at muling tinangkang pigilan ito upang kausapin pa. Pero nagulat siya sa ginawa ng dalaga. Saktong paglapit niya dito ay inabot nito ang kamay niya at pinagsalikop. He was stunned sa naging aksyon ng dalaga. Bahagya pa siyang hinila nito upang maglakad patungo sa pwesto ng mga magulang niya.

When he looked at his parents, they were beaming with delight. His mom is smiling from ear to ear while his father nodded at them with approval. She looked at Jazz and he saw her smiling brightly towards them.

"Hi po, mam, sir!" bati nito sa mga magulang niya.

"Hello, iha," sagot ng mama niya. "You're so pretty, you're glowing. I wonder what my son did good that he met someone like you."

She smiled shyly, "Sir--I mean si Justin po, he's good to me po. And though I'm just an intern but he did accept me for who I am. And kayo din po, tinanggap nyo din po ako. I'm so grateful for that."

Deep inside ay napapangiwi na si Jazz dahil sa mga pinagsasasabi niya. She didn't know she could be a good actress. She didn't want to lie pero dahil nga andito na siya sa sitwasyong ito, panindigan na lang niya para matapos na din kaagad. Kapag naconvince na nila yung parents ni Justin, babalik na din agad sa Korea ang mga ito at makakabalik na din siya sa usual niyang buhay.

Nilingon niya ang binata na tahimik lamang na nakatingin sa kanya. She smiled at him. Bakit ba di man lang magsalita 'tong koryanong 'to, anya sa isip niya. Mahirap din yung sya lang yung imik ng imik. Napakurap-kurap pa ito dahil sa ginawa niyang pagngiti. Di naman nya masisi ito dahil sa buong durasyon ng pagbyahe nila patungo dito ay nanatili lang siyang tahimik at di ito kinikibo. Even though he tried to make conversation with her but she just ignored him.

Narinig niyang tumawa ang mommy ni Justin, "Darling, look at our son. He looked liked he's lovestruck with Jazz."

Namula siya sa narinig. Pinisil niya ang kamay nitong kahawak niya bilang senyales dito na magsalita naman.

Tumikhim ang binata bago nilingon ang mga magulang. "I'm sorry mom. I'm just mesmerized by her." He looked at her again.

Muntik nang masamid si Jazz sa narinig. He sounded like a man who's in love, that's what she thought pero hindi siya dapat madala. They were just good actors, that's it!

"We should eat, honey," Justin's father said. Sumenyas ito sa nakabantay na server upang dalhin na ang mga pagkain nila. " Sobrang namumula na si Jazz," biro pa nito.

Their lunch was a feast. Maganang kumain ang mga magulang ni Justin. Sobrang inaasikaso ng mga ito ang isa't isa, mula sa pagsasalin sa kani-kaniyang mga plato, pagsusubuan ng mga ito, hanggang sa pagbibigay ng inumin sa isa't isa. Even though they're an old couple pero di mapigilang kiligin ni Jazz dahil sa sweetness ng mag-asawa. And she could see, they were really in love with each other. She smiled at them.

Napalingon siya ng tumikhim ang binata sa tabi niya. Maang siyang napatingin dito but she was caught off guard nang makitang may hawak itong kutsara na may pagkain at nakaambang isubo sa kanya.

She was flustered and didn't know how to react. Muling muwestra ang binata, pursuing her to open her lips so he can feed her.

Narinig niyang nagtawanan ang dalawang matandang kaharap nila. Dumukwang sa kanya ang binata at bumulong, "Just open your mouth Jazz, nangangalay na ako."

She was hesitant but she eventually opened her mouth and accepted the food. Muli itong nagsubo sa kanya. She had no choice again but to accept the food. And again, and again.

Akma pa ulit siyang susubuan nito pero sumenyas na siya sa binata na tama na. He was about to insist again pero siya naman ang dumukwang dito at bumulong, "Stop it. You're making fun of me again!"

"I'm not," bulong din nito. "I just thought you wanted it because of the way you look at my parents."

"I can feed myself. Natutuwa lang ako sa sweetness nila kaya ako nakatingin sa kanilang dalawa."

"Exactly! That's why I'm doing this. I'm being sweet to my fiancee."

She rolled her eyes."Just stop ok!"

Muling nagtawanan ang mag-asawa. "Yeobo, I also want that, yung nagbubulungan ng sweet nothings while eating together."

Lalong namula si Jazz sa narinig. At tinutukso pa siya ng mommy ni Justin!

Tumikhim si Justin habang umayos naman siya ng upo at muling hinarap ang pagkain. Ramdam pa rin niya ang pag-iinit ng kanyang mga pisngi.

Nagsalita ang daddy ni Justin, "Honey, stop teasing these two. Look how flushed Jazz is. Sobrang pula na ng mga pisngi nya. She's just like you, konting panunukso at namumula agad ang mga pisngi."

"Pasensya ka na iha," wika ng matandang babae. "Natutuwa lang talaga ako sa iyo. Ganyang-ganyan din kami dati ng daddy ni Justin. He's always attentive to me sa lahat ng bagay. And that made me fall in love with him more." Her eyes were dreamy. "I'm so glad namana ni Justin ang mga traits na iyon ng daddy nya."

"Mom, you're being cringe in front of Jazz," wika ni Justin.

"Of course not, iho. Ganyan talaga kaming mga babae. We always want our men to always look for us and take care of us. We want dependable men. Kaya ikaw, always have time for Jazz. Kahit gaano pa kabusy ang schedule mo, lagi kang maglalaan ng oras para sa inyong dalawa."

Tumango ang binata bilang pagsang-ayon."Well, since she'll be my secretary, for sure we'll have lots of time together, right baby?" bumaling ito sa kanya at kumindat.

Napaubo si Jazz dahil sa ginawa ng binata. Agad naman siyang inabutan nito ng tubig at hinagod ang likuran niya. "Dahan-dahan lang kasi," nanunudyong wika nito sa kanya.

Pinadilatan niya ito ng mata pero agad din niyang binawi dahil naalala niyang nasa harapan nga pla sila ng mga magulang nito. At talagang nang-aasar pa ang loko.

Nang mahimasmasan siya mula sa pagkakasamid ay umayos siya ng upo. Pero nagulat siya ng igiya siya ng binata paharap dito at biglang dumampi ang hinlalaki nito upang punasan ang kaunting tubig na naiwan sa gilid ng kanyang mga labi. Napakurap-kurap siya pero agad niyang ikinompose ang sarili. My God, Jazz, onting dampi lang ng daliri sa mukha mo para ka nang sinisilaban diyan! Kastigo niya sa sarili. Kaagad siyang dumampot ng tissue at pasimpleng hinawi ang kamay ng binata upang maalis sa pagkakahawak sa mukha niya.

She stood up and excused herself for the restroom. Kailangan muna niyang makalayo kahit saglit lang mula sa presensya ng binata. Hindi na naman kasi normal ang pagpintig ng puso niya. Feeling niya bibigay na naman siya anumang oras. And she doesn't want to embarass herself anymore. Especially in front of Justn's parents.

Makalipas pa ang ilang minuto, inayos niya ang sarili. Pinilit i-compose ang sarili bago lumabas ng restroom. Pero nagulat siya ng sa paglabas niya ay nanduduon na ang binata at hinihintay siya. Sinalubong siya nito.

"Anong ginagawa mo dito?" she asked.

Nagkibit ito ng balikat,"I need to say something." Humalukipkip bago nagpatuloy. "Jazz, mom requested to stay for a week or so..."

"Ano?!"