CHAPTER 3 ทางนรก
1172 Words
CHAPTER 3 ทางนรก
ตอนเย็นของวันนั้น สายใจนั่งตำพริกอยู่หน้าชานบ้าน ดวงตาหม่นหมองแต่ยังฝืนยิ้มให้ลูกสาวที่กำลังเตรียมตัวออกไปซื้อของที่ตลาดในหมู่บ้าน
วันนี้มีเรื่องมากมายให้ต้องคิด รู้สึกผิดในใจเหลือเกิน ที่ต้องให้ลูกสาวมาชดใช้หนี้ที่ลูกไม่ได้ก่อแทน
ส่วนสุเทพคนเป็นสามี หายไปสองสามวันแล้ว ถึงหายไปนางก็ไม่ได้ตามหา คงจะไปดื่ม ไปเล่นพนันกันเหมือนอย่างเคย
“แม่ เดี๋ยวไหมกลับมาจะซื้อปลาทูมาทำแกงกระทิสายบัวให้นะแม่”
“จ้ะ ไปเถอะลูก เดี๋ยวแม่กวาดบ้านรอ”
“จ้ะ” สายไหมพยักหน้า แล้วปั่นจักรยานตรงไปตลาดนัดที่บรรดาพ่อค้าแม่ค้านำข้าวของมาขายที่หมู่บ้าน สายใจมองตามแล้วถอนหายใจออกมา
ไม่นานนัก รถกระบะของก็มาจอดหน้าบ้าน ผู้ใหญ่สิงห์ลงมาพร้อมเอกสารในมือ
“สวัสดีจ้ะผู้ใหญ่”
“แม่สายใจ ฉันขอคุยอะไรด้วยหน่อยนะ”
“มีอะไรหรือผู้ใหญ่…” แม่สายใจทำท่าทางลังเล
“เรื่องหนี้นั่นแหละ ตอนนี้กำนันเสือเขายินดีจะช่วยใช้หนี้แทนทั้งหมด แต่เจ้าหนี้เปลี่ยนมือ สายใจต้องเซ็นเอกสารใหม่หมด”
“เอ่อ…” สายใจลังเล
“สายไหมรู้เรื่องนี้แล้วนะ ผู้ใหญ่สิงห์รีบพูดกลบเกลื่อน
“แต่ฉันอ่านหนังสือไม่ออก ผู้ใหญ่จะให้ฉันเซ็นอะไรล่ะ”
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวประทับลายนิ้วมือตรงที่ให้เซ็น แค่ยืนยันว่าแม่เห็นด้วยให้ไหมไปทำงาน แลกกับการล้างหนี้ทั้งหมด” ผู้ใหญ่สิงห์ยิ้มเอาใจ
“เดี๋ยวรอสายไหมกลับมาก่อนนะผู้ใหญ่”
“ฉันไม่มีเวลามารอ สายใจไม่ไว้ใจฉันเหรอ?”
“ไม่ใช่อย่างนั้นจ้ะ”
“ถ้าสายใจไม่ไว้ใจฉัน สายใจแปะลายนิ้วมือ แล้วเอาเอกสารไว้อ่านก็ได้นะ ฉันจะรีบไปทำธุระต่อ”
“ค่ะ…”
“แต่ถ้าสายใจประทับลายนิ้วมือไว้ มันก็ไม่เป็นไร ฉันไม่ได้ให้เป็นหนี้เพิ่ม แค่ทำให้ถูกต้องเท่านั้น ไปอยู่ที่ไร่กำนันเสือ หนูไหมจะได้ไม่ลำบากกว่าที่เป็นอยู่ เพราะมีสัญญาเป็นข้อตกลงไว้แล้ว” ผู้ใหญ่สิงห์ชักแม่น้ำทั้งห้า
แม่สายใจนิ่ง สีหน้าแสนหนักใจ แต่สุดท้ายก็ยอมเพราะไว้ใจผู้ใหญ่สิงห์ ที่สำคัญนางกลัวลูกลำบาก
“ว่าไงสายใจ จะเอาเอกสารไว้ หรือแปะนิ้วเลย ชักช้าเสียเวลาฉันนา” ผู้ใหญ่สิงห์ลากเสียง ในใจก่นด่าตัวเองไม่น้อย ทำไมเขาต้องมามัดมือชกสายใจกับสายไหมแทนไอ้เพื่อนบ้าด้วยนิ่ แต่ก็ช่างเถอะ ถ้าสายไหมไปได้ดี เกิดตกล่องปล่องชิ้นกับเพื่อนสนิทเขา ชีวิตสายไหมกับแม่คงสุขสบาย
“ฉันแปะนิ้วเลยก็ได้จ้ะ” นางเอ่ยเพราะไว้ใจ รีบทำตามความต้องการผู้ใหญ่สิงห์
“ดีมาก” ผู้ใหญ่สิงห์รับเอกสารไป พร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์
“ขอบคุณมากนะสายใจ หนี้หมดแน่นอน สบายใจได้เลย บอกสายไหมด้วย มะรืนฉันจะให้ลูกน้องไปส่งไร่กำนันเสือ” ว่าจบก็รีบขึ้นรถขับออกไป
สายไหมกำลังเลือกซื้อของ เธอหันไปมองรถผู้ใหญ่สิงห์ที่วิ่งไปตามถนนในหมู่บ้านแล้วหันไปสนใจซื้อของต่อ พอได้ของที่ต้องการ สายไหมก็ปั่นจักรยานกลับบ้าน
เสียงจักรยานเก่า ๆ ดังเอี๊ยดอ๊าดก่อนจะจอดหน้าบ้าน พร้อมกับถุงของสองสามถุงห้อยอยู่ที่แฮนด์ ข้างในมีปลาทูสามตัวและกระทิหนึ่งกล่อง
“แม่จ๋า! ไหมกลับมาแล้วจ้า ได้ปลาทูสด ๆ มาเลยนะแม่ เดี๋ยวไหมจะทำแกงกระทิสายบัวให้กิน”
“จ้ะ เดี๋ยวแม่เป็นลูกมือ”
“จ้ะแม่” สายไหมจอดจักรยานไว้ข้างบ้าน ก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าไปในครัว สายใจเป็นลูกมือให้ลูกสาว นางลอกสายบัวเงียบ ๆ ก่อนจะเอื้อนเอ่ยขึ้น
“ไหม ผู้ใหญ่สิงห์มาบ้าน ผู้ใหญ่ให้แม่เซ็นเอกสาร แล้วบอกกับแม่ว่า จะให้ลูกน้องมารับไหมไปทำงานที่ไร่กำนันเสือ”
“จ้ะ แล้วผู้ใหญ่ได้อ่านรายละเอียดเอกสารให้แม่ฟังไหมจ้ะ”
“ผู้ใหญ่บอกว่าเป็นแค่เอกสารยอมทำงานใช้หนี้เท่านั้น เพราะเจ้าหนี้เปลี่ยนมือ ก็เลยให้แม่ประทับนิ้วในเอกสาร”
“อ๋อ ช่างเถอะจ้ะ เราไม่ต้องพูดเรื่องนี้กันแล้ว ไหมว่าเรามาใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขดีกว่านะ”
“จ้ะ” สายใจพยักหน้าช่วยลูกสาวทำอาหาร ไม่นานแกงกระทิสายบัวก็เสร็จ สองแม่ลูกก็มานั่งรับประทานอาหารด้วยกัน
“อร่อยไหมจ้ะ?”
“อร่อยที่สุดเลยลูก” สายใจเสียงเครือ สายไหมมองมารดาแล้วสวมกอด
“ไหมจะรีบทำงานใช้หนี้ให้หมด ไหมจะรีบกลับมานอนกอดแม่นะคะ”
“จ้ะ”
บ้านไม้หลังเล็กที่แสนเงียบสงบ มีเพียงเสียงจิ้งหรีดร้องกับสายลมแผ่วเบาที่พัดลอดช่องไม้เข้ามา หลอดไฟนีออนดวงเล็กถูกเปิดเอาไว้หน้าบ้าน ทำให้แสงสว่างเล็ดลอดเข้ามาในห้องนอน
สายไหมนอนตะแคงกอดผู้เป็นมารดาเอาไว้อย่างแนบแน่น ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน เธอถึงจะได้กลับมานอนกอดท่านอีกครั้ง
“แม่จ๋า… ถ้าไหมไม่อยู่ แม่ต้องกินข้าวให้ครบสามมื้อนะ”
“ไหมไม่อยู่ แม่คงคิดถึงไหมมาก” สายใจเสียงเครือสายไหมได้ฟัง ยิ่งกอดแน่นขึ้น ซบหน้าลงกับแผ่นหลังแม่
“ไหมคงคิดถึงแม่มากเหมือนกัน”
———-
เสียงรถกระบะดังแว่วมาแต่ไกล ก่อนที่รถจะจอดเอี๊ยดหน้าบ้าน พศินลูกน้องผู้ใหญ่สิงห์ มองนาฬิกาข้อมือแล้วตะโกนขึ้นบ้าน
“น้องสายไหม! ได้เวลาเดินทางไปไร่ของกำนันเสือแล้ว!”
“จ้ะ” สายไหมขานรับ สะพายกระเป๋าเล็ก ๆ แนบตัว
“ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก”
“จ้ะแม่”
เธอโผเข้ากอดมารดาแน่น กลิ่นเสื้อผ้าซักด้วยสบู่ถูมือกับกลิ่นอุ่นของแม่ทำให้ใจสั่น เธอกอดนิ่งอยู่นาน ก่อนจะถอนหายใจเบา ๆ แล้วค่อย ๆ ผละออก
“ไหมไปแล้วนะแม่”
“จ้ะ” สายไหมเดินลงจากบ้านขึ้นรถกระบะ เธอโบกไม้โบกมือให้มารดาที่นั่งมองเธออยู่ชานบ้าน รถเคลื่อนตัวออกไป สายไหมนั่งมองมารดาที่นั่งมองเธอเช่นกันจนลับตา
ถนนลูกรังทอดยาวผ่านไร่นา ฝุ่นแดงปลิวตลบ พศินขับรถโยกไปโยกมาตามหลุมบ่อ สายไหมหัวสั่นด็อกแด็กจับมือจับเหนือประตูแน่น
“โอ๊ยยย! ถนนนรกอะไรนี่ กระแทกแต่ล่ะที ขี้จะขึ้นไปอยู่ที่คอแล้ว” สายไหมบ่นเสียงดังลั่น เล่นเอาพศินที่กำลังขับรถหัวเราะออกมา
“นี่แค่เริ่มต้น ถนนหน้าไร่หนักกว่านี้”
“โอ๊ย จะบ้าตาย ทุรกันดารเหลือทน!”
รถเด้งไม่ยอมหยุดเล่นเอาสายไหมแทบหลังหัก กว่าจะถึงไร่กำนันเสือคงได้ขี้หักใน หรือไม่ก็เอวหักพิการก่อนได้ทำงานเป็นแน่
ปึง! เคร่ง! โครม!
“อ้าก! หลังจะหักแล้วพี่ศิน!”
- Writer
