Sayang bukas pa siya makakauwi.
Nakaramdam ako ng panghihinayang. Kung nagkataon lang sana na ngayon ang uwi niya. Mas magiging masaya ako.
Kaso, hindi naman nito alam. Kinakabahan nga ako at baka magtampo ito oras na malaman nitong lumipas na ang kaarawan ko na hindi ko man lang sinabi rito.
Kanina ko lang din nalaman na bukas na pala ang uwi nito. Kaya pala umakyat si Nanay Len upang linisin ulit ang kuwarto nito.
Bigla akong napatitig sa tapat ng pinto nito. Hindi ko alam kung bakit kumabog ang dibdib ko.
Isang buntong hininga ang pinakawalan ko. Hanggang sa pihitin ko ang seradura.
Muntik na akong mapasinghap ng makita ang maliliit na candles?!
Hanggang sa unti-unting napa-awang ang labi ko sabay panlalaki ng mga mata ko.
Napakurap-kurap ako habang nakatitig sa malalakin
