ADRIANNA Nadagit ng Aswang ang Puso Ko

Cahpter 6

~Alejandro Gabreil~

Napahinto siya sa paglalakad. Pabalik na sila ni Mang Berting ng mansiyon dahil pinatawag na sila ng señora para mag hapunan. "Bakit po sir?" nagtatakang tanong ni Mang Berting dahil nakasunod ito sa kanya. " Did you hear that sound?" balik niyang tanong sa matanda. " Alin po diyan?" tukoy ni mang Berting dahil iba-iba ang maririnig sa paligid. May huni ng mga kulisap, palakang bukid, at pang-gabing ibon.

Hindi siya sumagot. Kinuha niya ang cellphone at binuhay ito. Tinungo niya ang puno kung saan nanggaling ang tunog. Hindi na abot ng liwanag ng ilaw. Tinutuk niya ang ilaw ng cellphone paitaas para makita ang mga sanga at nagbabasakaling mahanap ang gustong makita. He see a bird resting on a branch . Same bird that he saw last day. Sa bandang dulo ng sanga ay isa pa. "Marami ba ang ganitong ibon dito sa lugar natin Mang Berting?" at nalingon ang matanda. "Kwagong bukid! Minsan lang ito makikita kung umaga kadalasan kasi gabi ito lumalabas para maghanap ng makakain. Bakit po?" Nagtatakang tanong ng matanda. " Nakita ko rin kasi ito sa labas ng bahay kahapon. It's cute but I don't like the sound, bit creepy!" Then he laugh. "Pero hinanap mo pa talaga sir?!" birong sabi ni Mang Berting. "Gusto ko kasi makita uli at matanong sa'yo kung anong klase itong ibon."

"Hinihintay na kayo ng señora." "Ay aswang!" gulat na sambit ni Mang Berting habang siya naman ay napapiksi. Sa sobrang tahimik ng paligid nagulat sila ng biglaang pagsalita ni Mang Jorge sa kanilang likuran.Hindi nila naramdaman ang paglapit nito. He walks like a ninja! "Habang naririto kayo bawal sabihin ang katagang iyan! Iwasan niyong makapagbitaw ng salita na makakasakit kay señorita!" May mga diin bawat salita na binitawan nito at tinalikuran na sila. Tahimik na lamang silang sumunod.

"Engineer Zarde! How are you?" Narinig niya pagkapasok na pagkapasok niya sa dining area. Mula ito sa lalaking nakaupo sa dulo ng mesa. Maybe he's in mid fifty. Ito siguro ang sinasabi ng selira na nak niya. Hindi niya ito kaagad nakita dahil nakatutok ang kanyang paningin sa dalagang abala na nag aasikaso sa abuela.

Hindi na ito nakaitim. She's wearing a color nude, sleeveless, long dress. Bagay na bagay sa kulay nito. Lantad ang mapuputi at pinong kutis ng kanyang braso. Fitted ito sa dibdib and the rest fall naturally into her ankle. Tama si Junie maganda ito kahit nakatagilid. And the woman also blessed with a perfect figure. Her bare shoulder tempting him to incite light kisses on it. " s**t you're not a pervert Alejandro! For just a bit of skin makes you think odd!” sita niya sa sarili. Fortunately a voice interrupt his mind.

He dig in his memory! Kilala siya ng lalaki! At siya? namumukhaan niya ito ngunit hindi niya maaalala kung saan sila nagkita. "Adier Building iho, you design it two years ago!" Nakangiting pagpapaalala nito dahil sa hindi niya kaagad pag response sa pagbati nito.

"Oh! Sorry ,Sir! You never came in my mind when señora itroduced her name to me." Nakangiti ngunit nahihiya niyang sabi sabay hakbang patungo sa kina-uupuan nito. Tumayo naman ang lalaki at tinanggap ang yakap niya.

"It's okay twice lang naman tayo magkita. First you presented the plan of the building and second is when the contract finished. Unlike me nakatatak na 'yung apelyido mo sa isip ko." nangingiti pa rin nitong saad. "Sorry tito hindi na ako nakapunta sa first opening ng building. I'd been busy after that." pagpapaliwanag niya. "Your dad said, you had a project here in San Rafael. Seems San Rafael captured your heart. Now you own a piece of land..."

Señora cut his words."Dierron, make them sit first!" Napatingin ang Ginuo sa kanila at nang mapadako ang mga mata nito kay Mang Berting ay tinanguan niya ito. A gesture of silent approach to an acquaintance. "Two of you have a seat and enjoy the food! Para sa atin lang sa ating tatlo ang nakahandang ito." Then he heartily laugh. The table offers lot of food. Mukhang sobra-sobra ang dami ng putahe para sa kanilang tatlo.

"Adie don't allowed mama to eat solid food. The last time she eat the atay barbeque, she's been hospitalized for weeks. Hindi kasi natunawan. So Adie sacrificed! Hindi na rin siya kumakain para she had a reason na hindi na magpupumilit ang mama. But she sneak when her mamita is not around." mas natatawang dugtong ng lalaking Lorenzana.

His eyes landed at the two woman. Señora eating an oatmeal and vegetable salad naman sa harap ng dalaga.

She meet his gaze, he smile, she's not. He blink, she don't! " Goal number one, I will make you smile before I leave!" nasaisip niya.

" Kailangan niyong ubusin yan. Adie cooked all of that!"nakangiting sabi ng señora. "Wow, really? So lucky the man you'll gonna be with someday, Adrianna!" nakangiting bulalas niya. When she look at her sinimangutan siya nito.

" Ikaw eh! You rejected my proposal 2 years ago." nakangiting sabat ng ama ng dalaga. "Are you married now with your long time girlfriend? 'Yung kwenento mo sa akin noon" dugtong nito. "Unfortunately, we separated. She don't like the idea to live here."sagot niya.

"If you really done with your projects. Maybe, I will open the proposal again!" makahulugang sabi ni Mr. Lorenzana.

2:00 am. Napamulat siya mula sa mahimbing na pagkatulog. Ipinikit niyang muli ang mga mata. Naantok pa talaga siya. He change his position. Tumihaya siya at nerelax ang srili. But the discomfort of his abdomen is still troubling him. Napaupo siya. "Argh! Mukhang nakabagan ako. The effect of so much food before bedtime!" Knowing Adrianna prepared all those food. Hindi naman sa napilitan siyang kumain ng marami dahil baka ano naman ang iisipin niya kung hindi magalaw ang inihain nito. But the woman had a skill in the kitchen! The food tastes good kaya ginanahan silang kumain at naubos nilang tatlo ang lahat na nakahain sa mesa.

"I need hot water to relieve the pain." nasaisip niya. "But where I can get and how?" tanong niya uli sa sarili. Sigurado siyang wala nang gising at himbing na himbing na pagkakatulog ng mga tao sa mansiyon. Sino ang gigisingin niya kung sakali? Walang katulong ang pamilya. They have a helper and cleaner but not stay-in. "Si Mang Berting? Baka magmukha lang silang magnanakaw na dalawa sa kahahanap ng kusina. Si Mr. Lorenzana? Nakakahiya,mas lalong nakakahiya kay señora!" Hindi lang abdomen niya ang nagkaproblema kundi pati utak niya dahil lang sa mainit na tubig. His last resort is Adrianna! Last resort nga ba?

Pinili na lamang niyang humiga muli kaysa katukin ang dalaga. Ano ang sasabihin niya pag binuksan siya nito? Sumakit ang tiyan niya dahil sa niluto nito! "Tss, baka magkabutas-butas na ang katawan niya sa talim ng mga titig nito. Mas lalong hindi ko siya mapapangiti!" kontra niya sa balak gawin. Nang hindi na busy ang kanyang isip sa mga ideyang pumapasok, naupo siyang muli. He knows his self hinding-hindi na siya magiging okay at makakatulog kapag hindi siya makakainom ng maligamgam na tubig.

He decided to go down stair. Hahanapin niya na lang kung nasaan ang kusina. Bitbit niya ang cellphone ngunit hindi na siya nagabala para gamitin itong ilaw. Pababa pa lang ng hagdan tagos na ang sinag ng napakaliwanag na buwan. Tumila na ang ulan at nawala na rin ang maiitim na ulap.

Mula Third floor papababa ay glass ang nagsisilbing pader sa gilid ng hagdan. At may mga malalaking glass window naman sa first floor. Binalikan niya ang dining area kung saan sila naghapunan. In most houses ang dining area ay malapit sa kitchen. Tumayo siya sandali at sinuri ang paligid kung saan siya maaring pumunta. He saw a pathway. His feet start to make a step papunta sa madilim na bahagi ng dining area.

Mga sampung hakbang ang nagawa niya ng may mahinang pagbagsak siyang narinig. Hindi niya ito inintindi deretso siyang lumiko sa pasilyo. He really needs warm water. Gusto niya nang matulog muli!

"Oh mother of holy cow! What are you?" mariing bulalas niya. Napaatras pa siya ng isang hakbang sa gulat. Mula sa malamlam na liwanag ng nakabukas na fridge.He saw something beside the island counter. "A ghost! Black lady?! Aswang?" tanong nita sa sarili. Nakayuko ito. 'Twas like a japanese bow. Laglag lahat ng mga buhok nito na ilang pulgada na lng ay aabot na sa sahig. Most of her hair ay nakatakip sa mukha nito. Napaatras siyang muli. Unti-unti itong tumayo ng tuwid. She move like a slowmo! Ang mga buhok nito ay nakatakip pa rin sa buong mukha. Ang mga kamay ay nasa harapan may hawak-hawak na kulay pula na kung ano. Pieces by pieces something in her hand eventually fall to the ground and stained the white floor!

~Adrianna~

Nagising siya sa pagkalam ng sikmura. Itutulog na lang sana niya ang naramdaman ng tumunog ng malakas ang kaniyang tiyan. That's why she hate the idea of dieting! Nahihirapan lang ang kanyang sarili. She tried before. In her teenage life aminado siyang malusog siya dala siguro ng hormonal changes at ng gamot na iniinom. But when she dicided to change her life, pati physically nadamay. She became fit.

"A bowl of vegetable salad was not enough for my tummy!" nasaisip niya habang hinimashimas ang tiyan. Hindi niya kinaugaliang mag stock ng pagkain sa kanyang silid. Pumapasok lang naman siya sa kanyang silid kapagmatutulog na tuwing gabi. Mas marami ang oras na inilalaan niya sa silid ng abuela.

Sumakay siya ng elevator para mapadali ang kanyang pagbaba. Pinasadya nila ito para hindi mahihirapan pumanhik ang abuela.

Tinatamad siyang gumamit ng hagdan dahil naaantok pa ang kaniyang diwa. Pagdating sa baba ay hindi niya rin inabala ang sarili na buhayin ang ilaw. Kabisado niya ang daan. Pagpasok niya sa kusina ay binuksan niya ang refrigerator. Nakakita siya ng strawberry cake. Kinuha niya ito at dinala sa counter table. Tinalikuran niyang nakabukas ang ref dahil hihiwa lang naman siya at ibabalik muli. Ngunit sa pag-lapat niya ng cake sa counter table ay deretso naman itong bumagsak sa sahig. "My goodness! Sa lapad ng counter table, hindi ko pa talaga nailapag sa gitna! Sana tinulog ko na lang ang gutom ko! Hayan maglilinis pa tuloy ako." mahina niyang sambit.

Yumuko siya at dinampot ng dalawang kamay ang tumpok ng cake sa sahig. When she suddenly heard a shocked voice.Ang boses na mula kaninang hapon niya pa naririnig.

Maganda sa pandinig ngunit pilit niyang kinaiinisan.Napangiwi siya sa binitawang tanong ng binata. "Diba sana who are you? Not what are you? Ano ba iniisip mo? Multo ako? Aba ang ganda ko namang multo! Or worst!? Aswang? Argh! Yun ba iniisip mo ha? Makikita mo!" pagalit na sita ng kanyang isipan sa binata.

Ang pagngiwi niya ay napalitan ng pagngiti. May kalokohang sumagi sa kanyang isipan. Paunti-unti siyang tumayo. Hindi siya umimik. Hindi siya gumalaw Hindi niya hinawi ang mga buhok na tumatabing sa kanyang mukha. Nang hindi rin gumagalaw ang binata sa kinatatayuan. Humakbang siya palapit sa riti. Humakbang rin ito patalikod. Mas lalo siyang napangiti. " Ke macho macho, matatakutin!" nasaisip niya

Nakita niyang pinailaw nito ang hawak na cellphone. Saktong itataas na nito ang hawak para pailawan siya ay ginulantang niya ito. "Ho!"malakas niyang sabi sabay hagis sa hinahawakang cake sa binata.

"s**t!" narinig niyang mura nito sabay takbo pabalik sa pinanggalingan.

Paghawi niya ng mga buhok na nakatakip sa mukha ay wala na ang binata sa pasilyo. Pinakawalan niya ang malakas na tawa na kanina pa niya pinipigilan. "Ang bilis tumakbo ah!" tawang-tawa niyang sambit.

Napalukot ang ilong niya ng buhayin ang ilaw at lumaganap ang sinag nito sa buong lugar.

"What a mess!" sambit niya. Kumalat sa sahig ang cake na inihagis niya at may iilan pang nakadikit sa dingding. Kakamot-kamot siya ng ulo habang papunta sa maliit na silid na linalagyan ng mga panlinis. Pasarado na siya ng pintuan ng silid ng may magsalita sa likuran niya. " Let me!"

"Hay, machong duwag!" gulat niyang sambit sa inisip. Sa sobrang tuwa ng kanyang isipan. Hindi niya namalayang bumalik at lumapit na pala sa kanya ang binata. "Ako na." nakangiting sabi nitong muli habang inaabot ang hawak niyang walis. Ilalayo na sana niya ang hawak ngunit huli na mahigpit na itong hawak ng binata. Kumabog ang dibdib niya ng magtama ang kanilang mga mata. Nabuwisit siya ng ngumiti itong muli ng pagkatamis-tamis sa kanya. Pabalya niyang binitiwan ang hawak na walis at tumungo sa island counter.

"What are you doing here at this hour?" pasuplada niyang tanong. "I need warm water, nakabagan yata ako." sagot nito. Sa gilid ng mga mata niya'y nakikita niyang nakatitig ang binata. Pagkatapos niyang kumuha ng cup at tea ay umupo siya pinagmasdan ang busy nang binata sa paglilinis. Napadako ang kanyang mga mata sa katawan nito. " May ipagmamalaki!" nasaisip niya. Ngunit bigla siyang napangiti ng mapansin ang mantsa ng cake sa damit nito. "Duwag naman!" dugtong niya at mas lumapad ang pagkangiti ng maisip na kumaripas ito ng takbo sa pananakot niya. Naramdaman niyang nakatitig ito sa kanya kaya napatanga siya para siguraduhing nakatingin nga ito sa kanya. Sinalubong nito ang mga titig niya at yumuko rin para tignan ang pinanggalingan ng kanyang paningin. He smirk.

"A smile suited in your face!" ngiting-ngiti nitong sabi. Inirapan niya ito. "Here's a tea it's good for indigestion!" usod niya sa umuusok na cup palapit sa kintatayuan ng binata. "Tapusin mo ang paglilinis! Ginusto mo eh!" utos niya sabay tayo at alis sa kusina.